Όνειρα, ανεμοδούρες, βροχές, προθέρμανση και Μπιέλσα!

Ο Κατσαβάκης γνωρίζει άριστα πως να καλύπτει χώρους και ανταποκρίνεται ικανοποιητικά χωρίς κατοχή μπάλας. Οι ομάδες του έχουν πολύ καλή αμυντική συμπεριφορά, αλλά στερούνται επιθετικών ικανοτήτων. Αγωνίζεται με δέκα παίχτες πίσω από σέντρα και μπάλα και κατόπιν, περίπου στο 60' λεπτό, αν το σκορ βρίσκεται ακόμα σε εύθραυστη ισορροπία, ενσωματώνει στο παιχνίδι του τις αντεπιθέσεις, παρά την ποιοτική ανεπάρκεια του ρόστερ, προκειμένου να κλέψει το ματς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το εντός έδρας ματς με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Είναι προφανές ότι η Δόξα, στο χθεσινό ματς, παρουσίασε πιο επιθετικό πρόσωπο. Αυτό δείχνει ότι ο Κατσαβάκης πίστεψε την νίκη. Καλά έκανε. Ουδείς μπορεί να στερήσει το όνειρο. Ίσως ο πρόσφατος αγώνας μεταξύ των δυο ομάδων να ενίσχυσε την πίστη του. Στην πράξη, ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ομαλά. Ο Άρης εκμεταλλεύτηκε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του Καστίγιο, που προσέδιδε κινητικότητα στην επίθεση, φόρτωσε την δεξιά πλευρά της Δόξας και δημιούργησε κραχτές ευκαιρίες, έστω κι αν δεν έπαιξε ποδόσφαιρο κατοχής ή, αν θέλετε, πρωτοβουλίας. Κι όπως υποδηλώνει ο άγραφος κανόνας του ποδοσφαίρου: «Εκείνος που χάνει τις ευκαιρίες, τρώει τα γκολ». Ευτυχώς, για εμάς, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Σε αυτό το σημείο οφείλω να αναφέρω την πολύ καλή παρουσία του Ακόστα. Σε αντίθεση με το προηγούμενο ματς που έπαιζε ως αριστερό εσωτερικό χαφ, πήρε μέτρα, πάτησε περιοχή, έδειξε ορμητική διάθεση και συνέβαλε στην καλή επιθετική λειτουργία. Είναι πιθανό να είχε λάβει διαφορετικές εντολές από τον πάγκο. Επιπλέον, δεν αμέλησε τα ανασταλτικά του καθήκοντα και κάλυπτε σε επαρκή βαθμό τον Μίτσελ. Ένας Μίτσελ που είναι ''καθαρός'' παίχτης, τρεχαλατζής, φιλότιμος, αλλά έχει μετριότατη αμυντική συμπεριφορά και είναι ιδιαίτερα αδύναμος στο ένας εναντίον ενός. Τέλος, όσο έχουμε μαθηματικές πιθανότητες, ελπίζουμε. Μπροστά μας βρίσκονται ακόμα δώδεκα παιχνίδια που σημαίνει ότι υπάρχουν 36 διαθέσιμοι βαθμοί. Ας προσπαθήσουμε να μαζέψουμε όσους περισσότερους μπορούμε. Μπορείς να σκοτώσεις των ονειροπόλο, αλλά όχι το όνειρο. Η έξοδος στην Ευρώπη κρίνεται απαραίτητη για την βιωσιμότητα της ομάδας. Κι αν είναι δυνατόν, χωρίς να απολεσθεί η όποια ανταγωνιστικότητά μας.

Και πάμε στον Π.Α.Ο.Κ. Ή μάλλον στον Κόλκα. Τα γραπτά του είναι ισάξια με αυτά που έγραφε ο Κάνθαρος όταν ήταν πέντε χρονών. Είναι τρομερό -σε θλιβερό βαθμό- να παρατηρείς σε βάθος χρόνου πως μεταλλάσσονται. Κι όταν λέω βάθος χρόνου, μην νομίζετε ότι αναφέρομαι σε έτη. Όχι, βέβαια. Για τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο χρειάστηκε μόνο μια μέρα (!). Για τον Ζαγοράκη έχει αφιερώσει περισσότερο χρόνο. Τα κείμενα που αφορούν τον Πρόεδρο του Π.Α.Ο.Κ. λαμβάνουν αποθεωτικό, συμβουλευτικό, στηρικτικό, κριτικό ακόμα και εμπαθή χαρακτήρα. Για παράδειγμα, όταν είχε βουίξει η Θεσσαλονίκη ότι ο Κόλκας τα έχει συμφωνήσει με τους Φλωρίδη και Σαχπατζίδη, ο ''έγκυρος'' δημοσιογράφος του Π.Α.Ο.Κ., πραγματοποιούσε ανελέητη αντιπολίτευση στην διοίκηση της ομάδας. Μόλις οι Φλωρίδης και Σαχπατζίδης έφυγαν για την Κόπα Καμπάνα, τα κείμενα του απέκτησαν έναν αποθεωτικό χαρακτήρα. Πλέον, έχουμε περάσει στο συμβουλευτικό στάδιο με μερικές πινελιές εμπάθειας να κάνουν την εμφάνισή τους. Τελευταίο του θύμα ο Μπολόνι. Κάποτε ήταν με το ένα πόδι εκτός Π.Α.Ο.Κ., επειδή ''δεν καταλάβαινε την δομή και τα θέλω της ομάδας'', και τώρα ο Ρουμάνος τεχνικός ''τα κάνει όλα και συμφέρει''. Τα γραπτά του είναι ασύνδετα, χωρίς συνέπεια και διακρίνονται από επιλεκτική διατύπωση αληθειών και ορισμένων μπηχτών προς πάσα κατεύθυνση. Ο Κόλκας, λοιπόν, αποτελεί μια γνήσια ανεμοδούρα. Όπου φυσάει ο άνεμος.

