Turbo... Αρειανάρα!

Απόψε δεν καθόταν στον πάγκο ο Κούπερ. Για την ακρίβεια δεν κάθεται εδώ και πολύ καιρό, αλλά τώρα μιλάμε για Ευρώπη, όπου επικρατούν διαφορετικά ισχύοντα από ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ήλπιζα πως οι παίχτες μας δεν θα είχαν ξεχάσει όλα αυτά που έμαθαν επί Κούπερ. Ήλπιζα πως δεν θα είχαν ξεχάσει την νοοτροπία που διέπει τα ευρωπαϊκά ματς. Ήλπιζα πως θα βάζαμε φωτιά στα πετρέλαιά τους. Ο (Γιάγια) Τουρέ, τρεις μέρες πριν το μεταξύ μας παιχνίδι, δήλωσε ότι η Σίτι υπολογίζει τον Άρη, ειδικά από την στιγμή που κέρδισε δυο φορές την Ατλέτικο. Ο Κάνθαρος, έχοντας παίξει τόπι, γνωρίζει ότι όταν η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα σε δυο ομάδες είναι μεγάλη, τότε το να υποτιμήσεις τον αντίπαλο είναι ουσιαστικά αναπόφευκτο.

Όταν κληρωθήκαμε στον όμιλο με Ατλέτικο και Λεβερκούζεν πραγματικά μας έκλεισε το μάτι η τύχη. Βλέπετε οι δυο αυτές ομάδες παίζουν 4-4-2. Αυτό που κάποτε παίζαμε (στο περίπου) κι εμείς. Τις αντιμετωπίσαμε και υπερισχύσαμε. Αυτά όμως ανήκουν στο (πρόσφατο) παρελθόν. Απόψε φιλοξενούσαμε την νέα δύναμη του αγγλικού ποδοσφαίρου. Και να σας πω και κάτι; Δεν με νοιάζουν τα ρεκόρ και οι παραδόσεις. Δεν παίζουν αυτά μπάλα. Ούτε τα μπάτζετ. Ούτε τα κάστρα -και η μπάρμπι έχει κάστρο. Με νοιάζει που είδα την ομαδάρα μου να αγωνίζεται σε ευρωπαϊκό ματς και όλοι να έχουν φορέσει τα καλά τους.

Το ματς ξεκίνησε με τον Μιχαλήτσιο να επιλέγει συνταγή Κούπερ. Στα χαρτιά το σύστημα ήταν 4-4-1-1, στην πράξη όμως παίζαμε 4-5-1. Ο Πρίττας έπαιζε μπροστά από τα δυο σέντερ μπακ και κλείδωνε την άμυνα, ενώ βοήθησε στον εξαφανισμό του Τέβεζ. Λίγο πιο μπροστά από το Σάκαρο βρισκόταν ο αεικίνητος Φατί με τον Τόχα να κινείται ουσιαστικά στην ίδια ευθεία με το Γάλλο. Η διάταξή μας στο χόρτο ήταν άριστη. Από την άλλη πλευρά η Σίτι έπαιξε 4-3-3 με τα ακραία επιθετικά χαφ να συγκλίνουν συχνά προς τον άξονα, δημιουργώντας χώρους για τον Ρίτσαρντς και ειδικά για τον Κολαρόφ. Ουσιαστικά το μεγάλο πλάτος το έδωσαν τα δυο ακραία μπακ. Σε αντίθεση με αυτά που είδαμε το Σάββατο, η Αρειανάρα ήταν σφιχτή, πίεζε πάρα πολύ στα 2/4 του γηπέδου και έδειχνε μαχητικότητα και διάθεση. Επιπλέον, είχε  πολύ καλή αλληλοκάλυψη. Είναι προφανές πως το κίνητρο της Ευρώπης είναι υψηλότατο. Η μόνη παραφωνία ήταν ότι ο (υπερβολικός) Μπομπαντίγια βρισκόταν πολύ μακριά από τους συμπαίχτες του, καθώς όπως είπαμε ο Τόχα λειτουργούσε περισσότερο στον ασβέστη της σέντρας, παρά ως επιτελικός μέσος. Παρόλα αυτά ο Μπόμπα δεν γυρνούσε να πάρει μπάλα και καλά έκανε. Αφενός μεν με την σωματοδομή του κούραζε αρκετά τους αντιπάλους του, αφετέρου δε το παιδί δεν έχει ταχύτητα κι ως εκ τούτου δεν μπορεί να δημιουργήσει ρήγμα ολομόναχος. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να περιμένει κίνηση κάποιου συμπαίχτη για να του σπάσει την μπάλα σε πρώτο χρόνο. Σπάνια, όμως, βγάζαμε παίχτες από πίσω.Έπρεπε να γίνουν κάποιες θυσίες, προκειμένου να κρατήσουμε το πολυπόθητο μηδέν στην άμυνα.

Στο δεύτερο μέρος τα πράγματα δεν άλλαξαν και πάρα πολύ. Οι επελάσεις των ακραίων μπακ του αντιπάλου -ειδικά του Κολαρόφ- σταμάτησαν, οι εναλλαγές θέσεων του Τέβεζ με τον Τζέκο  μπέρδευαν περισσότερο τους συμπαίχτες τους παρά εμάς, ο Σίλβα αδυνατούσε να κάνει παιχνίδι, είτε από αριστερά είτε από τον άξονα, ενώ ο (Γιάγια) Τουρέ και ο Μπάρι δεν μπορούσαν να καταλάβουν το κέντρο. Αυτός ο Φατί ειλικρινά με έχει τρελάνει. Λες και τον είχαμε κλωνοποιήσει. Μέχρι το 80' λεπτό που παρέδωσε πνεύμα βρισκόταν παντού. Το ίδιο ο Πρίττας (τιτανοτεράστιος) που απόψε έπαιξε και κάθετο ποδόσφαιρο. Πολύ δουλειά κι από τον Σακάτα που επειδή δεν ξέρει αγγλικά και δεν επικοινωνεί με κανέναν παρά μόνο με τον εαυτό του, τρέχει όπου θέλει κι όπου γουστάρει. Τον έβλεπες αριστερά, στο καπάκι έβγαινε δεξιά και μετά στην προσπάθειά του να ξαναγυρίσει στη θέση του έκοβε τον Σίλβα στον άξονα και πάλι το ίδιο. Μεγάλο πουλέν. Αρκεί να μάθει να τρέχει ουσιαστικά και να κάνει σωστή κατανομή δυνάμεων.

