Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Η ανθρώπινη φύση και η (ανύπαρκτη) όπισθεν

Πριν από κάθε μεγάλο ματς έχουμε δηλώσεις. Πολλές δηλώσεις. Εκ των πραγμάτων, ο φετινός τελικός δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Και πως να συμβεί αυτό, όταν από την μία πλευρά έχουμε την Μάντσεστερ κι από την άλλη την Μπαρτσελόνα; Δυο ομάδες με πολλούς τίτλους στην κατοχή τους, αρκετούς ποιοτικούς παίχτες στην σύνθεσή τους, δυο ικανότατους προπονητές στον πάγκο τους και φυσικά πολλούς θαυμαστές. Τα προαναφερθέντα δεδομένα μας οδηγούν σε ένα σχετικά απλό συμπέρασμα: την ύπαρξη εχθρών. Διότι το όμορφο είναι ζηλευτό. Ειδικά όταν αυτός που ζηλεύει δεν είναι ομορφόπαιδο. Επίσης, το να είναι κάποιος πρώτος προκαλεί φθόνο. Διότι, αυτός που φθονεί, προτιμά να χλευάσει τον πρωταθλητή, παρά να κάτσει να διορθώσει τις δικές του αδυναμίες και να ισχυροποιήσει τα θετικά του σημεία. Φυσικά όλα αυτά είναι άκρως λογικά. Με δυο λέξεις ονομάζεται ανθρώπινη φύση.


Είμαι της άποψης ότι το να έχει μια ομάδα δυναμική αντιπαλότητα ή έντονο ανταγωνισμό με κάποια άλλη δείχνει ότι το σύστημα αναπνέει. Ότι υπάρχει ως ισχυρή οντότητα. Ότι δεν φυτοζωεί. Γιατί γράφω τη λέξη σύστημα; Διότι ακριβώς αυτό είναι μια ομάδα. Ένα σύστημα. Δυναμικό σύστημα. Και μέσα από αυτές τις καταστάσεις προκύπτει βελτίωση, αναμόρφωση, εξέλιξη. Ακόμα και η περίπτωση της έχθρας μπορεί να προσφέρει πολύτιμη τροφή για σκέψη. Αρκεί να εντοπίζεται εντός οριοθετημένου πλαισίου. Ειδάλλως, ξεφεύγει από τα αγωνιστικά και ποδοσφαιρικά δεδομένα και μετατρέπεται σε κοινωνική παθογένεια. Επομένως, ουδεμία έκπληξη προξενούν οι δηλώσεις ορισμένων ποδοσφαιράνθρωπων. Για παράδειγμα, του Κρόιφ. Όλοι θέλουν να κλέψουν λίγη δόξα. Εν προκειμένω, τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές των δυο φιναλίστ δεν τους λογαριάζω, διότι πριν από τέτοιους αγώνες αναλώνονται σε τετριμμένες δηλώσεις. Εξάλλου, αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές. Ανέκαθεν ήταν. Οι σωστοί ποδοσφαιριστές και προπονητές που έχουν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους μιλούν με έργα, με πράξεις. Μιλούν στον αγωνιστικό χώρο.  Όχι με λόγια (του αέρα). Αλλά βλέπετε ότι το ποδόσφαιρο είναι άθλημα της μάζας. Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία της μάζας δεν μπορεί να αφουγκραστεί την ουσία του αθλήματος. Την ομορφιά του. Την ικανοποίηση που σου προσφέρει. Σύμφωνα με τα παραπάνω, έπεται ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο τριγωνάκια, τάκλιν, πάσες, συστήματα και σουτ. Το σύστημα πρέπει να επικοινωνεί. Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ μια έξαρση στα λεγόμενα mind games. Στα επικοινωνιακά τρικ. Ο σκοπός προφανής. Κρύβουμε τις αδυναμίες μας. Φέρνουμε την πίεση στο αντίπαλο στρατόπεδο. Αποπροσανατολίζουμε. Όταν είσαι ανίκανος να διαπεράσεις την αγωνιστική πανοπλία του αντιπάλου σου, προσπαθείς να τον κονταροχτυπήσεις με επικοινωνιακούς τρόπους. Διαχρονικό παράδειγμα ο Μουρίνιο. Όπως, οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα και μπλέκουν τα κομματικά με το συμφέρον του τόπου και της πατρίδας, έτσι και στον αθλητισμό επικρατεί ο οπαδισμός και το μισθοφοριλίκι.

