Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Walking Football

Έχουμε αναφέρει πολλάκις ότι το δυνατό σημείο της Εθνικής είναι η άμυνα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε την επίθεση. Ούτε κάποιος που παίζει άμυνα απελευθερώνεται από την υποχρέωση να παίζει και επίθεση. Δεν το κατάλαβα αυτό. Η σκοπιμότητα, εξάλλου, έχει πολλές μορφές και δεν είναι όλες καταδικαστέες. Δεν ξέρω τι κάνει και λέει ο Σάντος στις προπονήσεις. Δεν ξέρω αν επιδιώκει το 1-0 ή το δέχεται σιωπηρά. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Σάντος πρέπει να αφήσει τις δηλώσεις περί ''πίστης στην ελληνική ψυχή'' και να κοιτάξει να ασχοληθεί με αυτό το άθλημα που παίζεται με τα πόδια και περιλαμβάνει ένα τόπι και 22 ποδοσφαιριστές. Διότι, συγγνώμη, αυτό το πράγμα που παρακολουθούμε από την Εθνική στα προκριματικά δεν είναι ποδόσφαιρο. Και το 2004 η ομάδα έπαιζε άμυνα, και μάλιστα αρκετά πιο συμπαγή και αποτελεσματική από τώρα, αλλά βλέπαμε και ένα υποτυπώδες επιθετικό πλάνο. Δεν έπαιζε αντιποδόσφαιρο και τρίχες κατσαρές. Αυτά τα λένε οι άσχετοι και οι εμπαθείς. Η ομάδα είχε ποντάρει στην άμυνα και, μέσω αυτής, αξιοποιούσε τις όποιες ευκαιρίες είχε στην επίθεση. Υψηλή αποτελεσματικότητα, δηλαδή. Κι όλα αυτά χωρίς να είμαστε ιδιαίτερα γρήγοροι ή τεχνίτες. Είχαμε, όμως, μια ακλόνητη τακτική. Παίζαμε γνήσιο ποδόσφαιρο αναμονής, πιέζαμε σαν σκυλιά και εκμεταλλευόμασταν τα λάθη και τις αδυναμίες του αντιπάλου. Με τον προπονητή της ομάδας να παρουσιάζει ακριβώς αυτό που μάς είχε υποσχεθεί. Με λίγα λόγια, προσπαθώ να εξηγήσω ότι το να παίξει κάποιος άμυνα, ή να προστατεύει το σκορ, δεν συνεπάγεται απόλυτα ότι θα αποτυγχάνει παταγωδώς στο τερέν του αντιπάλου, δηλαδή όταν έχει την μπάλα στα πόδια του. Διότι για να σκοράρεις ή να δημιουργήσεις, θα πρέπει να έχεις και την μπάλα στα πόδια σου. Εκτός αν όλες οι αντίπαλες ομάδες θελήσουν να μιμηθούν την Σλοβακία και να γίνονται highlight σε κάθε αγωνιστική.


Πήγα, λοιπόν, στο Καραϊσκάκη για να παρακολουθήσω την Εθνική. Από όλα τα προκριματικά δεν θυμάμαι ούτε ένα καλό παιχνίδι. Ούτε ένα! Δεν μιλάω για σκορ και λοιπές σαχλαμάρες. Μιλάω για τακτική αρτιότητα. Επομένως, δεν έτρεφα αυταπάτες. Ήξερα τι (δεν) θα παρακολουθήσω. Για αυτό και πήρα μαζί μου τρία πακετάκια ηλιόσπορους. Αλλά αυτό που είδαν τα ματάκια μου ξεπέρασαν κάθε όριο. Κάθε προσδοκία. Δεν έχω σκοπό -και διάθεση- να σας αραδιάσω τις τακτικές αστοχίες. Εξάλλου, τι να πεις; Από πού να αρχίσεις; Ντρέπομαι που το λέω, αλλά οι παίχτες της Εθνικής περπατούσαν. Π ε ρ π α τ ο ύ σ α ν!!! Δεν ξέρω τι εικόνα είχατε μέσα από τους δέκτες σας (κλισέ), αλλά σας εκλιπαρώ να με πιστέψετε. Οι άνθρωποι ήταν προκλητικοί. Προκλητικά προκλητικοί. Και ευτυχώς που δεν έγινε κανά θαύμα και δεν γκέλαρε η Βοσνία. Διότι, αν τερματίζαμε πρώτοι, θα ήταν (τρισ)μέγιστη ποδοσφαιρική αδικία. Ευτυχώς έλαμψε η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Ετοιμαζόμαστε για τα μπαράζ, λοιπόν. Δεν ξέρω με ποιον θα παίξουμε και δεν με ενδιαφέρει. Αλλά θεωρώ ότι αυτή η Εθνική δεν αξίζει να περάσει στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Θα είναι κρίμα για την Μέκκα του ποδοσφαίρου να πατήσουν τα γήπεδα της Βραζιλίας τόσο αδιάφοροι ποδοσφαιριστές. Είδατε τι συμβαίνει όταν υπογράφεις από νωρίς στην καριέρα σου καλά συμβόλαια; Γίνεσαι βεντέτα πριν γίνεις ποδοσφαιριστής.

