Η Εθνική Ελλάδος δεν έχει ταλέντο. Δεν έχει μπαλαδόφατσες. Δεν έχει ταχύτητα σε μυαλό και πόδια. Έχει κάτι σημαντικότερο: σχέδιο. Ένα σχέδιο που βασίζεται σε πνευματικά και σωματικά χαρακτηριστικά. Αγωνιστική πειθαρχία, ποδοσφαιρικό πείσμα, δύναμη, προσήλωση, καρδιά, πάθος, φιλότιμο. Και έχει προπονητή που δεν είναι απατεώνας. Έστω κι αν ορισμένες φορές τσακώνω τον εαυτόν μου να νομίζει ότι στον πάγκο κάθεται ακόμα ο Γερμανός. Δεν ξέρω τι θα γίνει στη Γεωργία. Αρνούμαι να δεχτώ ότι υπάρχει περίπτωση να χαθεί η πτήση. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν αμφιβολίες για το ποιος είναι το φαβορί. Ούτε θα αποποιηθούμε των ευθυνών μας. Είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης και θα πάμε να πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Έγραψα πρωταθλητές Ευρώπης; Μάλιστα, το έγραψα. Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω το μέγεθος της επιτυχίας. Κι ας έχουν περάσει εφτά ολόκληρα χρόνια από τότε. Εφτά ολόκληρα χρόνια.
Ο Δημήτρης Δραγώγιας, εύστοχα ως συνήθως, γράφει: «Η εποποιία της Πορτογαλίας έγινε καταξίωση το 2008, καθιέρωση το 2010 και –αν και εφόσον– συνήθεια το 2012. Μέσα σε ένα περιβάλλον μιζέριας, όταν μιλάς για ελληνικές επιτυχίες διεθνώς, απ’ όπου κι αν προέρχονται, τότε δημιουργείς ευφορία, έστω κι αν θεωρείται ψευδαίσθηση ευτυχίας. Γιατί η εθνική ομάδα δεν είναι ο καθρέπτης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για την ακρίβεια, ουδεμία σχέση έχει με αυτό». Μολαταύτα, η Εθνική Ελλάδος, στις συνειδήσεις των περισσοτέρων, εκπροσωπεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και τα τελευταία χρόνια το εκπροσωπεί ιδανικά. Υπεύθυνα. Με συνέπεια. Γνωρίζω ότι το θέαμα δεν είναι συνταρακτικό, αλλά αυτό μπορούμε κι αυτό ακριβώς παίζουμε. Εξάλλου, δεν (μας) είπε κανείς ότι η ομάδα θα κεντάει στον αγωνιστικό χώρο. Βλέπουμε ακριβώς ό,τι μας έχουν υποσχεθεί. Πρόκειται για λίαν σημαντική διαπίστωση. Αυτό υποδηλώνει οξυδέρκεια και άριστη γνώση του υλικού και των χαρακτηριστικών αυτού. Επομένως, ας χαρούμε (με) την Εθνική μας. Ας την αγκαλιάσουμε. Είτε χάνει είτε κερδίζει. Είτε παίζει καλά είτε άσχημα.
Ο Δημήτρης Δραγώγιας, εύστοχα ως συνήθως, γράφει: «Η εποποιία της Πορτογαλίας έγινε καταξίωση το 2008, καθιέρωση το 2010 και –αν και εφόσον– συνήθεια το 2012. Μέσα σε ένα περιβάλλον μιζέριας, όταν μιλάς για ελληνικές επιτυχίες διεθνώς, απ’ όπου κι αν προέρχονται, τότε δημιουργείς ευφορία, έστω κι αν θεωρείται ψευδαίσθηση ευτυχίας. Γιατί η εθνική ομάδα δεν είναι ο καθρέπτης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για την ακρίβεια, ουδεμία σχέση έχει με αυτό». Μολαταύτα, η Εθνική Ελλάδος, στις συνειδήσεις των περισσοτέρων, εκπροσωπεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και τα τελευταία χρόνια το εκπροσωπεί ιδανικά. Υπεύθυνα. Με συνέπεια. Γνωρίζω ότι το θέαμα δεν είναι συνταρακτικό, αλλά αυτό μπορούμε κι αυτό ακριβώς παίζουμε. Εξάλλου, δεν (μας) είπε κανείς ότι η ομάδα θα κεντάει στον αγωνιστικό χώρο. Βλέπουμε ακριβώς ό,τι μας έχουν υποσχεθεί. Πρόκειται για λίαν σημαντική διαπίστωση. Αυτό υποδηλώνει οξυδέρκεια και άριστη γνώση του υλικού και των χαρακτηριστικών αυτού. Επομένως, ας χαρούμε (με) την Εθνική μας. Ας την αγκαλιάσουμε. Είτε χάνει είτε κερδίζει. Είτε παίζει καλά είτε άσχημα.
