Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Τα όπλα

Αντιμετωπίσαμε έναν ανώτερο, ποιοτικότερο αντίπαλο. Παρά το κάκιστο ξεκίνημα, στο δεύτερο δεκάλεπτο γυρίσαμε το ματς και το παλέψαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δυστυχώς, στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου η μπαταρία άδειασε. Τα επιθετικά ατού βρισκόντουσαν εκτός κλίματος και τολμώ να πω ότι διέκρινα άγχος. Οι Ρώσοι είχαν δυνατή περιφέρεια και έπαιζαν λίαν αποτελεσματική άμυνα εντός και εκτός ζωγραφιστού. Εντούτοις, τίποτα δεν χάθηκε. Στην πρόκριση τίθεται μια εξαρτημένη μεταβλητή: η Κίμκι να τερματίσει πρώτη και μάλιστα χωρίς να γνωρίσει την ήττα από Γάλλους και Ουκρανούς. Θα τα καταφέρει; Τα δεδομένα γνέφουν καταφατικά. Ωστόσο, δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει να κυνηγήσουμε τα ματς με Βιλερμπάν και Ντόνετσκ. Μπορούμε να περάσουμε ως δεύτεροι. Δεν θα παρατήσουμε τα όπλα.


Και πάμε στη Λιβαδειά. Ο Παράσχος δεν είναι άπειρος προπονητής. Γνωρίζει πως να παρέχει χώρο και να χτυπά στην κόντρα. Αυτό έκανε και χθες. Ο Λεβαδειακός παραχώρησε συνειδητά χώρο στον αντίπαλό του και περίμενε την ανταπόκρισή του. Ο Άρης αντέδρασε κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά. Ο Λαζαρίδης, όντας αριστερός κεντρικός οπισθοφύλακας, έδινε βάθος στην άμυνα, πιέζαμε ψηλά, είχαμε αξιοποιήσιμη κατοχή μπάλας κι ο Ούμπιντες με τον Γιαννώτα έψαχναν τρόπους να ανοίξουν την σφιχτή άμυνα του Λεβαδειακού. Συν τοις άλλοις, ο Πρίττας με τον Καπετάνο ήλεγχαν τη μεσαία γραμμή, τοποθετημένοι μάλιστα σε διάταξη λοξής φάλαγγας (ο Καπετάνος έπαιζε περίπου πέντε μέτρα ψηλότερα από τον Σάκαρο) και κάλυπταν ικανοποιητικά τους χώρους. Δυστυχώς, όμως, οι Ούμπιντες και Γιαννώτας στερούνταν της απαιτούμενης τρίτης πλευράς, προκειμένου να σχηματιστεί το επιθετικό τρίγωνο. Ο Ακόστα παίζει σαν φοβισμένο γατάκι, αρνείται πεισματικά να πάρει πρωτοβουλίες, δεν μπορούσε να παίξει το όβερλαπ με τον Μίτσελ και δεν διαθέτει επιθετικές και αναπτυξιακές αρετές. Ωστόσο, ανταποκρίνεται θετικά στο ανασταλτικό κομμάτι που του αναλογεί. Πάλι καλά. Το σίγουρο είναι ότι με τον Ακόστα στην εντεκάδα χαραμίζουμε μία θέση. Πού ήταν ο Κατίδης, ο οποίος στο προηγούμενο ματς είχε βγάλει μάτια; Θα απαντήσουμε αργότερα. Πάντως, όσο παθητικός προσδιορίζεται ο Ακόστα, άλλο τόσο -και έτι περισσότερο- ερωτευμένος φέρεται ο Καζναφέρης με τις κίτρινες κάρτες. Το έχουμε πει: απαιτείται ποδοσφαιρική ωρίμανση. Και το πρώτο μέρος λήγει με την Αρειανάρα να προηγείται.