Πάντως, έχω να κάνω και μερικές διαπιστώσεις. Ο Γκιάρο, για παράδειγμα, γέρασε. Σπουδαίος και εγκεφαλικός αμυντικός, αλλά τα χρόνια πέρασαν, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τα βρήκε σκούρα με τις κάθετες και τους συνδυασμούς των Άγγλων, καθώς έστριβε πολύ δύσκολα.  Όπως επίσης σκούρα τα βρήκε και ο Νέτο που έπαιζε έξω δεξιά. Σε συνθήκες οργανωμένης άμυνας δύσκολα μπορεί να τρυπήσει τον αντίπαλο. Έριξε πάντως πολύ τρέξιμο και στο δεύτερο ημίχρονο βοήθησε πολύ στη μεσαία γραμμή. Ευτυχώς για εμάς ο Μαντσίνι νόμιζε ότι το Χαριλάου ήταν πασαρέλα και δεν πολυασχολήθηκε με το ματς. Αν μας είχε μελετήσει έστω και λίγο, θα γνώριζε ότι ουσιαστικά παίζουμε χωρίς αριστερό οπισθοφύλακα και θα φόρτωνε την δεξιά του πλευρά. Εδώ το γνωρίζει ο Καραγεωργίου και ο Τσιώλης. Εντούτοις, ο Ρίτσαρντς ανέβηκε μόνο στο πρώτο μέρος και ο Ράιτ-Φίλιπς δεν τροφοδοτήθηκε όσο έπρεπε. Πάντως, ο Λαζαρίδης παραμένει πιστός και άγρυπνος φρουρός του Μίτσελ. Επίσης, θα γνώριζε ότι όταν μας πιέζει ο αντίπαλος στην περιοχή μας για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, φρικάρουμε και ξεφορτωνόμαστε την μπάλα λες και έχει μπαρούτι. Παρόλα αυτά όταν η Σίτι ανέβασε τις γραμμές της ψηλά για να ασκήσει πίεση στην περιοχή μας, ανταποκριθήκαμε αρκετά καλά. Δεν πανικοβληθήκαμε και πολλές φορές βγάλαμε την μπάλα από την περιοχή μας με κοντινές και συρτές πάσες.

Ο Μιχαλήτσιος ήταν καλά διαβασμένος (κλισέ) και ακολούθησε σωστή τακτική, η οποία μας οδήγησε σε μερική επίτευξη του σκοπού. Ασκήσαμε ισχυρή πίεση στα χαφ της Σίτι, ήμαστε πειθαρχημένοι και παρόλο που δεν καταφέραμε να παίξουμε την επιθετική άμυνα με απόλυτη επιτυχία, η άψογη διάταξη που είχαμε μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε. Ο Κούπερ είχε πει ότι κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει την ελπίδα στο όνειρο. Είχε και έχει απόλυτο δίκιο. Όσο για τον Κόκε  και την αντίδρασή του δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο. Κάντε εσείς.

Υ.Γ.1 Δόξα και τιμή στον (αυθεντικό) Ρονάλντο. Παιχταράς με όλη τη σημασία της λέξης. Πραγματικό φαινόμενο. Που να ήξερε η Καλαμάτα τι έχανε όταν τον απέρριπτε. Που να ήξερε κι ο Ρονάλντο τι έχανε που δεν ήρθε. Τελικά πήγε στην Αϊντχόφεν με τη συνέχεια να είναι γνωστή σε όλους μας.

Υ.Γ.2 Ο Ντρούκερ έφυγε. Το ίδιο και οι Σουπεράδες. Ο Σούμποτιτς ήρθε. Ας ελπίσουμε ότι θα έρθει και η μεταμόρφωση.

Υ.Γ.3 Ο Κώστας Καίσαρης ισχυρίζεται ότι η η επιτυχία στο ελληνικό ποδόσφαιρο περνάει από τη διαιτησία και την αθλητική Δικαιοσύνη. Επιτρέψτε μου να προσθέσω και τις φυλλάδες του κώλου που δεν κάνουν ούτε για κωλόχαρτο. Ρε γκιόζηδες το ξέρετε ότι απόψε έπαιζε επίσημο ευρωπαϊκό αγώνα μια ελληνική ομάδα με την Μάντσεστερ Σίτι; Τόσο κακό είναι που αυτή η ελληνική ομάδα δεν είναι από την Αθήνα;

Υ.Γ.4 Το 1986 οι Judas Priest (τιτάνες) κυκλοφορούν το δέκατο studio album της καριέρας τους με τίτλο ''Turbo''. Η αλήθεια είναι ότι το album, ως σύνολο, δεν ήταν και πολύ turbo, αλλά ας όψεται η υπερκομματάρα που ακολουθεί.

I'm laying awake at nights, I can't get you out of my mind, all I can hear is my heartbeat, and the voice in the dark of somekind...Give me a chance baby, there's nothing I wouldn't do to make ti alright, just one chance baby, I need all your lovin' tonight...