Η Μάντσεστερ χθες αποτέλεσε εξαίρεση. Το σύστημά της στάθηκε αξιοπρεπέστατα. Προσπάθησε να παίξει στα ίσια τον αντίπαλό της και δεν τα κατάφερε. Μπορεί να έχασε, αλλά πρόκειται για μια ήττα με ψηλά το κεφάλι. Πρόκειται για μια ήττα με γνώση. Ξεκίνησε πολύ δυνατά και πράγματι αιφνιδίασε τον αντίπαλό της, αλλά το ζητούμενο είναι η διάρκεια, η οποία απέναντι στους Καταλανούς έρχεται σπανιότατα. Όμως, πώς μπορείς να κερδίσεις αυτή την Μπαρτσελόνα; Για να γίνει αυτό πρέπει να κόψεις μαχαίρι την επικοινωνία μεταξύ των Τσάβι, Ινιέστα και Μέσι. Πρέπει να κόψεις τα τριγωνάκια μεταξύ αυτών των τριών παιχτών, οι οποίοι με την υποστήριξη του Μπούσκετς -ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο- ήταν εκτός συναγωνισμού. Το βάναυσο ερώτημα που ανατέλλει είναι το πως θα σταματήσεις αυτή τη συνεργασία. Κατά τη γνώμη μου ο μόνος τρόπος για να το πετύχεις είναι να παίξεις όσο το δυνατόν πιο πειθαρχημένα το μαν του μαν. Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι προπονητές διστάζουν να εφαρμόσουν αυτή την τακτική, διότι θεωρούν ότι δεν θα αντέξουν σε βάθος 90λεπτου. Συν τοις άλλοις, είχαμε και κάποια λάθη από πλευράς Φέργκιουσον. Ξεκίνησε σωστά τους Ρούνεϊ και Ερνάντεζ, αλλά τοποθέτησε δίπλα στον Κάρικ τον Γκιγκς και αυτόματα ο άξονας αποδυναμώθηκε σε τρεξίματα. Κατά την ταπεινότατη άποψη του Κάνθαρου, ο Γκιγκς μπορούσε να προσφέρει μόνο στον ασβέστη, προκειμένου να εκμεταλλευτεί τους κενούς χώρους από τις επελάσεις του Ντάνι Άλβες.

Ωστόσο, δεν ήταν μόνο τα λάθη του τσίχλα. Με το που είδα την σύνθεση της Μπάρτσα σκέφτηκα ότι δεν το χάνει το τρόπαιο. Το να αντικατασταθούν τα αργά ποδάρια του Πουγιόλ (τρισμέγιστος) στην αρχική εντεκάδα με τον Ματσεράνο θεωρώ ότι ήταν κίνηση ματ. Επίδειξη οξυδέρκειας από τον Πέπ που δείχνει ότι γνωρίζει πλήρως τα πλενοκτήματα και τα μειονεκτήματα των παιχτών του. Ο Γκουαρντιόλα πρέπει να αισθάνεται ευτυχής που έχει την χαρά να συνεργάζεται με πραγματικούς επαγγελματίες. Με αυθεντικούς σταρ που λάμπουν με το αντισταριλίκι τους. Που εμφανισιακά μοιάζουν και συμπεριφέρονται ως κανονικοί άνθρωποι. Βλέπω τον Ινιέστα και έχω την αίσθηση ότι αν τον συναντήσω στο μπακάλικο θα μου χαμογελάσει και θα μου ευχηθεί καλημέρα. Βλέπω τον Μέσι και μου θυμίζει κάποιον που μπορεί να τον δω σε ένα περίπτερο να ψάχνει με αγωνία τι παγωτό θα φάει. Βλέπω τον Τσάβι και μου έρχεται στο μυαλό ένας κανονικός άνθρωπος που παίρνει το μετρό και πάει στη δουλειά του. Ούτε ποζεριές, ούτε γκλαμουριές, ούτε ''μαγκιές''. Είπαμε ότι οι πρωταγωνιστές είναι οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές. Είμαι της άποψης ότι χθες καταρρίφθηκε το οικοδόμημα των ψεύτικων προφίλ με τα οποία βομβαρδιζόμαστε συνεχώς. Η Μπάρτσα είναι το καλύτερο σύστημα, διότι τα στοιχεία που το αποτελούν είναι αληθινά. Πραγματικά. Αυθεντικά. Κι ο τσίχλας με τους παίχτες του έρχονται δεύτεροι στη λίστα, διότι κατάφεραν να τιθασεύσουν τα ανθρώπινα ένστικτά τους και να αναγνωρίσουν την μεγαλειώδη ανωτερότητα των αντιπάλων τους. Θέλει κότσια για να παραδεχθείς κάποια πράγματα και να δεις κατάματα την αλήθεια.

