Ζητείται λογική και ήθος

Έχω ακούσει τρεις φήμες. Η πρώτη υποδηλώνει ότι το οικονομικό πρόβλημα της ομάδα είναι σοβαρότερο από ό,τι ακούγεται. Δεν αποτελώ μέρος της διοίκησης του Άρη κι ως εκ τούτου δεν έχω ιδέα αν η παραπάνω πρόταση έχει δόση αλήθειας. Δεν αποκλείω τίποτε. Η δεύτερη φήμη λέει ότι οι παίχτες γράφουν τον Τσιώλη στα παλαιά τους υποδήματα, λόγω της φήμης νούμερο ένα. Δεν βρίσκομαι στις προπονήσεις κι επομένως αδυνατώ να προβώ σε οποιαδήποτε δήλωση, πρόγνωση ή πρόβλεψη, ωστόσο αρνούμαι να δεχτώ ότι ένας ποδοσφαιριστής παρουσιάζεται αδιάφορος. Η τρίτη φήμη αφήνει να εννοηθεί ότι ο Τσιώλης παίζει το κεφάλι του στο ματς με τον Π.Α.Ο.Κ. Εδώ μπορώ να σας χαρίσω απλόχερα την δική μου διάσταση των πραγμάτων. Το έχω πει πολλάκις και θα το ξαναπώ. Πρόεδρε, βγες και πες ότι ο Τσιώλης την τρέχουσα σεζόν θα μείνει πάση θυσία. Δεν αρκεί η αόριστη στήριξη. Βγες και πες το. Γιατί να βγεις να το δηλώσεις; Για να πάψουν όλοι αυτοί οι κακεντρεχείς που περιμένουν να μην κερδίσει ο Άρης για να βγάλουν χολή και να το παίξουν προπονητές εξέδρας/ραδιοφώνου/πληκτρολογίου. Επιπλέον, από τη στιγμή που το δηλώσεις θα είσαι επικοινωνιακά δέσμιος και πίστεψε με αυτό θα κάνει καλό σε ολόκληρο το σύστημα του Άρη. Έχουμε αλλάξει 1914 προπονητές. Κρατήστε έναν άνθρωπο, δώστε του τα απαραίτητα εφόδια και αφήστε τον να δουλέψει.

Μην μου βαφτίζετε την μίρλα και την μιζέρια ως καλοπροαίρετη κριτική, διότι δεν είναι. Η διαχωριστική γραμμή είναι πολύ λεπτή, λεπτότερη από όσο θέλουμε να πιστεύουμε, κι εμείς την ξεπερνάμε πολύ συχνά, άλλοτε ηθελημένα κι άλλοτε κατα λάθος. Οι Σουπεράδες, για παράδειγμα, την ξεπερνάνε εσκεμμένα. Το έχουν κάνει στο παρελθόν, το έκαναν και χθες. Απαράδεκτοι. Δεν μπορείς να κρατήσεις σε εγρήγορση μια ομάδα όταν συμπεριφέρεσαι έτσι. Απλά την σπρώχνεις στο γκρεμό. Όπως είπε ένας (νηφάλιος) Αρειανός: «Οι αντιδράσεις του κόσμου θα στραφούν προς το πρόσωπο του προπονητή και θα έχουμε για άλλη μια φορά επανάληψη του ίδιου έργου που βλέπουμε εδώ και χρόνια. Δυστυχώς, στην Ελλάδα κρίνουμε από τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα». Ο Κάνθαρος σημειώνει τη λέξη ''βραχυπρόθεσμα'' και εξηγεί. Έχουμε δώσει τέσσερις αγώνες. Τέσσερις αγώνες. Το καταλαβαίνετε; Σκεφτείτε το λίγο. Από ένα σύνολο τριάντα αγωνιστικών, έχουμε δώσει μόλις τέσσερα ματς. Έχουμε ακόμα 26 ματς. Όχι ένα και δυο, αλλά 26 ματς. Μπορείτε να το εμπεδώσετε; Και επιτέλους σταματήστε να κρίνετε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με