Κι ας υπάρχουν κάποιοι που ενίστανται, με το πρόσχημα ότι έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να λύσουμε, για την (υπερβολική) ευφορία που δημιουργεί η ενδεχόμενη πρόκριση στο Euro. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ούτε υπερβολές χρειάζονται μήτε απαξιώσεις. Και φυσικά δεν χρειάζεται αδιαφορία. Μόνο χαμόγελο. Η Εθνική, άλλωστε, δεν συνιστά πρόβλημα. Σε καμία περίπτωση. Αντιθέτως, θα τη χαρακτήριζα σαν τη μερική λύση αυτών. Μπορούμε να παραδειγματιστούμε από αυτήν. Να παραδειγματιστούμε από την ομοιογένεια που έχει επιτύχει. Από τη χαρά της συνεργασίας. Τη δίψα που επιδεικνύει. Αυτά τα στοιχεία πρέπει να αναδυθούν από το βαθύ βυθό που έχουμε εγκλωβιστεί. Το ποδόσφαιρο, άλλωστε, αποτελεί αθλητική δραστηριότητα. Ο αθλητισμός, όπως οφείλουμε να γνωρίζουμε, είναι από τις λίγες γλώσσες, ίσως η μοναδική, που γίνεται πλήρως κατανοητή από τόσα πολλά άτομα διαφορετικής κουλτούρας. Που συνδέει τόσους ανθρώπους μαζί. Που προσφέρει τόσο μεγάλες συγκινήσεις. Ο αθλητισμός αντιπροσωπεύει ένα προϊόν με σαφείς ιδιαιτερότητες.
Επομένως, αυτό που πρέπει να πράξουμε από την μεριά μας, αν θέλουμε να βοηθήσουμε την κατάσταση, είναι να λειτουργούμε με σύνεση και υγιή κίνητρα. Δυστυχώς, όμως, είμαστε των άκρων. Μέση λύση δεν υπάρχει. Σαν να έχει την μπάλα ο Σαμαράς και να δοκιμάζει ένα σουτ έξω από τη μεγάλη περιοχή. Δοκάρι και μέσα αποθεώνω, δοκάρι και έξω καντηλιάζω. Γιατί; Ας χειροκροτήσουμε το σουτ, χωρίς να μας νοιάζει που θα καταλήξει το τόπι. Επιπρόσθετα, ας χαρούμε την, προς το καλύτερο, μεταμόρφωση, όταν αγωνίζονται με το εθνόσημο, του Κατσουράνη και του Καραγκούνη, καθώς και την διάταξη της αμυντικής τετράδας σε στυλ λοξής φάλαγγας. Που να ήξερε ο, εκ Θηβών ορμώμενος, Επαμεινώνδας (στρατηγάρα) ότι η λαμπρή τακτική του θα γνώριζε εφαρμογή και επιτυχία, πλην τα πεδία των μαχών, και στο ποδόσφαιρο. Που να ήξερε η Σαπφώ Νοταρά (υπέρτατη μορφή) ότι η θρυλική ατάκα που εκστόμισε πριν κάποιες δεκαετίες θα κοσμεί με χαρά μια από τις αναρτήσεις του Κάνθαρου. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, αποσύρομαι για να προετοιμαστώ ψυχολογικά. Μπουρλότο!
