Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Οι παλαίμαχοι στις επάλξεις

Στον Παναθηναϊκό μαλώνουν μεταξύ τους οι παλαίμαχοι. Οι βετεράνοι. Μέσα στο μυαλό μου, όταν ακούω ''παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές'', καταλαβαίνω κάτι περίεργους τύπους που έχουν την απαίτηση να μπαίνουν τσάμπα στο γήπεδο, να δηλώνουν ό,τι γουστάρουν και να αναλαμβάνουν τα ηνία μια ομάδας, σαν νεκροθάφτες, όταν αυτή έχει πτωχεύσει οικονομικά, εταιρικά και αγωνιστικά. Σαν τον παλαίμαχο του Άρη, τον Άγγελο Σπυρίδων, ο οποίος δήλωσε ότι οι παίχτες του Άρη είναι άμπαλοι (sic!). Μπορεί και να είναι, αλλά δεν επιδιώκεις να βγεις στη δημοσιότητα για να πεις τέτοιες κουβέντες. Τον εαυτό σου ρεζιλεύεις, όχι τους ποδοσφαιριστές. Το ότι έχεις υπηρετήσει την ομάδα επί πολλά χρόνια, δεν σημαίνει ότι έχεις και το αλάθητο ή το ελεύθερο να λες ό,τι θες. Κι αν αυτοί μιλάνε και εκφράζονται καθ' αυτόν τον τρόπο, ο μέσος οπαδός τι πρέπει να λέει; Πώς πρέπει να πυροδοτεί την άγνοια του και να ξεσπάει από την βάναυση δίνη της φρενήρους καθημερινότητας; Και ακριβώς εδώ έρχονται και κολλάνε οι πολιτικοί. Το μοναδικό επάγγελμα που δεν έχει παλαιμάχους -όπως είναι ακριβώς το μοναδικό επάγγελμα που δεν έχει κόστος. Νταξ, οφείλεις να εξαιρέσεις τον Θεόδωρο Πάγκαλο που αποτελεί μια κατηγορία μόνος του. Και δεν υπονοώ τίποτα για το σωματικό του μέγεθος, αλλά την βαρύτητα των λέξεων που χρησιμοποιεί. Κάθε άστοχη ατάκα που εκτοξεύει, συνήθως εύστοχα, αποτελεί μαχαιριά για το κατεστημένο. Και μην ακούσω ότι ο Πάγκαλος αποτέλεσε επιτυχώς μέρος αυτού του κατεστημένου. Δεν θέλω αηδίες. Αυτά είναι κακοήθειες.


Ξεφύγαμε, όμως. Αλλού ήθελα να καταλήξω κι αλλού με παρέσυρε ο ειρμός της σκέψης. Συμβαίνει συχνά. Ζητάω συγγνώμη, αλλά δείξτε οίκτο και έλεος: ένα μυαλό έχω ο καψερός. Λέγαμε για τους παλαιμάχους ποδοσφαιριστές. Μερικοί, λοιπόν, από αυτούς γίνονται και προπονητές. Με το κριτήριο για την τακτική που ακολουθούν να προσδιορίζεται από τη θέση που αγωνιζόντουσαν ως ποδοσφαιριστές. Για παράδειγμα, ο προπονητής έπαιζε ως αμυντικός; Αμυντικογενής τακτική. Με τις φήμες των Θεών του ποδοσφαίρου να υποδηλώνουν ότι οι καλύτεροι προπονητές αγωνιζόντουσαν ως αμυντικά χαφ. Η λίστα, λοιπόν, τεράστια. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Τόσοι πρώην ποδοσφαιριστές κάθονται πλέον στην άκρη του πάγκου. Νταξ, υπάρχουν και ορισμένες εξαιρέσεις. Λιγοστές, όμως. Προπονητές, δηλαδή, που δεν ήταν ποδοσφαιριστές. Που δεν κλωτσούσαν το τόπι ή, έστω, δεν το κλωτσούσαν καλά. Όπως είχε δηλώσει ο Αρίγκο Σάκι: «Δεν ήξερα ότι για να είσαι επιτυχημένος αναβάτης έπρεπε πρώτα να ήσουν άλογο». Αποστομωτικός ο Ιταλός. Εμάς, όμως, μας ενδιαφέρει η πρώτη περίπτωση. Πρώην ποδοσφαιριστές, με σχετικό ταλέντο, που, μη μπορώντας να αποχωριστούν τα γήπεδα, αποφάσισαν να αντικαταστήσουν το κοντό παντελονάκι και τις τάπες με σακάκι και μοκασίνια. Ο Ρικάρντο Σα Πίντο (φώτο) αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Άκρως αντιπροσωπευτικό. Πρόκειται για έναν από τους αγαπημένους μου Ευρωπαίους παίχτες. Αγωνιζόταν ως περιφερειακός επιθετικός, σαν ένα είδος εξτρέμ που συνέκλινε συχνά προς τον άξονα, και ήταν ιδιαίτερα γρήγορος. Εκρηκτικός. Σαν Τ.Ν.Τ.