Συγκεφαλαιώνοντας επιλογικά, καταλήγουμε σε τρία πράγματα. Πρώτον, το μέγιστο όπλο της Μπάρτσα είναι ότι με τον τρόπο της καταφέρνει και απογοητεύει τον αντίπαλο. Κατά τη διάρκεια του ματς σου δίνει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να βγεις αλώβητος. Με το πέρας του παιχνιδιού, η απογοήτευση μετατρέπεται σε αναγνώριση και θαυμασμό. Ο σεβασμός προϋπάρχει, εκτός αν λέγεσαι Μουρίνιο. Δεύτερον, νομίζω ότι -πλέον- είναι κοινώς αποδεκτό πως η Μπαρτσελόνα δεν διαθέτει όπισθεν. Η Μπάρτσα είναι το πιο γρήγορο, το πιο όμορφο, το πιο λαμπερό ποδοσφαιρικό αμάξι που έχω δει στη ζωή μου. Φυσικά, μετά την Αρειανάρα του Όγιος. Πλακίτσα κετς. Φτάνοντας στο τρίτο και τελευταίο στοιχείο, κλείνουμε όπως ξεκινήσαμε: με δηλώσεις και επικοινωνία. Η ατάκα που πέταξε ο Γκάρι Λίνεκερ πριν το ματς ήταν άκρως πετυχημένη: ''If Barcelona turn up, they win''. Τόσο απλά.

Υ.Γ.1 Καλά, ρε Σάντος, θα μας τρελάνεις; Είναι δυνατόν να καλείς στην Εθνική τον Κοτσόλη; Ειλικρινά πες μου. Είναι δυνατόν να καλείς στην Εθνική τον Κοτσόλη; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχουμε τους απίθανους δημοσιογράφους του Π.Α.Ο. που χαιρετίζουν τη εν λόγω επιλογή. Δεν έχουμε χάσει την μπάλα. Έχουμε πάθει κάτι χειρότερο. Η μπάλα μας έχει χάσει.

Υ.Γ.2 Μπασκετική Αρειανάρα κάνε το χρέος σου. Ο Κάνθαρος σε πιστεύει. Πατήστε εδώ για λινκ.

Υ.Γ.3 Μετά από λαϊκή απαίτηση, ο διαχειριστής του blog επαναφέρει την μουσική συνοδεία, αλλά με διαφορετική θεματολογία. Ξεκινάμε άκρως δυναμικά.

17 σχόλια:

  1. εξαιρετικό γράψιμο. που θα ανοίξει η εφημρίδα της Relax FC θα είσαι ο αρχισυντάκτης μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. η μάντσεστερ δεν έχασε με ψηλά το κεφάλι, 4-4-2 πήγε να παίξει για να ελένξει το κέντρο και τους βίασαν τα χαφ της μπαρτσελόνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η Μπαρτσελονα δεν ειναι μονο το παιχνιδι που κανει με τη μπαλα στα ποδια, αλλα κυριως το πρεσινγκ οταν δεν εχει τη μπαλα. Αν μπορει καποιος να το σταματησει, τοτε τα πραγματα απλουστευουν.

    Κακα τα ψεματα ολοι στη μπλαουγκρανα ειναι μηχανακια 5 ωρες να τους βαζεις να τρεχουν θα το κανουν. Ποδοσφαιρο (πλεον) δεν ειναι μονο η τεχνικη αλλα η δυναμη και η αντοχη και η μπαρτσελονα τα εχει και τα δυο και αυτος ειναι ο λογος που μονοπωλει αυτη τη στιγμη στην Ευρωπη.

