Η λαμπάδα, το λαστιχάκι και η κούπα

Ο Κούπερ στους λιγοστούς μήνες παραμονής του στον Άρη κατόρθωσε να δημιουργήσει όραμα και να δώσει ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξει τη μοίρα μιας ομάδας που ψάχνει απεγνωσμένα έναν τίτλο. Κάποιες φορές δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μια ομάδα σαν τον Άρη έχει να κατακτήσει τίτλο εδώ και σαράντα ολόκληρα χρόνια. Κι όπως λέει ο Σωτηρακόπουλος, η ιστορία πολλές φορές φέρεται άδικα σε κάποιες ομάδες. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η κατάσταση θα αλλάξει άρδην το προσεχές Σάββατο. Πως φτάσαμε όμως εδώ; Τι μεσολάβησε;

Η αλήθεια είναι ότι ο Άρης συγκριτικά με άλλες ομάδες δεν σνομπάρει το θεσμό του κυπέλλου. Και καλά κάνει, διότι γνωρίζει ότι μπορεί να διακριθεί μέσω αυτού. Κι όταν λέμε διάκριση εννοούμε την κατάκτηση. Διότι τα τελευταία εφτά χρόνια έχει συμμετάσχει - εξαιρουμένης της φετινής - τρεις φορές στον τελικό. Βέβαια, το 2008 θα μπορούσαμε να το είχαμε πάρει, αλλά ας όψεται ο Σέρβος με τα κολλήματα του. Σύμφωνα πάντως με τον Καρπετόπουλο, ο Ντούσαν του είχε εκμυστηρευτεί ότι εκείνο τον τελικό θα ήθελε να τον ξαναπαίξει. Δυστυχώς έχασες την ευκαιρία σου Ντούσαν και μαζί σου την χάσαμε κι εμείς. Πάντως, αρκετοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι η ομάδα του Μπάγιεβιτς έχει πολλές ομοιότητες με αυτή του Κούπερ. Πρόκειται σίγουρα για άκρως επιφανειακή προσέγγιση: στην πραγματικότητα διαφέρουν σε πολλά.

Το 2008 είχαμε βιαστεί να στεφθούμε κυπελλούχοι και την πατήσαμε από τον - φαινομενικά ψόφιο - Ολυμπιακό. Μάλιστα είχαμε βαφτιστεί και ως φαβορί (!) σε εκείνον τον τελικό. Τα Μ.Μ.Ε. της πόλης είχαν ξεσαλώσει. Το 2010 φαίνεται ότι πάμε με άλλα μυαλά, πιο προσγειωμένα. Σίγουρα οι οπαδοί συμπεριφέρονται σαν πριμαντόνες κάποιες φορές, όντας ενθουσιασμένοι από την συμμετοχή στον τελικό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συμμετοχή από μόνη της δεν εξασφαλίζει τίποτα. Εκτός αν θεωρούμε επιτυχία να βγούμε Ευρώπη ως φιναλίστ και να παίζουμε τρεις προκριματικούς γύρους από τα μέσα Ιούλη. Προσωπικά μια τέτοια κατάσταση δεν την θεωρώ επιτυχία και μάλλον ούτε ο Κούπερ. Αν θέλουμε να μιλάμε για επίτευξη στόχων τότε δεν υπάρχει εναλλακτική: οφείλουμε να κατακτήσουμε το κύπελλο, όχι γιατί μας το χρωστάει η ιστορία, αλλά γιατί όλα φαίνεται ότι είναι με το μέρος μας. Ακόμα και το ότι το ματς γίνεται μακριά από τη Σαλονίκη θετικό είναι. Η πίεση που υπήρχε το 2008 δεν υφίσταται με την ίδια βαρύτητα. Δεν είμαστε φαβορί, αλλά ένα διψασμένο αουτσάιντερ. Σε οχτώ συμμετοχές σε τελικό έχουμε μόνο μια επιτυχία. Παίζουμε στην έδρα του αντιπάλου και μάλιστα ενός αντιπάλου που δεν είναι σαπάκι για να αποπροσανατολιστούμε, το αντίθετο μάλιστα: μας διατηρεί σε εγρήγορση και ετοιμότητα που προέρχονται από την διαχείριση του Κούπερ. Δεν είναι Χατζάρας ο Αργεντινός τεχνικός. Έχει μεγάλη καριέρα και εμπειρία και πραγματικά πιστεύω ότι διαθέτει την ικανότητα να καθοδηγήσει την ομάδα σε σωστά μονοπάτια. Κι ας του έχουν κολλήσει κάποιοι ζηλότυποι την ρετσινιά του λούζερ.