Και μαθαίνω ότι το ίδιο ακριβώς είναι ως προπονητής. Απλά τώρα φοράει slim fit πουκαμισάκια, φουλάρι στο λαιμό και ακριβό ρολόι. Η ουσία δεν αλλάζει, όμως. Είμαι βέβαιος ότι δεν έχει βρεθεί ακόμα ο άνθρωπος που θα πλήξει με τον Πορτογάλο. Κάθε αγώνας θα είναι show. Από την τακτική που θα ακολουθεί, τις στυλιστικές του επιλογές, την αψεγάδιαστη χαίτη του και τις συνεντεύξεις τύπου. Και μπράβο στους ανθρώπους του Ο.Φ.Η. για την επιλογή τους. Δεν πειράζει που στο πρώτο του ματς δεν κατάφερε να επικρατήσει στο ντέρμπι με τον Εργοτέλη. Ούτε παίζουν ρόλο οι γιούχες των οπαδών του Ο.Φ.Η μετά το τέλος του αγώνα. Σημασία έχει ότι ο Ρικάρντο Σα Πίντο πάτησε τα ελληνικά χώματα. Το ελληνικό πρωτάθλημα θα αποκτήσει νέα γεύση, πιο γλυκιά, κι ο Αναστόπουλος θα αντιμετωπίσει έναν θανάσιμο εχθρό στα περί γκαρνταρόμπας.

Υ.Γ.1 Τον τελευταίο καιρό έχω γίνει αποδέκτης επικών κοπλιμέντων. Από την εξωτερική μου εμφάνιση και το πόσο νεότερος δείχνω, μέχρι την μόρφωσή μου και την ευγένεια μου. An the list goes on. Οφείλω να ευχαριστήσω όσους μπήκαν στον κόπο να προβούν, πάντοτε λεκτικώς, σε τόσο κολακευτικά σχόλια. Ειλικρινά τους ευχαριστώ. Χρειάζεται γνήσιο θάρρος για να πλέξεις το εγκώμιο ενός οποιουδήποτε ανθρώπου. Ευελπιστώ ότι δεν θα τους απογοητεύσω.

