Άρης, μύθος, άγαλμα και κλώνοι

Οι τωρινές εξελίξεις φανερώνουν έλλειψη ρεαλισμού, περιορισμένη αξιοπιστία, απουσία ορθής επικοινωνιακής πολιτικής και άσχημη οικονομική διαχείριση. Τι κάνει η Λέσχη για αυτό; Αυτή δεν συγκροτεί, άραγε, τον θεματοφύλακα της Π.Α.Ε.; Τέλος πάντων. Ο Τσέζαρεκ, λοιπόν, αποτελεί (;) παρελθόν. Ο τρόπος φυγής με προβληματίζει τα μάλα. Είναι φανερό ότι δεν μας αρέσουν οι αλήθειες. Διέκρινα, ωστόσο, αρκετούς Αρειανούς να χαίρονται με την συγκεκριμένη κατάσταση, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Κροάτης είναι άμπαλος. Μισό λεπτό. Για να καταλάβω. Η κατάσταση γίνεται αποδεκτή επειδή δεν γουστάρουμε τον Τσέζαρεκ; Επειδή τον θεωρούμε άμπαλο; Επειδή θα γλιτώσουμε -σε θεωρητική βάση, διότι είναι πιθανό να μην γλιτώσουμε τίποτα- κάποια λεφτά; Κοροϊδευόμαστε; Μεταξύ μας; Περί αυτού, ο Λάμπρος Σκόρδας, πρώην Πρόεδρος της Π.Α.Ε. Άρης και ιδρυτής της Λέσχης Φίλων Άρη, υποστηρίζει: «Ο καθένας μας έχει μέσα του, το δικό του Άρη. Τον μεγαλώνει και τον μικραίνει ανάλογα με τον ίδιο, με τους φόβους του, με τα όνειρά του. Με βάση αυτήν την αντίληψη αντιδρούμε και στα γεγονότα». Αν έφευγε, δηλαδή, με παρόμοιο τρόπο κάποιος αγαπητός ή ''έμπαλος'' ποδοσφαιριστής της ομάδας, πάντα κατά την άποψη των Αρειανών, τι θα άλλαζε; Επί της ουσίας τι θα άλλαζε; Εν πάση περιπτώσει, λυπάμαι που ο Κροάτης αποτελεί παρελθόν και από την πλευρά μου οφείλω να του ευχηθώ καλή συνέχεια. Παρεξηγημένος ποδοσφαιριστής που σε κάθε ματς τιμούσε και ίδρωνε τη φανέλα. Και τι ζητούσε; Σωστές πάσες. Σαν τους Έλληνες πολίτες που ζητούν δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Τουλάχιστον, θέλω να πιστεύω, ότι θα πάρουν ευκαιρίες -αν τις αξίζουν- οι Κανούλας, Τοπούζης, Τριανταφυλλάκος και Τσουκάνης. Έστω κι αν αυτό σημαίνει τη βίαιη, αναγκαστική ενσωμάτωσή τους στην αποστολή και -γιατί όχι- στην εντεκάδα. Και φυσικά, η αποπομπή Τσέζαρεκ ανοίγει τον δρόμο για τον Κόκε. Για τον Ισπανό, όμως, θα τα πούμε σε μεταγενέστερη ανάρτηση. Κλείνω την παρούσα παράγραφο με τον Βράνιες, ο οποίος στις αποχαιρετιστήριες δηλώσεις του, έκανε λόγο για περίεργες καταστάσεις μέσα στην ομάδα. Ρε Γιούριτσα, βγες και πέστα. Ποιος, που, πότε και γιατί.