Υ.Γ.1 Ο Βασίλης Σκουντής έγραψε ένα κείμενο, κάπως αργοπορημένα, στο οποίο εκφράζει διάφορες απορίες για την κατάντια του ελληνικού μπάσκετ. Βασίλη, σε συμπαθώ ιδιαίτερα, αλλά τόσα χρόνια δεν τα έβλεπες; Δεν τα ήξερες; Καταλαβαίνω ότι λόγω ρομαντισμού -ή σκοπιμότητας (;)- προσπαθείς να παρουσιάσεις το σύγχρονο ελληνικό μπάσκετ ως κάτι καλύτερο από αυτό που πραγματικά είναι. Αλλά όσοι αγαπούν το μπάσκετ, ξέρουν. Και επειδή θεωρώ ότι αγαπάς το μπάσκετ, είσαι διπλά υπεύθυνος για το γεγονός ότι τόσα χρόνια απέκρυβες τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι.

Υ.Γ.2 Στενοχωρέθηκα με την απώλεια του Φίλιππου Συρίγου, αν και δεν ήμουν ιδιαίτερος θαυμαστής του. Πρώτον, μιλάμε για έναν άνθρωπο που πρέπει να γεννήθηκε με μούσια. Δεύτερον, μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι -όχι ήταν- κυριολεκτικά συνώνυμο του (ελληνικού) μπάσκετ. Και, τρίτον, μιλάμε για έναν άνθρωπο που πάντα είχε το θάρρος να εκφράσει τη γνώμη του. Μπορεί να μην συμφωνώ πάντοτε με τέτοιους ανθρώπους, αλλά τους εκτιμώ. Μετά τον Γιώργο Αμερικάνο, λοιπόν, το ελληνικό μπάσκετ χάνει ακόμα έναν άξιο εκπρόσωπό του.

Υ.Γ.3. «Το πατριωτικό φρόνημα δεν μπορεί να κοστολογείται».
Δημήτριος Λ. Αβραμόπουλος 

Υ.Γ.4 Από τον Αντώνη Καρπετόπουλο: «Πού οφείλεται αυτή η παράξενη ισορροπία των προκριματικών; Προφανώς στην αγωνιστική κρίση κάποιων παραδοσιακά μεγάλων ομάδων (ταλαιπωρούνται να πάρουν εισιτήριο όχι μόνο Ρώσοι, Γάλλοι και Πορτογάλοι, αλλά και οι Αγγλοι και οι σχεδόν πάντα παρόντες στα μουντιάλ Σουηδοί), αλλά και στην άνοδο κάποιων που για χρόνια είχαν χαθεί από τον χάρτη: σε αυτά τα προκριματικά ήταν εντυπωσιακή η βελτίωση του Βελγίου, φυσικά της Βοσνίας, σίγουρα της Ουγγαρίας, αλλά και του Μαυροβούνιου, της Αρμενίας και της Ισλανδίας που δεν χάρισαν τίποτα σε κανένα. Πιθανότατα η ισορροπία να προέκυψε λόγω μίας κλήρωσης που δημιούργησε ομίλους χωρίς μεγάλα φαβορί ή να είναι αποτέλεσμα της επιστροφής σε επίπεδα αξιοπρέπειας ομάδων με παράδοση που πέρασαν μακροχρόνιες δυσκολίες, όπως η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία: νομοτελειακά θα έφτανε η στιγμή που θα ήταν πάλι αξιόπιστες. Από την άλλη δεν μου το βγάζει κανείς από το μυαλό ότι το μεγαλύτερο κίνητρο κι αυτό που δημιούργησε τόσο μεγάλο συναγωνισμό είναι η ίδια η Βραζιλία, ως τελικός προορισμός»

Υ.Γ.5 Διάβασα σωστά; Το 33% των Ελλήνων πιστεύει ότι μας ψεκάζουν; Υπάρχει περίπτωση να σωθεί αυτή η χώρα;

Υ.Γ.6 Epic!