Υ.Γ.2 Μαθαίνω ότι η Ρόμα πήρε την νίκη, κάνοντας το 8x8, και η Νάπολι κατέκτησε τις εντυπώσεις. Αμφότερες ομάδες αποτελούν ενδιαφέρουσες περιτπώσεις. Στην Ιταλία, πάντως, υποστηρίζω Φιορεντίνα -ναι, αυτή που έκανε επική ανατροπή επί της Γιουβέντους. Από την εποχή του Τόλντο, του Μπατιστούτα, του Ρουί Κόστα, του Τοριτσέλι και του Ενρίκο Κιέζα. Ειδικά οι Μπατιστούτα και Ρουί Κόστα ήταν παιχταράδες. Πραγματικοί παιχταράδες. Χάρμα ιδέσθαι. Ξεφύγαμε, όμως. Μην απορείτε που δεν αφιερώνω αναρτήσεις στην αγαπημένη μου ιταλική ομάδα. Την ίδια τακτική ακολουθώ για όλες τις αγαπημένες μου ομάδες. Δεν θέλω να εμπλέξω το συναίσθημα και για αυτό το λόγο, όταν ασχολούμαι μαζί τους, είμαι ιδιαίτερα σκληρός. Σαν τον Αρσέν Βενγκέρ που συμπεριφερόταν πιο σκληρά στους Γάλλους παίχτες της Άρσεναλ για να μην τον κατηγορήσουν για επιείκεια προς τους συμπατριώτες του. Με τις φήμες να υποδήλωναν ότι η Παρί περίμενε υπομονετικά τον Αλσατό τεχνικό (κλισέ). Για αυτό και ο Μπλαν υπέγραψε αυστηρώς για έναν χρόνο. Ο Αρσέν, όμως, μένει πιστός στην Άρσεναλ. Μαγκιά του. Προσωπικά τον θεωρώ αναμορφωτή της αγγλικής ομάδας, κορυφαίο manager και τολμώ να πω ότι χαίρει της απεριόριστης εκτίμησής μου. Διότι δεν αρκεί μόνο να αντέξεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα κλαμπ, αλλά, κυρίως, να σε αντέξουν.

Υ.Γ.3 Στεναχωρήθηκα με τον τραυματισμό του Μπαμπάμ. Το πρωτάθλημα χάνει μία cult φιγούρα κι ο Εργοτέλης έναν παίχτη που μπορεί να προκαλέσει αρκετές αναμπουμπούλες στην αντίπαλη άμυνα. Το υποδηλώνει, άλλωστε, και το όνομά του. Εξάλλου, το είπαμε: σε αυτό το πρωτάθλημα λίγη μπάλα να ξέρεις και μετατρέπεσαι σε οργή του Θεού.

Υ.Γ.4 Ο Παναθηναϊκός πριν το ματς με τον Πανθρακικό πήγαινε για τετράδα. Μετά το ματς πήγε για βρούβες. Με τους οπαδούς να αλλάζουν απόψεις και εκτιμήσεις για το μέλλον της ομάδας, την ποιότητα των παιχτών και την προπονητική αξία του Αναστασίου, ανάλογα με το αποτέλεσμα που φέρνει η ομάδα. Αυτό θα πει συνέπεια. Κάθε αγωνιστική και νέα πρόγνωση.

Υ.Γ.5 Παρακολούθησα το τελευταίο 25λεπτο του αγώνα στη Βέροια -στον υπόλοιπο αγώνα δεν έχω ιδέα τι έγινε. Μέσω διαδικτύου, με αγγλικό σπικάζ. Ο Άγγλος σπίκερ, λοιπόν, αναρωτιόταν γιατί η φυσική κατάσταση των δυο ομάδων είναι μέτρια, γιατί δεν αποβλήθηκε, και μάλιστα δις, ο Γεωργιάδης της Βέροιας και γιατί οι παίχτες του Άρη ήταν τόσο απείθαρχοι. Σωστές απορίες είχε ο σπίκερ. Εύλογες. Δέχομαι ότι ο Οικονομόπουλος αποβλήθηκε δίκαια. Έκανε θέατρο και ζητούσε και τα ρέστα. Δέχομαι ότι ο νοητικά κενός Αγκάνθο ανήκει στην κατηγορία ''τι μαλάκα είναι, τι μαλάκα είναι'', που έλεγε και μια ψυχή, αν και πρέπει να παραδεχτούμε ότι με τον συγκεκριμένο παίχτη υπάρχει μια εμπάθεια από τους διαιτητές. Ο Πουλίδο, όμως, γιατί απόβλήθηκε; Καταλαβαίνω ότι οι διαιτητές είναι άνθρωποι και πιέζονται, από πολλές απόψεις, αλλά η αποβολή του Πουλίδο είναι πιο ανεξήγητη κι από τα U.F.O. Καλό, λοιπόν, θα είναι να διαχειριζόμαστε το θυμό/πίεση και να θάβουμε τις εμπάθειες βαθιά στο χώμα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους διαιτητές. Πρέπει, όμως, να δουλέψουμε στον τομέα της αντίληψης. Δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει.

