Πόκερ αυτοκτονίας

Προτού αρχίσω να αναλύω το ματς οφείλω να δώσω ρισπέκτ στον Ατρόμητο για την αρχική του εντεκάδα που περιλάμβανε δέκα Έλληνες και φυσικά να του ευχηθώ καλή συνέχεια στο θεσμό. Ο Ατρόμητος είναι φιλόδοξη, ενθουσιώδης και ποιοτική ομάδα. Και συνεχίζουμε. Πίστευα ότι το παιχνίδι θα ήταν κλειστό. Δεν ήταν. Γιατί δεν ήταν; Ποιος φταίει; Επιπλέον, πίστευα ότι όποιος άνοιγε το σκορ, θα κέρδιζε. Πάλι λάθος. Εμείς το ανοίξαμε. Γιατί δεν κερδίσαμε; Ποιος φταίει; Η απάντηση θα δοθεί προς το τέλος του κειμένου, αν και όποιος παρακολούθησε το ματς, γνωρίζει πολύ καλά ποιος είναι υπεύθυνος. Όπως, επίσης, όποιος παρακολουθεί τον Ατρόμητο γνωρίζει τον τρόπο παιχνιδιού του. Ο Δώνης περιλαμβάνει την αμυντική γραμμή στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Τα σέντερ μπακ αγωνίζονται πολύ ψηλά, μακριά από τον τερματοφύλακα, χωρίς να υπάρχει αυτό που λέμε ''βάθος''. Εντούτοις, εκείνος που αναλαμβάνει το ρόλο του σύρτη, συνήθως ο Ζουέλα (χθες ο Μπάλλας), μπροστά από τα σέντερ μπακ, κρατάει τις γραμμές συνδεδεμένες, ενώ παράλληλα σε συνθήκες άμυνας, μετατρέπεται συχνά σε τρίτο σέντερ μπακ. Επιπλέον, τα ακραία μπακ είναι πολύ επιθετικά, διενεργούν συχνά το όβερλαπ και δέχονται εν κινήσει μακρινές διαγώνιες πάσες από τον Τάτο. Αυτό το πλάνο δεν το είδαμε χθες. Είναι φανερό ότι ο Δώνης προσέγγισε συντηρητικά το ματς και αμόλησε καλούμπα μόνο όταν δέχτηκε το γκολ. Εξάλλου, δεν είχε άλλη επιλογή. Η τακτική συμπεριφορά της ομάδας, μετά το γκολ που δέχτηκε, ήταν μονόδρομος. Την καλούμπα, πάντως, την αμόλησε πειθαρχημένα.

Και πάμε στον Άρη. Περίμενα ότι το προπονητικό δίδυμο του Άρεως θα παρουσίαζε ένα αγωνιστικό πλάνο που θα εναρμονιζόταν με τις επιταγές ποδοσφαιρικού ρεαλισμού. Ήλπιζα ότι δεν θα δείχναμε ποδοσφαιρική αφέλεια. Επομένως, προσδοκούσα να δω σφιχτή άμυνα, μικρό πλάτος και χαμηλό τέμπο. Το κλειδί εντοπιζόταν στην χρησιμοποίηση τριών χαφ -έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. Τέτοιο σχήμα δεν είδαμε κι ως εκ τούτου τα ακραία χαφ δεν είχαν σωστή τακτική συμπεριφορά και δεν κάλυπταν σε ικανοποιητικό βαθμό τους Φατί και Παπαστεριανό. Ωστόσο, το μικρό πλάτος που παρουσιάσαμε δεν αντιπροσώπευε συσπείρωση γραμμών και σωστή αλληλοκάλυψη ή βοήθειες. Το αμυντικό πλάνο της ομάδας, λοιπόν, βασιζόταν σε ένα μεγάλο τρίγωνο με βάση τους Φατί και Παπαστεριανό, πλευρές τους Νέτο και Ούμπιντες και κορυφή τον Γιαννώτα. Μέχρι και ο Καστίγιο μάρκαρε. Νταξ, μην φανταστείτε ότι μετατράπηκε σε κλώνο του Ντάβιντς. Μολονότι η ομάδα αγωνιζόταν με αυτόματο πιλότο, χωρίς βοήθεια από τον πάγκο, η εικόνα που παρουσιάζαμε ήταν ενθαρρυντική σε σημείο πρόκρισης. Το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο έδειχνε ισορροπημένο και φαινόταν ότι ο νικητής θα κριθεί από ένα γκολ. Κι εμείς το πετύχαμε. Τα προβλήματα, όμως, εμφανιζόντουσαν, παρέμεναν ή γνώριζαν ένταση.

