Οι απελευθερώσεις και το στοίχημα της όπισθεν

Η φυγή του -βγάζω τα φρύδια μου- Κριστιάνο Ρονάλντο απελευθέρωσε τη Μάντσεστερ. Ο Πορτογάλος έχει τρομερά φυσικά προσόντα (άλμα, δύναμη, αντοχή, έκρηξη, ταχύτητα), αλλά στερείται τακτικής παιδείας και χαρακτηρίζεται από αγωνιστική αναρχία και αταξία. Οι παίχτες του Σερ Άλεξ ακολουθούν οριοθετημένο πλάνο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες. Όμως, στο μυαλό του Κριστιάνο Ρονάλντο οι πρωτοβουλίες μεταφράζονται σε ατομιστίες. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δυο και ευτυχώς για εμάς οι φιναλίστ το γνωρίζουν καλά. Για παράδειγμα, πρωτοβουλίες ανελάμβανε ο Ζιντάν. Ο (αυθεντικός) Ρονάλντο. Αναλαμβάνει ο Τότι. Ο Μέσι. Ο Γκιγκς. Οι πρωτοβουλίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι ενός ολοκληρωμένου και ορθολογικού αγωνιστικού πλάνου. Αντίθετα, οι ατομιστίες αποτελούν παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Τρανό παράδειγμα ο ανεκδιήγητος Αριέλ Ορτέγκα.

Ο παίχτης που επωφελήθηκε περισσότερο από τη φυγή του Πορτογάλου ήταν ο Ρούνεϊ. Ένας μοντέρνος επιθετικός που χρησιμοποιεί και τα δυο πόδια. Που κινείται συνεχώς με ή χωρίς την μπάλα και καλύπτει μεγάλο πλάτος. Που υποστηρίζεται από έναν Μεξικανό ποδοσφαιριστή, τον οποίο πριν λίγους μήνες ελάχιστοι γνώριζαν και μάλιστα ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να χλευάσουν το Φέργκιουσον για την επιλογή του. Όμως, ο τσίχλας δεν είναι Δερμιτζάκης. Δεν είναι Νιόμπλιας. Γνωρίζει πως να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις κι ο παίχτης φρόντισε να τον επιβεβαιώσει με τις εμφανίσεις του και τα πολύτιμα τεμάχια που κάρφωσε. Επομένως, αυτοί οι δυο θα είναι η αιχμή του δόρατος. Αυτοί οι δυο θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τα αργά πόδια του Πουγιόλ και το γεγονός ότι η άμυνα της Μπάρτσα ορισμένες φορές, ελέω Πικέ, ανεβαίνει σχετικά ψηλά. Υποθέτω ότι ο Πέπ γνωρίζει πως οι Νάνι, Βαλέντσια, Γκιγκς και Άντερσον θα καιροφυλακτούν. Το ίδιο κι ο Παρκ, ο οποίος το Σάββατο θα τρέχει ακόμα και στο ημίχρονο.