Υ.Γ.6 Κατεβαίνω, λοιπόν, με τα πόδια για να πάρω το μετρό. Λίγο πριν φτάσω στο σταθμό, με σταματάει, κάπως ξαφνικά, επιθετικά και βίαια, αφού ουσιαστικά μπήκε μπροστά μου, σαν φράγμα στο ποδόσφαιρο, και μού έκλεισε το δρόμο, μια καλόγρια. Μου δίνει, μιλώντας λες και ήμουν τριών χρονών και με ένα χαμόγελο σαν του Mumm-Ra του Παντοτινού, με το ζόρι ένα κομποσχοίνι -ούτε ο κλώνος του Κωστένογλου και του Αναστασιάδη να ήμουν- και μου λέει: «Πάρτο, είναι δικό σου». Αν και κάπως έκπληκτος, την ευχαριστώ και της απαντάω ότι δεν ενδιαφέρομαι. Μου λέει: «Δεν κατάλαβες, είναι δικό σου». Της λέω (πολύ) ευγενικά ότι βιάζομαι και -εκ νέου- ότι δεν ενδιαφέρομαι. Η καλόγρια συνεχίζει ακάθεκτη: «Αυτό στο προσφέρει δωρεάν ο Θεός, μην το απαρνιέσαι, εσύ, όμως, δώσε ότι προαιρείσαι». Της δίνω πίσω το κοσμποσχοίνι και της λέω: «Σας παρακαλώ, σας είπα ότι δεν ενδιαφέρομαι και, επίσης, βιάζομαι, μην με καθυστερείτε». «Όχι, κάτσε να μιλήσουμε, μη φεύγεις. Πάρε το δώρο σου και δώσε ό,τι νομίζεις», μου λέει, πάντοτε επίμονα, η καλόγρια. Καθώς απομακρύνομαι, ακούω τη φωνή της, με μελοδραματικό τόνο, σαν ελληνική τραγωδία με πρωταγωνίστρια την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, να λέει: «Μη φεύγεις από τον Θεό!!!». Μόνο το επιφώνημα ''Οϊμέ'' έλειπε. Τότε, κάπως εκνευρισμένος, γυρνάω στιγμιαία, την κοιτώ και της λέω: «Δεν υπάρχει Θεός!». Και τέζα η καλόγρια. Desperate times call for desperate measures.

16 σχόλια:

  1. υ.γ. 6 και εάν υπήρχε δεν θα σου ζητούσε ποτέ "ότι προαιρείσθε"...

    υ.γ. 1 από αυτούς που στα είπα-έγραψαν πίστεψε τους μισούς. από τους άλλους μισούς δε σου χαρίστηκαν. μόνος σου επάξια τα κέρδισες!

    καλημερούδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα, Βίκυ!

    Για το Υ.Γ.6 κι εγώ αυτό νομίζω.

    Για το Υ.Γ.1 είμαι της άποψης ότι όταν κάποιος σου λέει/κάνει ένα κομπλιμάν, χαμογελάς, το δέχεσαι και λες ευχαριστώ. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Όπως και να έχει, δεν είναι εύκολο να πλέκεις το εγκώμιο κάποιου. Θέλει θάρρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το ξέραμε ότι είσαι θεός αλλά μόνο και μόνο για την καλόγρια μεγαλώνεις κι άλλο στα μάτια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ουουουουουουου 666.
    Ευτυχώς έχω κόψει τα μ.μ.μ. και αποφεύγω τέτοιες ομορφιές!

    Ο Βενγκέρ γαμεί και δέρνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάρης

    Χα χα!!! Ακόμα κι εγώ που δεν ειμαι άθεος, αν με είχε πρήξει η γριά, θα της είχα πετάξει στην μούρη τα ίδια και χειρότερα!

    Οι Άγγλοι σπήκερς θέλουν να βλάψουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ακούς εκεί να κατακρίνουν την φυσική κατάσταση των παικτών. Ξέρουν τί συνθήκες εργασίας έχουν οι εν Ελλάδι ποδοσφαιριστές? Κάθε βράδυ έχουν υπηρεσία στα μπουζούκια. Μιλάμε για βαρέα (ποτά μπόμπες) και ανθυγιεινά (ντουμάνι από τα τσιγαριλίκια). Πώς να παίξουν μπάλα όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο?