Υ.Γ.1 Αύριο αγωνίζεται η μπασκετική Αρειανάρα. Ο Αλεξανδρής ψάχνει εμπειρία. Ο Κάνθαρος μεταφράζει την εμπειρία ως ποιότητα. Με δυο λόγια χρειαζόμαστε ενέσεις ποιότητας. Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα στοιχήματα είναι αρκετά και οι πιθανότητες για να τα κερδίζουμε περιορισμένες. Ως εκ τούτου, υποθέτω ότι τα σκαμπανεβάσματα μέσα στη σεζόν θα είναι αναπόφευκτα. Μακάρι να πάμε καλά στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς. Ο Κάνθαρος θα φτιάξει σπιτικό ποπ κορν και θα απολαύσει τα νέα αποκτήματα της ομάδας. Τρελαίνομαι, μαζί σου Αρειανάρα ανασταίνομαι!
Υ.Γ.2 Τα παρακάτω κομμάτια ανήκουν σε μια, πάλαι ποτέ υποσχόμενη και νυν υποτιμημένη, μπάντα που διαλύθηκε κάπως ξαφνικά. Για να είμαι ειλικρινής, θα έπρεπε να αραδιάσω όλο το υλικό τους, αλλά ας όψεται η έλλειψη χώρου. Σας παραδίδω τη σκυτάλη.
Ωραία μπάντα! Και καλά κρυμμένη από τη δημοσιότητα, χεχε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνθαρε μου, χαίρομαι που παίζουν με την ψυχή τους, αλλά με πειράζει κάπως η έλλειψη όλων αυτών που λες σις πρώτες προτάσεις. Ξέρω, και το 2004 έλειπαν αυτά και τα κατάφεραν.. Δεν ξέρω κατά πόσο μου αρέσει όμως αυτό, να κερδίζει μια ομάδα χωρίς ταλέντα.. Αν ήταν οποιαδήποτε άλλη εκτός της Ελλάδας, θα έλεγα χωρίς ενδοιασμούς ότι δεν της άξιζε!
Το χειρότερο, βέβαια, και κάτι που πιστεύω ότι πρέπει να τονίζεις σε καθε ανάρτηση σχετική με την Εθνική, είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ να εκλείψει η μαλακία που δέρνει μερικούς οπαδούς. Να σταματήσουν τα επεισόδια ρε γαμώ το. Αν το προσπαθήσετε για την εθνική, ίσως τα καταφέρετε και τα τοπικά παιχνίδια..
Φιλιά από Κύπρο :)
Εγώ πάντως ΤΤ το λέω ακόμα και σήμερα. Ό,τι ούτε το 2004 μας άξιζε με βάση αυτό που παρουσιάσαμε ως ταλέντο. Για την ακρίβεια παρουσιάσαμε τον τρόπο να καταστρέψεις το ποδόσφαιρο! Αλλά όπως και να χει παρουσιάσαμε κάτι που λίγες ομάδες το έχουν. Και το λέει ο Κάνθαρος στο Post του.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αγωνιστική πειθαρχία, ποδοσφαιρικό πείσμα, δύναμη, προσήλωση, καρδιά, πάθος, φιλότιμο."
Με βάση αυτά μπορεί να πει κάποιος το αξίζαμε.
Αυτά πάντως φίλε Κώστα είναι προίκα του Γερμανού. Απατεώνας ναι. Άμπαλος ναι. Αλλά όπως και να χει αυτό είναι δική του δουλειά που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Και φυσικά με τον Πορτογάλο προπονητή να έχει την πειθαρχία και το οικογενειακό κλίμα ώς πρώτα απ΄όλα για την συνταγή των επιτυχιών.
Και τουλάχιστον με αυτόν βλέπουμε και δυο τρεις συνδυασμούς...
Και τέλος. το ό,τι θα πάρουμε τον ένα βαθμό τουλάχιστον είμαι σίγουρος. Αλλά αυτό που με νοιάζει είναι το εξής για το καλοκαίρι.
Να είναι καλά τα νέα παιδιά και να τα καλέσει όλα ο Σάντος και να τους χρησιμοποιήσει. Κυριάκος Παπαδόπουλος, Νίνης, Φετφατζίδης, Ζαραδούκας. Να παρουσιάσεις το νέο σου υλικό σε ταλέντο όποιο κι'αν είναι αυτό, ως χώρα.
Θέλω κι εγώ να ελπίζω ότι δε θα στραβοπατήσουμε και θα την πάρουμε την πτήση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι θέλω να πω και σε ορισμένους οπαδούς να βγάλουν το σκασμό που από τότε που σηκώσαμε το Euro βρίζουν προπονητές και παίχτες όταν δεν παιρνάμε σε επόμενη φάση!