 

18 σχόλια:

  1. Χάρης

    Κάνθαρε, αν νύσταξες σήμερα στο Καραϊσκάκη, στο ματς με την Σλοβακία η Εθνική ήταν ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ. Και το τονίζω αυτό εγώ που δεν ενοχλούμαι από τον τρόπο παιχνιδιού της Εθνικής, ούτε απαιτώ "θέαμα" σαν τις κωλοφυλλάδες.

    Το ποδοσφαιρικό θέαμα και η τακτική είναι θέμα παικτών, αλλά κυρίως θέμα προπονητή. Θεωρώ ότι με τον Σάντος η ομάδα χειροτέρεψε λιγάκι στο επιθετικό κομμάτι σε σχέση με τον Ρεχάγκελ. Αλλά τέλος πάντων, δεν έχουμε μπαλαδόρους και Μέσσηδες. Πάντως, μακάρι ο Καραγκούνης να ήταν 10 χρόνια νεότερος. Ακόμα και τώρα ο άτιμος σχεδόν δεν κάνει λάθος στις κινήσεις του και στις αποφάσες του.

    Εδώ φαίνεται η γύμνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάποτε είχαμε παικταράδες (Νικολαΐδης, Τσιάρτας, Γιαννακόπουλος, Ζαγοράκης, Μπασινάς, Σεϊταρίδης, Καψής, Νικοπολιδης, συν τους γέροντες το 2004 Λάκη, Γ.Χ. Γεωργιάδη) με εμπειρίες από Τσάμπιονς Ληγκ και Κύπελλα ΟΥΕΦΑ, ή ακόμα και παίκτες από μεγάλα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (Δέλλας, Μαχλάς, Νταμπίζας, Κυργιάκος, Βρύζας, Χαριστέας). Τώρα έχουν μείνει μόνο ο Κατσουράνης και ο Καραγκούνης, να κρατάνε την φλόγα στα 34 και στα 38 τους. Οι διάδοχοί τους (όπως και των υπολοίπων παιδιών του 2004) είναι λίγοι και μή συγκρίσιμα μεγέθη, οπότε δεν θα κάνω το unfair να γράψω ονόματα.

    Πάντως, παρ' ότι οι παίκτες περπατούσαν, ευελπιστώ ότι στα μπαράζ θα τα δώσουν όλα, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος. Άλλωστε, αυτοί οι παίκτες έχουν αποδείξει ότι όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο (ειδικά ο Καραγκούνης και ο Σαλπιγγίδης με τα κρίσιμα γκολ του), είναι ικανοί για πολλά. Τελευταίο τρανό παράδειγμα το Euro 2012 που νικήσαμε την Ρωσία και περάσαμε τον όμιλο.

    Η υποκρισία στην "δημοσιογραφία" βασιλεύει στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Πώς αλλιώς ο Σκουντής θα ήταν πρώτο μπασκετικό όνομα, σε επίπεδο VIP? Μεγάλη πένα αν τον διαβάσεις, αλλά συμμέτοχος των αισχών. Τώρα θυμήθηκε τα βουβάλια που τσακώνονται και τα βατράχια που πρέπει να τους δώσουν λέει τα παπούτσια στο χέρι. Ποιός να το κάνει? Ο Πανιώνιος? Το Περιστέρι? Ο ΠΑΟΚ που έχει γήπεδο αλλά δεν έχει τίποτ' άλλο στον κόσμο τούτο? Ή ομάδες που παρακαλάνε τον Βαζελακόπουλο (δανεισμένος όρος από φίλο μου ;Ρ) για wild card (νομίζω συνεχίζεται αυτό το καλαμπούρι με τις προσκλήσεις?) προκειμένου να βρεθούν στην Α1 από το πουθενά?