Η αμυντική τακτική της Μπάρτσα ορίζεται ως το ασφυκτικό πρέσινγκ που λαμβάνει μέρος στην μεσαία γραμμή. Οι παίχτες της διαθέτουν φοβερά αποθέματα ενέργειας που τους επιτρέπουν να τρέχουν ακατάπαυστα και να μαρκάρουν ακόμα και τις διαφημιστικές πινακίδες. Άρα, αυτό που πρέπει να δούμε είναι αν οι Άγγλοι θα μπορέσουν με το που κερδίζουν την μπάλα να την απεγκλωβίζουν γρήγορα από τα λίγα τετραγωνικά που θα έχουν στη διάθεσή τους. Πραγματικά πολύ δύσκολο εγχείρημα, αν και οι παίχτες του τσίχλα γνωρίζουν ικανοποιητικά πως να αξιοποιούν τον χώρο. Επιπλέον, μένει να διαπιστώσουμε πως θα ανταποκριθεί ο άξονας στο εμπάργκο της μπάλας που θα επιβάλλει η Μπάρτσα. Κι όταν λέω εμπάργκο εννοώ την άριστη και συνεχή κυκλοφορία, καθώς επίσης και τα υψηλά ποσοστά κατοχής. Το σίγουρο είναι ότι αν κάποιος μπορεί να βρει τρόπους απέναντι στην απλότητα της Μπάρτσα αυτός είναι ο τσίχλας. Ούτε ο Μουρίνιο, ούτε ο Αντσελότι, ούτε κανείς άλλος. Και με τρόπους θεμιτούς, όχι κλωτσοσκούφια και ανθρώπινες αλυσίδες πίσω από μπάλα, αντιπάλους και σέντρα. Υπενθυμίζω ότι η σκοπιμότητα έχει πολλούς τρόπους εφαρμογής, χωρίς να είναι όλοι κατακριτέοι. Σε αυτό το σημείο, οφείλω να πω μια μεγάλη αλήθεια: το υλικό της Μάντσεστερ συγκριτικά με εκείνο της Μπάρτσα είναι υποδεέστερο. Το ζητούμενο είναι το ομαδικό πνεύμα των Άγγλων να υπερισχύσει έναντι της δεδομένης ποιότητας των Ισπανών. Αυτό που περιμένω να δω είναι το συμπαγές σύνολο του Φέργκιουσον να τρέχει, να μαρκάρει, να αλληλοκαλύπτει και να δημιουργεί. Ναι, να δημιουργεί. Διότι είσαι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Διότι στον πάγκο σου κάθεται ένας από τους καλύτερους προπονητές σε παγκόσμια κλίμακα. Διότι, γνωρίζεις την ιστορική και αγωνιστική ταυτότητά σου. Διότι οι παίχτες σου μπορούν να αναλάβουν προσωπικές πρωτοβουλίες και να αλλάξουν τη ροή του παιχνιδιού. Διότι,ξέρεις πως, αν κερδίσεις την Μπαρτσελόνα παίζοντας ποδόσφαιρο με αρχή και τέλος, θα αποκομίσεις πολλαπλά οφέλη. Και πραγματικά αξίζει να το παλέψεις. Εξάλλου, όταν δεν δημιουργείς, αυτόματα περιορίζονται οι πιθανότητές σου για να πετύχεις κάποιο γκολ. Ο τσίχλας το γνωρίζει πολύ καλά.

