El gran clasico

Μέσα στην βδομάδα είχαμε την χαρά να δούμε αγωνιζόμενα μερικά από τα μεγαλύτερα club της Ευρώπης. Η χαρά αυτή συνεχίστηκε και απόψε το βράδυ με το ντέρμπι Ρεάλ - Μπαρτσελόνα. Μάλιστα οι δυο ομάδες αγωνίστηκαν μεταξύ τους και στο μπάσκετ. Μεγάλη βραδιά. Παρέα λοιπόν με μια γαβάθα ψαρόσουπα έκατσα να παρακολουθήσω αυτό που λέμε ''el clasico''. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο αγώνας αυτός μονοπωλεί το αγωνιστικό ενδιαφέρον όλου του πλανήτη, το οποίο θα μετέφραζα ως δίψα για καλή μπάλα. Εκτός από το γόητρο το ματς έχει και τρομερό βαθμολογικό ενδιαφέρον. Οι δυο ομάδες πριν το ματς ισοβαθμούσαν στην κορυφή με 77 βαθμούς, ενώ παραμένουν ακόμα οχτώ αγωνιστικές πριν το τέλος. Εν τω μεταξύ, ακόμα θυμάμαι την περσινή εκτός έδρας νίκη της Μπάρτσα με 6-2 και αναρωτιόμουν αν θα είχαμε παρόμοιες καταστάσεις και φέτος.

Το ξεκίνημα του αγώνα όμως δεν προδιέθετε τέτοιες καταστάσεις. Η φιλοξενούμενοι είχαν κατοχή, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν κενούς χώρους στην πολυπρόσωπη αμυντική λειτουργία των Μαδριλένων. Από την άλλη πλευρά, η Ρεάλ έψαχνε την κόντρα αλλά τράκαρε πάνω στους Πουγιόλ και Πικέ. Έτσι όπως έκοβα το ματς μου φαινόταν ότι οι δυο ομάδες αλληλοεξουδετερώνονταν. Η Μπάρτσα όμως έχει την τύχη να διαθέτει στις τάξεις τις τον - βρίσκομαι σε διαβολεμένη φόρμα - Μέσι. Αρκούσε μια συνεργασία μεταξύ του Αργεντινού και του Τσάβι για να μπει η ομάδα στη θέση του οδηγού. Η Ρεάλ προσπάθησε να αντιδράσει και να ελέγξει το παιχνίδι, αλλά είχε τον Χιγκουαΐν σε κακή βραδιά, τον Ραούλ Αλμπιόλ άκεφο και τον Γκάγκο να κινείται σε ρηχά νερά.

Στο δεύτερο μέρος περίμενα πιο δυνατό παιχνίδι, αλλά τα πράγματα κυλούσαν σχετικά ήρεμα. Η Μπάρτσα κυκλοφορούσε άριστα τη μπάλα και με τον τρόπο της κοίμιζε την αντίπαλό της. Έντεκα λεπτά μετά την αρχή του ημιχρόνου, ο Πέδρο πέταξε και δεύτερο τεμάχιο και αποσυντόνισε πλήρως την Ρεάλ. Το γκολ ήταν προϊόν της καλής δουλειάς που λάμβανε μέρος στη μεσαία γραμμή των μπλαουγκράνα. Ωστόσο, από εκείνο το σημείο και μετά οι μερένχες είχαν κάποιες φάσεις, αλλά η άμυνα κράταγε. Εν τω μεταξύ, το ματς είχε σκληρύνει αρκετά και πολλά νεύρα είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Το σκηνικό όμως δεν άλλαζε: η Ρεάλ περίμενε μια ενέργεια του - καλά κλεισμένου - Ρονάλντο την ίδια στιγμή που ο Πελεγκρίνι ενίσχυε την επίθεση με τον Ραούλ. Νωρίτερα είχε βάλει και τον Γκούτι για να φρεσκάρει την μεσαία γραμμή και την συνδέσει με την επίθεση. Η Ρεάλ είχε την κατοχή, αλλά δεν είχε ψυχραμία. Τα λεπτά πάντως κυλούσαν υπέρ της Μπάρτσα. Όντως έτσι έγινε. Τελικό σκορ 0-2.

Η αλήθεια είναι ότι η Ρεάλ προσπάθησε να προσεγγίσει το ματς διαφορετικά από ό,τι συνήθως. Επιχείρησε να βραχυκυκλώσει την λειτουργία του αντιπάλου, ωστόσο όχι μόνο δεν τα κατάφερε, αλλά δέχτηκε και δυο τεμάχια. Παρόλα αυτά, ένα γκολ το δικαιούταν. Κατά την γνώμη μου ο λόγος που έχασε η Ρεάλ ήταν η κακή απόδοση της μεσαίας γραμμής. Ο Τσάμπι Αλόνζο με απογοήτευσε. Το αποτέλεσμα ήταν να εκτίθεται η αμυντική τετράδα με σχετική ευκολία. Από την άλλη πλευρά, το κέντρο της Μπάρτσα ήταν ουσιαστικό. Ειδικά ο Τσάβι ήταν φοβερός. Έκλεβε μπάλες, ηρεμούσε το παιχνίδι, δημιουργούσε και καθοδηγούσε. Τι άλλο να ζητήσεις; Με την νίκη αυτή η Μπάρτσα πέρασε τρεις βαθμούς μπροστά, αλλά υπάρχει ακόμα δρόμος. Πάντως, ο Ρονάλντο σε δηλώσεις του πριν το αποψινό ματς, είπε ότι δεν θα τον πείραζε να χάσει το ''el clasico'' αρκεί να πάρει το πρωτάθλημα. Για να δούμε.

Υ.Γ.1 Η ψαρόσουπα ήταν με σολωμοκέφαλο.

Υ.Γ.2 Για επιδόρπιο είχαμε ψητό μήλο.

Υ.Γ.3 Καλύτερος παίχτης: Τσάβι!

Υ.Γ.4 Ρεάλ θες ακόμη πολύ δουλειά. Τι Αρμπελόες και Γκαράιδες...