Άρης είσαι!

Όπως έχω γράψει στο παρελθόν, είμαι της άποψης ότι η αύρα των εκάστοτε οπαδών (και κωλοφυλλάδων) μεταφέρεται πολύ εύκολα σε μια ομάδα. Μια ομάδα δεν είναι ένας αποστειρωμένος οργανισμός, αντίθετα είναι ένα ανοιχτό σύστημα που δέχεται επιδράσεις και επηρεάζεται από αυτές. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές όλα αυτά αποτυπώνονται στον αγωνιστικό χώρο. Κάπως έτσι την είχαμε πατήσει το 2008, όπου οι συνθήκες φάνταζαν ιδανικές, αλλά δεν ήταν. Το 2010 υπήρξε σωστότερη διαχείριση, ρεαλιστική στα δεδομένα και προσηλωμένη στον στόχο που δεν ήταν άλλος από την κατάκτηση του κυπέλλου. Έλα όμως που και φέτος δεν. Και όχι μόνο δεν, αλλά για ακόμα έναν τελικό δεν σκοράρουμε.

Απόψε είχαμε να δώσουμε δυο μεγάλες μάχες. Την πρώτη, αυτή της κερκίδας, την πήραμε αμαχητί. Η δεύτερη χωρίστηκε σε δυο μέρη. Στο πρώτο μέρος παρουσιαστήκαμε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε αυτό που μας αναλογεί. Μπήκαμε δυνατά, πιέσαμε και είχαμε κατοχή, αλλά όχι ουσία. Ο Π.Α.Ο. κατάφερε να ισορροπήσει, χωρίς όμως να μπορεί να ξεδιπλωθεί και να απείλησει ιδιαίτερα. Ωστόσο, όσο περνούσαν τα λεπτά έβλεπες ότι καποιοι παίχτες δεν πατούσαν καλά. Είχαμε πει ότι ο Πρίττας (μάγκας) θα έκοβε ατσάλι (και όντως έτσι ήταν), αλλά ο Αφρικανός παρτενέρ του δεν μπορούσε να κόψει ούτε τσιγαρόχαρτο. Έβλεπες τον Κάμπορα και φαινόταν κυριολεκτικά εκτός κλίματος. Έβλεπες τον Μεριέμ κι ενώ φαινόταν εντός κλίματος, ήταν εκτός παιχνιδιού. Ο Γάλλος πάντως έτρεξε και στα χαφ. Η πλάκα είναι ότι οι παίχτες του Π.Α.Ο. δεν έκαναν κάτι φοβερό. Ο Νίνης προσπαθούσε μάταια να δημιουργήσει παιχνίδι, ο Σιμάο έπαιζε καλά ανασταλτικά, αλλά έκανε πασούλες στα πέντε μέτρα, ενώ ο Σισέ ήταν απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Οι μόνοι παίχτες που μας δημιούργησαν κάποια προβληματάκια ήταν ο αρχοντικός Σίλβα στη μεσαία γραμμή και ο κουραστικος ατομιστής Λέτο από την δεξιά μας πλευρά, όπου ο Νέτο είχε αρκετή δουλειά. Βέβαια, σε αυτό έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι ο Νέτο σε τρεις περιπτώσεις βγήκε ως κρυφός επιθετικός και άντε να γυρίσει μετά. Άμεση συνέπεια αυτού ήταν πως πολλές φορές έβγαινε ο Γκιάρο (θηρίο) προς τα δεξιά για να καλύψει τον Νέτο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κάποια κενά στην άμυνα που πέρασαν ανεκμετάλλευτα, πράγμα λογικό από την στιγμή που ο Σισέ ήταν στραγγαλισμένος από τον μαγικό Νασούτι και ο Σάλπι εξαφανισμένος από τον Αλβανό σκύλο.