Επόμενος σταθμός η Νέα Σμύρνη. Τι ματς παρακολουθήσαμε; Φιλικό προετοιμασίας, φιλικό μεσούσης της περιόδου, πρωτάθλημα, κύπελλο, παιχνίδι μεταξύ φίλων, προσομοίωση αλάνας ή χαλαρή προπόνηση; Αίνιγμα ολκής. Το βέβαιο είναι ότι δεν υπήρχε τακτική. Όπως, επίσης, δεν υπήρχε ένταση και πάθος. Η ποσότητα των φάουλ που σφυρίχτηκαν στο πρώτο ημίχρονο αντικατοπτρίζει την εικόνα. Ο Πανιώνιος, για να καταλάβετε, είχε μόλις ένα (!) φάουλ. Κι όλα αυτά σε νοκ άουτ ματς! Την απάντηση, πάντως, στο άνωθεν αίνιγμα δεν έδωσε ούτε η διαδικασία των πέναλτι -θύμιζε προπόνηση. Βάραγε πέναλτι παίχτης του Παναθηναϊκού και ο Κατσουράνης γελούσε. Αυτό θα πει σοβαρότητα, αφοσίωση και αντίληψη. Ένας Κατσουράνης που δεν μπορεί να παίξει σέντερ μπακ. Λειτουργεί ικανοποιητικά σε λίγα τετραγωνικά, αλλά οι αντιδράσεις του σε συνθήκες πίεσης (τάκλιν, ένας εναντίον ενός, κεφαλιά) παίρνουν ελλειμματικό βαθμό. Επιπλέον, ο Κατσουράνης, όντας χαφ, μπορεί να ανοίξει το παιχνίδι και να μοιράσει μπάλες, κυρίως όταν έχει κάποιον καθαρόαιμο κόφτη δίπλα του, αλλά όταν πρέπει ως κεντρικός αμυντικός να λάβει την πρώτη πάσα από τον τερματοφύλακα, βραχυκυκλώνει. Είναι ξεκάθαρο ότι ο ποδοσφαιριστής δεν διαθέτει την ιδιοσυγκρασία (κεντρικού) αμυντικού. Έχει γαλουχηθεί ως παίχτης μεσαίας γραμμής κι ως τέτοιος λειτουργούσε στο χθεσινό παιχνίδι. Επομένως, κατά την γνώμη μου, η λαϊκή ρήση ότι ο Κατσουράνης μπορεί να αντεπεξέλθει ως κεντρικός οπισθοφύλακας αποτελεί έναν μεγάλο μύθο. Ειδικά, όταν η αμυντική γραμμή συμπεριλαμβάνει τους Σπυρόπουλο και Μπίαρσμιρ. Μολαταύτα, δεν δικαιώθηκα, όταν υποστήριζα ότι ο Πανιώνιος θα βάλει γκολ και θα πάρει την πρόκριση. Ίσως, διότι, ο Κούκι, παρόλο που κινούταν ικανοποιητικά χωρίς την μπάλα, δεν την έπαιρνε σωστά κι ο Σκέμπρι φαινόταν φανερά εκτός κλίματος, μη μπορώντας να κάνει μπούκες. Οι μόνοι που ήταν ορεξάτοι ήταν ο Σάμαρης που σου δίνει την εντύπωση ότι παιχνίδι με παιχνίδι παρουσιάζεται πιο ώριμος και ο Όμο που θαρρείς ότι τρέχει πάνω, κάτω και πλαγίως. Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει εξαντλήσει την φρεσκάδα του, έχει απωλέσει την αγωνιστική του συνοχή και δείχνει να έχει ξε(χάσει) το passing game. Κι όπως λέει ο Καρπετόπουλος: «Άλλο να παίζω με τον ίδιο τρόπο κι άλλο να παίζω με τους ίδιους παίχτες». Η φράση λαμβάνει ως αποδέκτες αρκετούς ποδοσφαιριστές. Στοχεύει, για παράδειγμα, τον Κουίνσι. Δεν μαρκάρει ούτε τον ασβέστη. Ποιο πιθανό είναι να μαρκάρει συμπαίχτη. Για να θέσει τα πόδια του σε κίνηση, πρέπει να κατέχει την μπάλα. Ειδάλλως, δεν κουνιέται. Κυριολεκτώ. Και εννοείται ότι ανασταλτικά δεν βοηθάει τον Σπυρόπουλο. Επομένως, πώς να πάρει ο Σπυρόπουλος μέτρα στην πλευρά; Ποιος θα τον καλύψει μετά; Ο επόπτης; Ο Φερέιρα θα πρέπει να ανακατέψει την τράπουλα και να στηριχτεί σε παίχτες που μέχρι πρότινος δεν υπολόγιζε ως βασικούς. Επιπρόσθετα, δεν πρέπει να αμελήσουμε την αποχή του Τσάκα από τα Μ.Μ.Ε. Ο άνθρωπος τραβούσε όλα τα φώτα πάνω του και απελευθέρωνε την ομάδα. Για τον Τσάκα, όμως, θα τα πούμε σύντομα -σας το έχω υποσχεθεί. Το ευτυχές γεγονός είναι ότι πλέον το μόνο καρπούζι που έχει παραμάσχαλα είναι αυτό του πρωταθλήματος. Όσο για τον Πανιώνιο, απλά επιβεβαιώθηκε αυτό που διαπιστώνει ο κάθε φίλαθλος που έχει παρακολουθήσει την ομάδα: τα πράγματα, πάντα σε αγωνιστικό επίπεδο, δεν είναι τόσο τραγικά όσο αφήνουν να εννοηθούν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι. Καλή συνέχεια στους Πάνθηρες.

