Άχυρο και πάλι άχυρο

Ο άρχοντας του γηπέδου ήταν -μακράν του δευτέρου- ο Ντιόπ. Κάποια στιγμή πίστεψα ότι είχε βάλει μαγνήτες στην μπάλα. Όπου πήγαινε το τόπι, βρισκόταν κι αυτός. Η επιβλητική του παρουσία εξαφάνισε τον Σφακιανάκη και τον κράτησε μακριά από την περιοχή του Σάχα, ενώ περιόρισε σημαντικά τα τρεξίματα του αειθαλούς Νέμπε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστεί αστάθεια στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Ατρομήτου. Οι Μπαζίνσκι και Ολιβέιρα δεν μπορούν να συνθέσουν καλή δυάδα και συναγωνίζονται για το ποιος θα κάνει τις περισσότερες γκάφες σε κάθε ματς. Βέβαια, παίζει ρόλο και το γεγονός ότι η άμυνα του Ατρομήτου ανεβαίνει πολύ ψηλά. Εντολές Δώνη.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον αθόρυβο Μάκο, ο οποίος στήριξε ικανοποιητικά τον Ντιόπ και μάλιστα από τη στιγμή που βγήκε ο Σκόκο κάλυπτε και τον Γεωργέα. Επομένως, με την Α.Ε.Κ. να ελέγχει το κέντρο, ο Ατρόμητος δεν μπορούσε να πάρει μέτρα στο γήπεδο. Πριν το ματς, θεωρούσα ότι θα βλέπαμε καλό παιχνίδι, διότι και οι δυο ομάδες αρέσκονται στο να παίζουν ανοιχτό ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, το πρώτο μέρος ήταν μετριότατο. Στο δεύτερο ημίχρονο η ένταση ανέβηκε κι ο Ατρόμητος εμφανίστηκε πειθαρχημένος για να γυρίσει το σκορ, αλλά δεν τα κατάφερε. Από το ξεκίνημα του δεύτερου μέρος μέχρι το 65' λεπτό η ομάδα πίεσε, έκανε φάσεις, αλλά μετά κουράστηκε. Ο Καμαρά δεν έδωσε όσα μπορούσε, ο Αναστασάκος είναι αργό και βαρύ κορμί κι ο Σαγκανόφσκι  με τον Νάστο αδυνατούσαν να δημιουργήσουν ρήγμα από την ελλειμματική δεξιά πλευρά της Α.Ε.Κ. Μόλις είδα τους παίχτες του Δώνη να αρχίζουν τις γιόμες, σκέφτηκα ότι το έργο τελειώνει. Μόλις είδα τον Χιμένεθ να βγάζει τον Μπλάνκο για να βάλει τον Καφέ, σκέφτηκα ότι το έργο τέλειωσε. Ένας Χιμένεθ που από τον πάγκο δεν έκανε τίποτα απολύτως. Υποθέτω ότι τον βοήθησε η ροή του ματς.

Φυσικά, η Α.Ε.Κ. δεν έπαιξε καμιά σπουδαία μπάλα. Ειδικά, στο δεύτερο ημίχρονο θύμιζε θεατή που έβλεπε δωρεάν το παιχνίδι. Δεν ισχύει το ίδιο για τον Δέλλα, ο οποίος έδωσε πολύτιμες βοήθειες στον άξονα. Θεωρώ ότι αν είχε πιο γρήγορα ποδάρια θα είχε κάνει μεγαλύτερη καριέρα. Πάντως, μου προξενεί εντύπωση ο Μανωλάς, ο οποίος τώρα τελευταία κάτι έχει πάθει και δεν στέκει πολύ καλά. Τώρα που το σκέφτομαι στην Α.Ε.Κ. κι άλλοι δεν στέκουν καλά, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Ή μάλλον ας το κάνουμε. Είναι δυνατόν ρε Αδαμίδη να δηλώνεις ότι ο τελικός με τον Ατρόμητο είναι το ματς της εικοσαετίας; Είναι δυνατόν οι οπαδοί της ομάδας να κουβαλάνε άχυρο μέσα στο κεφάλι τους; Μετά σας φταίει ο ήλιος, τα ταξί και τα ποδήλατα. Ο Πιλάβιος ήταν εκεί. Ελπίζω να είδε το άχυρο και να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες. Ακούς Πιλάβιε; Δείξε ότι δεν κουβαλάς κι εσύ άχυρο και πάρε επιτέλους μια πρωτοβουλία.

Υ.Γ.1 Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν ακραία μέτρα. Μένει να προσδιορίσουμε αν το ελληνικό ποδόσφαιρο διακατέχεται από ακραίες καταστάσεις.

Υ.Γ.2 Τα σέβη μου στον γίγαντα Animation και στις φωτοσοπιές του.

Υ.Γ.3 Την προσεχή Τρίτη έχουμε πραγματικό ποδόσφαιρο. Προσδεθείτε.

Υ.Γ.4 Στην παρούσα ανάρτηση θα γνωρίσουμε τους Warrant. Το 1989 κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Σημαντική συνεισφορά είχε το τραγούδι που ακολουθεί.

I don't need to be the king of the world, αs long as Ι'm the hero of this little girl...how I love the way you move and the sparkle in your eyes...when I come home late at night and you're in bed asleep, now I wrap my arms around you so I can feel you breathe...I don't need to be a superman, as long as you will always be my biggest fan...I've got nowhere left to go, and no one really cares, I don't know what to do, but I'm never giving up on you...