Σε αυτό το σημείο θέλω να εκφράσω μια ένσταση υπό μορφή απορίας. Έχουμε παίξει με επιθετικό περιοχής και οι γραμμές μεταξύ κέντρου και επίθεσης ήταν μεγαλύτερες από το μαλαπέρδι του Τόχα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Τσέζαρεκ που κατέστη συνώνυμο της προσπάθειας. Πώς να σκοράρει, όταν δεν παίρνει μπάλα; Με τηλεπάθεια; Το αποτέλεσμα ήταν να τραβιέται μακριά από την αντίπαλη περιοχή για να δεχτεί πάσα. Κι εμείς χλευάζαμε τον Κροάτη. Όχι τους προπονητές που δεν φρόντισαν να ορίσουν έναν συνδετικό κρίκο μεταξύ των γραμμών, είτε ποσοτικά, είτε ποιοτικά, είτε με φυσική κατάσταση, είτε με ταχύτητα. Για παράδειγμα, ο Ρεχάγκελ ποντάρει στην ποσότητα. Ο Ρέντναπ στην ποιότητα. Ο Κούπερ στην φυσική κατάσταση. Ο Κομπουαρέ (τον διαδέχτηκε ο Αντσελότι) στην ταχύτητα. Ο Γκουαρντιόλα σε όλα. Εμείς σε τι ποντάρουμε; Και συνεχίζω. Χθες, όπως και στο τελευταίο ματς πρωταθλήματος, παίξαμε με ψευτοεννιάρια. Είναι δεδομένο ότι ο Γιαννώτας, παρά το γκολ που πέτυχε, δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του Τότι, του Ρούνεϊ, του Φάμπρεγας ή του Μέσι. Δεν ευθύνεται ο Γιαννώτας για αυτό, αλλά η αγωνιστική δομή της ομάδας και τα τεχνικά χαρακτηριστικά πολλών παιχτών. Για παράδειγμα, του Πρίττα ως αμυντικό χαφ και του Ακόστα ως αριστερό χαφ. Εξάλλου, το καλοκαίρι, η ομάδα δούλεψε πάνω σε τελείως διαφορετικό πλάνο και σχήμα. Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι κομπουτεράκια για να θέτεις δεδομένα και να παράγουν άμεσο και σωστό αποτέλεσμα. Τέλος πάντων.

Και πάμε στο δεύτερο μέρος. Για τα πρώτα δέκα λεπτά του παιχνιδιού, λυπάμαι, δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Οι φιλοξενούμενοι δεν εμφανίστηκαν στο χόρτο κι ως εκ τούτου ο Λεβαδειακός έκανε ό,τι ήθελε. Ήλπιζα να μην οπισθοχωρήσουμε, αλλά διαψεύστηκα πανηγυρικά. Εν προκειμένω, ποιο γενεσιουργό αίτιο σε ωθεί προς την περιοχή σου; Εξαιρετικά δύσκολο ερώτημα. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει δεδομένη απάντηση. Σίγουρα, πάντως, παίζει ρόλο η ψυχολογία. Εν πάση περιπτώσει, ο Λεβαδειακός ισοφάρισε το ματς στο 54' λεπτό και έδωσε νέο ενδιαφέρον στο παιχνίδι. Πλήγμα η απουσία του Φατί. Και ξαφνικά, στο 60' λεπτό, έξι λεπτά μετά το τεμάχιο που δεχτήκαμε, οι μηχανές πήραν μπρος. Έπρεπε να φάμε γκολ για να ανοιχτούμε; Γιατί, όμως, κλειστήκαμε; Πάλι το ίδιο ερώτημα. Ησυχία δεν βρίσκω. Εντούτοις, ο Ούμπιντες ήταν συνεχώς ντουμπλαρισμένος, οι Πρίττας και Καπετάνος έχασαν τον έλεγχο του κέντρου, ο Νέτο, όντας οπισθοχωρημένος στο δεξί άκρο άμυνας, κινήθηκε πολλές φορές χωρίς την μπάλα, αλλά δεν τον αξιοποιήσαμε, ενώ η αντίπαλη περιοχή απαιτούσε την παρουσία μπομπάτων επιθετικών που δεν διαθέταμε. Κι από το 65' λεπτό και έπειτα, οι μεσαίες γραμμές εξαφανίστηκαν, το παιχνίδι άνοιξε επικίνδυνα και τα στροφόμετρα χτύπησαν κόφτη. Η αποβολή του Λαζαρίδη, στο 74' λεπτό, δεν άλλαξε ιδιαίτερα την κατάσταση, μέχρι να φτάσουμε στα τελευταία  τρία λεπτά του παιχνιδιού, οπότε οι φιλοξενούμενοι είχαν κραχτές ευκαιρίες για το νικηφόρο γκολ.


