Ο καμικάζι έχει μπούκλες (και Μίτσελ)

Περίμενα ότι με το που θα ξεκινούσε το παιχνίδι και τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του πρώτου ημιχρόνου θα πιέζαμε ασφυκτικά τον Ολυμπιακό στα 3/4 του γηπέδου. Δεν το κάναμε. Επιλέξαμε να ασκήσουμε  χαλαρή πίεση στο μισό γήπεδο και να δώσουμε μέτρα στον αντίπαλο. Γιατί ρε Μιχαλήτσιο (καμικάζι);  Με λίγα λόγια επιλέξαμε να παίξουμε την κόντρα, αλλά με λάθος τρόπο. Επιπλέον, παρουσιάσαμε  μικρότερο πλάτος σε σχέση με άλλα παιχνίδια, όμως δεν ήμαστε σφιχτοί και δεν είχαμε αγωνιστική συνέπεια. Παρόλα αυτά  το κάρφωσε ο μπούκλας το τεμάχιο.

Ο Κόκε έχει ενσωματωθεί στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, παίζει με πλάτη τον αντίπαλο και δεν δείχνει ιδιαίτερη διάθεση να πατήσει περιοχή. Και  άλλοι οργανωτές δεν πατάνε περιοχή, αλλά τουλάχιστον έχουν βρωμόσουτο ή κάνουν προσωπικές ενέργειες. Ο Κόκε αρνείται πεισματικά να τους μιμηθεί. Ίσως δεν μπορεί (πλέον). Τουλάχιστον έχει την ικανότητα να βγάλει μια διαγώνια ή κάθετη πάσα. Κάπως έτσι έκανε το τακουνάκι στον Νέτο που πλάσαρε τον τερματοφίσκουλα του Ο.Σ.Φ.Π. Ο Νέτο την έχει την μπούκα. Εδώ ως μπακ συνέκλινε προς τον άξονα και δοκίμαζε (χωρίς επιτυχία) το αριστερό του πόδι. Ως εξτρέμ - ειδικά σε μη οργανωμένες συνθήκες - νομίζω ότι μπορεί να αποδώσει ικανοποιητικά.

Η Αρειανάρα λοιπόν, έκλεινε τους χώρους και έφραξε τα άκρα. Ο Μίτσελ δεν έκανε επελάσεις και έμενε πιστός στη θέση του, ενώ από την άλλη πλευρά είχα αφήσει τον Αλβανό σκύλο νηστικό όλη την βδομάδα με αποτέλεσμα να καταβροχθίσει τον Ριέρα. Αναμενόμενο ήταν: ο Ισπανός θέλει κινητή μονάδα νεφρού. Με το που μπλοκάραμε τα άκρα, ο Ολυμπιακός άρχιζε να παίζει από τον άξονα. Και από τη στιγμή που κατά τη γνώμη μου είχαμε δώσει λανθασμένα από νωρίς αρκετό χώρο στον Ολυμπιακό, το κακό δεν άργησε να γίνει. Ο Πρίττας δεν έδειξε να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, δεν μπορούσε να περιορίσει αποτελεσματικά τον Ιμπαγκάζα και κάπως έτσι δεχτήκαμε γκολ από τον άξονα κι όχι από τα άκρα ως συνήθως. Ο Αργεντινός τρέχει πολύ χωρίς την μπάλα και γνωρίζει πως να ξεμαρκάρεται.

Στο δεύτερο μέρος κάναμε το ίδιο ακριβώς λάθος. Δεν πιέζαμε και δίναμε αδικαιολόγητα μέτρα στον Ολυμπιακό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο Ο.Σ.Φ.Π. είχε καλύτερες επιστροφές από εμάς.  Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αντί να πιέζουμε εμείς, μας πίεζε ο αντίπαλος. Λογικό από την στιγμή που δεν τρέχαμε χωρίς την μπάλα και γενικά τρέχαμε ελάχιστα. Κι όταν δεν τρέχεις είναι αναπόφευκτο να αφήνεις τους συμπαίχτες σου ακάλυπτους. Εξαίρεση αποτελούν ο Νέτο, ο Φατί και ο Βαγγέλι που προσπαθούσε ανεπιτυχώς να παίξει το όβερλαπ με τον μπούκλα. Άμεση συνέπεια ήταν οι γραμμές να είναι σχετικά αποκομμένες με τον Κόκε ακόμα να περιμένει να πάρει  την μπάλα στα πόδια του. Το σόου ξεκινάει όταν ο ρεπόρτερ μας ενημερώνει ότι ο Μιχαλήτσιος έδωσε εντολή στον Μίτσελ να ανεβαίνει. Δεν χρειαζόταν να μας το πει: το είχαμε καταλάβει από τα κενά που έκαναν την εμφάνισή τους στο αριστερό άκρο της άμυνας. Η στατική, ανενεργή και ακίνδυνη πλευρά με το (υπερ)δίδυμο Μίτσελ - Τόχα προσπαθούσε κάτι να κάνει. Να οργανώσει; Να πάρει πρωτοβουλίες; Να πλαγιοκοπήσει; Ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι εμφανέστατο ότι ο Τόχα εκτός από ντελικάτος είναι τακτικά ανεπαρκής να παίξει (και) τη θέση του αριστερού χαφ. Δεν μπορεί το παλικάρι. Κουράζει την μπάλα, τον εαυτό του κι εμάς. Επιπλέον, δεν βοήθησε αρκετά στα χαφ και άφησε τον Φατί ακάλυπτο. Ο Γάλλος έτρεξε, έκοψε, πολέμησε και στο τέλος κουράστηκε. Γιατί δεν προτιμήθηκε ο Ιάπωνας (πουλέν) για τα αριστερά;