    Κρίμα για την χαρά του κουρέα, τον Φίλιππο "Μούσια" Συρίγο. Δεν τον ξέρω, δεν μεγάλωσα μαζί του, αλλά λυπάμαι για τον χαμό του.

    Αυτά που λέει ο Πανούτσος για ισοροοπία στα προκριματικά εξηγούνται από το απλό γεγονός ότι οι ποιοτικές αποστάσεις στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο εδώ και 10-15 χρόνια έχουν μικρύνει κατά πολύ. Κάποτε έπαιζες με τις φανέλες και χωρίς να ιδρώσεις καν κέρδιζες ομάδες σαν την Αλβανία και την Ισλανδία για πλάκα. Τώρα με όλους αυτούς φτύνεις αίμα για να τους φέρεις βόλτα. Ακόμα και Μάλτες και Λιχτενστάιν προτιμούν να κλειστούν πίσω προκειμένου να τρώνε 5 γκολ στο ημίχρονο, αποφάσισαν να σοβαρευτούν και ρίχνοντας καμιά κλωτσιά θέλουν να αποτινάξουν την ρετσινιά των 5-10 γκολ. Μόνο κάτι αφελείς τύπου Σαν Μαρίνο επιμένουν να τρώνε 10 γκολ ανά παιχνίδι. Και δεν είναι μόνο ότι παραδοσιακές δυνάμεις (Βουλγαρία, Βέλγιο) φαίνεται να επανήλθαν μετά από χρόνια, αλλά ξεπετάχτηκαν και άλλες ομάδες (Βοσνία, Μαυροβούνιο) για πρώτη φορά. Ταυτόχρονα έχει μείνει στάσιμο το επίπεδο πολλών παραδοσιακών ποδοσφαιρικών δυνάμεων (Ιταλία, Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Ρωσία, Πορτογαλία). Στην Ευρώπη μόνο Γερμανία και Ισπανία (σε μικρότερο βαθμό πλέον, είναι και ο κορεσμός στην μέση) θεωρώ ότι συγκαταλέγονται στις top Εθνικές ομάδες παγκοσμίως.

    Στην Ελλάδα βασικά ακόμα πιστεύουν ότι η Αριστερά κυνηγιέται από την επάρατη Δεξιά και ότι οι εξορίες αντιφρονούντων στην Μακρόνησο συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Δεν θα πιστεύουν τα περί ψεκάσματος? Αν και εδώ που τα λέμε, τί να ψεκάσει το αεροπλάνο? Χαμένο θα πάει το "χημικό". Ο Έλληνας μόνος του "ψεκάζεται" με την σαχλή ελληνική TV και την σύγχρονη κουλτούρα των σκυλάδικων και των "καγκουρώ" με BMW του Μπουρναζίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δωσε λινκ,να διαβασω το αρθρο του Σκουντη...
    -Για το Συρίγο και μόνο για το Τρίποντο, το καλύτερο μπασκετικο έντυπο που εχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα,για τη σταση του στην Ολυμπιάδα,για την άδικη τραμπούκικη επιθεση που δεχθηκε,...από κει και πέρα ο καθενας εχει τις αποψεις του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χάρη, να είναι καλά τα σποράκια που είχα μαζί μου. Δεν νύσταξα, διότι είχα εκνευριστεί. Χάρη, δεν ξέρω πως άλλιως να το δηλώσω. Οι παίχτες της Εθνικής περπατούσαν. Κυριολεκτικά. Εμένα να έβαζες μέσα θα έτρεχα πιο πολύ και πιο ποιοτικά. Νομίζω ότι ο Σάντος έχει δώσει το ελεύθερο στους παίχτες να κάνουν ό,τι νομίζουν, αρκεί να μπαίνει ένα γκολ ή, μάλλον, να έρχεται η νίκη. Πρέπει να έχουν μια άτυπη συμφωνία. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

    Ευτυχώς, δηλαδή που δεν είδα το ματς με την Σλοβακία. Για την ψυχική μου υγεία, εννοώ.