    Φερτους ομως μεσα στο La Bombonera να παιξουν με την Boca να τους φαμε λαχανο!! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα περίμενα να συγκεντρωθείς περισσότερο στο παιχνίδι και λιγότερο στις διάφορες δηλώσεις. Εξάλλου τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λένε στο χωριό μου. Παρόλα αυτά το γράψιμό σου είναι υπέροχο!
    Σημασία έχει όμως πως χθες απολαύσαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι κάτι που αναμέναμε.
    Διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά η ανωτερότητα των "μπλαουγκράνα" σε σημείο όπως χαρακτηριστικά έγραψες να απογοητεύσει τους κόκκινους διάβολους που μόνο διάβολοι δεν ήταν χθες. Το μαγικό τρίγωνο μεταξύ Μέσι, Ινιέστα και Τσάβι αποδείχθηκε το τρίγωνο των Βερμούδων για τους παίχτες της Μάντσεστερ.
    Δίκαια κατά την γνώμη μου η Μπαρτσελόνα κέρδισε το τρόπαιο. Είναι μακράν η καλύτερη ομάδα του κόσμου (ίσως) επειδή έχει την ευτυχή συγκυρία να έχει αυτή τη στιγμή, αυτούς τους παίχτες, αυτή τη φοβερή τεχνική κατάρτηση, χημεία και σύστημα.
    Εντυπωσιάστηκα χθες, επειδή η Μπάρτσα δεν φοβήθηκε καθόλου και απλά έπαιξε το παιχνίδι της που ξέρει πολύ καλά να κάνει.
    Κατά τα άλλα μια χαρά τα είπες...
    Γι άλλη μια φορά θα σε "μαλώσω", πού είναι το τραγούδι, οέο? :))))
    Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. To να κανεις φοβερη ομαδα ισως να ειναι εφικτο αναλογως των συγκυριων.
    Το να μπορεσεις να διατηρησεις αυτη την ομαδα για πολλα χρονια ειναι αλλο θεμα.
    Η φιλοσοφια των μπλαουγρανα ειναι που μετρα τελικα.
    Αφοσιωση στο συστημα οτι και να γινει,ανεξαρτητα απο τους παικτες που εχεις και ανεξαρτητα απο τον προπονητη.
    Η καθοδηγηση ξεκινα απο τα νηπια του συλογου και καταληγει στην πρωτη ομαδα.
    Οταν στη χθεσινη Μπαρτσα υπηρχαν 6 παικτες απο τις ακαδημιες της τι να λεμε!!
    Οταν πληρωνει για διαφημιση στη Unicef τι να λεμε!
    Οταν οι Stars της ομαδας ειναι αντισταρ τι να λεμε!
    Ειναι συνολικα η φιλοσοφια της ομαδας απο τοτε που ιδρυθηκε εως και σημερα.
    Γιαυτο το λογο αυτη η ομαδα εχει παρον αλλα και μελον.
    Υ.Γ.Who the fuck are the slayer....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πρόεδρε, θα ανοίξεις εφημερίδα; Και με θες για αρχισυντάκτη; Όπως και να έχει σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

    Ανώνυμε, και μόνο που προσπάθησε να εφαρμόσει το 4-4-2 αρκεί. Και μόνο που προσπάθησε να κάνει το παιχνίδι της αρκεί. Οι μεγάλες ομάδες δεν αλλάζουν στυλ. Οι μεγάλες ομάδες, ως προς τον τρόπο παιχνίδιου πρέπει να είναι προβλέψιμες. Ο τσίχλας το ξέρει καλά αυτό. Προσπάθησε, αλλά δεν μπόρεσε. Ήταν απίθανο.

    Manolo, η δύναμη της Μπάρτσα πηγάζει από το πόσο γρήγορα προσπαθούν να ανακτήσουν την μπάλα. Σε κυνηγάνε λες και είναι βαμπίρ. Βρε φέρτους στο Λα Μπομπονέρα Χαριλάου να δεις τι θα πάθουνε. Κουλουχέρη έχω.