Και πάμε στο νησί. Δεν τον συμπαθώ ιδιαίτερα. Μου την σπάει, όταν επιχειρεί αυτά τα τεχνικά πλασεδάκια. Μου την δίνει το υφάκι του. Με ενοχλεί το αλαζονικό του στυλ. Με εκνευρίζει το πόσο ατσαλάκωτος (θέλει να) δείχνει. Είναι, όμως, μεγάλος παίχτης και αποτελεί αδιαμφισβήτητα  σημαντική προσωπικότητα και - τολμώ να πω- είδωλο της Άρσεναλ. Ο τρόπος που πανηγύρισε το γκολ με άγγιξε. Δεν τον έχω συνηθίσει σε τέτοια ένταση. Να πανηγυρίζει τόσο εκδηλωτικά. Να βγάζει άκρατο συναίσθημα. Ο τρόπος, με τον οποίο σκόραρε αποτελεί σήμα κατατεθέν του Γάλλου: γρήγορο πρώτο βήμα, σύντομη κίνηση χωρίς την μπάλα, υποδοχή εν κινήσει, κοντρόλ, κοφτή ντρίμπλα, λοκάρισμα στόχου, τεχνικό πλασέ με το δεξί, γκολ, σέντρα. Το μόνο που άλλαξε, όπως προείπα, είναι ο πανηγυρισμός. Η Άρσεναλ έπαιξε γρήγορο και κάθετο ποδόσφαιρο, αλλά δεν μπόρεσε να σκοράρει σε πρώιμο στάδιο του παιχνιδιού. Ο Βενγκέρ πέταξε μέσα τον Ανρί και δικαιώθηκε. Αυτές οι επιστροφές είναι η χαρά των Άγγλων. Τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν. Θα αγωνιστεί; Ως βασικός ή αλλαγή; Θα σκοράρει; Σε ποιο λεπτό; Με ποιο τρόπο; Πανικός. Είναι σαν τα στοιχήματα των τροϊκανών μπουκ: θα πτωχεύσει η Ελλάδα; Θα πέσουν ή θα ανέβουν τα spreads; Θα ξυρίσει το μουστάκι του ο Τζέφρυ; Η ουσία είναι ότι η Άρσεναλ με μια στιγμή μεγαλοπρέπειας κέρδισε την σκληροτράχηλη Λιντς και προκρίθηκε στην επόμενη φάση του κυπέλλου. Και ο Ανρί απέδειξε ότι το άγαλμα που στήθηκε λίγο καιρό πριν έξω από το Emirates, ζει και βασιλεύει.

Αντίθετα, η Α.Ε.Κ ζει με μηχανική υποστήριξη και σίγουρα δεν βασιλεύει. Ο Ξενιάδης, υποψήφιος επενδυτής της Π.Α.Ε. Α.Ε.Κ., παραδέχθηκε ότι από το 2005 κάνει μηδενικές φορολογικές δηλώσεις στην Ελλάδα (sic!). Το πρόβλημα δεν είναι η παραδοχή. Το πρόβλημα είναι ότι την εν λόγω κατάσταση την θεωρούμε τετριμμένη. Δεδομένη. Πάγια. Λειτουργούμε εντός πλαισίου που διακρίνεται από ψέμα και προσπαθούμε να το καλύψουμε με σοβαροφάνεια. Είμαστε αξιολύπητοι. Αυτός ο άνθρωπος, που παραδέχεται ότι είναι κλέφτης και ψεύτης, θέλει να πάρει την Π.Α.Ε. Και να την πάρει πώς θα την ''τρέξει''; Με αλήθειες και τιμιότητα; Κοροϊδευόμαστε; Αυτό είναι το συμφέρον της ομάδας; Αυτό είναι το συμφέρον της εταιρίας; Ας είμαστε σοβαροί. Και μαζεύονται δικηγόροι, επαγγελματίες οπαδοί, δημοσιογράφοι, πρώην Πρόεδροι και διάφοροι παρατρεχάμενοι για να εξετάσουν τα απίθανα. Υπάρχουν πολλές λύσεις για τις ελληνικές ομάδες -δεν αναφέρομαι μόνο στην Α.Ε.Κ. Και δεν εννοώ την αγορά Α.Φ.Μ. που, όπως φαίνεται, πρόκειται για τη νέα διοικητική μόδα στο χώρο του επαγγελματικού (ποιου;) ποδοσφαίρου. Αντί να στρώσουμε τον κώλο μας κάτω και να νοικοκυρευτούμε σε παν επίπεδο, σπεύδουμε να ψάξουμε διαθέσιμο Α.Φ.Μ. Υπενθυμίζω ότι οι φήμες υποδηλώνουν ότι η Α.Ε.Κ. έχει συμφωνήσει με τον Θρασύβουλο, ο Π.Α.Ο.Κ. με την Βέροια και ο Άρης με την Επανομή. Μπούρου μπούρου στην πλατεία Κουμουνδούρου. Έλεγα, λοιπόν, για λύσεις, τις οποίες πλείστοι ευαγγελίζονται, αλλά ελάχιστοι τολμούν να εφαρμόσουν και να θέσουν σε λειτουργία. Είναι εύκολο να το δηλώνεις σε μια συνέντευξη τύπου, ειδικά όταν οι οπαδοί-δημοσιογράφοι δεν θα σε φέρουν σε δύσκολη θέση με περίεργες ερωτήσεις, αλλά εξαιρετικά δύσκολο να το κάνεις πράξη. Γιατί το δηλώνεις τότε; Τι κερδίζεις; Θεωρητικά χρόνο, πρακτικά μιζέρια και γκρίνια. Τι χάνεις; Χρόνο. Πολύτιμο χρόνο. Αυτές οι δηλώσεις, λοιπόν, έχουν κάψει τη γούνα της Α.Ε.Κ. Και η αλήθεια είναι ότι μετά τον Ντέμη, κάθε σεζόν που περνάει, η ομάδα υποβαθμίζεται ολοένα και περισσότερο. Τσαλακώνεται. Ας όψεται, μεταξύ άλλων, η υπόθεση Βάλνερ που καταρράκωσε την Προεδρία του Νικολαΐδη. Το εν λόγω περιστατικό αποτελεί μία από εκείνες της ιστορίες που βρίθουν με λεπτομέρειες, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει τον ελληνικό ποδοσφαιρικό χάρτη. Και δεν νομίζω ότι ο Ξενιάδης θα μετατραπεί σε κλώνο του Ντέμη. Τουλάχιστον μάθαμε/θυμηθήκαμε ότι οι μετοχές βρίσκονται ενεχυριασμένες στη Μόργκαν Στάνλεϊ. Πάλι καλά που δεν έχουν φτάσει -ακόμα- τα χάλια του Ηρακλή που δεν γνώριζαν ποιος κυριεύει τις μετοχές της εταιρίας.