    Παρ' ότι ο Παναθηναϊκός τα πάει ελαφρώς καλύτερα απ' όσο περίμενα, στο τέλος πιστεύω θα καταλήξει να αποφύγει τον υποβιβασμό.

    Άρσεναλ=Βενγκέρ. Ο Αλσατός (ούτε σκύλος να 'ταν ;Ρ) θεωρώ ότι δεν θα πάει στην Παρί Σαιν Ζερμαίν το καλοκαίρι. Εκτός αν η Άρσεναλ του πει "σήκω φύγε".

    Στην Ιταλία το πρωτάθλημα απέκτησε ενδιαφέρον. Η Ρόμα από το πουθενά πάει τραίνο. Άλλος "πουθενάς" ο "Βιόλα" Τζουσέππε Ρόσσι με 8 γκολ, καθώς τα τελευταία χρόνια ήταν εξαφανισμένος λόγω διαδοχικών χιαστών, με αμφίβολο μέλλον. Η Γιουβέντους τελικά παρουσιάζεται ελαφρώς κατώτερη των περιστάσεων (περισσότερο αυτό, παρά το ότι οι αντίπαλοι βελτιώθηκαν, που τουλάχιστον για Νάπολι και Φιορεντίνα ισχύει σε κάποιον βαθμό), παρ' ότι το ρόστερ δεν άλλαξε και αντιθέτως ενισχύθηκε με τον Τέβες στην επίθεση. Δεν είναι τόσο η ήττα από την Φιορεντίνα, αλλά η εικόνα της ομάδας, ειδικά στα γκολ που έφαγε. Οι αμυντικοί (Μπαρτσάλλι, Βονούτσι, Κιελλίνι) σε ατομικό επίπεδο δεν φτάνουν έναν παλαιό Νέστα ή Μαλντίνι, γι' αυτό και παίζουν 3άδα. Θεωρώ ότι το 3-1 (Πίρλο)-4-2 του Κόντε έχει φτάσει στα όριά του, τους έχουν πάρει χαμπάρι, και κάτι πρέπει να κάνει για να ξαναγίνει απρόβλεπτη η ομάδα. Παίκτες καλούς έχει (ειδικά Βιντάλ, Πογκμπά, Τέβες, Μαρκίζιο, Πίρλο), το θέμα είναι να τους στρώσει όπως πρέπει.

    Τώρα για τους εκάστοτε παλαιμάχους, τους θεωρώ πρόβλημα για τις ομάδες. Εντάξει, κάποτε Δομάζος και σία παίζανε για μια πορτοκαλάδα, οπότε λογικό είναι να απαιτούν καποια πράγματα (όπως την δωρεάν είσοδο στο γήπεδο) ως ανταπόδοση και αναγνώριση. Παρ' όλ' αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις το πράγμα έχει ξεφύγει. Δεν μπορεί κάθε παλαίμαχος να γίνεται προπονητής ή τεχνικός διεθυντής σε ομάδα Α' Εθνικής επειδή έχει ένα όνομα, πόσο μάλλον ομάδα πρωταθλητισμού. Τυχαίο είναι δηλαδή που π.χ. ο Πέτρος Μίχος είναι τώρα κόουτς σε ερασιτεχνική ομάδα (νομίζω Ολυμπιακό Λουτρακίου), από εκεί που κάποτε ήταν καλεσμένος στην ΕΡΤ για να σχολιάζει (τρομάρα του) το Τσου Λου μαζί με Γκώνια και λοιπούς "γνώστες"?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Πετράν σε πείραξε και ο Τάκαρος; (sic)

      Ο Πουρουπουπού που παρουσίαζε ήταν ότι χειρότερο εκεί και ένα από τα χειροτερότερα στην αθλητική δημοσιογραφία. Γλοιώδης, χλιμίτζουρας, τελεμές και άξιος για κλωτσομπουνιδοειπράκτορας.

      Είχε μόνιμα ανοικτό το κινητό, το σίχαμα - και ακουγόντουσαν παρεμβολές στο στούντιο - για να παίρνει οδηγίες από το αφεντικό του, την προεδράρα!

