Οι Σκρουτζ και το κύρος του (Ι)μπαγάσα

Θεωρώ ότι οι ομάδες που προσπάθησαν να παίξουν ορθολογικό ποδόσφαιρο, καθόλη τη διάρκεια της σεζόν, ήταν ελάχιστες. Απολύτως αναμενόμενο από τη στιγμή που το πρωτάθλημά μας διακατέχεται από σαφή έλλειψη ποιότητας. Απολύτως αναμενόμενο από τη στιγμή που κάθε θεμέλιο που στηρίζει το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα είναι σαθρό. Απολύτως αναμενόμενο από τη στιγμή που η μετριότητα και η σαχλαμάρα διέπει κάθε αρχή της αθλητικής κοινωνίας. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ολυμπιακός Πειραιώς, Ατρόμητος και Ολυμπιακός Βόλου. Οι υπόλοιπες ήταν για τα θηρία κι αν υπήρχε δικαστήριο περί ποδοσφαιρικού θεάματος και τήρησης αγωνιστικού πλάνου είμαι σίγουρος ότι η επιβληθείσα ποινή θα ήταν ισόβια κάθειρξη. Άντε να την γλίτωνε ο Εργοτέλης.

Μόλις ανέλαβε ο Μαρινάκης, ο Βαλβέρδε λειτούργησε σαν κλώνος του Σκρουτζ Μακ Ντακ, ''μύρισε'' το χρήμα και συμφώνησε χωρίς πολλά σου ξου μου να μετακομίσει στο λιμάνι. Υπενθυμίζω ότι πριν τον Βάσκο, στον πάγκο καθόταν ο Λίνεν που ήταν επιλογή Κόκκαλη. Ο Γερμανός ήταν αυτός που είχε φέρει τον Μιραλάς, τον Χολέμπας και τον Μοντέστο. Η διοίκηση με την βοήθεια των fax και των μάνατζερ έφερε τους Ριέρα, Νέμεθ, Ρόμενταλ, Πάντελιτς και Ιμπαγάσα. Ο Βαλβέρδε έφερε τον Ουρτάδο και τον Φουστέρ. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Για να δείξω ότι ο Βάσκος εκτός από εργατικός είναι και δίκαιος. Εξαιρώντας, ίσως, τον Νέμεθ, έχω την αίσθηση ότι όλοι πήραν τις ευκαιρίες που τους αναλογούσαν. Μέσα από αυτή την ισονομία ο Βάσκος κατάφερε να αποζυμήσει από τους παίχτες του πολλά περισσότερα από αυτά που μπορούσαν να δώσουν. Φυσικά υπήρχαν και αυτοί που δεν έδωσαν σχεδόν τίποτα, είτε διότι δεν ήθελαν (Ντούντου), είτε διότι δεν μπορούσαν (Ουρτάδο, Ρόμενταλ, Ζαϊρί). Όσοι δεν ταίριαζαν στα πλάνα του και το κυριότερο όσοι δεν έδειχναν διάθεση για δουλειά δόθηκαν δανεικοί ή πουλήθηκαν. Κανείς δεν περίσσεψε.

Ο Βάσκος δούλεψε με ένα υλικό που δεν ήταν δικό του και το διαχειρίστηκε υπεύθυνα.  Ουσιαστικά, δυο στοιχεία έκριναν τον τίτλο: η σοβαρότητα του Βαλβέρδε και η ανεπάρκεια σοβαρού ανταγωνισμού. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά τη σεζόν, στη συνέχεια έστρωσε και βρήκε  ρυθμό. Το οξύμωρο είναι ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε το κατσαρόλι, παίζοντας ουσιαστικά ένα ημίχρονο κι αυτό κουτσουρουμένο. Βασικά δεν είναι οξύμωρο: η ομάδα δεν έκανε προετοιμασία. Όπως και να έχει έπιανε 30' με 40' λεπτά (πολύ) καλής απόδοσης, διάστημα κατά το οποίο σκόραρε  και κατόπιν διαχειριζόταν το αποτέλεσμα. Μάλιστα, σε ορισμένα ημίχρονα οι μηχανές δούλευαν στο φουλ, όπως στα εντός έδρας ματς με τον Αστέρα και την Α.Ε.Κ. Κατά τη γνώμη μου το αγωνιστικό πλάνο του Βαλβέρδε βασίζεται στο ποδοσφαιρικό κύρος του Ιμπαγάσα. Σας παρακαλώ μην μου πείτε για τον Φουστέρ: τον έχω σπουδάσει και δηλώνω ευθαρσώς ότι δεν μπορεί να κάνει την διαφορά. Ο Κάνθαρος μιλάει για την εικόνα του παίχτη κι όχι για αριθμούς και αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι προπονητές προσπαθούσαν να αποκλείσουν τον Ιμπαγάσα και μόνον αυτόν. Για παράδειγμα, ο Κούπερ στο Καραϊσκάκη κατάφερε να τον εγκλωβίσει, ενώ ο Μιχαλήτσιος στο Χαριλάου δεν μπόρεσε να του κολλήσει βεντούζες.