βάση το αποτέλεσμα κι όχι την εμφάνιση. Η διάθεση δεν παίζει ρόλο; Τα κίνητρα; Μόνο το αποτέλεσμα έχει σημασία; Και το θέλετε με κάθε κόστος; Δεν ήξερα ότι είστε θιασώτες του μακιαβελισμού. Τους ανθρώπους τους κρίνετε βάσει αποτελέσματος; Δεν μιλάω μόνο για τους αγνώστους. Τους ανθρώπους που αγαπάτε τους κρίνετε με μοναδικό κριτήριο το αποτέλεσμα; Τους φίλους σας, την γκόμενά σας, την οικογένειά σας. Πώς τους κρίνετε όλους αυτούς; Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που παρουσιάζουν; Έστω κι αν τα κίνητρά τους ενδέχεται να είναι αξιοπερίεργα; Τους αγαπάτε, δεν τους αγαπάτε; Τους θέλετε μέσα στη ζωή σας; Ναι ή όχι; Την ίδια σας την ζωή πώς την κρίνετε; Από το αποτέλεσμα; Αν λειτουργείτε έτσι, τότε λυπάμαι πραγματικά, αλλά ουδείς θα σας θέλει για φίλο/η, γκόμενο/α και συγγενή. Μόνο η μάνα σας θα σας αγαπάει κι αυτή λόγω βιολογικής υποχρέωσης. Στις πάσης φύσεως σχέσεις σας είστε πάντα αποτελεσματικοί; Έστω κι αν σας δίνουν μηδενική πίστωση χρόνου; Δεν νομίζω. Έστω κι αν πρέπει να εργαστείτε μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχούς αμφιβολίας και μηδενισμού; Δεν νομίζω. Εν τέλει, πώς θέλετε να σας κρίνουν; Όπως ''κρίνετε'' εσείς τον Άρη; Επομένως, γιατί τον ''κρίνετε'' καθ' αυτόν τον τρόπο; Τον αγαπάτε ή δεν τον αγαπάτε; Τον θέλετε ή δεν τον θέλετε μέσα στη ζωή σας; Για σκεφτείτε κι αυτό: ο Άρης σας θέλει; Κάντε ένα εσωτερικό meeting με τον εαυτό σας και αποφασίστε τους πόθους σας. Ανακαλύψτε τα κίνητρά σας. Να σας πω τι θέλω εγώ; Να μείνετε έξω από το δωμάτιο.

Όλα αυτά που έγραψα και γράφω είναι αυθόρμητα και παρορμητικά. Δικαίως κάποιος μπορεί να μου πει ότι ασχολούμαι με ζητήματα ήσσονος σημασίας. Εδώ τα σκουπίδια έχουν μπει στα σπίτια μας, ο Τζέφρυ κάνει τζόκινγκ, ο Μπένι γλείφεται κι ο Πάγκαλος ξερογλείφεται. Κι εγώ ασχολούμαι με τα του Άρη. Μπορεί να σας φαίνεται απίστευτο και υπερβολικό, αλλά η οπαδική και γενικότερα η αθλητική κουλτούρα των Ελλήνων είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Το βλέπουμε από τη συμπεριφορά των φιλάθλων απέναντι στην Εθνική. Από τις αντιπαλότητες του στυλ: «Ποιος είναι το αφεντικό της πόλης;». Θέλει και ερώτημα; Η μιζέρια! Φαίνεται από τα ραντεβού που κλείνουν οι οπαδοί για να παίξουν ξύλο μεταξύ τους. Ρε την παλεύετε; Είστε λακαμάδες; Κλείστε ραντεβού με γκόμενα! Από την προκλητική υπεράσπιση των Ολυμπιακών υπέρ του γυμνού βασιλιά. Από τους χειρισμούς του κράτους (ποιου;) στα αθλητικά