    Πρόσεχε: δεν κάνω λόγο για θέαμα. Δεν περιμένω θέαμα από την Εθνική. Κάνω λόγο για τακτική. Η τακτική δεν φέρνει απαραίτητα και θέαμα. Αλλά προσδίδει στην ομάδα αρχή και τέλος. Κι αυτή η Εθνική είναι άτακτη. Ακόμα και στην άμυνα: το δυνατό της, υποτίθεται, σημείο. Και μια στοιχειώδης τακτική στελεχώνεται από τις βασικές αρχές του ποδοσφαίρου: σουτ, πάσα, κάθετο παιχνίδι, κίνηση χωρίς μπάλα, αλληλοκαλύψεις. Εμείς είμαστε για τα θηρία. Για τα θηρία!

    Τη σύγκριση με το 2004 την επιχειρώ, ίσως και λανθασμένα, για να δείξω τη διαφορά τακτικής και γιουρούσι. Οι δυο ομάδες, η τωρινή και η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004, δεν συγκρίνονται. Και ομαδικά, αλλά και ατομικά. Και βάζω κι τον προπονητή μέσα. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι είχε ένα πλάνο. Ήξερε τι πρέπει να κάνει. Αυτοί εδώ δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα.

    Χάρη, όχι, δεν θέλω να τα δώσουν όλα στα μπαράζ. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να κοροϊδέψουν τον εαυτό τους και να αποδείξουν πόσο μαλακισμένα είναι. Τι σημαίνει αυτό, δηλαδή; Ό,τι παίζουν όποτε τους κάνει κέφι; Δεν το κατάλαβα. Ποιος τουε το έχει πει αυτό; Και το επαναλαμβάνω: θέλω να δω την Εθνική στα γήπεδα της Βραζιλίας, αλλά δεν το αξίζει. Δεν τίθεται θέμα πατριωτισμού -ντεμέκ ή γνήσιου-, αλλά είναι ποδοσφαιρικά άδικο να εμφανιστεί μια τέτοια ομάδα σε ένα τέτοιο μουντιάλ.

    Τον συμπαθώ τον Σκουντή, αλλά είναι υπεύθυνος για αυτή την κατάντια. Διότι έκλεινε τα μάτια στα τραγικά που γίνονται εδώ και πολά χρόνια στο μπάσκετ. Για αυτό και το άθλημα έχει ξεπέσει. Ο κόσμος δεν είναι χαζός: ξέρει να καταλαβαίνει -αν και υπάρχουν μερικοί φανατικοί, συνήθως προερχόμενοι από το χώρο του ποδοσφαίρου, που δεν καταλαβαίνουν τίποτα και φωνάζουν οφσάιντ στον αιφνιδιασμό. Δεν ξύπνησα, για παράδειγμα, εγώ ένα τυχαίο πρωί και είπα δεν ξαναασχολούμαι με μπάσκετ. Εγώ που λάτρευα το μπάσκετ. Που παρακολουθούσα μπάσκετ. Που έπαιζα ο ίδιος μπάσκετ. Κάτι έγινε. Κάτι συνέβη.

    Όπως είπα, δεν είμαι ιδιαίτερος φαν του Συρίγου. Αλλά τον εκτιμούσα. Η απώλειά του σημαντική. Ειδικά σε μια εποχή που το μπάσκετ έχει ποδοσφαιροποιηθεί.

    Ο Καρπετόπουλος έχει δίκιο σε αυτό που γράφει. Οι μεγάλες Εθνικές έχουν μείνει στάσιμες. Άλλες πειραματίζονται. Και κάπως έτσι προσπαθούν να τρουπώσουν κάποιες άλλες, μικρότερες, από τη χαραμάδα. Και πολύ καλά κάνουν. Συμφωνώ, πάντως, ότι η Ισπανία και η αγαπημένη μου Γερμανία διατηρούνται σε τοπ επίπεδο τη δεδομένη στιγμή.

