Ο κύκλος και το ρεβόλβερ

Τρεις είναι, κατά τη γνώμη μου, οι κακές ομάδες. Η πρώτη είναι η Κέρκυρα. Δεύτερη ο Αστέρας Τρίπολης. Ακολουθεί ο Άρης. Στο τσακίρ κέφι μπορείς να τσοντάρεις και τα Γιάννενα. Η Α.Ε.Κ. βρίσκεται στο μεταίχμιο της λίστας. Τέλειωσε, λοιπόν, το ματς στο Ο.Α.Κ.Α. και ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα, βλέποντας τους φίλους της Α.Ε.Κ. να χειροκροτούν. Δεν κατάλαβα το λόγο. Μέτρια ήταν η ομάδα. Μετριότατη. Για να μην πω τίποτα χειρότερο. Το 3-0 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του ματς. Ειλικρινά, δίχως ίχνος ειρωνείας, το να επευφημείς αυτή την Α.Ε.Κ. αποτελεί εγκληματική ενέργεια. Επαναλαμβάνω ότι δεν υποτιμώ την Α.Ε.Κ. Σε καμία των περιπτώσεων. Την κριτικάρω καθ' αυτό τον τρόπο, διότι σέβομαι και εκτιμώ το μέγεθος της. Αντίθετα, λυπούμαι για την εμφάνιση του Άρη. Όχι, δεν ήταν τραγική. Ούτε θα κάτσω να βρω δικαιολογίες. Η ομάδα είναι άρρωστη. Μας λείπουν δυο σημαντικότατα στοιχεία. Το πρώτο λέγεται ψυχολογία. Το δεύτερο ονομάζεται χημεία. Δέσιμο. Ομοιογένεια. Για να επιτευχθεί απαιτείται χρόνος. Ποιο είναι το φάρμακο; Ακριβώς αυτό: ο χρόνος. Όχι, η απομάκρυνση του προπονητή. Περί Τσιώλη, όμως, θα αναφερθούμε στην επόμενη ανάρτηση. Υποθέτω ότι μέχρι τότε θα αποτελεί παρελθόν. Μακάρι να βγω ψεύτης.

Τι αποκόμισα από το ματς; Πρώτο και βασικότερο: ο Τσιώλης είναι αγχωμένος του κερατά. Φαίνεται στο βλέμμα του. Το μυρίζεσαι. Κι όταν είσαι υπέρ το δέον αγχωμένος, δεν μπορείς να αποδώσεις. Ξεκάθαρα πράγματα. Η ομάδα χρειάζεται επειγόντως ηρεμία. Εξού και οι αλλαγές σε πρόσωπα και διάταξη. Προσπαθεί να βρει μια ικανή φόρμουλα. Για να μην μακρηγορώ, η ομάδα δείχνει να βρίσκεται ακόμη σε φάση προετοιμασίας. Θυμηθείτε με ποιους παίχτες έλαβε μέρος η καλοκαιρινή προετοιμασία και ποιοι αγωνίζονται τώρα. Δεν θα εξετάσω τι πήγε -αν πήγε- στραβά. Απλά σπεκουλάρω τα δεδομένα. Για παράδειγμα, τα σέντερ μπακ δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Ο Παπαστεριανός δεν είναι δεξί μπακ. Δεν κατέχει την θέση τακτικά και προφανώς δεν μπορεί να την μάθει σε δύο παιχνίδια. Επιπλέον, δεν είναι δυνατόν να παίζει ο Πρίττας (Ολύμπιος Θεός) μαζί με τον Τόχα. Ο μεν Πρίττας δεν μπορεί να παίξει κάθετο ποδόσφαιρο με σταθερή σταθερότητα, ο δε Κολομβιανός εκνευρίζει την μπάλα και τον Κάνθαρο. Δεν μπορεί να εναρμονιστεί με τις επιταγές του γρήγορου ποδοσφαίρου. Τέλος. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, όπως για την διψασμένη εμφάνιση του Καζναφέρη, ωστόσο κρατάω ενέργεια για το επόμενο άρθρο. Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή η προετοιμασία, μέσω των επίσημων αγώνων, θα λάβει τέλος και τότε η ομάδα θα ρολάρει. Προϊόντος χρόνου θα επιτευχθεί η ζητούμενη ομοιογένεια. Είτε κάθεται ο Τσιώλης στον πάγκο είτε ο φούφουτος. Να το θυμάστε αυτό. Ελπίζω να το θυμάται και η διοίκηση. Έχει κι αυτή πολλές ευθύνες, αν όχι τις περισσότερες.