θέματα: στημένα, παράνομο στοίχημα, χρέη, ηθικές αυτουργίες και λοιπά. Το βλέπεις από όλους αυτούς που κράζουν -εκ του ασφαλούς- τον Τσιώλη κι όμως αν τους έβαζες στον πάγκο της ομάδας θα έψαχναν τσίγκινο σωβρακάκι για να γλιτώσουν από την μανιώδη οργή των οπαδών. Όλες αυτές οι καταστάσεις προεκτείνονται εκτός αθλητικής ενασχόλησης. Το βλέπεις στο μετρό, όπου κάποιος υπάνθρωπος θεωρεί ''μαγκιά'' να καπνίζει μέσα στην αποβάθρα και στον συρμό. Το παρατηρείς στο δρόμο, όταν κάποιος κάγκουρας, με την απλώστρα ή τον θερμοσίφωνα στο πίσω μέρος του αμαξιού, αποφασίζει να κάνει πατηλίκια έξω από πολυσύχναστα μέρη, έτσι για μόστρα ρε παιδί μου. Το βλέπεις από όλους αυτούς που φοβούνται να υποστούν αυτοκριτική λες και πρόκειται για κολονοσκόπηση. Που φοβούνται να πουν συγνώμη λες και θα τους θεωρήσεις αδύναμους. Η κοινωνία δεν είναι κάτι ξένο. Δεν είναι κάτι απόμακρο. Εμείς την αποτελούμε. Επομένως, η κοινωνία πάει στραβά, διότι πάμε εμείς στραβά. Επίσης, η ιστορία δεν πηγαίνει μόνη της. Πάει όπου την πάμε εμείς. Πού θα πάει η ιστορία με την επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα; Από εμάς εξαρτάται. Πού θα πάει η ιστορία με τον Τσιώλη; Πάλι από εμάς εξαρτάται. Ας συνετιστούμε, όσο είναι καιρός, σε παν επίπεδο. Πάρτε το χαμπάρι ότι έχουμε χρεοκοπήσει κοινωνικά και ηθικά. Και σε αντίθεση με τη περίπτωση της οικονομίας, δεν υπάρχουν τράπεζες που δανείζουν λογική και ήθος. Όπως δεν υπάρχει ομάδα που να μπορεί να ορθοποδήσει, όταν αλλάζει τους προπονητές σαν ιδρωμένες κάλτσες.

Να πω και δυο λόγια για το ματς. Ήμαστε βελτιωμένοι. Έπεσε πολύ τρέξιμο, βγαίναμε πρώτοι στην μπάλα, κερδίσαμε σχεδόν όλες τις μονομαχίες και κάναμε πολλά κλεψίματα. Μέχρι κι ο Μίτσελ έπαιξε καλά. Πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά. Έκοψε πλειστάκις τους αντιπάλους του, είχε γρήγορες επιστροφές και προσπάθησε να βοηθήσει στην επίθεση. Συν τοις άλλοις, η ομάδα είχε πολύ καλές αλληλοκαλύψεις. Ο Μίτσελ δεν τις χρειάστηκε λόγω πάρα πολύ καλής ατομικής απόδοσης, ενώ ο Τόχα κι ο Καστίγιο έλειπαν. Αμφότεροι δεν μαρκάρουν αποτελεσματικά και κουράζουν υπερβολικά την ανάπτυξη. Όμως, είχαμε και ενισχυμένο κέντρο. Δεν υπήρχε μόνο ένας Φατί (χθες δεν είχε καλή παρουσία) να τρέχει για όλους. Χθες έτρεξε όλη η ομάδα. Για παράδειγμα, ο  Καζναφέρης που δείχνει να αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ο Πρίττας που έπαιξε αθόρυβα και ουσιαστικά. Ο Καπετάνος που όταν πρόκειται για τελείωμα φάσης δείχνει αγχωμένος, αλλά έκανε άπειρα χιλιόμετρα και έπαιζε με πάθος -το έβλεπες στο βλέμμα του. Τα δυο αφρικανικά κτήνη που τρόμαζαν μέχρι και τις σταγόνες της βροχής. Ο Βελλίδης που δείχνει για μια ακόμη φορά ότι την κατέχει την θέση. Το πως παίρνει τα βήματα σε κάθε φάση είναι δείγμα ταλέντου και δουλειάς. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι θέλει χρόνο για να σηκώσει το ψυχολογικό φορτίο του βασικού. Τώρα παίζει απελευθερωμένος. Παρόλα αυτά δεν κερδίσαμε. Ε, και; Έχουμε 26 ολόκληρα ματς για να καλύψουμε τα βαθμολογικά κενά. Έτσι δεν είναι; Και θα τα καλύψουμε. Παραδοσιακά ο Άρης είναι ομάδα του δεύτερου γύρου. Τι θέλατε δηλαδή; Να πετούσε φωτιές στα πρώτα ματς της σεζόν; Τότε είναι σίγουρο ότι κάτι πήγαινε λάθος. Ο προπονητής θα δώσει φόρμα στην ομάδα. Η ψυχολογία της, όμως, εξαρτάται κι από τη δική μας απόδοση. Είμαι σίγουρος ότι αν έδιωχνε την μπάλα κάποιο από τα τρία σέντερ μπακ στο γκολ του Μπούντιμιρ, τώρα θα διάβαζα και θα άκουγα διαφορετικά πράγματα. Γιατί γαμώ το φελέκι μου;  Τι θα άλλαζε ως προς την εμφάνιση; Δηλαδή, τώρα που ο Μπούντιμιρ ισοφάρισε ο Κουτσιανικούλης έπαιξε καλά; Ο Βίσιο ήταν καλός σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού; Οι Ρομάνο και Λεάλ μας έκαναν γιο γιο και δεν το κατάλαβα; Η κατοχή των γηπεδούχων ήταν ουσιώδης και καρποφόρα; Όχι, όχι, όχι και όχι. Ας εξετάσουμε και την άλλη πλευρά του λόφου. Αν κερδίζαμε θα λέγαμε ότι είχαμε καλή κυκλοφορία; Μα και τώρα δεν είχαμε. Θα λέγαμε ότι ο Μίτσελ έπαιξε καλά; Αφού και τώρα έπαιξε θαυμάσια και μακάρι να συνεχίσει έτσι. Θα λέγαμε ότι δεν οπισθοχωρήσαμε; Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι προσέχαμε τον κώλο μας. Θα λέγαμε ότι ο Εργοτέλης δεν είχε φάσεις; Πόσες φάσεις έκανε και δεν το ξέρω; Θα λέγαμε ότι ο Γιάκομπ κρατούσε τους παίχτες του αντιπάλου πίσω κι ότι έσπαγε την μπάλα; Ποιους παίχτες και ποια μπάλα; Ο Γιάκομπ παραμένει απομονωμένη νταλίκα, είτε χάσεις είτε κερδίσεις. Θα λέγαμε ότι ο Τσιώλης ανακάτεψε την τράπουλα; Ποια τράπουλα ρε παιδιά; Χάσαμε την νίκη στο 93' λεπτό. Λες και είμαστε η πρώτη ομάδα σε παγκόσμια κλίμακα που δέχεται γκολ στις καθυστερήσεις. Επειδή σας κούρασα και κουράστηκα, η ομάδα παρουσιάστηκε βελτιωμένη σε συγκεκριμένους τομείς και θα ρολάρει. Εξακολουθώ να έχω πίστη στην ομάδα. Δεν απελπίζομαι να υποστηρίζω τον Άρη. Δηλώνω αμετανόητος. Όσο χολή βγάζετε, τόσο πάθος θα εξάγω από μέσα μου. Βγάλτε πίστη και μεταδώστε την αύρα στην ομάδα. Τέλος.

