Κόντρα στις τσίχλες

Ο τσιχλάκιας δεν τα κατάφερε χθες απέναντι στην αλεπού τον Βαν Γκάαλ. Κι όμως ελάχιστοι περίμεναν ότι οι Βαυαροί θα κατάφερναν να ορθοποδήσουν και τελικώς να προκριθούν. Υπήρχε όμως κι ένα αστάθμητος παράγοντας που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Ποιος ήταν αυτός; Μα φυσικά η αποβολή του Ράφαελ. Λαγός την φτέρη έτριβε κακό της κεφαλής του έλεγε κάποτε ένας καθηγητής μου. Τι πήγε να τραβήξει τον Ριμπερί; Άστον αγορίνα μου να πέσει πάνω στον Ρίο και στον Βίντιτς (μαφιόζος). Την έκανε όμως την λακαμία του. Και η αλήθεια είναι ότι από εκείνο το σημείο και μετά οι φιλοξενούμενοι πίεζαν μεθοδικά και οργανωμένα. Φαινόταν ότι το γκολ ήταν θέμα χρόνου και όντως έτσι έγινε.

Να είμαι ειλικρινής περίμενα ότι η Μάντσεστερ θα κέρδιζε και εύκολα ή δύσκολα θα έπαιρνε την πρόκριση. Άλλωστε, τα πρώτα 35 λεπτά του πρώτου ημιχρόνου αυτό έδειξαν. Αντιθέτως, σε εκείνο το χρονικό διάστημα η ομάδα του Βαν Γκάαλ είχε πολλά προβλήματα να λύσει. Ο Μπουτ με τους Ντεμικέλις και Βαν Μπούιτεν λες και είχαν τσακωθεί, ο Βαν Μπόμελ δεν μπορούσε να κόψει ούτε βούτυρο κι από εκεί και και πέρα έβλεπα κάποιους παίχτες απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Μόνο το ζώο ο Όλιτς προσπαθούσε να δημιουργήσει κάποια ρήγματα. Ωστόσο, δυο από τις απλές αναφορές στο δεύτερο ημίχρονο έκαναν τη διαφορά. Ο Ριμπερί για ένα διάστημα έκανε άνω κάτω την άμυνα της Μάντσεστερ, πήρε την αποβολή του Ράφαελ και ανάγκασε τον Σερ Άλεξ να μασουλάει πιο γρήγορα μπας και του φύγει το άγχος. Μέχρι κι από τον πάγκο σηκώθηκε(!). Μάλιστα έβγαλε από τις τσέπες τα χέρια του(!) και έδωσε οδηγίες. Την σκυτάλη του Ριμπερί πήρε ο (μεγάλος) Ολλανδός, ο οποίος με (καταπληκτικές) ενέργειές έδωσε το χτύπημα στους γηπεδούχους.

Με απογοήτευσε η Μάντσεστερ από την αποβολή και μετά. Φτωχή διαχείριση από τον τσιχλάκια. Τράβηξε πίσω την ομάδα ελπίζοντας ότι θα κρατήσει τα μπόσικα. Πως να τα κρατήσεις ρε Φέργκιουσον; Δεν ξέρεις ότι η αμυντική σου λειτουργία δεν πάει και τόσο καλά φέτος; Με ποια νομίζεις ότι έπαιζες; Με την Χαλ; Μου έπαιζες πόση ώρα χωρίς επιθετικό. Έπρεπε να μετρήσεις το τεμάχιο για να αντιδράσεις ουσιαστικά και να βγάλεις την ομάδα μπροστά; Πέταξε μετά ο Βαν Γκάαλ και τον ανασταλτικό να κλείσει τους χώρους και έκανε την εμφάνιση της η Μάρθα Βούρτση. Δεν ξέρω αν οι Βαυαροί πήραν εκδίκηση, ξέρω όμως ότι προκρίθηκαν. Το κρίμα είναι ότι σε αρκετό κόσμο χάλασε η εικόνα ενός τελικού ανάμεσα σε Μπάρτσα και Μάντσεστερ.