    Astrofegia, συνέχισε έτσι. Μου φαίνεται ότι τις περισσότερες φορές τα λέτε καλύτερα από μένα. Όπως είπα και στο άρθρο, η Μπάρτσα είναι η καλύτερη ομάδα που έχω δει στη ζωή μου. Το αν παίρνει τρόπαια ή όχι ποσώς με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι χορταίνω πραγματικό ποδόσφαιρο και είμαι περήφανος που την παρακολουθώ με τα ίδια μου τα ματάκια. Όσο για το τραγούδι ξεκινήσαμε αποφασιστικά. Να έχεις κι εσύ καλή βδομάδα.

    Φόρη, ακριβώς αυτή η διάρκεια είναι το ζητούμενο. Η συνέπεια. Όχι μόνο η αγωνιστική. Η φιλοσοφία της είναι πολύ μπροστά. Όπως το είπες: η καθοδήγηση ξεκινά από τα νήπια, από τα μικρά τμήματα. Όσο για τους Slayer τι να πούμε τώρα; Τα πάντα όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έτσι, και μουσικούλα!

    Κάνθαρε, είσαι πολύ σωστός και πάλι!

    Να βλέπεις το Messi στο 1-1 να χάνει ευκαιρία και να χαμογελά σα μικρό παιδί που έκανε τη βουτιά που προσπαθούσε, είναι απλά αξεπέραστο.

    Είναι αυθεντικοί, είναι απλοί και το σημαντικότερο: χαίρονται αυτό που κάνουν.

    Συγχώρα με, αλλά νομίζω ότι σε ένα κείμενο σχετικό με (αυτή) τη Barcelona, ονόματα όπως Murinho και Cristiano Ronaldo (που πολύ σωστά δεν αναφέρεις), αποτελούν ιεροσυλία.

    Να'σαι καλά φίλε μου!

    Ας αφήσουμε τη Barcelona να χαρεί, μέχρι να συναντήσει μπροστά της τη Bayern. Πλακίτσα κετς. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλέ μου φίλε σίγουρα ο δικός σου λόγος είναι καλύτερος από το δικό μου. Εδώ καταγράφουμε τις απόψεις γύρω από τον αθλητισμό που αγαπάμε και ευχαριστούμε που μας δίνεις το δικαίωμα και το βήμα να το κάνουμε.
    Έχεις δίκιο στο να λες πως ποσώς ενδιαφέρεσαι για τα τρόπαια για χάρη της ποιότητας. Αλλά επειδή οι αριθμοί μένουν και η ιστορία καταγράφει στηριζόμενη σε στατιστικές, είναι καλό η προσπάθεια να δικαιώνεται και να δίνεται αν θες ένα κίνητρο με την κατάκτηση μιας κούπας (εν τω προκειμένω).
    Χαίρομαι που εισακούστηκε η επιθυμία μας να βάλεις και μουσικό "χαλί"...είναι πολύ ωραίο και έχει γκάζι! ;)
    Αλλά ας μην σε κουράσω με την πολυλογία μου...περιμένω την επόμενη ενδιαφέρουσα ανάρτησή σου!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Manolog3,

    η Μπαρτσελόνα τρέχει σχεδόν σε όλους τους αγώνες λιγότερο απ' τον αντίπαλο. Χθες όμως έτρεξε 108.085 μέτρα έναντι 103.852 της Μάντσεστερ, κατ' εξαίρεση για να επιβεβαιώσει τον κανόνα. Μέσο όρο της σεζόν, μόνο για το Champions League μιλάμε, έχουν 110.465 και 110.644 αντίστοιχα, δηλαδή λίγο (ασήμαντο) παραπάνω οι Βρετανοί, ενώ ο μέσος όρος όλων των συμμετεχουσών ομάδων είναι 112.040 για τη σεζόν.