Θα μπορούσα να γράψω αρκετά για τα μεθεόρτια του αγώνα και το εγγύς μέλλον, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη. Θα αρκεστώ μονάχα στην αλλαγή του Κατίδη. Άκυρο. Θα αρκεστώ στην συμπεριφορά του Κατίδη. Αγόρι μου, είσαι μικρός σε ηλικία και έχεις όλο το μέλλον μπροστά σου. Μην μαγαρίζεις και μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου, την ομάδα κι εμάς με τέτοιες αντιδράσεις. Ο ποδοσφαιριστής οφείλει να ζητήσει συγγνώμη από τους συμπαίχτες του και τον προπονητή του, ενώ η διοίκηση πρέπει να εκτελέσει το πειθαρχικό καθήκον της. Κανείς δεν είναι πάνω από τον Άρη. Ελπίζω τα μυαλά των μικρών να μην έχουν πάρει αέρα. Αν έχουν πάρει, να κοπεί πάραυτα. Αναφορικά με τον στόχο, όσο έχουμε μαθηματικές ελπίδες, θα παλεύουμε. Δεν θα παρατήσουμε τα όπλα.

Και φτάνουμε Μαδρίτη. Δεν θα προβώ σε τακτική ανάλυση. Θέλω να πιστεύω ότι το παρόν ιστολόγιο έχει προσελκύσει αυθεντικούς ποδοσφαιρόφιλους κι ως εκ τούτου όποιος επιθυμεί μπορεί να αναρτήσει σχόλιο και να καταγράψει την άποψή του. Δεν ξέρω, άλλωστε, τι άλλο μπορώ να γράψω για αυτήν την Μπαρτσελόνα. Φοβάμαι ότι στο τέλος θα καταντήσω πιο κουραστικός από τον Τόχα, πιο γραφικός από το Πήλιο και πιο εκνευριστικός από τον Πάγκαλο. Επομένως, όποιος θέλει να διαβάσει για τους Καταλανούς, μπορεί να ψάξει στο ιστολόγιο και να βρει τις τακτικές αναλύσεις. Με αφορμή, λοιπόν, το πρώτο ''πόδι'' του ισπανικού κυπέλλου, παραθέτω δυο παρατηρήσεις. Η πρώτη αφορά τον Πέπε, ενώ η δεύτερη θα παρουσιαστεί σε ξεχωριστή ανάρτηση. Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να βλέπεις έναν τόσο ανήθικο και αντιαθλητικό ποδοσφαιριστή να αγωνίζεται σε ένα κλαμπ τέτοιας εμβέλειας. Δεν είναι, βέβαια, ο μοναδικός -έπονται (κι) άλλοι. Επιτρέψτε μου να δανειστώ μια φράση του Γιώργου Γεωργίου, την οποία, όμως, είχε ξεστομίσει για τον Έλληνα ποδοσφαιριστή -εν προκειμένω, ταιριάζει γάντι: «Είναι τόσο άτεχνος που και με σαγιονάρες να παίξει θα πατήσει τα κορδόνια του». Μυρουδιάς. Παίρνει το όπλο του, βάζει μπρος τον ανιχνευτή αντίπαλης σάρκας και βουρ στο ψαχνό. Το πρόβλημα δεν είναι ότι βρίσκεται απλώς στο ρόστερ της Ρεάλ, αλλά το ότι αγωνίζεται και μάλιστα βασικός. Ελπίζω κάποια στιγμή η διοικητική και τεχνική ηγεσία των Μαδριλένων να καταλάβει ότι δεν βλάπτει τους αντιπάλους -τη Ρεάλ υπονομεύει. Τίθεται, λοιπόν, θέμα εταιρικής κουλτούρας. Θα ταίριαζε περισσότερο σε μια αιματηρή ομάδα του ιταλικού νότου,  παρά στο ντελικάτο ποδοσφαιρικό σύλλογο της Μαδρίτης. Δεν γουστάρετε Ιταλία; Να γυρνούσαμε τότε τον χρόνο πίσω και να τον τοποθετούσαμε στα ''Bad Boys'' των Detroit Pistons. Έτσι για να κάνει παρέα με τον Bill Lambeer. Υπάρχει και εναλλακτική: να δηλώσει συμμετοχή σε κάποιον πλανόδιο θεατρικό θίασο. Το υποκριτικό του ταλέντο βγάζει μάτια. Κυριολεκτικά. Θλίβομαι κάθε φορά που τον βλέπω. Ελπίζω κι εσείς.