• Ο Καστίγιο φαίνεται ότι πληρώνει παλαιά γραμμάτια. Δεν έχει πολλές συμπάθειες. Θαρρώ ότι δεν τον γουστάρει ούτε ο ίδιος του ο εαυτός. Οι παίχτες του Ατρομήτου είχαν στοχεύσει τα πυρά τους πάνω στον Νέρι, πιθανολογώ με την παρότρυνση του Δώνη. Το κόλπο, εν όλω, έπιασε. Ο Καστίγιο απέκτησε νεύρα και (άδικες;) κάρτες. Κρίμα. Πάντως, έδειξε πάθος και διάθεση για πραγματικό ποδόσφαιρο. Αλλά δεν ξέρω που θα φτάσει αυτή η κατάσταση. Οι απονενοημένες ενέργειές του δεν εκφράζουν τον Άρη -σε καμία περίπτωση- και δεν γίνονται αποδεκτές από την συνολική μάζα των Αρειανών. Νομίζω ότι όποιος ήταν αρχικά επιφυλακτικός, πλέον δεν συμμερίζεται την στήριξη -οποιασδήποτε μορφής- προς το πρόσωπό του. Άλλωστε, δεν έχει νόημα. Επιπλέον, ελπίζω, επιτέλους, να καταλάβει ότι δεν παίζει στον Ολυμπιακό. Αν και δεν νομίζω ότι θα παίζει για πολύ καιρό ακόμα στον Άρη. Για μένα ο παίχτης έχει τελειώσει οριστικά.
• Ο Μίτσελ δεν μπορεί να παίξει το τεχνητό οφσάιντ. Το ακραίο μπακ, επειδή συνήθως, όταν μαρκάρει τον αντίπαλο στο άκρο της άμυνας, έχει πλάτη στην εστία, πρέπει να κρατάει πάντα στο νου του μια φωτογραφική εικόνα της περιοχής με την ποσότητα των παιχτών που βρίσκονται σε αυτήν και κυρίως με το στήσιμο συμπαχτών και αντιπάλων. Ο Βραζιλιάνος δεν διαθέτει επαρκή αμυντική αντίληψη και δεν αντιδρά ικανοποιητικά σε φάσεις που απαιτούν γρήγορες και σωστές αποφάσεις.
• Ο Βελλίδης εκτέθηκε από την δεδομένη έλλειψη επικοινωνίας, την αδυναμία των αμυντικών στο ψηλό παιχνίδι και κυρίως από την συμπεριφορά του στις εξόδους. Στο πρώτο γκολ οφείλει να βγει από την εστία του και να συμπαρασύρει συμπαίχτες, αντιπάλους, διαιτητές και μπάλες. Δεν το έκανε. Απλά περίμενε την μπάλα να φτάσει στις γροθιές του. Λάθος εκ μέρους του. Μερική ευθύνη φέρνει και στο γκολ του Μήτρογλου, όπου βρίσκεται σαφώς εκτός θέσης. Ωστόσο, ούτε τον απαξιώσω μήτε θα τον καταδικάσω. Τον πιστεύω τον Βελλίδη. Εξάλλου, κανείς δεν είναι άσφαλτος (sic!). Όλοι δικαιούνται μια κακή παρένθεση. Όπως, άλλωστε, έχω τονίσει επανειλημμένως, ο παίχτης χρειάζεται χρόνο για να αποκτήσει διαρκή αυτοπεποίθηση και να βελτιώσει ορισμένες αδυναμίες (επικοινωνία, εξόδους). Έχει ικανότητες και διάθεση για δουλειά. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πράξω αναλόγως και στην περίπτωση του Ντίκο. Εξακολουθεί να υποπίπτει σε λάθη. Δεν βγάζει σιγουριά στις μεταβιβάσεις του και δεν είναι τόσο καλός στα προσωπικά μαρκαρίσματα με αντιπάλους γρηγορότερους από εκείνον, ειδικά όταν η φάση είναι στατική. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι εγκεφαλικό σέντερ μπακ (Ρονάλντο Γκιάρο, γύρνα!). Η επαναφορά του Σανκαρέ στην εντεκάδα κρίνεται επιβεβλημένη. Γιατί, όμως, ξεκίνησε ο Ντίκο;
• Πρέπει να προκρίνουμε σχήμα με τρία χαφ. Δεν γίνεται διαφορετικά. Πρέπει να βάλουμε κλεφτοπόλεμο στο παιχνίδι μας. Να γίνουμε απρόβλεπτοι. Να κλείσουμε διαδρόμους και να δουλέψουμε στις αλληλοκαλύψεις. Επαλαμβάνω: σχήμα με τρία χαφ.