    http://www.uefa.com/newsfiles/ucl/2011/2003352_ts.pdf

    Πάντως τα 103.852 της Μάντσεστερ είναι πολύ λίγα, σαν αυτά που κάνουν οι ελληνικές ομάδες όταν λέμε ότι «σχετικά έτρεξαν σήμερα». Πολύ περίεργο ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εσύ με τη Μπάρτσα,εγω με το Παλέ,
    πάμε Πυλαία τωρα,μπορούμε!!!
    Την Τετάρτη νωρις νωρις στειλε μου με email σε παρακαλώ το λινκ για να δω το ματς,δε μου φτάνει το ραδιόφωνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο τελικός ήταν εκπληκτικός, και στο πρώτο ημίχρονο που η ManUtd ήταν αξιόμαχη, και στο δεύτερο με αυτό το one-team show.
    Επίσης, το αντι-σταριλίκι είναι συστατικό στοιχείο του παιχνιδιού της Μπάρτσα. Η συνεχής κίνηση και η τακτική εγρήγορση που απαιτούν το πρέσινγκ και το πάσινγκ γκέιμ που εφαρμόζει δε σηκώνει βεντετισμούς, και αυτός είναι και ο λόγος πχ που δεν ταίριαζε ο Ιμπραΐμοβιτς, όχι ο σωματότυπός του. Ελπίζω ότι δεν θα φθαρούν από την αλαζονεία που, συνήθως φέρνουν οι (τόσες πολλές) νίκες και ότι θα συνεχίσουν έτσι(και για την τριάδα που ανέφερες είμαι σχεδόν σίγουρος).
    Τέλος, νομίζω ότι είναι άδικο να συγκρίνεται ο τρόπος του Μουρίνιο με αυτόν του σερ Άλεξ. Με μια πρόχειρη καταμέτρηση, στο ρόστερ της Μάντσεστερ, με εξαίρεση τους Valencia,Fabio, Hernandez, όλοι οι υπόλοιποι είναι στην ομάδα από 5 έως 20(!) χρόνια. Είναι, λοιπόν, πιο εύκολο για τη Γιουνάιτεντ (να αποφασίσει) να παίξει το παιχνίδι της, παρά να προσαρμοστεί στον αντίπαλο (χωρίς να λέω ότι ο Μουρίνιο σε αντίστοιχη περίπτωση θα έπραττε το ίδιο!)
    Σε αναμονή, πλέον, του πιο εντυπωσιακού τελικού ευρωπαϊκού Super Cup (τι ομάδα κι η Πόρτο!).

    Keep it up!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. TwistedTool, οι Μουρίνιο και Ρονάλντο είναι ψεύτικοι. Δεν μου αρέσουν οι ψεύτικοι. Η Μπαρτσελόνα είναι αυθεντική. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει ρίξει αμέτρητες ώρες προπόνησης για να μπορέσει να βγάλει όλους αυτούς τους αυτοματισμούς. Και επειδή μας φαίνεται εξωγήινη η όλη φάση για αυτό λέμε playstation και μαλακίες. Αναφορικά με τη μουσική συνοδεία θα συνεχίσουμε εξίσου δυναμικά.

    Αστροφεγγιά, εγώ ευχαριστώ. Όσο για τους τίτλους ειλικρινά αδιαφορώ. Η ιστορία όμως όχι. Η ιστορία είναι αμείλικτη. Το ίδιο και η πραγματικότητα. Και φυσικά μεταξύ εμού και της ιστορίας κερδίζει με συντριπτική διαφορά ο δεύτερος.

    Σωστός ο Υπουργός. Απλά να σημειώσω ότι δεν αρκεί να λέω τρέχω πολύ. Πρέπει να ξέρω πως, που και πότε τρέχω. Τι χώρο καλύπτω. Να κάνω κατανομή δυνάμεων. Να αφήνω την μπάλα να τρέχει για μένα. Να αλληλοκαλύπτω σωστά. Σκοπός είναι να εξοικονομήσω ενέργεια. Να τρέχω αποδοτικά. Χρόνια το φωνάζω, αλλά δεν με ακούνε.

    Vad, είχα βάλει λινκ στην τελευταία ανάρτηση. Έχεις τον λόγο μου ότι θα σου στείλω mail. Τους έχουμε, έστω και χωρίς Ταπούτο.

