Θα μας βρείτε μπροστά σας

Υ.Γ.1 Είχα κάνει λόγο για τη λίμνη των ηλιθίων. Ορισμένοι είχατε διαφωνήσει μαζί μου. Θεμιτό και υγιές. Ωστόσο, εμμένω στην άποψη μου. Εκείνος που υποδύεται τον αγανακτισμένο, προτού πάει στην πλατεία Συντάγματος, πρέπει να κοιτάζεται στον καθρέφτη, να τσεκάρει το είδωλό του και να το φτύνει. Από την μεταπολίτευση και έπειτα, ψηφίζουμε τις ίδιες ''πολιτικές'', τα ίδια κόμματα, τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες οικογένειες. Ουδείς μας ανάγκασε να πράξουμε καθ' αυτόν τον τρόπο. Ήταν συνειδητή επιλογή μας. Παίρναμε τα ανταλλάγματα και τους προτιμούσαμε. Ποιος τους τοποθέτησε στα έδρανα της Βουλής; Τους πήρε κάποιος από το χεράκι και τους παλούκωσε με το ζόρι; Όχι. Εμείς τους τοποθετήσαμε με τη ψήφο μας. Ο μόνος τρόπος για να αντιδράσουμε οργανωμένα και να επαναστατήσουμε πραγματικά είναι να ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να σπεκουλάρουμε τα λάθη των πεπραγμένων μας. Μόνο έτσι θα γίνουμε μια γροθιά. Η αυθεντική αλλαγή, πρωτίστως, συμβαίνει στο κεφάλι μας. Ούτε στις κάλπες μήτε στους δρόμους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τα κόμματα της βουλής και οι βουλευτές είναι αθώοι. Όχι, βέβαια. Είναι συνένοχοι. Όλοι τους. Σαν να στέκονται μπροστά από έναν φόνο, ως αυτόπτεις και αυτήκοοι μάρτυρες, να παρατηρούν το έγκλημα και να μην καταφεύγουν στη Δικαιοσύνη. Δεν θέλουν να (αντι)δράσουν; Δεν πειράζει. Εμείς είμαστε εδώ.

Υ.Γ.2 Η δουλειά των πολιτικών είναι οι πράξεις, όχι τα λόγια. Να λαμβάνουν αποφάσεις. Να παράγουν έργο. Δεν είναι ο σχολιασμός της επικαιρότητας από τα παράθυρα των δελτίων ''ειδήσεων''. Δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διεκπεραιώσουν την εργασία τους; Κανένα πρόβλημα. Θα το αναλάβει o λαός. Ο κόσμος. Ούτε ο ''κόσμος'' μήτε ο όχλος. Όπως γράφει ο Αντώνης Πανούτσος: «''Κόσμος'' δεν είναι ούτε οι εκατό απεργοί του δημοσίου που κλείνουν την Πανεπιστημίου, ούτε οι πέντε χιλιάδες που σηκώνουν το πανό στο πέταλο (του γηπέδου), ούτε οι εκατό χιλιάδες αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα. Στη Δημοκρατία κόσμος είναι αυτός που πάει στις κάλπες και ψηφίζει». Ειδάλλως, θα είμαστε κι εμείς υποκριτές. Θα είμαστε, μάλλον, κάτι χειρότερο από αυτό: ψεύτες. Όπως οι πολιτικοί μασκαρεύουν το ψέμα σε αλήθεια, έτσι κι εμείς προσποιούμαστε ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών. Δεν είμαστε. Τα χέρια μας έχουν αίμα και το όπλο του εγκλήματος χαρακτηρίζεται από τα δαχτυλικά μας αποτυπώματα. Εντούτοις, η τωρινή κατάσταση που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρη. Η επταετής Χούντα είχε την ανεξίτηλη σφραγίδα δικτατορικού καθεστώτος. Η επικρατούσα κατάσταση, υπό τον μανδύα της ''Δημοκρατίας'', είναι η χειρότερη μορφή Χούντας. Ποιοι την στελεχώνουν; Λαλίστατοι προδότες. Στυγνοί εκβιαστές. Επαγγελματίες ψεύτες. Άνθρωποι που υποδύονται τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους. Που έχουν μπει στο πετσί του ρόλου καλύτερα και πληρέστερα από τους απίστευτους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Που παριστάνουν τους ''σωτήρες''. Δεν θέλουμε άλλη ''σωτηρία'' από εσάς. Τελεία και παύλα.