Αλλά τι κάθομαι και γράφω ο βλαξ; Ασχολούμαι με τον Άρη, το κύπελλο, την Άρσεναλ και την Α.Ε.Κ.; Χαζός είμαι; Εδώ έχουμε κοτζάμ Κουλούρη -άνευ eyeliner- να δίνει ρεσιτάλ ολκής. Έχουμε έναν διορισμένο Πρωθυπουργό να υποδύεται τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό. Έχουμε έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας, χωρίς να έχουμε Δημοκρατία. Έχουμε έναν Τζέφρυ να δίνει ξαφνικά βροντερό, εκκωφαντικό απών (πού είναι τα λεφτά Τζέφρυ;). Και έχουμε τους πολίτες, οι οποίοι δεν συγκινούνται. Πλέον, ό,τι και να γίνει το θεωρούν φυσιολογικό. Δεν είναι! Ξεσηκωθείτε! Επαναστατήστε! Νοητικά. Ψυχολογικά. Συναισθηματικά. Κλείστε την τηλεόρασή σας. Πάρτε αγκαλιά γκόμενες, γυναίκες, παιδιά, βιβλία, φυτά, κουτάβια, μαξιλάρια, μακαρονάδες και σκεφτείτε, όντας απεξαρτημένοι από το βαθύτερο ορισμό του εγώ σας, ποια είναι τα δικαιώματά σας και ποιες οι υποχρεώσεις σας. Σκεφτείτε το μέλλον. Επιθυμείτε να δίνετε το καλό παράδειγμα; Θέλετε να σας μιμείται ο πλησίον; Σκεφτείτε τον κοινωνικό και πολιτικό σας ρόλο. Οι εκλογές πλησιάζουν. Το ίδιο και οι κλώνοι του Κουλούρη και του Τζέφρυ. Εσείς;

Υ.Γ.1 Οι τελευταίες (ανυπόστατες;) φήμες αναφέρουν ότι ο Άρης έχει κλείσει τον Δημήτρη Παπαδόπουλο (μυτόγκας).

Υ.Γ.2 Για το (τα) ματς του Περιστερίου θα μιλήσουμε στην επόμενη ανάρτηση.

Υ.Γ.3 Στο μπάσκετ πραγματοποιήσαμε μετριότατη εμφάνιση. Τα σκαμπανεβάσματα που λέγαμε.

Υ.Γ.4 Αφιερωμένο σε όλους τους ηρωικούς αναγνώστες του Κάνθαρου. Δικό σας.