    Νίκο, νομίζω ότι η ομάδα έχει ακόμα να δώσει. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γίνουν αλαζόνες, ούτε θα τους πιάσει έπαρση. Όσο για τη σύγκριση που λες να πω ότι ο τσίχλας έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία. Ξέρει ποια ομάδα κοουτσάρει, ξέρει που βρίσκεται. Κι όπως είδες προσπάθησε να κάνει το παιχνίδι του. Το ότι δεν μπορούσε είναι άλλο θέμα. Υπάρχει σαφής διαφορά ποιότητας. Όμως, παραδέχθηκε τον αντίπαλο, δεν έψαξε δικαιολογίες, δεν έπαιξε κλεφτοπόλεμο - κι όσο τον θυμάμαι δεν έχει παίξει ποτέ κλεφτοπόλεμο - και δεν χρησιμοποίησε αθέμιτα μέσα, όπως π.χ. αντιαθλητικό παιχνίδι. Τον Φέργκιουσον τον κρίνω καλοπροαίρετα στο συγκεκριμένο ματς και αναγνωρίζω ότι είναι μία αλεπού των πάγκων. Όσο για τον Μουρίνιο θεωρώ ότι δεν παίζει κανένα ρόλο το πόσα χρόνια μπορεί να βρίσκονται μαζί οι παίχτες. Δεν νομίζω ότι ποντάρει στην ομοιογένεια του εκάστοτε ρόστερ. Θέλει να είναι ο πρωταγωνιστής, θέλει να κερδίζει με οποιονδήποτε τρόπο και δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο. Έχει να φάει πολλά ψωμιά ακόμα και το κυριότερο πρέπει να αναθεωρήσει πολλά πράγματα μέσα στο κεφάλι του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρα σας...
    ...αν και μη "Μπαρτσελονικός", θεωρώ ότι αυτή η ομάδα έχει διδάξει σε όλους τους τομείς και θα είναι ομάδα-αναφοράς για το μέλλον.
    Θα σταθώ σε ένα πράγμα που δείχνει την οργάνωση αυτής της ομάδας, τη λειτουργία και το μεγαλείο της: Σε τελικό Champions League ο προπονητής αφήνει εκτός αρχικής ενδεκάδας τον αρχηγό-μεγάλο σε ηλικία-Μπουγιόλ (που είχε και πολλά καλά φετινά παιχνίδια στα πόδια του!!! ...τι να σχολιάσουμε από κει και πέρα!!! Φαντάσου κάτι αντίστοιχο να γινόταν εδώ... Ο προπονητής θα είχε θαφτεί από την αρχή από τους δημοσιογραφίσκους κάθε είδους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Στείλε και σε μένα mail με κείμενο δοκιμαστικό, γιατί σου ξανάστειλα στο @καυτογραμματοκιβώτιο.com και δεν βλέπω χαΐρι, τρώω πόρτα, τα υπουργεία μου μέσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η Μάντσεστερ είχε ένα κέντρο για τα ΚΑΠΗ.
    Δε γίνεται να νικήσεις έτσι τη Μπαρτσελόνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιάννη, μακάρι να μπορούσαμε να χτίσουμε κι εμείς Μπαρτσελόνες. Μακάρι να είχαμε τη φιλοσοφία της Μπαρτσελόνα. Δυστυχώς, έχουμε πολλά πράγματα μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μας. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την αξία ενός εταιρικού πλάνου σε ποδοσφαιρκό επίπεδο. Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε τα πολλαπλά κέρδη από τα φυτώρια και τις υποδομές. Και δεν παίζει ρόλο που είσαι μη μπαρτσελονικός. Εδώ ο Κασίγιας βγήκε και έδωσε συγχαρητήρια. Πρέπει να αντιληθφούμ ότι δεν είναι αυτοί πολύ μπροστά, αλλά εμείς πολύ πίσω. Το λέω αυτό, διότι λέμε ''έτη φωτός μπροστά'' ή ''playstion'' και επαναπαυόμαστε. Δεν κάνουμε καν προσπάθεια να δημιουργήσουμε κάτι καλό.

    Υπουργέ μου, πάω να δω τι γίνεται.

    Γεια σου Αφροδίτη. Καλό μήνα να έχουμε.

    Footballnews, ο τσίχλας πόνταρε στην εμπειρία του Γκιγκς, αλλά ο Ουαλός έμοιαζε λες και δεν ήταν 38, αλλά 58. Όσο για τον Κάρικ δεν μπορούμε να πούμε και πολλά: υστερεί δραμματικά σε σχέση με τους αντιπάλους του. Η Μάντσετσερ προσπάθησε να κρατήσει ανοιχτούς τους χώρους και πράγματι το κατάφερε για περίπου 35 λεπτά, αλλά απέναντι σε μια τέτοια ομάδα πρέπει να έχεις διάρκεια. Κι όπως είπα, τουλάχιστον για φέτος, η Μπάρτσα δεν διαθέτει όπισθεν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...