Σειρά έχει ο Ολυμπιακός. Είδα μόνο το πρώτο 45λεπτο κι ως εκ τούτου δεν δύναμαι να προβώ σε οποιαδήποτε τακτική διαπίστωση. Μπορώ, όμως, να εκφράσω  μια απορία και μια παρατήρηση. Η απορία είναι σύντομη: αυτοί οι περίφημοι ''κύκλοι της διοίκησης'' ποιοι είναι; Τον τελευταίο καιρό πρέπει να το έχω ακούσει πάνω από πέντε φορές. Ονόματα δεν έχουν αυτοί οι κύκλοι; Τέλος πάντων. Και περνάμε στην παρατήρηση. Έστω ότι είσαι ο Σάββας Θεοδωρίδης. Κάθεσαι στον καναπέ του σπιτιού σου, αράζεις με τον ''Γαύρο'' αγκαλιά και χτυπάει το τηλέφωνό σου. Το σηκώνεις και μαζί του σηκώνεσαι κι εσύ από τον καναπέ σε στάση προσοχής. Στην άλλη γραμμή είναι ο Μαρινάκης. Με το που ακούς την μελιστάλαχτη φωνή του, βρέχεις το βρακάκι σου. Καθώς μιλάτε, σε προσκαλεί στην επική μάχη κατά της ''παράγκας του Γόντικα''. Με το που το ακούς, βρέχεις και το παντελονάκι σου. Και για να δείξεις την ευγνωμοσύνη και τη χαρά σου, όπου βρεθείς κι όπου σταθείς, μιλάς για τα ''διαιτητικά εγκλήματα'' κατά του Ολυμπιακού.

Και πάμε στο Ο.Α.Κ.Α. Κυριολεκτικά πήγαμε στο Ο.Α.Κ.Α. Βρίσκω μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθώ τις προθερμάνσεις των ομάδων. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο και υπερβολικό, αλλά μπορείς να προβείς σε πλήθος συμπερασμάτων. 'Εβλεπα, λοιπόν, τον Κατσουράνη και (χαμο)γελούσα χαριτωμένα. Μεγάλος παραμυθάς. Πιο εντατική προθέρμανση έκανε ο πιτσιρικάς που πηδούσε το πλεξιγκλάς για να βρει τα φιλαράκια του. Ο τραυματισμός του ήταν τυχαίος; Μπορεί. Τέλος πάντων. Να πω και δυο κουβέντες για την οπαδική συμπεριφορά. Δεν αναφέρομαι μόνο στους φίλους του Π.Α.Ο. -η μπάλα τους παίρνει όλους. Μπορεί να φταίω εγώ, μπορεί να έχω μεγαλώσει, μπορεί να μην καταλαβαίνω όσα πρέπει, αλλά το γήπεδο είναι η αποθέωση της μαλακίας. Είσαι από παντού περικυκλωμένος. Το τι ακούγεται είναι για σεμινάριο παπαριάς. Θα το αναλύσουμε κάποια στιγμή. Ο Π.Α.Ο., λοιπόν, είχε μεγάλο πλάτος, με τα ακραία μπακ να ανεβαίνουν σχεδόν στη σέντρα, τον Κατσουράνη να βρίσκεται πέντε μέτρα πιο ψηλά από τον Σιμάο και τον Λέτο να έχει ξεκάθαρα έναν ελεύθερο ρόλο. Ο Ατρόμητος προσπάθησε να εφαρμόσει το παιχνίδι του, αλλά δεν έδειχνε επικίνδυνος. Μόλις, μάλιστα, τραυματίστηκε ο Κατσουράνης, κατέστη φανερό ότι ο Δώνης κοιτούσε τον κώλο του (το ντουμπλάρισμα στον Λέτο έβγαζε μάτια). Οι γηπεδούχοι, χωρίς τον δημιουργικό μέσο είχαν πρόβλημα στην ανάπτυξη, μολαταύτα βρήκαν στο πρόσωπο του Σιμάο τον ηγέτη της μεσαίας γραμμής. Πραγματικά ανέλπιστο. Ένας Σιμάο που στην προθέρμανση έκανε πλασέ με το εσωτερικό του γόνατου και κου(ν)τεπιέ με τον αστράγαλο. Στο δεύτερο μέρος, ο Βιτόλο έτρεχε οριζόντια, απωθώντας από την περιοχή τους επιθετικογενείς παίχτες του αντιπάλου, ο Ζέκα -ελέω Φερέιρα- ανέλαβε τα ηνία του άξονα και ανέβασε αισθητά την απόδοσή του, οι ατομικές ενέργειες έλαβαν υψηλή προτεραιότητα κι ο Κουίνσι το παστέλωσε. Και μόλις ο Π.Α.Ο. πήρε προβάδισμα, οπισθοχώρησε περίπου δέκα μέτρα, δίνοντας χώρο στον αντίπαλο που δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί. Και για να μην το ξεχάσω: το γήπεδο ανακοίνωσε ότι M.V.P. ήταν ο Κουίνσι. Δίκιο έχει. Ο M.O.M, όμως, ήταν από κοινού οι Σιμάο και Ζέκα.