Καλή επιτυχία!!
Παιδιά στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει το ταλέντο. Ακόμα και η Μπαρτσελόνα βασίζει την υπεροχή της ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, στο ανυπέρβλητο pressing που κάνει όταν χάνει τη μπάλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημ. Άμυνα είναι η λειτουργία ΟΛΗΣ της ομάδας όταν δεν έχει κατοχή της μπάλας.
Απόψε είναι πολύ ενδεικτικό ότι οι στοιχηματζήδες (π.χ. bwin) δίνουν 22% στον άσσο και 78% στο Χ2 (30% στο Χ και 48% στο διπλό). Με λίγα λόγια προβλέπουν, στα 10 παιχνίδια που θα δώσουμε εκεί (με τις σημερινές συνθήκες), θα κερδίσουμε τα 5, θα φέρουμε Χ στα 3 και θα χάσουμε τα δύο.
come and gone
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα.
Τεράστια μπάντα!!!!!!!!!!!Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που τους θυμούνται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ή κακώς προκριθήκαμε σ΄άλλο ένα Euro...! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία τραγούδια...δεν ήξερα την μπάντα!
Καλό βράδυ!
Για χτες τι να πουμε,μετά την προκριση ακομα και τις πατάτες του Τζόρβα ξεχνάμε!Τι 'ναι τούτος,ρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή-Για τ'αρειανά σημερα,όλοι ακαταλαβαν απ'την αρχή οτι με 400 χιλιάρικα δε γίνεται μαγαζί και ειπαν να τζιράρουν κάτι παραπάνω,να δούμε,πάντως προς το παρον ας απολαυσουμε μπασκετάκι κι ας ειναι και κόκκινο.Για πρωτη φορά μετά απο χρόνια δε θα δω εχθρικά τον Ολυμπιακο,εφυγε αυτο καθαρματάκι ο Τεόντοσιτς και δε θα στοιχηματίζω πια σε ποιο λεπτό θα κανει τα γαταγκιοζλίκια του...
Καραγκιοζλίκια του βεβαιως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ,ναι,και θελω αναλυση μετά το ματς,ετσι;
Νομίζω οτι τα παιδιά τηε εθνικής μπάλλας διαθέτουν αρκετή προσήλωση. Αλλιως δεν θα ειχαν προκριθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να εισαι συγκεντρωμένος και με καθαρό μυαλό ειναι το 50% μια επιτυχίας για μένα.
Απο κει και περα, το ταλέντο πρέπει να ξεδιπλώνεται αντι να θυσιάζεται στον βωμό της σκοπιμότητας για το αποτέλεσμα. Ειναι πιο καλό να αφήνεις να βγαίνει το ταλέντο των παικτών μεσα απο τα όποια συστήματα ... [οκ το σύστημα "σέντρα - γιουρούσι" δεν μου αρέσει], και να δημιουργείς φάσεις με φαντασία αντι να εχεις μια ενδεκάδα φοβικούς που σπάνια εχουν σκεφτεί την επόμενη φάση επειδη δεν τους το επιτρέπει το πλαίσιο σκοπιμότητας του προπονητή.
Καλημερα.
TwistedTool, πρόκειται για μια άσημη μπάντα που είχε τα φόντα να πάει μπροστά. Τα μόλις δυο άλμπουμ που βγάλανε αυτό που δείχνει. Η Εθνική ποντάρει σε ορισμένα χαρατηριστικά που διαθέτει εν αφθονία. Και καλά κάνει. Μην ξεχνάς ότι περάσαμε στα τελικά αήττητοι. Πρόκειται σαφώς για μεγάλη επιτυχία. Όπως μεγάλη επιτυχία είναι αυτή η σιγουριά που έχεις ότι κάπως και κάποτε θα μπει το γκολ στο ματσάκιον. Όπως χθες. Για τα επεισόδια τι να πω; Το να κουβαλάς άχυρο μέσα στο κεφάλι σου συνιστά δισεπίλυτο πρόβλημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαυράκο, η άνοδος της Εθνικής δεν είναι τυχαία. Σε καμία περίπτωση. Το ζητούμενο στον αθλητισμό είναι η διάρκεια. Η συνέπεια. Εμείς το έχουμε επιτύχει. Την ίδια στιγμή, άλλες μεγάλες εθνικές δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα. Ειδικά για εθνικό επίπεδο, η συνέπεια που επιδεικνύουμε είναι αξιοθαύμαστη. Όσο για τον Γερμανό διαφωνώ με τους χαρακτηρισμούς. Αν ήταν απατεώνας δεν θα ζημειώναμε τέτοια άνοδο. Το ίδιος ισχύει και για το άμπαλος. Ο Ρεχάγκελ, επί Εθνικής, ήταν κανονικός προπονητής, με τα καλά του και τα στραβά του. Το ίδιο είναι κι ο Σάντος.