Και πάμε στο Ξάνθη - Παναθηναϊκός. Είδα την εντεκάδα των γηπεδούχων και απόρησα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Ουζουνίδης επιμένει στον στατικό Καζάκη και κρατάει στον πάγκο τον Σουάνη. Ένας Σουάνης που μπορεί να μη μου είναι συμπαθής, αλλά αναγνωρίζω ότι μοχθεί μέσα στο χόρτο και δημιουργεί αναμπουμπούλες στον αντίπαλο. Από την άλλη, ο Π.Α.Ο. με Βιτόλο και Σιμάο, έδειχνε ανασταλτικά ισχυρός, έστω κι αν ο Κλέιτον έπαιζε -τουλάχιστον στα χαρτιά- ως επιθετικός. Φευ! Στα πρώτα είκοσι λεπτά η ομάδα του Φερέιρα μου φαινόταν άχρωμη και άγευστη. Ο Μπέρτος έκλεινε τον Κουίνσι και τον εγκλώβιζε σε λίγα τετραγωνικά. Ο Βασιλακάκης προσπαθούσε να κοντρολάρει τη μεσαία γραμμή και να υπολογίσει τα μποφόρ του αέρα. Ο Μαρσελίνιο έδειξε ότι δεν είναι καλός μόνο στο έναν εναντίον ενός, αλλά και στο ένας εναντίον δύο. Αίφνης, όμως, τα πάντα άλλαξαν από το πέναλτι που κέρδισε και εκτέλεσε ο Λέτο. Ο Αργεντινός με την φυγή του Σισέ έχει απελευθερωθεί, πρωτίστως με δική του πρωτοβουλία και κατόπιν έχοντας την άδεια του Φερέιρα. Αποκλίνει από τον αριστερό ασβέστη, συγκλίνει πολλάκις προς τον άξονα, πατάει συχνά περιοχή και ανοίγει διαδρόμους, έστω και άθελά του. Κάπως έτσι, άλλωστε, έλαβε την όμορφη πάσα από τον Ζέκα και κέρδισε το πέναλτι. Ωστόσο, ο παίχτης έχει σαφές πρόβλημα με την πάσα. Όχι μόνο πασάρει σπάνια, αλλά όταν αυτό συμβεί, ειδικά όταν πιέζεται, φαίνεται σαν να το κάνει με κλειστά μάτια. Αλλού ο συμπαίχτης, αλλού η μπάλα. Το θέμα είναι ότι μετά το πρώτο γκολ η Ξάνθη βραχυκύκλωσε. Σοκαρίστηκε. Πανικοβλήθηκε. Η μεσαία γραμμή εξαφανίστηκε. Δεν είναι ότι δεν μπορούσε να αντιδράσει, αλλά πιθανολογώ ότι δεν ήξερε τον τρόπο. Υποθέτω ότι ο Ουζουνίδης δεν είχε φανταστεί τέτοια εξέλιξη και του καταλογίζω ευθύνες σε αυτό. Και μέχρι να ξαναμπεί το μυαλό στο κεφάλι και στα πόδια των παιχτών της Ξάνθης μπήκε το δεύτερο γκολ. Η ακριτική ομάδα (κλισέ) πείσμωσε, ενώ ο Βιτόλο απέδειξε ότι το ποδοσφαιρικό του μυαλό έτρεχε με ταχύτητα επιταφίου. Δεν αναφέρομαι μόνο στην κόκκινη κάρτα, αλλά στην εν γένει παρουσία του. Τουλάχιστον, ο Σπυρόπουλος έπαιζε αξιοπρεπώς. Ίσως, διότι, ο Ουζουνίδης δεν έδωσε βάρος στην πλευρά του.

