Η επιστροφή των εξόριστων

Όχι, δεν εφήρμοσε το σύστημα εξαγνισμού. Δεν ασχολήθηκε καν με καμινάδες. Ήθελε στρωτό ποδόσφαιρο και γρήγορη εναλλαγή της μπάλας. Το πρόβλημα παρουσιάζεται, όταν θες να παντρέψεις την ταχύτητα με την ακρίβεια. Για το επίπεδο τεχνικής κατάρτισης των παιχτών των Ιωαννίνων είναι εξαιρετικά δύσκολο. Κι όμως, θα μπορούσαν να πάρουν την ισοπαλία. Δεν κλείστηκαν, δεν πανικοβλήθηκαν και μπορώ να πω με σχετική σιγουριά ότι τακτικά υπήρξαν συνεπείς. Δεν έχουν, όμως, συνηθίσει να παίζουν αρκετά με την μπάλα στα πόδια τους, δηλαδή να έχουν κατοχή, κι ως εκ τούτου λογικό ήταν να βραχυκυκλώνουν στα τελευταία στάδια της επιθετικής ανάπτυξης. Ίσως ο Μπακαγιόκο, αν ξεκινούσε βασικός, να μπορούσε να κάνει τη ζημιά. Ήταν φανερό ότι ο Τζάνης δεν έχει το ειδικό βάρος για να κουβαλήσει την επίθεση της ομάδας του Αναστασιάδη. Αντίθετα, αυτός ο Γεωργίου έδειξε πολύ καλά στοιχεία. Θα τον προσέχω. Το σημείο ορόσημο, κατά την γνώμη μου, εντοπίζεται στο 65' λεπτό. Σε εκείνη τη χρονική στιγμή η αμυντική γραμμή των φιλοξενούμενων ανέβηκε πολύ ψηλά -σχεδόν στη σέντρα- και προσπάθησαν να κυνηγήσουν το γκολ. Εντούτοις, δεν απείλησαν, ωστόσο οι επιστροφές τους ήταν υποδειγματικές. Δεν μπορέσαμε να εκμεταλλευτούμε τα χωράφια που εμφανίστηκαν στην άμυνα του αντιπάλου. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις, εμείς οι ίδιοι σηκώναμε φρένο. Τρανό παράδειγμα ο εξόριστος Καστίγιο. Γιατί γινόταν αυτό; Δεν γνωρίζω. Προπονητική οδηγία; Κούραση; Τεχνική ανεπάρκεια; Τακτική αδυναμία; Άγνωστο.

Το σημαντικό είναι ότι πετύχαμε νωρίς το γκολ και διατηρήσαμε το σκορ, χωρίς να πιεστούμε ιδιαίτερα, έστω κι αν η διαχείριση δεν ήταν ενδεδειγμένη. Το ευτυχές αποτέλεσμα μας αποσυμπιέζει σε υπερθετικό βαθμό και απομακρύνει την γκρίνια, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ομάδα δεν εντυπωσίασε. Τουλάχιστον δεν αποσυντονίστηκε. Μελανά σημεία αποτελούν οι αντιδράσεις του Ντίκο που συνεχίζει να είναι επιρρεπής στο λάθος και η έλλειψη αμυντικής προσήλωσης του Μίτσελ. Ωστόσο, οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο Βραζιλιάνος είχε πολύ καλή συνεργασία με τον Ούμπιντες και γενικά πρόκειται για ένα παίχτη που τρέχει πολλά χιλιόμετρα στο φτερό και μοχθεί στο γήπεδο. Από την άλλη πλευρά ο Νέτο είχε σωστή τακτική συμπεριφορά και κινήθηκε αρκετά, σε άμυνα και επίθεση, χωρίς την μπάλα. Με λίγα λόγια, ''έπαιξε καλά'', χωρίς να ''παίξει πολύ''. Μακάρι να μπορούσε κι ο Καστίγιο να εντρυφήσει στη συγκεκριμένη νοοτροπία. Μακάρι να βγάλει ποδοσφαιρικό εγωισμό και γνήσιο ποδοσφαιρικό τσαμπουκά. Αν θέλει να κάνει ''μαγκιές'', να φύγει, να πάει αλλού. Και εξετάζουμε τους Man of the Match. Ο πρώτος είναι ο Καζναφέρης. Αν τιθασεύσει λίγο τα πάθη και τις ορμές του, νομίζω ότι θα εξελιχθεί έτι περισσότερο. Χρειάζεται να ωριμάσει ποδοσφαιρικά. Διακρίνω περιθώρια βελτίωσης. Ο δεύτερος είναι ο Φατί. Ο Γάλλος ήταν σχεδόν παντού. Όντας απελευθερωμένος από την απουσία του Τόχα, έκανε τα πάντα στο γήπεδο. Κάλυψε πάρα πολλά χιλιόμετρα στον άξονα, πήρε επιθετικές πρωτοβουλίες, έκανε δυο καλά μακρινά σουτ, έβγαλε την πάσα στον σκόρερ, μοίρασε παιχνίδι διαγώνια και έκοψε μπάλες, όπως ο Κάνθαρος κόβει ξύλα για να ζεσταθεί τις κρύες μέρες του χειμώνα. Η επάνοδος του εξόριστου Παπαστεριανού κρίνεται θετική. Χωρίς να είναι εντυπωσιακός, παρουσίασε αυτά που δεν εμφανίζει ο Τόχα: έβγαλε ενέργεια, έπαιξε κάθετα και κάλυψε τους συμπαίχτες του. Απλά και ουσιαστικά. Σε αυτό το σημείο επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά ότι πρέπει να προκρίνουμε ένα σχήμα με τρία χαφ, ιδιαίτερα στα ματς υψηλής έντασης, πίεσης και επικινδυνότητας, εκ των οποίων ο ένας να επωμιστεί το ρόλο του κόφτη. Ένας ρόλος που ταιριάζει στον εξόριστο Πρίττα (πυραυλοκίνητος). Έχοντας τις σωστές αλληλοκαλύψεις, θα δαγκώνουμε τσιμέντο και θα μασάμε σίδερα.