Πρόεδρε, με αναγκάζεις να κατακεραυνώσω όλα αυτά τα κοπρόσκυλα που περίμεναν να χάσει η Εθνική για να βγάλουν χολή. Δυστυχώς, έγινε και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Λες και η ομάδα που υποτηρίζουν στην Ελλάδα έχει φτάσει σε αντίστοιχες διοργανώσεις. Λες και η ομάδα που υποστηρίζουν παρουσιάζει συνέπεια. Λες και η ομάδα που υποστηρίζουν έχει θέαμα ισάξιο της Μπάρτσα. Απίστευτα πράγματα. Μπράβο και στους ΠΑΟΚτσήδες που αποθέωναν τον Φωτάκη, αλλά έκραζαν την Εθνική. Βίοι παράλληλοι. Μπράβο και στους Ολυμπιακούς που διαμαρτύρονται για τους τραυματισμούς που παθαίνει ο Τοροσίδης στην Εθνική. Σοβαρός λόγος για να κράξεις την Εθνική σου ομάδα. Αντί να χαρούν μες την απευθείας πρόκριση, λέγανε για το μεγαλείο του Αβραάμ. Άλλοι έλεγαν για τα στημένα. Τι σχέση έχει η Εθνική με τα στημένα; Ήμαρτον. Άλλοι έλεγαν για τον ''άμπαλο'' Χαριστέα. Όσοι τον λένε άμπαλο δεν τον έχουν παρακολουθήσει, αλλά δεν τους δικαιολογώ σε καμία περίπτωση. Το κρίμα είναι δικό τους, όχι του Άγγελου. Είναι προφανές ότι δεν έχουμε ιδέα. Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Τελικά τι σκατά θέλετε; Χαμογελάστε ρε. Πάμε απευθείας σε Γιούρο και κράζετε. Δεν πάμε; Πάλι κράζετε. Τι σκατά θέλετε επιτέλους; Χάρηκα με την πρόκριση, αλλά αμέσως προσγειώθηκα στην θλιβερή μιζέρια της πραγματικότητας. Δυστυχώς, είμαστε καταδικασμένοι. Φέρτε εκατό τρόικες και 1000000 τετράκις, πεντάκις, εξάκις μύρια ευρώ. Είμαστε καταδικασμένοι. Τέλος.
Υπουργέ η άμυνα της Ελλάδας πρέπει να είναι από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Δεν μιλάω μόνο σε αριθμούς. Ειδικά η αλληλόκαλυψη στον ασβέστη και το πως ανεβαίνουν τα κεντρικά μπακ όσο χρειάζεται για να καλύψουν το χώρο είναι όλα τα λεφτά.
Summertime Blues, κομματάρα το come and gone. Καλημέρες.
Τα σέβη μου στον ανώνυμο. Δεν ξεχνιούνται.
Αστροφεγγιά, πρόκειται για μεγάλη επιτυχία, αλλά, δυστυχώς, αδυνατούμε να συλλάβουμε τη σημασία της, παρά μόνο να βγάλουμε αρνητικά συναισθήματα. Λες και είναι μαγκιά να κράξεις. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Και έρχεται η επιστροφή στο μίζερο πρωτάθλημά μας. Όσοι καντηλιάζετε την Εθνική, στραφείτε το υπερπρωτάθλημά μας και αποθεώστε την ομάδα σας.