Ο Κούπερ φέτος πέτυχε κάτι που δύσκολα κατορθώνουν προπονητές που αναλαμβάνουν στα μέσα μιας περιόδου. Δεν διαχειρίστηκε το υλικό, αλλά το άλλαξε. Όχι τα πρόσωπα, αλλά την νοοτροπία, την ψυχολογία και την φιλοσοφία. Και οι παίχτες το αφομοίωσαν αρκετά καλά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρίττας επί Κούπερ φαντάζει Γκατούζο. Ο Σάκαρος δεν ξέρει την τρελή μπάλα, ωστόσο εκτελεί κατά γράμμα τις εντολές του προπονητή του και υπό την επίβλεψή του εξελίχθηκε σε βαρόμετρο στη μεσαία γραμμή της ομάδας. Είναι φανερό ότι - αντίθετα με την ελληνική λογική - οι προπονήσεις δεν είναι συμπληρωματικές του Κυριακάτικου αγώνα. Έργο Κούπερ. Επιπλέον, διατήρησε την καλή φυσική κατάσταση που είχαμε επί Μαζίνιο και μάλιστα την βελτίωσε περαιτέρω. Αυτό που έπρεπε να επιτύχει δεν ήταν να ξεκουράσει την ομάδα, αλλά να της δώσει φόρμα. Τίθεται λοιπόν θέμα φορμαρίσματος και φρεσκάδας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι το τριφύλλι των 27 τελικών και των 16 κατακτήσεων υπερτερεί σε όλες τις γραμμές. Έδειξε ότι έχει μεγαλύτερη συνέπεια και ποιοτικότερες μονάδες. Προσωπικά όταν πρόκειται για τελικούς αυτά τα ακούω βερεσέ. Εξάλλου, ένα παιχνίδι είναι, όλα γίνονται.

Τον αντίπαλο τον γνωρίζουμε και μας γνωρίζει. Ξέρουμε τις αδυναμίες του και τα δυνατά του σημεία. Μένει να δούμε πως θα στηθούν στο γήπεδο. Υποθέτω ότι δεν θα υπάρχουν εκπλήξεις. Ο Νασούτι θα προσέχει τον Σισέ, ο Γκιάρο θα λειτουργεί σαν πυρηνική σκούπα κι ο Πρίττας (τιτάνας) θα κόβει ατσάλι, αρκεί μαζί με τον Σάκη να κόβει κι ο Ναφτί. Το κλειδί είναι το ποιος θα καταφέρει να κυριαρχήσει στο κέντρο, ποιος θα είναι ο ρόλος του Νίνη στο παιχνίδι, πως θα ανταποκριθεί η αμυντική τετράδα του Π.Α.Ο. απέναντι στον εκτελεστή Κάμπορα και τον δημιουργό Κόκε και ποια από τις δυο ομάδες θα επιλέξει πρώτη να κάνει παιχνίδι. Το θέμα είναι ποιος θα καταφέρει να εκμεταλλευτεί καλύτερα (και γρηγορότερα) τα λάθη του αντιπάλου, περιορίζοντας παράλληλα τα δικά του. Η αποβολή του Αράνο δεν αλλάζει κάτι. Έχω Αλβανό σκύλο που νιώθει και πεινάει (ή μήπως Ντάριο;). Μπορεί του Νιόμπλια να του αρέσει να ελαχιστοποιεί κινδύνους, λάθη και ρίσκα με αντάλλαγμα την προβλεψιμότητα της ομάδας του, αλλά σε ένα τελικό και απέναντι σε έναν ανώτερο αντίπαλο τεχνικό, ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Διότι θεωρώ ότι με Κούπερ έχουμε τακτικό πλεονέκτημα έναντι του Νιόμπλια. Μολονότι την στήριξη του πολυμετοχικού, είναι πιθανό αυτός ο αγώνας να είναι οι τελικές εξετάσεις για το Νικόλα. Πάντως, αν ήμουν Νιόμπλιας θα είχα ήδη αγχωθεί. Μένει να το δούμε στο χόρτο.