Ο Κάνθαρος βλέποντας αυτές τις εξελίξεις κατάλαβε ότι το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού ήταν θέμα χρόνου. Και όντως έτσι έγινε. Όχι πως ο Ολυμπιακός έπαιζε καμιά σπουδαία μπάλα, μην τρελαθούμε. Μετριότατος ήταν. Ο Ιμπαγκάζα συνέχιζε να έχει ελευθερία κινήσεων και ο Μίτσελ συνέχισε να μας αποδεικνύει ότι μάλλον δεν είναι ποδοσφαιριστής. Τον έχω σπουδάσει τον παίχτη από την αρχή της σεζόν. Η αντίδρασή του στη φάση του γκολ είναι ίσως η χειρότερη που θα μπορούσε να κάνει ή η καλύτερη. Εξαρτάται αν υποστηρίζεις τον Άρη ή τον Ολυμπιακό. Επειδή βλέπει ότι δεν βρίσκει με την πρώτη φορά τον Φουστέρ, ξαναπροσπαθεί και τελικά δικαιώνεται. Το αποτέλεσμα είναι ο Άρης την φετινή σεζόν να δέχεται για πολλοστή φορά ακόμα ένα γκολ, λόγω αμυντικής ανικανότητας του Μίτσελ.  Η πλάκα είναι ότι σχεδόν πάντα έχει βοήθειες. Ακόμα θυμάμαι τον Χαβίτο σε κάποια ματς να τρέχει να καλύψει την απουσία του ή τον Λαζαρίδη που τον καλύπτει συνεχώς κι ο Μίτσελ σχεδόν πάντα φροντίζει να τον εκθέτει. Απόψε είχαμε τον Βαγγέλι που τουλάχιστον σε δυο περιπτώσεις έτρεξε για να καλύψει το αριστερό άκρο. Πόσα πρέπει να φάμε πλέον για να τυπωθεί με πυρωμένο σίδερο στο μυαλό μας ότι αυτός ο παίχτης είναι κίνδυνος-θάνατος για την άμυνά μας;

Και το σόου συνεχίζεται. Αντί οι λακαμάδες οι εκφωνητές να κράξουν την ανεπάρκεια του Μίτσελ, και να  αναρωτηθούν γιατί ο Ιμπαγκάζα ήταν χωρίς βεντούζες, άρχισαν να αποθεώνουν τον Φουστέρ, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε πιει το φίλτρο της εξαφάνισης και έκανε αισθητή την παρουσία του μόνο από τις λάθος μεταβιβάσεις του. Αφού σώνει και καλά ήθελαν να αποθεώσουν κάτι ή κάποιον τουλάχιστον ας ανέφεραν την πίεση που ασκούσε με επιτυχία ο Ολυμπιακός στην αμυντική γραμμή του Άρη. Για τη συνέχεια του αγώνα δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο. Οι φιλοξενούμενοι συνέχισαν να έχουν κατοχή μπάλας χωρίς ιδιαίτερο νόημα και ο Μιχαλήτσιος ανακάτεψε την τράπουλα (κλισέ), προκειμένου να μπει εκ νέου στο παιχνίδι. Η τράπουλα όμως δεν ήταν σημαδεμένη.