Όσον αφορά την Α.Ε.Κ., όπως είπα και στον πρόλογο, δεν μου έδειξε καλή εικόνα. Παρόλα αυτά, έφαγα τρία τεμάχια. Ουδόλως με τιμάει κάτι τέτοιο. Πάντως, μπορείς να κατασταλάξεις σε κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, πρόκειται για την πλέον απρόβλεπτη ομάδα του πρωταθλήματος. Σαν να έχεις ένα ρεβόλβερ που δεν είναι γεμάτο. Δεν ξέρεις αν θα έχει σφαίρα για την πάρτι σου. Σου δίνει την εντύπωση ότι παίζει άτακτα, αλλά θαρρώ πως πρόκειται περισσότερο για οργανωμένη αναρχία, παρά για εγγενής αδυναμία. Επιπλέον, έχει την τύχη να διαθέτει έμπειρους παίχτες στον άξονα. Ο Δέλλας μπορεί να έχει γεράσει, αλλά το ξέρει το τόπι. Γνωρίζει που να σταθεί και τι πρέπει να κάνει. Πλην αυτού, βελτιώνεται κι ο Κάλα που στον αγώνα έπαιζε ως κλώνος του Τσίρο Φεράρα. Και πάμε στον Καφέ που απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι μπορεί να δει γήπεδο και να παίξει κάθετα. Και φτάνουμε στον Λύμπε. Ισχύει ό,τι και για τον Δέλλα. Αν είχαν γρηγορότερα ποδάρια θα είχαν έτι μεγαλύτερη καριέρα. Ελπίζω για το καλό της υστεροφημίας τους, με το πέρας της τωρινής σεζόν, να κρεμάσουν τα παπούτσια τους. Τέλος, ο Λεονάρντο συνεχίζει να δίνει φαπ στον Χιμένεθ. Ήθελα να δω τι θα έκανε η Α.Ε.Κ., χωρίς την ταχύτητα του Λεονάρντο. Μόνο με τον Μπέλεκ θα την έβγαζε; Και ναι, οι Καράμπελας και Κοντοές δεν είναι επιπέδου Α.Ε.Κ. Όμως, το φιλότιμό τους είναι αξιοζήλευτο.

Κλείνοντας, θέλω να εκφράσω μια απορία. Για να ακριβολογώ, θέλω να απευθύνω ένα ερώτημα προς τους παίχτες του Άρη. Πριν από κάθε ματς στήνετε έναν κύκλο. Τι σκατά λέτε μέσα σε αυτό το πηγαδάκι; Ανέκδοτα; Προβλέψεις για το στοίχημα; Πού θα πάτε μπαρότσαρκα; Για να ξέρουμε και τι λέμε. Ο προπονητής είναι ο εύκολος στόχος, διότι είναι ένας. Οι παίχτες, όμως, δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Οφείλουν να προβληματιστούν. Κι από ό,τι βλέπω έχουν αρχίσει να συνηδειτοποιούν κάποια πράγματα. Πάλι καλά.

Υ.Γ.1 «Δεν µπορώ να καταλάβω γιατί εξακολουθείτε να µε αποκαλείτε εκπρόσωπο του πρίγκιπα. Δεν είµαι εκπρόσωπός του. Συνέταιροι είµαστε. Δεν αποφασίζει µόνος του». Κι όταν τον ρωτήσανε αν θα βάλει λεφτά, χαµογέλασε και αποκρίθηκε µε αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Φυσικά κι όχι. Ο πρίγκιπας βάζει τα λεφτά κι εγώ τις ιδέες. Το µυαλό». Ρισπέκτ στον μεσιέ Τσάκα. Πλάκα τους κάνει. Μια χαψιά. Αλήθεια, που χάθηκε ο Βγενόπουλος κι ο Ενιαίος Φορέας;

Υ.Γ.2 Έφυγε με πεντάρα από την έδρα της Τσέλσι και έγινε (πάλι) προπονηταράς. Κάποιοι θέλουν βούρδουλα. Φεύγουμε από το νησί και πάμε στην Ισπανία. Υποβάλλω τα σέβη μου στη Λεβάντε και στην Μπιλμπάο. Η Λεβάντε δείχνει ότι με τα λίγα μπορείς να φτιάξεις πολλά, ενώ η Μπιλμπάο αποτελεί ομάδα πρότυπο σε παν επίπεδο. Μάλιστα, όσον αφορά τους Βάσκους, οφείλω να δηλώσω ότι χαίρομαι να τους παρακολουθώ.