    Στην Ελλάδα οι πολίτες πιστεύουν πολλά που δεν καταλαβαίνω από που προκύπτουν. Αρκετοί ζουν σε άλλες εποχές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και έχεις δίκιο σε αυτό που γράφεις. Αν ζητάς την ταπεινή μου γνώμη, ο Έλληνας πολίτης αυτοψεκάζεται καθημερινώς με την πεισματική άρνησή του να υποστεί αυτοκριτική και να αμφισβητήσει, έστω και λίγο, τον εαυτό του και το περιβάλλον στο οποίο αναπνέει και λειτουργεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. VAD, θυμάμαι πριν πάω σχολείο, να περνάω το πρωί της Τρίτης από το ψιλικατζίδικο να πάρω το Τρίποντο. Και οι πρώτες σελίδες που άνοιγα ήταν οι τελευταίες που είχε το ΝΒΑ. Ο Συρίγος για την Ολυμπιάδα είχε απόλυτο δίκιο, διότι ήξερε και γνώριζε πόσο λαμόγιο και ανοργάνωτος είναι ο Έλληνας. Πάρε και το άρθρο τοτ Σκουντή: http://www.gazzetta.gr/basketball/article/550345/erotiseis-poy-den-ehoyn-apantisi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για την Εθνική τα είπα αλλά πρέπει και να θέλει κανείς να καταλάβει. Επειδή η επανάληψις είναι μήτηρ κ.λ.π.

    η Εθνική του Σάντος είναι ντάλε-κουάλε με την Εθνική του Τρινκιέρι. Οι κατ' όνομα προπονητές τους είναι στην πράξη βοηθοί. Παράγοντες της ομοσπονδίας, παίκτες και μανατζαρέοι έχουν το γενικό πρόσταγμα. Και όπου λαλούν πολλοί κοκόροι ...

    Ελαφρύ χώμα να σκεπάσει το Φίλιππο Συρίγο, τον αρσενικό και παντελονάτο! Παρόλα τα λάθη του κατά καιρούς, αλλά ουδείς άσφαλτος (lady Angy).

    Συγκριτικά βλέπουμε Παπαδοσκουντήδες, φλώρια μεταξωτά και δαντελάτα. Που κατά τη διάρκεια του Σλοβενικού Βατερλώ τα άκουσαν χύμα και τσουβαλάτα από μένα, «είστε μέρος του προβλήματος» και τέτοια. Γιατί σκόπιμα απέκρυπταν ότι ο Τρινκιέρι είναι κομπάρσος και προσπάθησαν, κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή να του φορτώσουν την κατραπακιά. Για να τη βγάλου καθαρή ο προεδράρας Βασιλακό, οι Ζησοσπανούληδες (κουμπαράκια) και - κατά κύριο λόγο από τους μανατζαρέους - ο Λώτσος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η Εθνική μας, ιδιαίτερα στα τελευταία της παιχνίδια, είναι το καλύτερο και το πλέον φυσικό (χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες δηλαδή) φάρμακο κατά της αϋπνίας. Ούτε ηρεμιστικά χάπια, ούτε τίποτε μπροστά της. Πάντως μας θέλω στο μουντιάλ. Καλές οι Βραζιλιάνες αλλά χωρίς Ελλάδα κάτι θα μου λείπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και που είναι καλές οι Βραζιλιάνες τι να λέει; Σάμπως θα βρεθούμε εκεί να θέσουμε τα δάκτυλα επί τον τύπο των ήλων;

      Έτσι θα μείνουν τόσα χείλη αφίλητα και τόσα κορμιά αχάιδευτα.

      Διαγραφή
    2. Έχεις όλα τα δίκα του κόσμου αν και αναφερόμουνα στο θέαμα. Όταν θέλω να "παίξω μπαλίτσα" κι όχι να παρακολουθήσω πάω σε γήπεδα 5χ5 με πλαστικό χλοοτάπητα, το Μαρακανά δεν με καταδέχεται! (Γιατί άραγε;)

      Διαγραφή
    3. Sexy sports, αν είναι να μην πάμε στο μουντιάλ τουλάχιστον να κληρωθούμε με την Σουηδία στα μπαράζ. Θα χάσουμε τις Βραζιλιάνες, ας μην χάσουμε και τις Σουηδέζες (άσε που τις προτιμώ κιόλας)...

      Διαγραφή
  7. Υπουργέ, για τον Τρινκιέρι δεν ξέρω. Δεν έχω ασχοληθεί και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Αυτό που γίνεται, όμως, με τον Σάντος δεν έχει όριο. Όταν ο προκάτοχός του Πορτογάλου παρουσίαζε τακτική αναρχία, ή κακό θέαμα, όλοι τον έκραζαν. Όλοι. Τότε είχαμε εμπάθεια και καοπροαίρετη κριτική και τώρα δεν έχουμε καν κριτική! Κινούμαστε στα δυο άκρα. Αρσενικός και παντελονάτος, αλλά πρέπει να ήταν πολύ δύστροπος άνθρωπος. Μακάρι οι Βασιλοσκουντήδες να ήταν μέρος του προβλήματος μόνο στην περίπτωση του Τρινκιέρι. Αν και ομολογώ ότι ο Παπαδογιάννης πετάει κάποιες φορές και ορισμένες σπόντες προς πάσα κατεύθυνση.

