Οι Ινδιάνοι κι ο Τίγρης που δουλεύει

Θα ξεκινήσω από το εξωαγωνιστικό κομμάτι. Η πρόσφατη εξωστρέφεια του Δαμιανίδη έλυσε κάποιες παρεξηγήσεις, αλλά μου προξένησε έναν προβληματισμό. Γιατί δεν μιλούσε νωρίτερα; Γιατί η εφορία πληρώθηκε τώρα; Η τρύπα υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Γιατί να περιμένουμε να βρεθούμε σε μειονεκτική θέση για να κινηθούμε πιο μεθοδικά; Για να είμαστε πιο εύστοχοι στις κινήσεις και τις προβλέψεις μας; Τέλος πάντων. Ο Δαμιανίδης μίλησε, ο Τζεβελέκης πλήρωσε, η ΣΑΡΙΣΑ προσπαθεί κι ο Αλεξανδρής δουλεύει.

Νταξ, είναι δουλευταράς, το ξέρουμε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να δηλώνει συνεχώς. Κάθε μέρα είναι και διαφορετική. Ξυπνάς το πρωί και βλέπεις νέα μέτρα από τον Μπένι. Έτσι και στον Άρη, βλέπεις νέες δηλώσεις από τον Αλεξανδρή. Σου ζητάνε να δώσεις συνέντευξη; Κάνε ότι πρέπει να κάνει κι ο Τσιώλης. Πες ευχαριστώ, δεν θα πάρω και τέλος. Ουδεμία δήλωση. Ο Κάνθαρος, πάντως, εμπνεύστηκε από την παρακάτω δήλωση και τον τιμώ για αυτό: «Όποιος δεν μπει μέσα στο γήπεδο σαν Ινδιάνος δεν έχει θέση σε αυτή την ομάδα».

Και πάμε στο ρόστερ. Αποκτήσαμε νιάτα. Μακάρι να είναι και ποιοτικά. Οι κινήσεις, πάντως, με (ψιλο)μπέρδεψαν. Από ό,τι κατάλαβα το Ελληνοαμερικανάκι είναι δυάρι κι όχι άσσος. Τα νέα παιδιά (Βεζένκοφ, Μποχωρίδης, Βασιλειάδης) θα παίξουν μπάσκετ στο παρκέ ή θα παίζουν πέτρα-ψαλίδι-μολύβι-χαρτί στον πάγκο; Έφυγε κι ο Λίνος που φέτος θα έπαιζε σίγουρα. Ο Κιρούς είναι το μοναδικό τριάρι που έχουμε και άκουσα ότι θέλουμε να τον δώσουμε δανεικό. Για να παίζει μετά ο φούφουτος; Όχι τίποτα άλλο, αλλά ο Κάνθαρος, όντας κλώνος του Κουντέλιν, αδυνατεί να καλύψει τη θέση του small forward. Έχω γρήγορα πόδια, όχι γρήγορο μυαλό, αλλά θα μιλήσουμε παρακάτω επ΄αυτού. Ως εκ τούτου, ακούγονται τα ονόματα των Τσαλδάρη και Χατζηβρέττα. Καλοδεχούμενοι, αλλά τι σόι τριάρι ψάχνουμε; Ψηλό ή κοντό; Το σίγουρο είναι ότι το ρόστερ δεν διακατέχεται από αγωνιστική ισορροπία. Εκτός από την θέση τρία, θέλουμε και σέντερ. Τώρα που ξαναδιαβάζω τι έχω γράψει, μου φαίνεται ότι έγινα κι εγώ Πρόεδρος. Όπως και να έχει, θα δούμε, προϊόντος χρόνου, τι ψάρια θα πιάσουν οι Ινδιάνοι και ο Τίγρης που δουλεύει. Μέχρι τότε, ας εξετάσουμε κάποια σενάρια.