Στο δεύτερο μέρος της μάχης, οι ρυθμοί πέσανε αισθητά. Τόσο αισθητά που δεν το περίμενα. Έβλεπα ότι κάποιοι παίχτες μας δεν τράβαγαν, αλλά χάθηκε και το όποιο πάθος διαθέταμε. Ο Πρίττας έτρεχε για δύο και αναπόφευκτα κουράστηκε γρήγορα, ο Κάμπορα εξακολουθούσε να είναι εκτός κλίματος και ο Κάλβο (ποζεράς) νόμιζε ότι βρίσκεται σε εκπομπή του MTV. Μπορεί ο Κούπερ να έδωσε - σωστά - χώρο στον Παναθηναϊκό, αλλά η ομάδα δεν κατάφερε να παίξει όπως έπρεπε. Ο έλεγχος του κέντρου ψιλοχάθηκε, η κούραση έκανε την εμφάνισή της, αλλά απέναντί μας είχαμε έναν μετριότατο Π.Α.Ο. που δεν μπορούσε να πλησιάσει στην περιοχή μας. Έλα όμως που ένα σουτ του ατομιστή - και συγκλίνοντος προς το κέντρο - Λέτο έφυγε σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ και κατέληξε στην αριστερή γωνία του Σηφάκη, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν ήταν ανήμπορος να αντιδράσει. Από το σημείο εκείνο και μετά έπρεπε να αντιδράσουμε. Δεν το καταφέραμε. Είχαμε κακή ανάπτυξη, δεν δώσαμε πλάτος στο γήπεδο, πάψαμε να κινούμαστε χωρίς την μπάλα και ενώ έπρεπε να αφήνουμε την μπάλα να τρέχει για μας, τρέχαμε εμείς για την μπάλα. Η πλάκα είναι ότι το τριφύλλι, βελτιωθηκε μετά το γκολ. Όχι ότι έκανε κάτι φοβερό, αλλά φαινόταν ότι ήξερε τι έπρεπε να πράξει. Διότι πριν το γκολ δεν ήξερε που πάνε τα τέσσερα. Τώρα ας πούμε ότι ήξερε που πάνε τα δύο.

Τα θέματα όμως είναι τρία: γιατί δεν πατούσαμε περιοχή, γιατί δεν σουτάραμε και γιατί βραχυκυκλώσαμε τόσο πολύ, ώστε να αδυνατούμε να αλλάξουμε πέντε μπαλιές. Μήπως διότι ο Καντέ είχε αρκετά καλή παρουσία και μπλόκαρε χώρους, δίνοντας παράλληλα βοήθειες και στον Σπυρόπουλο, ή μήπως επειδή ο Βύντρα έπαιξε πειθαρχημένα; Απαντήσεις είναι δύσκολο να δοθούν, ωστόσο το πιο ρεαλιστικό που μπορεί να πει κανείς είναι ότι η ομάδα δεν άντεξε το βάρος της υποχρέωσης να κατακτήσει τον τίτλο. Αν θέλουμε να φτάσουμε στα όρια της κυνικότητας θα έλεγα ότι πολύ απλά χρειαζόμαστε ενέσεις ποιότητας και για να το πετύχεις αυτό θες λεφτά. Το μυστικό όταν παίζεις τέτοια ματς είναι να έχεις αποτελεσματικότητα, δηλαδή την μισή ευκαιρία να την κάνεις γκολ. Παρόλο που είχαμε ευκαιρίες στο βου με Κόκε και κουνελοδόντη δεν το καταφέραμε. Κάτω η μπάλα και βάρα δυνατά με κουτεπιέ ρε Κόκε! Μου θες τα τεχνικά πλασεδάκια. Ωστόσο, ακόμα και με παίχτες σε κακή ή μέτρια βραδιά που δεν μπορούσαν να κάνουν μια ατομική ενέργεια, άξιζα την ισοπαλία. Αλλά η μπάλα δεν έχει λογική. Πάντως, σε γενικές γραμμές είδαμε ένα μετριότατο ματς, στο οποίο δεν κέρδισε ο καλυτερος και δεν έπαιξαν τόσο μεγάλο ρόλο οι δυο προπονητές. Με δυο λόγια κέρδισε ο ποιοτικότερος.

Από κει και πέρα, δυστυχώς για τους φίλους του Π.Α.Ο. και τις κωλοφυλλάδες το καλοδουλεμένο άλλοθι δεν έπιασε. Φάνηκε ότι η δίψα μας δεν υπερίσχυσε της αλαζονείας τους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι το να λες πήρα το πρωτάθλημα, εκπλήρωσα τους στόχους μου και κωλοκάθομαι είναι ασέβεια και μιζέρια προς την ίδια τους την ομάδα. Στο παρελθόν, την υπεροψία αυτή την έχουν πληρώσει ακριβά, απόψε όμως την γλίτωσαν. Η ουσία είναι ότι ο Πατέρας έγινε μάγκας κι ότι ο Νιόμπλιας μάλλον έσωσε την καρέκλα του. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό δεν ξέρω. Ο χρόνος θα δείξει.

Όσο για μένα, εφαγα το λαστιχάκι στο μαπίδι, αλλά δεν μασάω. Πικράθηκα, αλλά έχω περάσει πολύ χειρότερες καταστάσεις. Τεράστιο κρίμα για τον υπέροχο λαό που ήρθε από παντού. Πραγματικά τεράστιο κρίμα. Αν δεν είσαι Αρειανός και το κυριότερο αν δεν ήσουν μέσα στο γήπεδο δεν μπορείς να νοιώσεις. Αν ο Άρης έπαιρνε την κούπα θα το έκανε όχι γιατί του το χρωστάει η ιστορία, αλλά διότι το χρωστάει στους ίδιους του τους οπαδούς που όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν πάψει να στηρίζουν την ομάδα όπως μπορούν. Ή μήπως εμείς χρωστάμε στον Άρη; Και κάτι ακόμα. Αυτή η ιστορία με το κύπελλο σε ορισμένους έχει γίνει ψύχωση. Επιτέλους, πρέπει να μπει ένα τέλος.

Όσο για τα play off τι να πούμε τώρα; Μαζεύεις τα κομμάτια σου και προσπαθείς να αντιδράσεις ορθολογικά για να διαχειριστείς το αποτέλεσμα του τελικού τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε οπαδικό επίπεδο. Να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγούμε τσου λου. Θα πρέπει να υπερβάλλουμε εαυτόν και να περιμένουμε συνδυασμό αποτελεσμάτων. Όλα τα λεφτά είναι η πρώτη αγωνιστική. Κερδίζεις και τα κάνεις ταναπού ή χάνεις και πας διακοπές. Από κει και πέρα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ως φιναλίστ η ομάδα παίρνει το χειρότερο ευρωπαϊκό εισιτήριο και θα ξεκινήσει τις υποχρεώσεις τις πολύ νωρίς στην Ευρώπη. Θα παίξουμε τρεις προκριματικούς γύρους αρχής γενομένης από τις 15 Ιουλίου με τον τελευταίο να είναι απέναντι σε κάποιο θηρίο. Εκτός αν καταφέρουμε να πάρουμε την δεύτερη ή τρίτη θέση στα play off και γλιτώσουμε κάποιους προκριματικούς. Αλλά δεν βαριέσαι, Άρης είσαι!

Υ.Γ.1 Συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό για τη νίκη του.

Υ.Γ.2 Ένα από τα χειρότερα πράγματα που συμβαίνουν αυτή την στιγμή είναι οι κάθε λογής μαλακείες που ακούς από διάφορους περίεργους. Κάποιοι εξακολουθούν να κοιμούνται και να βαυκαλίζονται με παπαριές, την ίδια στιγμή που δεν μπορούν να κάνουν υγιή καζούρα. Προσωπικά τους αφήνω να κοιμηθούν. Κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν από μόνοι τους και ίσως δουν την πραγματικότητα.

Υ.Γ.3 Καλύτεροι παίχτες κατά την γνώμη μου: Σίλβα, Καντέ, Βύντρα και Νασούτι, Γκιάρο, Πρίττας. Έξι αμυντικογενείς παίχτες. Ούτε Λέτο, ούτε τίποτα.