Στο προηγούμενο άρθρο είχα γράψει ότι ο Ολυμπιακός βραχυκυκλώνει στα ματς υψηλής πίεσης και έντασης. Απόψε, το δημιουργηθέν βραχυκύκλωμα διορθώθηκε μεν, αλλά όχι από τον πάγκο. Νομίζω ότι ο Βάσκος δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα απολύτως. Η ροή του αγώνα τον βοήθησε σε αυτό. Ας όψεται η τακτική του Μιχαλήτσιου, ο μη περιορισμός του Ιμπαγκάζα και το μετριότατο αγωνιστικό πλάνο που ακολουθήσαμε. Όπως γίνεται αντιληπτό, στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Νομίζω ότι ύστερα από αυτό το αποτέλεσμα, οι Πειραιώτες θα πρέπει να αυτοκτονήσουν για να χάσουν το πρωτάθλημα. Πραγματικά αναρωτιέμαι πόσο μέτριο είναι το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου και πόσο σακατιές είναι οι υπόλοιπες ομάδες.

Για την Αρειανάρα και τις μεταγραφές τι να πω; Νομίζω ότι σε αυτό το άρθρο είπα αρκετά πράγματα. Η ομάδα εξακολουθεί να έχει προβληματική ανάπτυξη, προβληματική αριστερή πλευρά, ενώ ακόμα δεν έχουμε βρει τρόπο να σκοτώσουμε τα φίδια, τους σκορπιούς και τους κροκόδειλους στις αντίπαλες περιοχές. Ωστόσο, όπως έχω αναφέρει παλαιότερα πρέπει να καταλάβουμε ότι στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε πρέπει να μας νοιάζει το αποτέλεσμα κι όχι η εμφάνιση, προκειμένου να μπούμε στα play off. Αν ταΐζουμε την μηχανή μόνο με καλές εμφανίσεις δεν θα καταφέρουμε να ανέβουμε το βουνό της κατάταξης. Κοινώς, ας μην παίζουμε καλά κι ας κερδίζουμε. Από κει και πέρα, επιμένω ότι υπό αυτές τις συνθήκες ο Μιχαλήτσιος είναι κατάλληλος για να διαχειριστεί την υφιστάμενη κατάσταση. Υπενθυμίζω όμως ότι το να διαχειρίζεσαι είναι πιο εύκολο από το να στήνεις. Επομένως, το καλοκαίρι έχουμε να σταθμίσουμε κάποιες επιλογές. Μέχρι τότε βλέπουμε. Προηγείται η Μάντσεστερ Σίτι, στην οποία υπόσχομαι ότι θα γνωρίσει ''θερμή'' υποδοχή. Αν και πολύ φοβάμαι ότι αν παίξουμε έτσι την Τρίτη, εμείς θα είμαστε αυτοί που θα καούμε.

Υ.Γ.1 Δόξα και τιμή στον Ρεχάγκελ.

Υ.Γ.2 Ο Ντρούκερ έφυγε. Για να δούμε αν θα φύγει και η επαναλαμβανόμενη αστάθεια.

Υ.Γ.3 Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα έχουμε γίνει μάρτυρες ''εξαιρετικών'' γεγονότων. Για παράδειγμα, για το ίδιο πειθαρχικό παράπτωμα να επιβάλλονται διαφορετικές ποινές. Να γίνονται εμπρηστικές και προκλητικές δηλώσεις από παράγοντες, δημοσιογράφους, ακόμα και παίχτες και να μην ασχολείται κανείς, αλλά όλοι να κατηγορούν την αστυνομία και ποτέ, μα ποτέ, να μην φταίνε οι ηθικοί αυτουργοί ή οι οπαδοί. Να ανοίγουν τράπεζες την Κυριακή (!) για να ''τραβήξεις'' λεφτά βρε αδερφέ. Να υπογράφεις παίχτη μετά την λήξη της μεταγραφικής περιόδου και κάποιοι να το δικαιολογούν με το ακλόνητο επιχείρημα ότι ο εν λόγω παίχτης είναι καλό παιδί (!). Να ανοίγουν τα γραφεία της Ε.Π.Ο. Σάββατο πρωί για να εκδικαστεί μια έφεση που δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι τη Δευτέρα.  Πραγματικά σπάνιας ''ομορφιάς'' γεγονότα, δεν συμφωνείτε;

Υ.Γ.4  Την επόμενη φορά που κάποιοι θα θελήσουν να δημιουργήσουν θέμα εκ του μη έχοντος και να εμπλέξουν τον Κόντη σε φανταστικές ιστορίες, θα τους παρακαλούσα να είναι πιο προσεχτικοί και να κάτσουν να σκεφτούν ποιον πραγματικά βλάπτουν.

Υ.Γ.5 Για τον ερμηνευτή του τραγουδιού που ακολουθεί θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά, αλλά καλύτερα να τα πει ο ίδιος. Αν θέλετε πείτε εσείς τι πιστεύετε για αυτόν. Και ναι ο Βασιλιάς ζει.

And when you smile the world is brighter, you touch my hand and I'm a King, your love to me is worth a fortune, your love for me is everything...that's the wonder, the wonder of you...