Οι παίχτες μας (υποθέτω ότι) έχουν ορμητικότητα και ταχύτητα (στα πόδια), πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να τρέχουμε στον αιφνιδιασμό. Για να τρέξεις, όμως, στον αιφνιδιασμό πρέπει να παίρνεις ριμπάουντ. Για να πάρεις ριμπάουντ πρέπει να κάνεις μπλοκ άουτ. Για να κάνεις μπλοκ άουτ πρέπει να αστοχήσει ο αντίπαλος σε σουτ. Για να αστοχήσει ο αντίπαλος σε σουτ πρέπει να τον πιέσεις. Για να τον πιέσεις πρέπει να μην χαθείς στις περιστροφές, στα σκριν, στα σπλιτ άουτ και να έχεις πάντα το νου σου στην μπάλα, είτε μέσω οπτικής επαφής είτε μέσω αντίληψης. Πώς αλλιώς θα αντιδράσεις σε κατάσταση πετυχημένης άμυνας αν δεν έχεις ιδέα που είναι η μπάλα; Η οπτική επαφή προκύπτει από τα γρήγορα πόδια και την προπόνηση. Η αντίληψη προκύπτει από το γρήγορο μυαλό και είναι έμφυτη.  Έχουμε πει κατά κόρον ότι η άμυνα είναι θέμα ενέργειας, διάθεσης, πάθους και όρεξης. Άμυνα, όμως, δεν παίζουμε μόνο εμείς, αλλά κι ο αντίπαλος. Πώς θα αντιδρούμε υπό καθεστώς ζώνης; Σύνθετης ζώνης; Οργανωμένης άμυνας; Υποθέτω ότι στο μαν του μαν θα αντιδρούμε καλύτερα, αλλά ποιος προπονητής θα είναι τόσο αφελής να παίζει προσωπική άμυνα; Ας ελπίσουμε ότι θα υλοποιήσουμε, όσο δυνατόν καλύτερα και πληρέστερα, τα λόγια του Φαίδωνα Ματθαίου: «Η άμυνα είναι η αρχή της επίθεσης και η επίθεση είναι η αρχή της επόμενης άμυνας».

Αυτό που γεύομαι είναι ότι θα έχουμε πολλά σκαμπανεβάσματα με τα downs να είναι περισσότερα από τα ups. Εντούτοις, όσο περνάει ο καιρός θα βρίσκουμε μια -σταθερή ελπίζω- σταθερότητα. Το πραγματικό στοίχημα είναι να σφυρηλατήσουμε μια νέα μπασκετική ταυτότητα. Παράλληλα, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Να φανερώσουμε όραμα. Θέλω να δω στα γραφεία, στις κερκίδες, στο παρκέ και στον πάγκο ενέργεια. Θέλω να δω πάθος. Προσπάθεια. Θέλω να δω ένα Παλέ γεμάτο Ινδιάνους, εντός και εκτός παρκέ. Δεν θα κάνω λόγο περί κατάληψης συγκεκριμένης θέσης. Δεν ξέρω, άλλωστε, το βαθμό αγωνιστικής ετοιμότητας και ποιότητας των ανταγωνιστών μου. Ούτε θα πω ότι πάμε να κατακτήσουμε την Ευρώπη. Θα το ήθελα πάρα πολύ, αλλά δεν μπορούμε. Ωστόσο, είμαι αισιόδοξος για καλό μπάσκετ. Μακάρι να υπάρχει πλάνο και αλήθειες. Τουλάχιστον, έχουμε Ινδιάνους.

Υ.Γ.1 Τα συνθήματα που τραγουδούσαν ορισμένα ''διεθνή'' παιδάκια στην επιστροφή της αποστολής από την Γεωργία είναι επιεικώς απαράδεκτα. Μετά μας φταίνε οι σύνδεσμοι, οι δημοσιογράφοι και οι παράγοντες. Κάποιοι οφείλουν μια ειλικρινή συγνώμη. Και δεν αναφέρομαι στον Κυριάκο Παπαδόπουλο που ήδη έδειξε μετάνοια.

Υ.Γ.2 Ομολογώ ότι τον Σαράφο δεν τον γνώριζα. Συγκινήθηκα, όμως, από την λατρεία των Ιερολοχιτών. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν.

Υ.Γ.3 Όποιος θέλει να (ξανα)ζήσει το περσινό ευρωπαϊκό ταξίδι του Άρεως, ας πατήσει εδώ. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

Υ.Γ.4 Ένα νέο blog αναδύεται. Μόνο για όσους λατρεύουν τα  λουκούλλεια γεύματα.

Υ.Γ.5 Κούπερ περί Μπαρτσελόνα: «Έχουν τα πάντα και δεν μπαίνουν σε καλούπια. Υπάρχουν στιγμές που οι επιθετικοί μετατρέπονται σε χαφ και το αντίθετο και οι αμυντικοί τους γίνονται οι πιο επικίνδυνοι επιθετικοί. Μπορεί κάποιος να μου πει αν ο Μπούσκετς είναι αμυντικός ή μέσος; Αν ο Μέσι είναι ακραίος, επιθετικός, χαφ ή παίζει πίσω απ’ τους δυο επιθετικούς; Για να μην αναφέρω τον Μασεράνο. Πάντα έλεγα ότι η τελειότητα δεν υπάρχει, αλλά η Μπαρτσελόνα είναι ότι πλησιέστερο έχουν δει σε αυτό».

Υ.Γ.6 Χωρίς λόγια (και εικόνα).

...I am the way, I am the light, I am the dark inside the night, I hear your hopes, I feel your dreams, and in the dark, I hear your screams, don't turn away, just take my hand, and when you make your final stand, I'll be right there, I'llnever leave, and all I ask of you is, believe...