Υ.Γ.3 Από τον Κώστα Καίσαρη: «Καλά κάνουν, λοιπόν, και βρίζουν και φωνάζουν για την πολιτική κατάσταση στα γήπεδα. Μέχρι εκεί όμως και µη παρέκει. Ο χαβαλές δεν είναι πολιτική πράξη. Καλαµπούρι, ναι. Ξεχαρµάνιασµα, ναι. Επανάσταση, όχι. Οποιος κάνει αντίσταση, την κάνει µε τη στάση ζωής του. Σε καθηµερινή βάση. Συνειδητά. Και µόνο ο ορισµός του αγανακτισµένου τα λέει όλα. Ότι πιστέψανε όλοι αυτοί τον Παπανδρέου στο ''λεφτά υπάρχουν'', περίµεναν αυξήσεις και διορισµούς, όπως (έκανε) ο πατέρας του, και τώρα που τους κόβει µισθούς και συντάξεις, αγανακτήσανε».

Υ.Γ.4 Ο Κάρολος Παπούλιας, θείος του Πιλάβιου (Ψηλός Σισέ) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (εντός και εκτός εισαγωγικών), δήλωσε ότι πολέμησε για την Ελλάδα ως αντάρτης. Έστω ότι η δήλωση του είναι αληθής. Το δέχομαι. Δεν έχω λόγο να τον αμφισβητήσω. Γιατί πολέμησε; Για να την παραδώσει τώρα; Και μάλιστα αμαχητί; Κι ο Φιλίπ Πεταίν, στρατάρχης της Γαλλίας, πολέμησε για την πατρίδα του στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλα ο ρόλος του στην Κυβέρνηση του Βισύ είναι γνωστός τοις πάσι. Επιπλέον, μόνο ο Κάρολος Παπούλιας αγωνίστηκε κατά των Γερμανών; Όχι, βέβαια. Πόσοι, όμως, από τους αγωνιστές έγιναν πολιτικοί, βουλευτές και Υπουργοί; Πόσοι από αυτούς έγιναν Πρόεδροι της Δημοκρατίας; Για να ξέρουμε και τι λέμε.

Υ.Γ.5 Παρατήρησα, προς μεγάλη μου λύπη, τη φωτογραφία του μαθητή που μουτζώνει την εξέδρα των επισήμων. Άκρως υπερβολική και ανούσια αντίδραση ενός ανθρώπου που ακόμα δεν έχει βγει από το αυγό του και δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα. Προφανώς κάποιος τον δασκάλεψε. Δίνω κόκκινη κάρτα σε όποιον προέβη σε τέτοια πράξη. Αν είναι να μουντζώσει κάποιον, να στρέψει την παλάμη του προς τους γονείς του και τους καθηγητές του. Αυτοί ψήφισαν τους επισήμους που κάθονταν στις εξέδρες. Το είπα στο προηγούμενο άρθρο: απαιτείται αυτοκριτική. Δεν είναι προαιρετική. Είναι απαραίτητη.

Υ.Γ.6 Οι ταινίες μπορεί να μην σας αρέσουν. Δεν σας κατηγορώ. Τα soundtrack αυτών, όμως, είναι άκρως ενδιαφέροντα και τα προτείνω ανεπιφύλακτα. Ο Κάνθαρος βρίσκεται σε εξωγήινη φυσική κατάσταση. Συν τοις άλλοις, ακούω τα παρακάτω τραγούδια και ντοπάρομαι ψυχολογικά. Μετατρέπομαι σε κλώνο του Πρίττα (πυραυλοκίνητος). Τρέμετε αντίπαλοι!