Vad, για τον Τζόρβα τα έχω πει πάμπολλες φορές. Εδώ και χρόνια τα λέμε. Το ωραίο είναι ότι δεν τα φωνάζουμε εμείς, αλλά ο Τζόρβας με τις εμφανίσεις του. Τέλος πάντων. Πόσο εκνευριστικός παίχτης αυτός ο Τεόντοσιτς; Και υπερτιμημένος του κερατά. Δεν μπορούσα να τον βλέπω. Κατάρα για τον Ολυμπιακό και τους μπασκετόφιλους. Όσο για εμάς είμαστε σε δύσκολη θέση. Σωστά λες ότι με 400 χιλιάρικα δεν κάνεις ομάδα. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει ανάλυση μετά το ματς, αλλά ένα από τα επόμενα άρθρα -ίσως το επόμενο- θα είναι για τον Αυτοκράτορα. Το απόγευμα, πάντως, θα φτιάξω μια γαβάθα σπιτικό ποπ κορν και θα απολαύσω μπάσκετ. Προβλέπω πολλά με λίγα, αλλά έτσι είναι το μπάσκετ. Αδυσώπητο. Ή μάλλον τα μπάτζετ.
Τζονάκο, το ταλέντο του παίχτη πρέπει να το αφήνεις αχαλίνωτο, καθώς πλησιάζεις στην περιοχή. Γενικώς, ο προπονητής δεν πρέπει να καλουπώνει τους παίχτες, όταν αυτοί είναι ταλαντούχοι. Δεν μπορείς να μετατρέψεις κάποιον σε κάτι που δεν είναι, δεν θέλει να γίνει και μάλλον δεν θα γίνει ποτέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μουρίνιο. Ο προπονητής μπορεί να δώσει το βασικό στίγμα, αλλά όσο πιο κοντά είσαι στην περιοχή, τόσο πιο λίγα γίνονται τα τετραγωνικά. Εκεί παίζει ρόλο το πόσο προοικισμένος είναι ο κάθε ποδοσφαιριστής. Μιλάω (κυρίως) σε τεχνικό επίπεδο. Η Ελλάδα δεν διάθέτει πλούσιο ταλέντο. Για αυτό οι επιθέσεις είναι κάπως αργές και φαίνονται άναρχες. Φαίνονται, δεν είναι. Αντίθετα, στην άμυνα δεν χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο. Σωματικά και ψυχικά αποθέματα θες. Διάθεση. Η συγκέντρωση παίζει σπουδαίο ρόλο. Χθες, για παράδειγμα, ήταν φανερό ότι ο Σπυρόπουλος για κανά πεντάλεπτο έχασε την αυτοσυγκέντρωση και την αυτοπειθαρχία του. 'Όταν χάνεις αυτά τα στοιχεία κάνει την εμφάνισή του ο πανικός και συνήθως την κάνει με δυναμική είσοδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα φιλαράκι! Σου έχω βραβείο και γλυκάκι, για κόπιασε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ χαίρομαι με τα παιδιά της Εθνικής ποδοσφαίρου. Τους συνάντησα κιόλας προχθές στο αεροδρόμιο, σκέφτηκα να τους μιλήσω και να βγούμε φωτογραφίες, αλλά εντέλει τους άφησα ήσυχους. Εγώ τους πάω. Και το ποδοσφαιρικό θέαμα που προσφέρουν πολλές φορές δεν είναι τόσο χάλια, πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι για να παίξεις μπάλα πρέπει και ο αντίπαλος να σε αφήσει να το κάνεις. Όταν παίζεις με Μάλτες και Γεωργίες που ταμπουρώνονται κι αυτοί, πώς να παίξεις μπαλίτσα? Άλλοι γουστάρουν να βλέπουν παιχνίδι π.χ. Λεβαδειακός-Αγροτικός Αστέρας, και τους πειράζει το θέαμα που προσφέρει η Εθνική ομάδα. Και η Ιταλία διαχρονικά έπαιζε κλειστά στην άμυνα αν και είχε πολλές φορές παιχταράδες στα χαφ και την επίθεση και με μία ευκαιρία κέρδιζε παιχνίδια, αλλά κανείς δεν την έψεξε ποτέ σαν την Εθνική Ελλάδας. Όταν βρίζεις τόσο πολύ τον νικητή σου, πάει να πει ότι ως χαμένος είσαι για τα μπάζα. Τέλος πάντων, παίξτε την μπαλίτσα σας Αγορινάρες, κερδίστε κάτι γατάκια σαν την Κροατία και αφήστε τους να σας βρίζουν που δεν παίζετε ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον δεν κερδίσατε ποτέ παιχνίδι με χέρι σαν τον Ανρί πριν 2 χρόνια όπου με το κωλόχερο η Εθνική Γαλλίας προκρίθηκε στο Μουντιάλ (Και τί κατάλαβε η Γαλλία που προκρίθηκε? Οι φάπες συνέχισαν να πέφτουν).