Τελευταίος αγώνας της ημέρας: Ρεάλ - Μπιλμπάο. Το τελικό σκορ ήρθε 4-1 υπέρ των γηπεδούχων, αλλά επιτρέψτε μου να γράψω δυο λόγια για τους Βάσκους. Δεν συνηθίζεται να υπάρχει αναφορά στον ηττημένο, πόσω μάλλον όταν δέχεται τεσσάρα, έστω και πλασματική, αλλά το συγκρότημα του Μπιέλσα είναι αυτό που λέμε ''ομάδα''. Δουλεμένη ομάδα. Τι σημαίνει, όμως, ο όρος ''δουλεμένη ομάδα''; Σημαίνει ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο. Πειθαρχημένο σύστημα. Αλληλοκαλύψεις. Αυτοματισμούς. Πολύ καλή φυσική κατάσταση. Κανονικό προπονητή στον πάγκο. Παίχτες που λειτουργούν υπό το κράτος ενός κοινού κώδικα. Όπως ακριβώς και η Μπαρτσελόνα. Σημαίνει ότι χαίρεσαι να την παρακολουθείς. Σας προτρέπω να της δώσετε την προσοχή που της αρμόζει. Όπως υποστηρίζει κι ο Σωτηρακόπουλος: «Στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, φέτος, ο Αργεντινός τεχνικός χρησιμοποιεί πότε 3-3-2-2 ή 3-3-1-3 εντός έδρας μετατρέποντας και πάλι το «Σαν Μαμές» σε αληθινό κάστρο. Όπως γράφουν οι ισπανικές εφημερίδες, ο Μπιέλσα κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία παικτών αλλά και οπαδών της Αθλέτικ, επειδή το στυλ του είναι πραγματικά επιθετικό χωρίς να εγκαταλείπει την τακτική πληρότητα!». Όσο για τον Μουρίνιο, ήτο αναμενόμενο ότι εκτός από τους δαίμονές του, θα είχε να αντιμετωπίσει τις γιούχες του κοινού και τις τριβές στο εσωτερικό της ομάδας. Οι παίχτες της Ρεάλ λένε το αυτονόητο: «Δεν γίνεται κάθε φορά που αγωνιζόμαστε με την Μπαρτσελόνα να παίζουμε άμυνα». Όμως, το αυτονόητο, αλλάζει, μεταλλάσσεται, εννοείται, ανάλογα με τα βιώματα του καθενός. Κι ο Μουρίνιο έχει διαφορετικά βιώματα. Όπως είπε κι ο Ράμος στον προπονητή του: «Όχι, αλλά ανάλογα με τις συνθήκες του παιχνιδιού, κάποιες φορές αλλάζουν τα ατομικά μαρκαρίσματα. Αλλά, αφού εσείς δεν φορέσατε ποτέ σας κοντό παντελονάκι, δεν γνωρίζετε ότι αυτά συμβαίνουν μέσα στο γήπεδο!».

Υ.Γ.1 Καστίγιο, σε παρακαλώ να πασάρεις περισσότερο. Γίνε πιο ουσιαστικός. Παίξε ποδόσφαιρο. Εντάξει, αγόρι μου; 

Υ.Γ.2 Οι φήμες λένε ότι ο Μουρίνιο φεύγει το καλοκαίρι. Οι ίδιες φήμες επιμένουν ότι το Παρίσι τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες, ενώ την ίδια στιγμή η αυθεντική Μάντσεστερ ψάχνει τον διάδοχο του Σερ Άλεξ.

Υ.Γ.3 Οι περισσότεροι εξ ημών ψάχνουμε το νόημα της ζωής. Ο Ιταλός τενόρος το ανακάλυψε στα 2:42 λεπτά. Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, σας παρουσιάζω τον Λουτσιάνο Παβαρότι. Αφιερωμένο στην Αστροφεγγιά.