Υ.Γ.1 Η έλευση Μασάδο αντικατοπτρίζει την λατινοποίηση του ρόστερ;

Υ.Γ.2 Κάθονται στο ίδιο τραπέζι και συζητάνε. Η συμφωνία έχει κλείσει. Επέστρεψαν. Το 1984 κυκλοφορούν το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ της καριέρας τους και δηλώνουν βροντερό παρόν. Η live εκτέλεση που ακολουθεί συγκαταλέγεται στην συλλογή Nobody's Perfect του 1988. Και ναι, είναι θαυμάσια.

19 σχόλια:

  1. Δεν είδα το ματς, αλλά είδα ότι (ξαφνικά) ο ΑΡΗΣ είναι κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού...φτου φτου.

    Μπάρτσα και τα μυαλά στα σύννεφα! Ανατροπή κ ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Κιμκι δεν παιζεται,οι μισοι παικτες της εχουν φάει με το κουτάλι την Ευρωλιγκα,τη δευτερη θεση θα την κυνηγήσουμε με πολλές αξιώσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάλι 2-1 ρε πούστη μου! Πάντως έχει αρχίσει να καταντάει λίγο βαρετό (με την καλή έννοια).
    Όσο για τον Πέπε πρέπει να είναι κλώνος του Ανατολάκη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαιρετώ την παρέα.

    Παβού, λαμβάνοντας υπόψη τις τρεις τελευταίες εμφανίσεις και ειδικά τα πρώτα ημίχρονα αυτών, δεν νομίζω ότι θα κινδυνέψουμε σε καμία περίπτωση. Έχουμε ακόμα έντεκα μέρες για να οριοθετήσουμε τον στόχο σε απόλυτο βαθμό. Φέρτε μου μπομπάτο επιθετικό!

    Vad, ας περάσουμε στην επόμενη φάση και θα δούμε ποιος παίζεται και ποιος όχι. Το θέμα είναι να προκριθούμε. Μετά όλα γίνονται. Πρέπει να πάρουμε τα ματς με Γάλλους και Ουκρανούς. Τέλος.

    Πρόεδρε, δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να γράψω για την Μπάρτσα. Θα μπορούσα να γράψω για τη Ρεάλ και την περίεργη τακτική του Μουρίνιο, αλλά καλώς ή κακώς κατέχω περιορισμένο χώρο και χρόνο. Θα αρκεστώ σε κάτι που έχω πει στο παρελθόν: το κλίμα θα γυρίσει εις βάρος του Πορτογάλου αλαζόνα. Ήδη γυρνάει.

    Πολλές καλημεροσπέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μεγειά ο νέο Header...νομίζω πως είναι πιο όμορφο απ΄το προηγούμενο...!
    Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, πέρα από τον εκφράσω τον θαυμασμό μου για το υπέροχο μουσικό κομμάτι και εκτέλεση που έχεις σήμερα στο blog σου!
    Πολλά "μπράβο"!!!

    Καλή σου μέρα, Kanthare!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάρης

    Ο ποδοσφαιρικός Άρης έχει πρόβλημα, που μόνο ο προπονητής (εν προκειμένω ο Μασάδο) μπορεί να συνειδητοποιήσει και να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα για να μην μπλεχτεί η ομάδα σε περιπέτειες. Τα ψευτοεννιάρια τύπου Ούμπιντες και Γιαννιώτα δεν αρκούν για να νικάει ο Άρης. Θα επιμείνω ταπεινά ότι μια διάταξη α λα Νάπολι σε 3-4-2-1 με Μίτσελ-Νέτο να παίζουν φουλ μπακ και τα λοιπά θα έδινε ανάσα στο υπάρχον ρόστερ του Άρη, καλύπτοντας τις αδυναμίες του και αναδεικνύοντας τα όποια προτερήματα. Επειδή οι 4 αμυντικοί στην ευθεία έχουν γίνει απαράβατος όρος του παιχνιδιού, φοβάμαι ότι κανείς προπονητής δεν έχει τα κότσια να το τολμήσει.