    Sexy, η Εθνική είναι πράγματι φάρμακο κατά της αϋπνίας. Και δεν κάνω πλάκα. Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι αν η Εθνική πάει στο μουντιάλ θα έχουμε άλλο κίνητρο ως τηλεθεατές. Αλλά και να μην πάει, τα παιχνίδια μου τα θα δω. Θα κανονίσουμε και μπάρμπεκιου με τα φιλαράκια, θα πιούμε τις μπυρίτσες μας, θα πούμε τις μαλακίες μας. Μια χαρά. Απλά με την Εθνική θα έχει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως προς αν θα φτάσουμε τελικό ή όχι... Τέλος, και σημαντικότερο, όλες καλές είναι! Όπως λέει ένας φίλος, ένα από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίζει στη ζωή μου, με αρκετή δόση υπερβολής και χιούμορ, ''καμιά δεν με χαλάει''.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kanthare συμφωνούμε σε όλα. Ιδιαίτερα στην τελευταία πρόταση. Ρατσιστές δεν είμαστε (όχι μόνο στις γυναίκες, σε όλα). Την πλάκα μας κάνουμε. Η ομορφιά δεν γνωρίζει χρώματα και εθνικότητα.

      Διαγραφή
  8. Αρχικά συγχαρητήρια για τον τίτλο της ανάρτησης. "Walking Football", θεϊκό! Θα πάμε Βραζιλία να τους διδάξουμε walking football; Προσκυνώ!

    Πέραν της πλάκας, τα τελευταία ματς της Εθνικής ήταν ο ορισμός της βαρεμάρας ακόμη και για τους πιο φανατικούς της θαυμαστές (μέσα κι εγώ). Ευελπιστώ στα μπαράζ να κάνουμε τουλάχιστον τα στοιχειώδη.

    Θα μου πεις προλαβαίνει να "στρώσει" και να φορμαριστεί μία (εθνική) ομάδα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Όχι, αλλά τουλάχιστον η Ελληνική ομάδα όταν παίζει με σοβαρούς αντιπάλους δείχνει άλλο, πιο υπεύθυνο, πρόσωπο...

    ΥΓ.1 Για τον Συρίγο είχα (και έχω) πολύ καλή άποψη. Παρά τις όποιες διαφωνίες με απόψεις που έχει εκφράσει κατά καιρούς. Ελαφρύ το χώμα...

    ΥΓ.2 Απεναντίας για τον Σκουντή δεν έχω καλή εικόνα. Καλή πένα, γνώστης του χώρου αλλά δεν αρκούν (μόνο) αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μπαλαντέρ, ευχαριστώ! Μου ήρθε τελείως ξαφνικά στο μυαλό. Όμως με τέτοιο περπάτημα που έριξαν στο γήπεδο, νομίζω είναι και ο πιο λογικός και δίκαιος τίτλος.

    Δεν ξέρω τι θα συμβεί στα μπαράζ. Αν θα φορμαριστεί, δηλαδή, η ομάδα ή θα σοβαρευτεί ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλο.Αλλά και να παίξουμε καλά, επιμένω ότι δεν αξίζουμε την πρόκριση. Διότι δεν μιλάμε απλά για βαρεμάρα, αλλά για έλλειψη τακτικής σε ένα παιχνίδι που είναι συνώνυμο με την τακτική.

    Εγώ, πάλι, για να είμαι ειλικρινής, μάλλον έχω καλύτερη εικόνα για τον Σκουντή.

    Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Διαστημικό σβουριχτό παστέλι σε 26 δεύτερα!

    Γκολάρα λέμε!

    Έλα μωρή παιχτούρα στη Πανάθα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Οικοδεσπότα!

    Εάν στο "walking" αλλάξετε ένα γράμμα, ήτοι το λού το κάμνετε νού, πλησιάζετε περισσότερον το κεκρυμμένον νόημα.

    Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...