Στο δεύτερο μέρος ο Ουζουνίδης έβαλε τον Σουάνη στη θέση του αφανή Ντίκα. Έχοντας αριθμητική υπεροχή, άφησε τον Καζάκη να γεμίζει το χώρο και έδωσε ρητές εντολές στον Σουάνη να αναλάβει δράση. Ο Βασιλακάκης με τον Ντάνι ανέβασαν τις γραμμές ψηλά και τα ακραία μπακ, κυρίως ο Μπέρτος, πήραν πολλά μέτρα. Όλα αυτά συνέβησαν ακριβώς για δέκα λεπτά. Ο Κουίνσι πέτυχε το τρίτο τεμάχιο και κάπου εκεί μπήκε ταφόπλακα στις ελπίδες της Ξάνθης. Αυτός ο Πολωνός που παριστάνει το σέντερ μπακ στην άμυνα της Ξάνθης είχε πολλά προβλήματα με την ταχύτητα του Κουίνσι. Ο παίχτης βάζει κάτω το κεφάλι και τρέχει σαν να κυνηγά το λεωφορείο. Δεν υπολογίζει παίχτες, συμπαίχτες, και διαστάσεις γηπέδου. Σαν να τρέχει κατοστάρι. Τέλος πάντων. Η απάντηση του Ουζουνίδη λεγόταν Βλαχοδήμος. Από τα πόδια του ξεκίνησε το όμορφο τέρμα που πέτυχε ο Εντιμάρ. Είναι καλός παίχτης ο μικρός. Ταχύς, ντριμπλαδόρος, μπουκαδόρος. Έχει μέλλον. Και στο καπάκι ο συγκεκριμένος παίχτης πετάει τορπίλη και κάνει το 2-3. Φαπ στον Κάνθαρο που έλεγε για ταφόπλακες. Φαπ στον Κάνθαρο που νόμιζε ότι το μόνο πράγμα που θα είχε ένταση στο δεύτερο ημίχρονο θα ήταν ο αέρας. Ο Φερέιρα με μια κίνηση τακτικής οξυδέρκειας ή ακλόνητου πανικού πέταξε μέσα τον Καντέ,  παρέταξε τρεις στόπερ και έδωσε βάθος στην άμυνα. Τουλάχιστον, αυτό εισέπραξα. Εν κατακλείδι, δηλώνω ότι υποτίμησα την δυναμική που μπορούν να δώσουν οι αλλαγές. Έκανα λάθος. Οι Βλαχοδήμος και Σουάνης κόντεψαν να αλλάξουν άρδην το σκηνικό. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός, ένεκα διακύμανσης σκορ, υποτίμησε τους γηπεδούχους. Αναμενόμενο, αλλά όχι λογικό. Είναι καλή ομάδα η Ξάνθη. Όπως ο Π.Α.Ο. δείχνει συσπειρωμένος. Η ενασχόληση των πάντων με τους υποψήφιους αγοραστές της Π.Α.Ε. έχει αποφορτίσει πλήρως την ομάδα, η οποία έχει αφοσιωθεί στο αγωνιστικό. Και ναι, ο Μίνος είναι μορφή. Το ίδιο κι ο Τσάκας. Υπέροχη η συνέντευξη που έλαβε μέρος στο ημιχρόνιο. Δηλώνω αμετανόητος θαυμαστής και των δυο.

Υ.Γ.1 Για το Α.Ε.Κ. - Ολυμπιακός δεν θα μιλήσω με λόγια. Οι Κινέζοι ισχυρίζονται ότι μια εικόνα αξίζει 1000 λέξεις. Ιδού.

Υ.Γ.2 Ο Κούπερ, προπονητής της Σανταντέρ, έφαγε τριάρα στην κεφάλα. Το απίστευτο βρίσκεται στην κατοχή μπάλας εκ μέρους των γηπεδούχων, η οποία στο 60' λεπτό έφτασε στο 85% (!!!). Μαντέψτε ποιοι ήταν οι γηπεδούχοι.

Υ.Γ.3 Πρόκειται για βασική επιρροή, μεταξύ άλλων, των Metallica και των Megadeth. Αποτελούν πρωτοπόρο μέλος του N.W.O.B.H.M. Δεν είχαν, όμως, την απαιτούμενη διάρκεια, παρά το εκρηκτικό ξεκίνημά τους. Λέγονται Diamond Head και γουστάρω να τους ακούω.