Το παιχνίδι του Ολυμπιακού είναι απόλυτα εναρμονισμένο με τα στοιχεία που απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο: κατοχή της μπάλας, πίεση στην περιοχή του αντιπάλου, κοντινές πάσες και γρήγορο (όχι βιαστικό) τέμπο. Κι όλα αυτά μέχρι να βρεθεί το ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα. Με δυο λέξεις: ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Δεν προσαρμόζεται στον αντίπαλο, αλλά ακολουθεί το δικό του μοτίβο και αφήνει τον αντίπαλο να προσαρμοστεί σε αυτόν. Επιπλέον, εκμεταλλευόταν τα λάθη της αντίπαλης αμυντικής γραμμής και συχνά τα μετουσίωνε σε γκολ χάρη στην ταχύτητα και στα τελειώματα του Μιραλάς. Ωστόσο, όπως προαναφέραμε αυτό γινόταν για περίπου ένα ημίχρονο. Όχι, η ομάδα δεν ξεχνούσε ότι ο αγώνας χωρίζεται σε δυο ημίχρονα, αλλά συνήθως στο δεύτερο μέρος έμενε από δυνάμεις, έδινε μέτρα στον αντίπαλο και κοιτούσε τον κώλο της. Κι αν αδυνατούσε να ''σκουπίσει'' το ματς στο καλό διάστημα που - κατά ένα συντριπτικό ποσοστό - λάμβανε μέρος στο πρώτο ημίχρονο, τότε άρχιζαν τα δύσκολα. Ειδικά, αν ήταν ματς υψηλής έντασης και επικινδυνότητας, τότε η ομάδα σε χόρτο και πάγκο βραχυκύκλωνε. Όλα αυτά όμως ισχύουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπου δεσπόζει η μετριότητα, η έλλειψη ποιότητας και η ΕΠΟland.

Το χειρότερο για τον Ολυμπιακό και τον Βαλβέρδε είναι ότι η δεδομένη έλλειψη αντίστασης  τον οδήγησε  στην κούπα, δίχως να φανούν επαρκώς οι ατομικές και οι ομαδικές αδυναμίες. Ωστόσο, στο τσου λου οι αδυναμίες κάνουν μπαμ και φαίνονται όταν σηκώνεις το κεφάλι σου και βλέπεις το matrix του γηπέδου. Για να δημιουργήσει ο Βάσκος μια ικανή ομάδα που να δύναται να σταθεί στην Ευρώπη θέλει δουλειά και λεφτά. Όπως φαίνεται την δουλειά την βάζει ο Ερνέστο και τα λεφτά ο Βαγγέλης. Το εντυπωσιακό είναι το πόσο γρήγορα ''μυρίζονται'' ρευστό οι μάνατζερ. Κλώνοι του Σκρουτζ κι αυτοί. Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις τον χειμώνα δεν κρυώνεις. Μένει να δούμε ποιος θα βάλει  το κοουτσάρισμα, τα τρεξίματα και τις σωστές αντιδράσεις υπό καθεστώς πίεσης που μετατρέπεται σε πανικό. Επιπλέον, μένει να δούμε πως θα την παλέψει η ομάδα στο τσου λου με τον Πάρντο να μαζεύει παπαρούνες, τον Ριέρα σε κατάσταση αποσύνθεσης και τον Ιμπαγάσα να έχει να αντιμετωπίσει ποιοτικούς αντιπάλους κι όχι παίχτες τύπου Κουλουχέρη, Παρασκευαΐδη και Ρουμπάκη. Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα εντοπίζεται στη νευραλγική  μεσαία γραμμή: με τους Μοντέστο (φιλότιμος), Ουρτάδο (αργός) και Φουστέρ (υπερτιμημένος) δεν υπάρχει προκοπή. Το σίγουρο είναι μετά την απόφαση του Βαλβέρδε να μείνει, τα πράγματα για τον Βαγγέλη θα είναι πιο εύκολα. Αρκεί ο Πρόεδρας, εκτός από την διδαχή ήθους και αξιών, να προσδιορίσει τους στόχους του.

Υ.Γ.1 Τα συγχαρητήριά μου στην ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού για την κατάκτηση του τροπαίου. Αλλά κόψτε πια αυτή την καραμέλα με το ''Αυτοκράτορας''. Και σταματήστε να μιλάτε για τον Διαμαντίδη λες και είναι ο κλώνος του Πίπεν. Έλεος. Και επιτέλους δώστε τσαχούρι στον Χατζηγεωργίου και στον Ιωάννου. Μας τσάκισαν τα νεύρα. Ξέρουμε μπάσκετ και γνωρίζουμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι κορυφαία ομάδα. Τέλος, επιτρέψτε μου να δώσω μια συμβουλή προς πάσαν κατεύθυνση: ''κατεβάστε'' τα παλιά F4 και παρακολουθήστε τα.

Υ.Γ.2 Μπορεί κάποιον να μου πει γιατί κράζουν τον μάνατζερ του Μιραλάς και τον ίδιο τον παίχτη, ενώ οι ερυθρόλευκες (κωλο)φυλλάδες πριν λίγο καιρό είχαν προβεί σε όργιο μαλακίας, υπερβολής και συνεχούς ψεύδους; Κι όχι μονό αυτό, αλλά βγήκε ρεπόρτερ του Ολυμπιακού και έκραξε τον Μιραλάς, επειδή δεν υπέγραφε συμβόλαιο, φέρνοντας ως τρανό (!!!) παράδειγμα το όχι του Μαραντόνα (!!!) που είχε πει κάποτε στα λεφτά της Ρίβερ, προκειμένου να πάει στην Μπόκα. Απίστευτα πράγματα από τον Πέτρο Περίχαρο. Πραγματικά απίστευτα.

Υ.Γ.3 O Timo Tollki συνθέτει την μουσική κι ο Timo Kotipelto γράφει τους στίχους. Το αποτέλεσμα είναι άκρως ικανοποιητικό. Τι μπορούν να πουν οι Stratovarius; Μάλλον αρκετά.

Sometimes it's not that easy finding all the words, for how I feel when you are near, the more we are together, makes me realize, all I ever wanted is you, what can I say? you make all my dreams come true, and every day I want you right here by my side, to take my hand and hold me tight, I never want to be alone again, oh my love, the days are shorter now, I'm reaching for some light, and I find it in your eyes, brighter than the sun it filled me up with love, don't ever close them for me...