    Με αφορμή τον Κατίδη, οι μικροί του Άρη έχουν πάρει αερα. Και πώς να μην πάρουν, όταν με τις ηλιθιότητες που έχουν γίνει στην ομάδα, τούς λένε ξαφνικά να σώσουν την ομάδα από εκεί που δεν τους υπολόγιζε κανείς? Οι πιτσιρικάδες για να ενσωματωθούν ομαλά και να παίξουν στην πρώτη ομάδα πρέπει να έχουν πρώτα λάβει εκπαίδευση από τον σύλλογο σε κάθε επίπεδο (αθλητικό, ποδοσφαιρικό, νοητικό, ψυχικό, ψυχολογικό, ακαδημαϊκό). Στην Ελλάδα οι νέοι είναι εγκαταλελειμμένοι στο έλεος του Θεού και ίσως κάποια στιγμή τους θυμηθούν, αν υπάρχει έκτακτη ανάγκη για να μπαλώσουν τρύπες, και όχι όταν έχουν αναγνωρίσει ότι ο παίκτης είναι σχετικά έτοιμος και πρέπει να επιβραβευτεί. Έτσι όπως γίνεται, ούτε ο παίκτης αισθάνεται σημαντικός και άξιος (δεν ικανοποιείται η ανάγκη για επιβεβαίωση του νέου ανθρώπου), ούτε η ομάδα ωφελείται στο ελάχιστο.

    Η Ρεάλ Μαδρίτης έχω ξαναπεί ότι έχει πρόβλημα και κενά στο ρόστερ της. Στο κέντρο δεν υπάρχει άλλος σαν τον Τσάμπι Αλόνσο. Για τον Κεντίρα είμαι αναποφάσιστος, αν και σκέφτομαι ότι παρά την αμπαλοσύνη του είναι χρήσιμος. Ο Λασσανά Ντιαρά σίγουρα δεν με πείθει. Ο Γκρανέρο και ο Σαχίν δεν παίζουν οπότε δεν κρίνονται. Ο Πέπε αμυντικό χαφ είναι ανέκδοτο. Στην άμυνα επίσης λείπει ένας κεντρικός αμυντικός. Λυπάμαι που ο Ράμος μετατοπίστηκε στο κέντρο της άμυνας. Ο Καγεχόν φαίνεται ότι είναι η έκπληξη της χρονιάς στην Ρεάλ. Αυτό που θέλει η Ρεάλ είναι δύο τουλάχιστον πολυδιάστατοι χαφ σαν τον Αλόνσο. Αν παίζει με 3 αμυντικά χαφ δεν μπορεί να παίξει μπάλα, αν παίξει με τους υπάρχοντες παίκτες πιο επιθετικά χάνει την μπάλα εύκολα από την Μπαρτσελόνα. Συνοπτικά, η Ρεάλ χρειάζεται αρκετές μεταγραφές, όχι απαραίτητα σε χρηματική αξία, αλλά ΣΩΣΤΕΣ μεταγραφές. Η Μπαρτσελόνα αυτά που καταφέρνει είναι κάτι το εξωπραγματικό, αλλά λογικά το πρωτάθλημα θα το χάσει, παρά τις νίκες γοήτρου απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εγώ απόρω πως παίζει μπάλα μετά απο αυτό που είχε γίνει πριν τρια τεσσερα χρόνια όταν και ποδοπάτησε ένα αντίπαλο με υπερβολικό μίσος και έφαγε ΜΟΝΟ 6 μήνες αποκλεισμό. έπρεπε να τον διώξουν διαπαντώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. φίλε με βάση αυτό του αλεξ μπες στη relaxfc.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημερες!Στα οπλα και στα αρματα,οτι μπορουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αστροφεγγιά, ναι ωραία είναι η κεντρική φωτογραφία. Κι εμένα μου αρέσει. Και το τραγούδι μου αρέσει. Ειδικά η εισαγωγή του.

    Γεια σου Μαρία! Καλή συνέχεια.