Και πάμε στους Μιχαλήτσιο - Σεμερτζίδη. Δεν χρειάστηκαν να βάλουν τις δικές τους πινελιές. Η ροή του ματς -το γρήγορο γκολ του Καστίγιο- αρκούσε. Το σημαντικό είναι ότι ο Πολωνός Γκουαρντιόλα απομακρύνθηκε. Επικίνδυνος άνθρωπος. Μαζί του έφυγαν, θαρρώ, και οι πειραματισμοί του Harvard. Γιατί, όμως, ήρθε; Ποιος τον έφερε; Ποιος θα απολογηθεί; Τέλος πάντων. Μπορεί ο καμικάζι Μιχαλήτσιος να διαχειριστεί την υφιστάμενη κατάσταση; Με δεδομένο το περσινό δείγμα γραφής, όχι δεν μπορεί. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνη την περίοδο επικρατούσαν ιδιάζουσες συνθήκες. Η πιο σωστή κίνηση αρχίζει και τελειώνει στην επιλογή Έλληνα τεχνικού. Ελπίζω να μην είναι ο Λεμονής. Δεν ταιριάζει με την εταιρική κουλτούρα του οργανισμού, όπως ακριβώς δεν ταίριαζε ο Μήτρογλου. Δεν ξεχνώ το πόσο άτιμα φέρθηκε στην Ξάνθη. Εκτός αν η διοίκηση ασκήσει δημόσια αυτοκριτική και κατασταλάξει σε συγκεκριμένη φιλοσοφία, δηλαδή τι είδους προπονητή επιθυμεί. Για να ξέρουμε και τι λέμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι εξόριστοι επέστρεψαν και -προς το παρόν- δικαιώθηκαν.

Υ.Γ.1 Περί Παπαδήμου: «Την Πρωτοχρονιά πήγε στο Δήμο της Αθήνας που μοιράζανε συσσίτιο στους άστεγους. Σαν να λέμε ότι ένας έμπορος ναρκωτικών πήγε να κάνει επίσκεψη σε κέντρο απεξάρτησης». Από τον Κώστα Καίσαρη.

Υ.Γ.2 Δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Έτσι δεν είναι, κύριε Κουλούρη;

Υ.Γ.3 Μου φαίνεται ότι η επιστροφή Κόκε θα παίξει πολύ σοβαρά. Ίδωμεν.

Υ.Γ.4 Το αποτέλεσμα της Δόξας με τον Ολυμπιακό δεν μου προξενεί έκπληξη.

Υ.Γ.5 Σαλιαρέλης is back. Όσο για την Α.Ε.Κ., έχω να πω ότι όποιος θέλει να πάρει την Π.Α.Ε., πρέπει να είναι λαμόγιο ή μπατίρης. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Υ.Γ.6 Οι Helloween, το 1987, κυκλοφορούν το πρώτο μέρος του ''Keeper of the Seven Keys'', στο οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Michael Kiske και για προτελευταία ο Kai Hansen. Το άλμπουμ συγκαταλέγεται στα κλασικά του είδους.