κοίτα κανθαράκο μου, πως τούτη η ατάκα, η απίστευτα ειπωμένη από τη Νοταρά κολλάει παντού: στ' αθλητικά, στη πολιτική ζωή του τόπου μας, στον τόπο μας τον ίδιο, στα συναισθήματά μας, στις δουλειές μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά τόοοοοοοοοοοσα πολλά!
Γεια σου ρε Άλεξ γίγαντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρη, συμφωνώ. Χθες, όμως, είδα πολλούς που θα διαφωνούσαν μαζί σου. Αυτή η γκρίνια, η μιζέρια, η καχυποψία, ο μηδενισμός κάνει την πρόκριση ακόμα μεγαλύτερη. Εκεί που καταλήγω είναι ότι δεν ξέρουμε ποδόσφαιρο. Όσο ωριμάζω νοητικά τείνω να το πιστέψω σε απόλυτο βαθμό. Ποδοσφαρικά είμαστε άμπαλοι. Όπως είμαστε κοινωνικά και πολιτικά.
Λύχνε, να σαι καλά που το ανέφερες. Μου έκαναν εντύπωση τόσα σχόλια κι ούτε ένα δεν ανέφερε τη, υπέρτατη Νοταρά και την ατάκα της. Ευχαριστώ. Σειρά έχει ο τεραστιος Επαμεινώνδας.
Κάνθαρε έγραψες !!! Το Steel the light είναι κορυφαίο και περιέχει ένα από το ομορφότερα τραγούδια όλων των εποχών : Lonely Lady (ύμνος)
ΑπάντησηΔιαγραφήKanthare έρχομαι κατόπιν εορτής (με την πρόκριση στο τσεπάκι) για να συμφωνήσω μ' όσα γράφεις. Όσο για τους Q5, ήταν ένα ποιοτικότατο δείγμα μελωδικού heavy metal. Αν δεν τους γνωρίζεις προτείνω να ασχοληθείς με τους Nightshade, την μπάντα που δημιούργησαν ο κιθαρίστας (όχι ο Floyd, ο άλλος ξεχνώ τ' όνομά του) και ο μπασίστας (αν δεν μ' απατά η μνήμη τούτος δεν ηχογράφησε τίποτα). Για το Lonely Lady που γράφει ο Ηλίας υπάρχει μία πολύ όμορφη διασκευή απ' τους "δικούς" μας Innerwish.
ΑπάντησηΔιαγραφήE,ναι,το ειδα,προς το παρόν λίγα πράματα...για να δούμε...δεν ειναι για ανάλυση ακομα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλία, μην ευχαριστείς εμένα. Την μπάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαλαντέρ, τους γνωρίζω τους Nightshade, αλλά δεν τους έχω σπουδάσει. Σπεύδω.
Vad, η επόμενη ανάρτηση θα αφορά μπάσκετ. Λίγα πράγματα, όντως, αλλά δεν ήταν τραγικά. Θα πάμε καλύτερα. Για αναλύσεις είναι πάντα ώρα, για άκαιρες κριτικές δεν είναι. Τα σέβη μου.
Εμείς μπορεί να μη σκαμπάζουμε πολλά από αθλητικά , αλλά οι άντρες μας εκτιμάνε τα μάλα όσα γράφεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήένα μπουρλότο ακόμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήε και??
Σόφη, με τιμά το ενδιάφερον των αντρών (σας).
ΑπάντησηΔιαγραφήDark13Sun, ναι, αλλά τι μπουρλότο;
είμαστε 2 γιαυτό πληθυντικός στους άντρες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο. Πρώτον δεν έχω συνηθίσει το όνομα Πέλα (το οποίο είναι πιασάρικο) και δεύτερον δεν ξέρω ποια από τις δυο γράφει. Κατά τα άλλα, τα σέβη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή