Το καφέ μπουφανάκι και η πτήση

Είδα μόνο το πρώτο ημίχρονο κι αυτό κουτσουρεμένο. Ως εκ τούτου, αδυνατώ να προβώ σε οποιαδήποτε τακτική ανάλυση, έστω και στο ελάχιστο. Όποιος αναγνώστης επιθυμεί, μπορεί να καταθέσει την άποψή του. Αν ισχύει η πρόταση που υποδηλώνει ότι το αποτέλεσμα μετράει, τότε η Εθνική τα πήγε περίφημα. Επειδή, όμως, αυτό το ρημάδι το αποτέλεσμα είναι, ίσως, το μοναδικό που μπορούμε να ερμηνεύσουμε, δεν ασπάζομαι τις τυμπανοκρουσίες και τους παιάνες που διάβαζα και άκουγα όλο το βράδυ. Η προϊστορία δείχνει ότι θα μπορούσαμε να είχαμε ακριβώς την ίδια εμφάνιση, καλή ή κακή δεν με ενδιαφέρει, αλλά τα γκολ να τα είχαν πετύχει οι Κροάτες. Θα άλλαζε κάτι ως προς την κριτική; Θα έπρεπε να αλλάξει; Δεν νομίζω. Το θέμα είναι αν υπήρχε σχέδιο. Επιπλέον, στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα η καλύτερη ομάδα. Κακά τα ψέμματα, οι Κροάτες είναι ποιοτικότεροι. Κι ως μονάδες, αλλά φρονώ κι ως ομάδα. Ωστόσο, δεν έχει το μεγάλο ειδικό βάρος, τη βαριά φανέλα. Δεν είναι το φόβητρο. Αντίθετα, η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια έχει παγιωθεί στις συνειδήσεις του κόσμου. Μπορεί το θέαμα να είναι ισάξιο με αυτό πρόσφερε χθες ο Κάνθαρος στο ποδοσφαιρικό come back του, αλλά για την ευρεία μάζα του φίλαθλου κοινού δεν παίζει κανένα ρόλο. Προσοχή: δεν απευθύνομαι στους Έλληνες φιλάθλους, αλλά στον παγκόσμιο χάρτη. Άνθρωποι που απλά μαθαίνουν ότι η Εθνική Ελλάδος κερδίζει και θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για το Euro. Πρόκειται σαφώς για  μεγάλο επίτευγμα.

Πριν το ματς, διάβαζα τις δηλώσεις των Κροατών και σκεφτόμουν ότι μας είχαν πάρει χαμπάρι. Ως προς τον τρόπο παιχνιδιού της Εθνικής, βέβαια, δεν χρειάζεται να είσαι επιστημονικός επιστήμονας για να αποκρυπτογραφήσεις το αγωνιστικό της πλάνο. Ωστόσο, οι περισσότεροι πέφτουν στην παγίδα. Είμαστε προβλέψιμοι με τον δικό μας τρόπο. Θυμηθείτε τι υποστήριζε ο Κρόιφ περί προβλεψιμότητας. Επανεξετάζοντας το ερώτημα για το αν υπάρχει σχέδιο, η απάντηση είναι καταφατική. Το στυλ παιχνιδιού δεν έχει αλλάξει. Θαρρώ πως δεν έχει καν τροποποιηθεί. Ο Πορτογάλος, παρά το γεγονός ότι έχει αντικαταστήσει το καφέ μπουφανάκι με τον επικοινωνιακό μανδύα των δημοσιογράφων, παρουσιάζει ένα σύνολο αντάξιο του Ρεχάγκελ. Ένα πιστό αντίγραφο της ομάδας του Γερμανού. Μιλάω αποκλειστικά για το χόρτο κι όχι κλήσεις παιχτών κ.ά. Για να μην σας κουράζω και να μην χρονοτριβώ τα πράγματα είναι πολύ απλά. Για επίπεδο Εθνικής ομάδας, έχουμε πετύχει κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Ποιο είναι αυτό; Λέγεται ομοιογένεια. 

Εν κατακλείδι, όλα ξεκίνησαν από το Ζάγκρεμπ. Εκείνη η ισοπαλία ήταν η μισή πρόκριση, την άλλη μισή την πήραμε χθες. Έχουμε πάει στα εκδοτήρια, έχουμε αποκτήσει με την αξία μας το εισιτήριο και περιμένουμε το αεροπλάνο. Καθώς κρατάμε το εισιτήριο με τα δυο χέρια μας, παράλληλα, πρέπει να πατάμε και στο έδαφος με τα δυο πόδια μας. Η πτήση αναχωρεί ξημερώματα Τετάρτης. Ελπίζω να μην την χάσουμε.

Υ.Γ1 Ποιος γιαούρτωσε τον Βασσάρα; Είναι δυνατόν να γιαουρτώνεις τον Βασσάρα, όταν έχεις σε ακτίνα δράσης τον Πιλάβιο και τον ψηλό Σισέ; Τείνω να πιστέψω ότι πρόκειται για δυο διαφορετικούς χαρακτήρες.

Υ.Γ.2 Εξοργίστηκα, αλλά δεν εξεπλάγην, με τη συμπεριφορά του γυμνού βασιλιά. Απίστευτα πράγματα. Έστειλε εξώδικο στην ηλεκτρονική σελίδα http://www.gazzetta.gr. Ο λόγος; Επειδή, ''τόλμησε'' να αναδημοσιεύσει κείμενο από ξένο περιοδικό και δη αγγλικό. Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο κείμενο αναδημοσιεύτηκε από πλείστα sites και blogs είναι ήσσονος σημασίας. Μόνο στο gazzetta απεστάλη εξώδικο, ούτε καν στο αγγλικό περιοδικό. Αν θέλει να στοχοποιήσει το ελληνικό site ας κάτσει το επιτελείο του να βρει άλλους τρόπους.  Τι κατάφερε με αυτή την κίνηση; Να εντείνει τις ανισότητες και τις ανισορροπίες. Βαγγέλα, τα Μ.Μ.Ε. δεν τα κρίνουν οι κρινόμενοι, αλλά το κοινό. Είσαι η ταφόπλακα του ελληνικού ποδοσφαίρου και του Ολυμπιακού. Εύχομαι οι φίλοι της ομάδας που δηλώνεις Πρόεδρος να αποκτήσουν τη διαύγεια και την οξυδέρκεια και να σε αποβάλλουν από τα του οίκου τους. Αρκετοί το έχουν κάνει, αλλά οι περισσότεροι είναι αμετανόητοι. Εξακολουθούν να υποστηρίζουν την Π.Α.Ε. κι όχι τον Ολυμπιακό. Εξακολουθούν να βαυκαλίζονται ότι όλα βαίνουν καλώς. Εξακολουθούν να μην αγαπάνε το ποδόσφαιρο. Όσο και να φωνάζουν οι υπόλοιποι φίλαθλοι, μόνο εκείνοι μπορούν να τον διώξουν. Αλλά, βλέπετε, αυτή τη γαμημένη περηφάνεια την επικαλούμαστε όποτε μας βολεύει, μας συμφέρει και μας κάνει κέφι. Όχι όποτε πρέπει. Μετά το ''και εγώ κάλυπτα τον Κώστα Κατσουράνη'' έρχεται το ''θέλω κι εγώ εξώδικο''.

Υ.Γ.3 Ο θυμόσοφος λαός πάντα είχε τον τρόπο του για να περιγράφει με ελάχιστα λόγια τα τεκταινόμενα. Εν προκειμένω, ισχύει απόλυτα η εξής παροιμία: «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες». Δεν ξέρω ποιες είναι οι κότες, αλλά είναι προφανές ότι κάτι δεν κολλάει καλά σε αυτή την ιστορία. Στην πιάτσα ακούγεται ότι του την έστησαν. Δεν αντιλέγω. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κούγιας ήταν βασικός κατήγορος των πάντων. Από μάρτυρας, έγινε κατηγορούμενος. Υποθέτω ότι καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό. Το τρίπτυχο Πατέρας-Πιλάβιος-Κούγιας οδεύει προς διάλυση. Μία είναι η λύτρωση. Αυτά που γνωρίζουμε ωχριούν μπροστά σε αυτά που έχουν συμβεί. Πρέπει κάποιος να εξωτερικεύσει τα καλαμπαλίκια του, να βγει στις κάμερες/ανακριτές/δικαστές και να δηλώσει τα πάντα όλα. Δεν ξέρω ποιος θα είναι αυτός. Θα είναι ο Μάκαρος; Ο Μπέος; Ο Πατέρας; Ο Κούγιας; Δεν με νοιάζει. Η κάθαρση πρέπει να γίνει εκ των έσω. Ειδάλλως, κυνηγάμε ανεμόμυλους.

Υ.Γ.4 To ''Bad'' το είχα σε κασσέτα. Ποιο τραγούδι λάτρευα από εκείνο το άλμπουμ; Για ακούστε το και ακούστε τον.