Επειδή έχω όρεξη ας ξεφύγουμε κάπως. Θυμάμαι σε κάποιο ματς ότι είχαμε βάλει πέντε γκολ, κερδίζοντας παράλληλα το παιχνίδι. Ο Κάνθαρος αγωνιζόταν στα χαφ. Έρχεται κάποιος και μου λέει: ''Σήμερα δεν έπαιξες καλά''. Τον ρωτάω: ''Γιατί το λες αυτό;''. Και μου απαντάει το επικό: ''Μα σήμερα δεν σκόραρες''. Βλέπετε, ο Κάνθαρος ανέβαινε αρκετές φορές μπροστά και πετούσε τορπίλες. Πράγματι, δεν είχα σκοράρει, αλλά και τα πέντε γκολ προήλθαν από δικές μου ασίστ. Απλά η δουλειά που έκανα στο γήπεδο δεν συνοδεύτηκε από τυμπανοκρουσίες και ''κουβάλημα'' της μπάλας, αλλά από ουσία. Δυστυχώς, δεν κατέχουν όλοι το άθλημα. Αναφέρομαι σε νοητικό επίπεδο. Δεν μπορείς να το σπουδάσεις. Δεν υπάρχει κάποιο Πανεπιστήμιο που να διδάσκει θεωρητικά μαθήματα ποδοσφαίρου. Αν θες να μάθεις πιάνο θα πας σε κάποιο ωδείο για να διδαχθείς αρμονία και σολφέζ. Στην μπάλα που θα πας; Το πολύ πολύ να προσλάβεις ως καθηγητή τον Αλέφαντο και να σου διηγείται ιστορίες από τον Αστέρα Εξαρχείων. Επομένως, δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση, όταν αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε εύστοχα το πότε κάποιος παίζει καλά ή άσχημα. Κι όπως πολύ σωστά λέει ο Καρπερτόπουλος, πλην της τάσης να μπερδεύουμε την εμφάνιση με το αποτέλεσμα, νομίζουμε ότι κάποιος ''παίζει καλά'', όταν έχει πολλές φορές την μπάλα στα πόδια του, όταν ''παίζει πολύ''. Παντελώς λάθος αντίληψη των πραγμάτων. Για παράδειγμα, ο Ιμπραΐμοβιτς ''παίζει πολύ''. Ο Πέπ κατάλαβε το λάθος του και του έδωσε μπότα, έστω κι αν έπρεπε να τον ανεχτεί για μια ολόκληρη σεζόν. Η αντίδραση του Σουηδού ήταν η πλέον αναμενόμενη: χλευασμός, παράπονο, γκρίνια και μηδενική διάθεση αυτοκριτικής. Έχουμε πει ότι όταν δε θέλουμε ή δεν μπορούμε να καταλάβουμε κάτι το μειώνουμε και το υποβαθμίζουμε. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν φανερό ότι ο παίχτης μπλόκαρε όλο το ξεδίπλωμα της ομάδας. Δεν μπορούσε να κατανοήσει τον κοινό κώδικα που διέπει την ομάδα. Επομένως, όπως ακριβώς συνέβη με τον Κριστιάνο Ρονάλντο και την Μάντσεστερ, η φυγή του Σουηδού απελευθέρωσε την ομάδα και την κατέστησε ένα ταχύτατο και όμορφο αμάξι που δεν διαθέτει όπισθεν. Μένει να δούμε αν οι ''Κόκκινοι Διάβολοι'' θα βρουν το κουμπί που ενεργοποιεί την όπισθεν. Αν υπάρχει. Το ευτυχές είναι ότι και οι δυο ομάδες μπορούν και θέλουν να ''παίζουν καλά'', χωρίς να ''παίζουν πολύ''. Φυσικά, οι Καταλανοί είναι καλύτεροι σε αυτό το θέμα για τον απλό λόγο ότι γνωρίζουν πληρέστερα από τον καθένα ότι η μπάλα τρέχει πιο γρήγορα από όλους κι ως εκ τούτου την αφήνουν να τρέχει προς όφελός τους.

Κλείνοντας, να πω ότι στην περίπτωση κατά την οποία η Μάντσεστερ αντιμετώπιζε οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα ήταν αυτόματα το φαβορί. Εν προκειμένω, δεν είναι. Ίσως, εν τέλει, να μην παίζει και τόσο σπουδαίο ρόλο. Το πιο σημαντικό είναι ότι θα παρακολουθήσουμε ένα τελικό ανάμεσα σε δυο μεγάλες ομάδες. Ας ελπίζουμε ότι η αποζημίωση που θα λάβουμε ως (τηλε)θεατές θα είναι εξίσου μεγάλη. Η συνέχεια επί του χόρτου.

Υ.Γ.1 Η διοίκηση έκανε λόγο για τραγική φιλοξενία. Οι οπαδοί αναφέρονται στη διαιτησία και στον Σούμποτιτς. Τι λέει ο Κάνθαρος για όλα αυτά; Παπάρια μάντολες. Αν κάποιος θέλει να αυτοκτονήσει μπορείς να πάρει δωρεάν μαθήματα από τον μπασκετικό Άρη. Αυτό που είδα είναι ότι τον Π.Α.Ο.Κ. τον έχουμε. Τον έχουμε εντός, εκτός κι επί τα αυτά. Απλά χρειάζεται μεγαλύτερη προσήλωση στην άμυνα και υπομονή στην επίθεση. Ας στηρίξουμε την ομάδα με όλες μας τις δυνάμεις και θα αποζημιωθούμε. Να είστε σίγουροι για αυτό.

Υ.Γ.2 Αναμένω με μεγάλη αγωνία να ακούσω τις προτάσεις σας για το μενού του Σαββάτου. Δεν νοείται να βλέπεις (τελικό) τσου λου, χωρίς τα απαραίτητα εδέσματα. Θέλω σπέσιαλ προτάσεις. Θα μαζευτούμε καλοφαγάδες.