    Πολλές καλησπέρες στον Χάρη. Ο Άρης βρίσκεται σε αγωνιστική σύγχυση και σύγχιση. Το σχήμα που προτείνεις, όπως έχω πει, δεν νομίζω ότι μπορεί να λειτουργήσει, αλλά θα πρέπει να το δούμε στην πράξη. Διάταξη αλά Νάπολι, λοιπόν. Δέχομαι κι εκείνη της Μπιλμπάο. Οι μικροί σε κάθε ομάδα πρέπει να εντάσσονται ομαλά στην πρώτη ομάδα και να παίρνουν ευκαιρίες μεθοδικά. Τίθεται θέμα επικονωνιακής προσεγγισης και νοητικής προετοιμασίας. Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι μικροί εισέρχονται βίβαια, βάναυσα στην αποστολή ή στην εντακάδα και η προσαρμογή τους είναι ανώμαλη. Δεν υπάρχει πλάνο. Η εφαρμογή του δεν είναι τόσο δύσκολη, όσο ακούγεται. Για τον Κατίδη έχω την εντύπωση ότι ο Μασάδο τον αντικατέστησε σκόπιμα. Επίτηδες. Για να του σπάσει τον τσαμπουκά. Καλά έκανε, αλλά οφείλει πρωτίστως να του πιάσει το αυτάκι και κατόπιν το χεράκι για να δώσει στον παίχτη να καταλάβει ο Κατίδης ποιο είναι το μέλλον του και η αποτολή του. Η Ρεάλ θέλει ποιοτικές μεταγράφες. Το έχω γράψει από τα πρώτα παιχνίδια του Μουρίνιο στη Ρεάλ. Ο Κεντίρα είναι ένας μοντέρνος box to box κεντρώος παίχτης. Τρέχει πολύ με την μπάλα, ανεβοκαταβείνει συνεχώς τον άξονα και αποτελεί άξιο συμπαραστάτη του Αλόνσο. Αντίθετα, προχθές που έλειπε ο Γερμανός, έβαλε τον Ντιαρά, ο οποίος παίζει πολύ χωρίς την μπάλα κινείται αρκετά στο φίλιο τερέν, αλλά δεν μπορεί να πασάρει και να βγάλει την ομάδα μπροστά. Είναι παίχτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Επίσης, προχθές, έπαιζε ουσιαστικά χωρίς ακραία μπακ. Ο Καρβάλιο έχει μεγαλώσει και δεν στρίβει εύκολα. Η συνύπαρξη των Ιγκουαΐν και Μπενζεμά δεν δούλεψε ποτέ. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Για να δείξω ότι δεν είναι μόνο θέμα υλικού και ποιότητας. Ο ίδιος ο Μουρίνιο είναι μπερδεμένος. Σίγουρα έχει υπερτιμήσει τις δυνατότητές του και νοίωθω ότι έχει βάλει ένα προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό του και τον εγωκεντρισμό του. Και το πρωτάθλημα μπορεί να πάει στη Ρεάλ, αλλά ηθικά και επικοινωνιακά το χάνει κάθε χρόνο. Κι αυτό έχει μεγαλύτερες συνέπειες από έναν τίτλο.

    Άλεξ, ειλικρινά δεν ξέρω. Αυτό το παιδί δεν πρέπει να το αγκάλιαζαν συχνά όταν ήταν μικρό.

    Πρόεδρε, killer. Το βλέπεις στο βλέμμα του. Μεγάλος οργανισμός η Πόρτο. Πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

    G.-P., ό,τι μπορούμε. Για να δούμε. Θα μπορέσουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τις καλησπέρες μ Κάνθαρε

    δύσκολα για 5η θέση, καλά και με νίκη δεν άλλαζε και πολύ η κατάσταση

    Lio

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γεια σου Lio. Πράγματι, είναι δύσκολα τα πράγματα για την πέμπτη θέση, αλλά ελπίζουμε. Ενδεχόμενη νίκη δεν δίνει μόνο τρεις βαθμούς, αλλά, επιπλέον, προσθέτει πίστη και εμψυχώνει τους παίχτες. Ένα μικρό σερί νικών θα χαλυβδώσει τοην ομάδα. Μην ξεχνάμε ότι οι ποδοσφαιριστές είναι άνθρωποι κι ως τούτου διακατέχονται από εγωισμό. Όλα είναι πιθανά. Εξάλλου, η κατάληψη της πέπτης θέσης δεν αφορά μόνο το πρεστίζ. Την Ευρώπη θέλουμε. Αυτή (θα) συμβάλλει στην βιωσιμότητά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. μουσική σούπερ!
    μπλάβο μπλάβο
    κέφι κι απ όλα!
    καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεια σου Summertime Blues. Πολλές καλησπέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. http://www.sport24.gr/Basket/OmadesBasket/A1Aris/aleksandrhs_den_yparxei_kanenas.1586034.html

    Ετσι,να ξερουμε τι μας γινεται,να μην περιμενουμε τιποτα καλύτερο,ειμαι σιγουρος οτι ετσι εχουν τα πραγματα,δεν τα λεει αυτά ο Αλεξανδρής για να καλύψει τα νωτα του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Vad, κι ο Δαμιανίδης στον κόσμο του. Έχει κορεστεί ο Πρόεδρος. Χρειάζεται αλλαγή πλεύσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα και καλή χρονιά ...
    Πέρασε από το blog κερνάω Τσιπούρα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...