Οπότε το καλύτερο δυνατό σενάριο είναι να τα δώσεις όλα για την κούπα. Διότι μέχρι πρότινος έφτανες κάτω από την βρύση, την άνοιγες και έτρωγες το λαστιχάκι στο μαπίδι. Πρώτα από όλα όμως ας ανάψουμε μια λαμπάδα στον Νέτο. Οι αντιδράσεις του Κάνθαρου στο γκολ που πέτυχε ο μπούκλας στη Ξάνθη θα μείνουν χαραγμένες στην μνήμη της πολυκατοικίας. Αυτό το γκολ μας οδήγησε στον τελικό και αρκετοί είναι αυτοί που μαζί με την αγχωτική πρόκριση στον Ασπρόπυργο (Λόκο και Χαβίτο) τα βλέπουν ως καλούς οιωνούς. Δεν πιστεύω σε τέτοια πράγματα. Πιστεύω όμως ότι η κούπα αυτή θα μας βγάλει από την ψυχοφθόρα διαδικασία των προκριματικών και θα μας απαλλάξει από το αγχώδες και εξαντλητικό κονταροχτύπημα των play off. Επιπλέον, θα μας δώσει όραμα. Ας πάρουμε την κούπα κι ας κάνουν οι άλλοι ότι θέλουν στα play off. Έτσι κι αλλιώς τσου λου μετά και το αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη πολύ δύσκολα θα πάω. Ας μην αυτοκτονούσα σε εύκολα ή ''εύκολα'' ματς.

Στην προσπάθεια μου θα έχω και την συμπαράσταση χιλιάδων Αρειανών οπαδών. Δεν ξέρω πόσοι θα είμαστε, αλλά το σίγουρο είναι ότι σε αυτό το τεστ δοκιμάζεται και το οπαδικό. Όχι μόνο ως προς τους αριθμούς, αλλά από την εν γένει συμπεριφορά. Μένει να δούμε αν θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα. Όχι ότι έχουμε να αποδείξουμε κάτι. Έχουμε δώσει εξετάσεις άπειρες φορές και τις έχουμε περάσει με άριστα. Εγώ πάντως θα δώσω το παρόν, όπως και τόσοι άλλοι. Θα φωνάξουμε για την ομάδα μας και θα την σπρώξουμε προς την νίκη. Μια ενδεχόμενη κατάκτηση θα μας συσπειρώσει ακόμα περισσότερο. Πάντως, για να είμαι ειλικρινής δεν με νοιάζει αν θα έρθουν 253 ή 297 πούλμαν. Δεν με νοιάζει αν θα είμαστε 20.768 ή 23.480 κομάντα. Αυτά είναι για να ασχολούνται οι κλώνοι του Ραπτόπουλου. Με νοιάζει να πάρω την κούπα και να απαλλαγώ από το άγχος. Επιπλέον, με νοιάζει το πως θα διαχειριστώ ενδεχόμενη επιτυχία ή αποτυχία. Ο κουπερικός Άρης δικαιούται να πιστεύει ότι ήρθε η ώρα του. Η χρονιά δεν τελείωσε, τώρα ξεκινάει.

Υ.Γ.1 Το όλο θέμα όμως έχει και την πλάκα του. Οι φίλοι του Ολυμπιακού εφαρμόζουν τη ρήση ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου, την ίδια στιγμή που οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες λένε ότι αν χάσουμε την κούπα είμαστε δούλοι του Πατέρα κι αν την πάρουμε μας τη χάρισαν. Ότι να ναι. Χώρια οι ατέρμονες συζητήσεις και διαφωνίες για το αν θα εξαντλήσουμε τα εισιτήρια και αν θα μείνει κανείς στον Λευκό να πανηγυρίσει. Κουβέντα του κώλου.

Υ.Γ.2 Καλά ρε Π.Α.Ο. έχεις καταλάβει ότι το Σάββατο παίζεις τελικό με τον Άρη; Η αλαζονεία και η υποτίμηση δεν είναι καλός σύμβουλος. Αν στραβώσει όμως η δουλειά θέλω να δω τι θα βγει να πει ο Δομάζος και ο κάθε Δομάζος.

Υ.Γ.3 Έχω μπει σε διάθεση τελικού από την Κυριακή που απέκτησα το εισιτήριο. Όλα έχουν μπει σε τροχιά. Μέχρι κι ο κάποτε πορωμένος και πλέον αποστασιοποιημένος θείος που έχει να κάνει εκδρομή καμιά εικοσαριά χρόνια κατεβαίνει το Σάββατο πουλμανάτος. Η αιτία που είμαι Αρειανός. Το πρώτο κασκόλ που μου έδωσε όταν ήμουν οχτώ χρονών ακόμα το έχω και αυτό θα πάρω μαζί μου στον τελικό.

Υ.Γ.4 Πατήστε εδώ για την ευγενική χορηγία της Pansofix!

Υ.Γ.5 Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα εισιτήρια. Ξέρουν αυτοί...

Υ.Γ.6 Ανατριχίλα, συγκίνηση και πόρωση...Συμφωνείς Animation;