      Διαγραφή
    2. Χάρης

      Στην ΕΡΤ είχε μαζευτεί όλος ο απόπατος της "δημοσιογραφίας". Αντώνης Κατσαρός, Κώστας Βερνίκος, Πουρουπουπού, συν μερικούς γραφικούς τύπου Πακλατζή (εγώ πάντα τον έλεγα Πλακατζή ;Ρ). Το τί έχουν ακούσει τα αυτάκια μου όλα αυτά τα χρόνια σε ποδοσφαιρικούς αγώνες δεν λέγεται. Κορυφαίο ήταν στο Μουντιάλ 2006. Τελευταίο πέναλτυ Ιταλία με την Γαλλία, το βάζει ο Γκρόσσο, και ο Βερνίκος αναφωνεί "η Ιταλία Πρωταθλήτρια ΕΥΡΩΠΗΣ"!!!

      Διαγραφή
  6. Σε ενα σχετικα΄ησυχο ματς,όπως το ειδα,έβγαλε τριε κόκκινες και δεκατεσσερις κίτιρνες,αν το ματς ήτνα σκληρό,πόσες θα εβγαζε;Μου εδωσε την εντυπωση οτι το ποδοσφαιρο καμιά φορά παιζεται καλύτερα χωρίς διαιτητές!
    -ήρθέ και η στενοχώρια στο Παλέ :( άσε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Tommy, κι εγώ νόμιζα ότι τα είχα κόψει. Τέλος πάντων. Ξύνεις μεγάλη πληγή. Γαμώτο.

    Χάρη, το χειρότερο είναι ότι είχε ένα χαμόγελο σαν του Μάμρα και μιλούσε λες και ήμουν τριών χρονών. Τέλος πάντων. Μακάρι σε όλα τα ματς που αγωνίζονται ελληνικές ομάδες να είχαμε Άγγλους σπίκερ. Θα βλέπαμε πιο ωραία παιχνίδια. Για τον ΠΑΟ, επιμένω ότι ο στόχος πρέπει να είναι η αποφυγή του υποβιβασμού. Για τον Βενγκέρ, οι φήμες λένε ότι θα υπογράψει επέκταση συνεργασίας μέχρι το 2016. Τον πάω τον Αρσέν. Στην Ιταλία έχουν προκύψει ενδιαφέροντα projects. Ίσδως αρχίσω να παρακολουθώ το πρωτάθλημα πιο εντατικά. Μακάρι να είχα χρόνο, πολύ χρόνο, και να παρακολουθούσα όλες τις ομάδες που θα με ενδιέφεραν! Το θέμα με τους παλαιμάχους είναι ακριβώς αυτό: ότι κάποιες φορές ξεφεύγουν. Και ξεφεύγουν άσχημα. Αλλά ακόμα και τώρα, παρακολουθώντας πολλά χρόνια ποδόσφαιρο, δεν έχω καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος των παλαιμάχων. Και μάλλον δεν έχουν καταλάβει ούτε εκείνοι. Τέλος, δεν σχολίασες την επική μορφή που ακούει στο όνομα Ρικάρντο Σα Πίντο!