Αν, όμως, ο Μίτσελ δεν μπορεί να παίξει το τεχνητό οφσάιντ, τότε ο Μήτρογλου δεν ξέρει τι σημαίνει οφσάιντ. Έχει την τύχη ή, αν θέλετε, την χαρά να βρίσκεται σε μια ομάδα που έχει στηθεί -εν γνώσει του προπονητή- πάνω του. Ο παίχτης διαθέτει ικανοποιητικά τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά δεν έχει την προσωπικότητα και δεν δείχνει την απαιτούμενη θέληση για περαιτέρω βελτίωση. Χαρακτηριστική φάση αποτελεί η συμπεριφορά αλάνας απέναντι στον Τάτο. Το μόνο που απαιτούσε, λοιπόν, η περίστασή του ήταν ένα καλό μαρκάρισμα, ένα καλό μαν του μαν. Δεν το πράξαμε. Επιπλέον, έπρεπε να τον εξωθούμε όσο τον δυνατόν συχνότερα έξω από την μεγάλη περιοχή. Το κόλπο, μέχρι την είσοδο του Αναστασάκου, στο 61' λεπτό, πέτυχε. Ο επιθετικός του Ατρομήτου, μόλις μπήκε στο παιχνίδι, κράτησε μπάλες, έβγαλε παίχτες από πίσω, έδωσε ελευθερία κινήσεων στον Τάτο, και έκοψε δωρεάν εισιτήριο στον Μήτρογλου για την παραμυθένια περιοχή του Άρη. Από εκείνο το χρονικό σημείο, δηλαδή το μπάσιμο του Αναστασάκου στο χόρτο, οι Λαζαρίδης και Ντίκο αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα στο μαρκάρισμα του Μήτρογλου, ο οποίος ενεργεί οριζόντιες κινήσεις στο ύψος της μεγάλης περιοχής, κινείται στατικά εντός περιοχής και δέχεται πληθώρα πασών από τους συμπαίχτες του, καθώς ο Δώνης έχει επικεντρώσει την εκτελεστική δεινότητα της ομάδας του στο πρόσωπο του Έλληνα επιθετικού (κλισέ). Ένας Δώνης που έχει δουλέψει υπέρ το δέον στις στημένες φάσεις και έχει αρχίσει να αποκτά ποδοσφαιρικό ρεαλισμό και σιγουριά στις κινήσεις του. Διάβασε σωστά την παρτίδα, αντέδρασε με τακτική επίθεση, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το ντούκου του αντιπάλου, πόνταρε μεγάλο ποσό και τα φύλλα που εμφανίστηκαν στην τσόχα τον δικαίωσαν. Οι αλλαγές ήταν πετυχημένες.

Και φτάνουμε στο κυριότερο πρόβλημα του Άρη: η καθοδήγηση από τον πάγκο. Αν οι αλλαγές του Δώνη έπιασαν τόπο, ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι η πλευρά των φιλοξενουμένων ουσιαστικά δεν προέβη ποτέ σε αντικατάσταση παιχτών. Το κοουτσάρισμα θα το χαρακτήριζα επιεικώς άσχημο. Μέχρι κι εγώ θα λειτουργούσα καλύτερα από τον πάγκο. Η διαχείριση του αγώνα ήταν απίστευτα ερασιτεχνική. Λες και το προπονητικό δίδυμο δεν πίστευε στην νίκη και στην πρόκριση. Λες και δεν ήθελε να βρισκόταν στον πάγκο. Βάζεις, λοιπόν, το γκολ στο πρώτο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου και αντί να θωρακίσεις την ομάδα, να ρίξεις τον μεταβολισμό και να χτυπήσεις σαν κόμπρα στην αντεπίθεση, προετοιμάζεις και στήνεις ένα ποδοσφαιρικό έγκλημα εις βάρος του Άρη. Τον πιο φανατικό αντιαρειανό να έβαζες στον πάγκο του Άρη, τέτοια πράγματα δεν θα βλέπαμε από το 60' λεπτό και έπειτα. Μιχαλήτσιο και Σεμερτζίδη, στο πόκερ, ο έχων το καλύτερο φύλλο, δίνει ισχυρό στίγμα και χτυπάει την παρτίδα για να προστατεύσει το φύλλο του και -γιατί όχι- να πάρει αξία. Δεν περιμένει την κίνηση του αντιπάλου και δεν κρατάει μετριοπαθή ή φοβισμένη στάση. Ειδάλλως, θα φάει μπλόφα. Κι εμείς την φάγαμε. Με το κακό να συμβαίνει από μια στημένη φάση. Πόσα γκολ, άραγε, έχουμε φάει από το ψηλό παιχνίδι των εκάστοτε αντιπάλων; Αφήστε το καλύτερα. Θα χάσουμε το μέτρημα.