Υ.Γ.3 Επιτέλους, ας παραμερίσουμε τα κομματικά τείχη. Να τα γκρεμίσουμε. Να τα ισοπεδώσουμε. Ας ανοίξουμε την πόρτα στην πατρίδα. Τόσα χρόνια είχαμε στο μυαλό μας στο να περάσουμε καλά. Είχαμε το μυαλό μας στην σπατάλη. Στο τώρα. Ούτε καν στο σήμερα. Πόσω μάλλον στο αύριο. Ουδείς βγήκε να δηλώσει τον προβληματισμό του για το μέλλον της πατρίδας. Τα ψέμματα, όμως, τελειώνουν. Τουλάχιστον από τη μεριά μας. Ας αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε, πλην του εαυτού μας,  για τον πλησίον μας. Ας αρχίσουμε να λειτουργούμε ως άνθρωποι κι όχι σαν άνθρωποι. Να φερόμαστε πολιτισμένα και να μην κρυβόμαστε κάτω από μανδύες ή πίσω από κουρτίνες. Βάλτε τέλος στα ωφελιμιστικά, προσωποπαγή και οπορτουνιστικά κριτήρια. Αντικαταστήστε τα με το κοινό συμφέρον. Η Ελλάδα, στην μακρόχρονη και ένδοξη ιστορία της, έχει αντιμετωπίσει εισβολές, μάχες, πολέμους, κρίσεις, έριδες, λιμούς, λοιμούς, παντός είδους αστάθειες. Παρόλα αυτά, ακόμα υπάρχουμε. Και θα υπάρχουμε. Ποιον θα φοβηθούμε; Τον Τζέφρυ; Το εκτόπισμα του Μπένι και του Πάγκαλου; Τους τροικανούς; Τις τράπεζες; Δεν φοβόμαστε και δεν πανικοβαλλόμαστε. Δεν θα πέσουμε θύματα της μεθοδευμένης πλεκτάνης τους. Ακούτε πολιτικοί και δημοσιογράφοι του κώλου; Ακούτε σκοταδόψυχοι; Το 1940 είπαμε ΟΧΙ στις στρατιές του Μπενίτο Μουσολίνι. Ένδοξες εποχές. Ο Έλληνας, στερούμενος τα στοιχειώδη εφόδια, ανέβηκε στα βουνά και πάλεψε. Φαντάζεστε να υπήρχαν τότε οι αντίστοιχοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί και να τρομοκρατούσαν τον κόσμο; Ουδείς θα πήγαινε στη μάχη. Το 2011, λοιπόν, κόντρα σε όλους αυτούς που θέλουν να λεηλατήσουν την ψυχολογία μας, λέμε όχι στις στρατιές των τραπεζιτών.

Υ.Γ.4 Ξέρουμε, κύριοι, τις συνιστώσες του σχεδίου σας. Γνωρίζουμε πλήρως τι υποδηλώνει. Σας πληροφορώ ότι θα αποτύχετε. Γιατί; Διότι, δεν θα το επιτρέψουμε. Ζούμε σε έναν κόσμο υπερπληροφόρησης που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην παραπληροφόρηση. Αδυνατούμε να επεξεργαστούμε τον όγκο δεδομένων. Να τον αξιοποιήσουμε. Εν προκειμένω, πρέπει να παύσει να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Βερσιζεντόριξ, ηγέτης των Γαλατών, είχε δηλώσει, κατά τους Γαλατικούς Πολέμους, ότι κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που η εκάστοτε ηγεσία πρέπει να ''λυγίσει'' στα θέλω του λαού. Αν οι ''ηγέτες'' της Ελλάδας δεν θέλουν να ''λυγίσουν'' συνειδητά, τότε θα τους περιμένει άσχημο (πολιτικό) τέλος. Πρέπει να μετανοήσουν όσο είναι ακόμα καιρός. Πραγματικά. Αυθεντικά. Όχι επικοινωνιακά. Ο ιδιοκτήτης του παρόντος ιστολογίου δεν θα ανεχτεί το ξεπούλημα του Δημοσίου, του ορυκτού πλούτου, των εδαφών και της ταυτότητας της χώρας. Δεν θα ανεχτεί το ξεπούλημα της Ελλάδας σε παν επίπεδο. Δεν θα ανεχτεί την απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Δεν θα ανεχτεί το ξεπούλημα και την απώλεια της ίδιας του της ζωής. Θα με βρείτε μπροστά σας. Θα μας βρείτε μπροστά σας.