    VAD, για το μπάσκετ δεν πειράζει που χάσαμε. Συμβαίνουν κι αυτά. Έμαθα, όμως, ότι η ομάδα χειροκροτήθηκε. Δεν ξεχνάει το μπάσκετ ο λαός του Άρη. Για τον ποδόσφαιρο Άρη, δεν είδα όλο το ματς, παρά μόνο το τελευταίο 25λεπτο. Επομένως, δεν ξέρω τι προηγήθηκε. Το μόνο που ξέρω είναι ο ο βοηθός προπονητής της Βέροιας, καθώς πρώτος προπονητής είναι πάντοτε ο Αρβανιτίδης, μάλλον θα πρέπει να ψάχνει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Μην εκπλαγείτε αν δεν βγάλει μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το τελευταιο σου υστερογραφο ηταν τελειως ακυρο!Μπραβο σας παιδια καλα κανετε και δεν πιστευετε,δεν εχετε ομως κανενα δικαιωμα να χλευαζετε τα πιστευω των αλλων!Κριμα κανθαρε!Νομιζα οτι σεβοσουν τα πιστευω των αλλων οπως μου ειχες πει σε ενα αλλο αρθρο!Αλλα βλεπω τελικα... Να εισαι καλα.Γεια σου.Αριστέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αριστέα, μια χαρά σέβομαι τα πιστεύω των άλλων. Αλλά είσαι σίγουρη να μου πεις πού ακριβώς πίστευε η καλόγρια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Με το ζορι τιποτα δεν πρεπει να γινεται τιποτα!Δεν μου αρεσε αυτο που εκανε η μοναχη αλλα δεν μου αρεσε και που το εξεθεσες εδω μεσα και ειχε ως αποτελεσμα ολη αυτη τη χλευη!Εδω τον Χριστο χλευαζουν και βριζουν καθημερινα σε μια καλογρια θα κολλησουν!Τελως παντων.Να εισαι παντα καλα.Αντιο σου.Αριστέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγγνώμη, ποιον χλεύασα; Ή ποιος αναγνώστης χλεύασε ποιον;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημέρα οικοδεσπότα!

    Εγώ, ό,τι θυμάμαι, χαίρομαι!

    Άσχετον 1: Εσείς οι Αρειανοί δεν πρέπει ν' αφήνετε τον χρεωκοπημένο Δήμο Νέας Υόρκης να σφετερίζεται την ονομασία "Μεγάλο Μήλο". Διότι Μεγάλο Μήλο είναι μόνον το γήπεδον Χαριλάου, ως περιέχον μυριάδας ολοκλήρους σκωλήκων.

    Άσχετον 2: Μ' αυτόν τον Πέτγουέη, αποδείξαμε ότι δεν είμεθα λαός! Καί δικαίως έπεσαν επί των κεφαλών μας όλες οι συμφορές της Αιγύπτου! Μέρκελ, Δουνουτού, καί δε συμμαζεύεται. Διατί; Διότι:

    Ενώ υποτίθεται ότι ο επαγγελματίας αθλητής ζεί μετρημένη ζωή, ήρθε στην Ελλάδα ο έρμος ο "αγάπης" να παίξει μπάσκετ, καί τον πιάσαν τα σαΐνια καί τον περπατήσαν στα μπουζούκια!!!

    Γι' αυτό σας λέγω, δεν είμεθα λαός!

    Χαιρετώ!

    Εργοδότης Δημοσίων Έργων

    Υγ: Λάθος σας, με το κομποσχοίνι, ώ οικοδεσπότα. Ξέρετε, έχει κι άλλη χρήση: μπορεί να χρησιμοποιηθεί καί ως αθόρυβον όπλον. Σφίγγει λαιμούς καί πνίγει!

    Τί πάει να πεί "δεν το θέλω"; Δηλαδή, θέλετε να πείτε πως εσείς δεν έχετε θανασίμους εχθρούς; (Μ)παοκτσήδες, την Εφορία... Τίποτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κι εμείς χρεωκοπημένοι είμεθα! Αλλά κάτι θα μπορούσαμε να κάνουμε για αυτήν την καταφενάστατη αδικία. Μόλις επιστρέψει ο Σκόρδας θα τα φτιάξει όλα. Όλα!

    Ποιος Πέτγουη... Σε άλλες εποχές θα έδενε τα κορδόνια του Ουΐγκινς. Και του Ορτίθ. Και του Μιλίσεβιτς. Και του Γκάρι Γκραντ. Επομένως, άστον να πάει στα μπουζούκια κι όπου αλλού θέλει.

    Νομίζω ότι πιο εύκολα σκοτώνεις κάποιον με κουραμπιέδες παρά με κομποσχοίνι! Εκτός αν γνωρίζει ανώτατες τακτικές που εγώ αγνοώ προκλητικά.

    Και οι ΠΑΟΚτσήδες, και η εφορία είναι φίλοι μας. Άσπονδοι φίλοι, αλλά φίλοι. Μας έχουν, βλέπεις, ανάγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...