Ως εκ τούτου, το προπονητικό δίδυμο έπρεπε να ρίξει στην μάχη τον Πρίττα από τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου -είχα ξελαρυγγιαστεί να το φωνάζω. Εντούτοις, με δεδομένη την είσοδο του Αναστασάκου, ο πυραυλοκίνητος Σάκαρος έπρεπε να μπει άμεσα ως αντιστάθμισμα της επιλογής του Δώνη. Τον βάζεις να λειτουργεί σαν συρμάτινη σκούπα μπροστά από τα σέντερ μπακ και αντίο Ατρόμητε. Εμείς τον βάλαμε στο 94' λεπτό (!!!). Ούτε που θέλω να φανταστώ τον λόγο. Παράνοια (μαζί σου Αρειανάρα στα ουράνια). Και κάτι πάρα πολύ σημαντικό: στις κερκίδες βρισκόταν ο νέος προπονητής του Άρη. Δεν διέκρινα ιδιαίτερο κίνητρο από τους ποδοσφαιριστές. Πού ήταν οι ψυχολογικές ντόπες; Πού ήταν η νοητική προετοιμασία; Τι σκατά οδηγίες έδωσε ο Μιχαλήτσιος στον Σολτάνι, πριν ο Αλγερινός περάσει στο γήπεδο; Τι του είπε; Να παίξει για το λαό του Άρη; Να παίξει για την πάρτυ του; Να παίξει για τον νέο προπονητή που βρισκόταν στο γήπεδο και παρακολουθούσε τα πάντα όλα; Μήπως του είπε να παίξει αυτό που ξέρει και εκείνος μπερδεύτηκε; Πάντως, η εμφάνιση του Σολτάνι ήταν απαράδεκτα απαράδεκτη. Χίλιες φορές τα μικρά και διψασμένα Αρειανάκια.

Εν κατακλείδι, η ομάδα αδίκησε τον εαυτό της και έδωσε εξαιρετικές οδηγίες για ιδανική αυτοχειρία. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Διαθέτουμε ισχυρές αυτοκαταστροφικές τάσεις. Μακάρι να διαθέταμε και κάποιον ικανό στρατηγό. Κάποιον ηγέτη, εντός και εκτός χόρτου, που να μας οδηγήσει σε ένδοξες μάχες. Και επιτέλους πρέπει να κατασταλάξουμε: η ομάδα βρίσκεται υπό καθεστώς ομηρίας; Ναι ή όχι; Η κατάσταση, κατά την γνώμη μου, παρουσιάζει κοινά σημεία επαφής με το ελληνικό εκλογικό κατεστημένο. Αν θεωρείς ότι η ομάδα κρατείται όμηρη, την απελευθερώνεις με την ψήφο σου. Με αυτό το θέμα, όμως, θα ασχοληθούμε σε ανύποπτο χρόνο.

Υ.Γ.1 Έχουμε αντιμετωπίσει την Γιαγκελόνια που είχε προπονητή τον Πρόμπιερζ. Τον τσιμπήσαμε. Έχουμε αντιμετωπίσει την Μπράγκα που είχε προπονητή τον Μασάδο. Τον γραπώσαμε. Ωραίο κόλπο για να βρίσκουμε προπονητές.

Υ.Γ.2 Το παιχνίδι της Κυριακής θα είναι διαφορετικό από αυτό του κυπέλλου. Υποτίθεται.

Υ.Γ.3 Δεν έχω που να τρέξω: από τους KISS.