Είχαμε όμως και πρώην Ουέφα. Απόψε το Άνφιλντ φόρεσε τα καλά του για να υποδεχτεί την Μπενφίκα. Το εκτός έδρας γκολ που είχε πετύχει η Λίβερπουλ έδινε πολλές ελπίδες στους Εγγλέζους, τους οποίους περίμενα να μπουν ορμητικά στο γήπεδο. Το ξεκίνημα όμως μάλλον ήταν καλύτερο για τους φιλοξενούμενους. Ωστόσο, οι γηπεδούχοι ξύπνησαν, ισορρόπησαν, κέρδισαν μέτρα και σκόραραν από κόρνερ με τον Κούιτ σε μια φάση που ο Σέζαρ αντιδρά άσχημα ή μάλλον δεν αντιδρά καθόλου. Μάλιστα λίγο αργότερα οι Άγγλοι διπλασίασαν τα τέρματά τους με όμορφο γκολ του Λούκας. Το δεύτερο μπαλάκι που έφαγε η Μπενφίκα δεν άλλαζε κάτι: πάλι γκολ ήθελαν. Για να το πετύχει όμως όφειλε να ανεβάσει την απόδοση της.

Παρακολούθησα ένα αρκετά ήσυχο ημίχρονο με λίγες φάσεις και ακόμα λιγότερες ευκαιρίες. Ωστόσο, το δεύτερο μέρος ξεκίνησε ακόμα πιο νωθρά από το πρώτο. Έπρεπε να έρθει το 58΄λεπτό για να ξεδιπλωθεί η Λίβερπουλ και να πετύχει το 3-0. Πλέον τα πράγματα για τους αετούς γινόντουσαν πολύ δύσκολα. Ο Αϊμάρ δεν υπήρχε, ο Καρντόσο δεν προσπαθούσε και ο Ντι Μαρία ήταν καλά κλεισμένος, ενώ η μεσαία γραμμή της ομάδας είχε αργές επιστροφές και δεχόταν εύκολα την κόντρα. Ο Καρντόσο όμως σκόραρε με εκτέλεση φάουλ και έδωσε νέο ενδιαφέρον στο ματς. Δεν κατάλαβα βέβαια γιατί άνοιξε το τοίχος αλλά δεν πειράζει. Το θέμα είναι ότι από εκείνο το σημείο και μετά η Μπενφίκα έπιασε καλό ρυθμό, αλλά ο τραυματισμός του Σέζαρ μάλλον την ξεκούρδισε. Το αποτέλεσμα ήταν οι γηπεδούχοι να πετύχουν και τέταρτο γκολ και να σφραγίσουν την πρόκριση.

Το σκορ τελικά έληξε 4-1, μάλλον υψηλό για τα δεδομένα του αγώνα. Αν το καλοσκεφτείς όμως έχει μια λογική. Ο Μπενίτεθ είχε δώσει χώρους στην Μπενφίκα, η οποία προσπαθούσε να αναπτυχθεί μάλλον απρόσεχτα με αποτέλεσμα να δέχεται εύκολα την κόντρα. Προσθέστε και το γεγονός ότι όσο περνούσε η ώρα η άμυνα των αετών αμυνόταν πολύ ψηλά και ορίστε τα τέσσερα τεμάχια. Ειλικρινά, ποτέ μου δεν κατάλαβα την ύπαρξη αμυντικής τετράδας σε ευθεία. Πάντως, η Λίβερπουλ αν θέλει να έχει τύχη απέναντι στην αλλοπρόσαλλη Ατλέτικο (ομαδάρα) οφείλει να παίξει καλά και στην Μαδρίτη γιατί το Άνφιλντ ίσως δεν φανεί αρκετό. Ενδιαφέρον έχει και η υποδοχή των οπαδών των ροχιμπλάνκος στον Τόρες. Θα τα δούμε όλα εν καιρώ.

Υ.Γ. 1 Όχι άλλο (μεγάλο και καταπληκτικό) Κατσαρό!

Υ.Γ.2 Εκεί στη ΝΕΤ πόσο λακαμάδες είστε που κόβετε το ματς πριν τελειώσει;

Υ.Γ.3 Καλύτερος παίχτης του γηπέδου για μένα ο Κούιτ. Εσείς ποιον ψηφίζετε;