Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Λέσχη, (συμ)μαθητές και (προ)βλέψεις

Θυμάμαι τα σχολικά μου χρόνια. Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο. Θυμάμαι τους συμμαθητές μου. Σχεδόν όλους. Αν με ρωτούσες τότε ποια θα ήταν η εξέλιξη τους δεν θα μπορούσα να απαντήσω με βεβαιότητα. Για παράδειγμα, να σου έλεγα ότι ο τάδε θα γίνει πυροσβέστης ή ο δείνα καθηγητής. Δεν θα μπορούσα να προβλέψω το μέλλον. Εδώ δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει το παρόν. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να απέκλεια κάποια ενδεχόμενα. Για παράδειγμα, ήξερα ότι το ρεμάλι της τάξης δεν θα μπορούσε να γίνει δικηγόρος, πιλότος ή γιατρός. Πράγματι, δεν έγινε. Έπεσα διάνα. Διότι, γνώριζα ποιες είναι οι φιλοδοξίες του. Γνώριζα ότι είναι περιορισμένης ευθύνης, περιορισμένων ικανοτήτων. Το τι έγινε ας το αφήσουμε καλύτερα. Όμως, υπήρχαν και συμμαθητές που προσπάθησαν. Μεγάλωσαν. Ωρίμασαν. Που γνώριζες ότι κάτι καλό θα προκύψει. Η επιβράβευση ήρθε με μια καλή θέση. Με ένα καλό πόστο. Με ισχυρή προοπτική για κάτι καλύτερο υπό την βασική προϋπόθεση ότι τους ενδιαφέρει το αντικείμενό τους, τους νοιάζει αυτό που κάνουν. Το ίδιο ισχύει και για τους μαθητές μου. Πάνω κάτω καταλαβαίνεις κάποια πράγματα. Φαίνεται ποιοι θα γίνουν λακαμάδες. Ποιοι θα γίνουν (χ)ρέμπελοι. Ποιοι θα πάνε για το κάτι παραπάνω. Ποιοι θα πάνε για το εξαιρετικό.


Θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι που οραματίστηκαν την Λέσχη Φίλων Άρη πονάνε αυτό που κάνουν. Αγαπάνε την ομάδα. Προσοχή: αγαπάνε τον Άρη κι όχι την Π.Α.Ε. Άρης. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ αυτών των δυο. Όταν ιδρύθηκε η Λέσχη ήμουν επιφυλακτικός. Αδυνατούσα να προβλέψω τα μελλούμενα. Δεν μπορούσα να είμαι βέβαιος για το τι μέλλει γενέσθαι. Δεν γνώριζα ποια θα ήταν η τύχη της. Δυσκολεύτηκα να καταλάβω τη σημασία της. Ωστόσο, όπως στην περίπτωση των (συμ)μαθητών μου, μπορούσα να αποκλείσω κάποια ενδεχόμενα. Το σίγουρο είναι ότι η Λέσχη δεν ήταν - και δεν είναι - ρεμάλι. Και φυσικά δεν ιδρύθηκε από ρεμάλια. Αντίθετα, υπήρχαν ενδείξεις για κάτι εξελίξιμο. Επομένως, δεν προξενεί εντύπωση το ότι η Λέσχη γιγαντώνεται. Αργά και σταθερά. Και γιγαντώνεται, διότι οι Αρειανοί βλέπουν προοπτική. Βλέπουν προσπάθεια. Βλέπουν όραμα. Βλέπουν ελπίδα. Ωστόσο, οφείλω να σημειώσω ότι μπροστά μας έχουμε ακόμα πολύ δρόμο. Το μεταφορικό μας μέσο για την κάλυψη της απόστασης είναι η υπομονή, η πίστη και η δίψα. Ειδικά, τα δυο τελευταία στοιχεία είναι πραγματικά ανεξάντλητα. Ο Άρης, όντας εταιρία λαϊκής βάσης, μπορεί να καταστεί σημείο αναφοράς για τα ελληνικά δεδομένα. Άκυρο. Έχει ήδη καταστεί σημείο αναφοράς. Κι ας έχουμε εντάσεις, διαφωνίες και έριδες. Αρκεί να μπαίνει πάνω από όλους ο Άρης. Το συμφέρον του Άρη. Ήτοι, το συμφέρον των απανταχού Αρειανών. Επομένως, όλα αυτά που έλαβαν μέρος στην πρόσφατη γενική συνέλευση δεν πρέπει να μας προβληματίζουν. Δείχνουν υγεία. Δείχνουν πάθος. Δείχνουν ενέργεια. Την στιγμή που η Α.Ε.Κ. προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, χρησιμοποιώντας σαν σκούπα τα S.M.S., ο Άρης δηλώνει παρών. Την στιγμή που ο Π.Α.Ο.Κ. έχει βάλει τα χρέη στην κατάψυξη, αγνοώντας ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνει απόψυξη, ο Άρης δηλώνει παρών. Την στιγμή που οι σωτήρες του Π.Α.Ο. τα έκαναν όλα πουτάνα, αφήνοντας καμμένη γη, ο Άρης δηλώνει παρών. Και δηλώνει παρών με τον πιο απλό τρόπο: ρωτώντας τους διοικούντες για τα πεπραγμένα τους. Τους ελέγχει οικονομικά και διοικητικά. Τσεκάρει τον απολογισμό. Σπεκουλάρει τι πήγε στραβά.

Επομένως, δεν χρειάζεται να κυνηγάμε Χίμαιρες. Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε αόρατους εχθρούς. Ακόμα και η ύπαρξη αντιπολίτευσης λειτουργεί ευεργετικά. Πρέπει να λειτουργεί ευεργετικά. Αυτό που οφείλουμε να καταλάβουμε είναι ότι μέσα από την σαπίλα και την μπόχα του ελληνικού ποδοσφαίρου αναδύεται κάτι καινούριο, κάτι φρέσκο. Και παρόλο που βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο βλέπω ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για κάτι καλό. Όπως ακριβώς έβλεπα για κάποιους συμμαθητές μου. Όπως ακριβώς βλέπω για κάποιους μαθητές μου. Βλέπω ότι μπορούμε να συλλάβουμε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο και να ελαχιστοποιήσουμε την αποτυχία. Να αποκτήσουμε συνέχεια, διάρκεια, συνέπεια. Εντούτοις, η Λέσχη μπορεί και πρέπει να αναβαθμιστεί περαιτέρω. Να γίνει πιο ουσιαστική. Ας στηρίξουμε τη Λέσχη και να είμαστε σίγουροι ότι θα μας στηρίξει και εκείνη. Κατόπιν, θα έρθει η επιβράβευση. Το παρόν άρθρο ολοκληρώνεται με τα λόγια του εκπροσώπου της Ατλέτικο Μαδρίτης, Εμίλιο Αμπεχόν, ο οποίος με ελάχιστες λέξεις κατόρθωσε να περιγράψει την ουσία: «Η Λέσχη είναι παράδειγμα δημοκρατίας, δεν είστε απλά Άρης, είστε ο Άρης».

Υ.Γ.1 Όπως - σωστά - είπε ο Παντελής Ζουμπούλης: «Όλη η κουβέντα στον Άρη τις τελευταίες μέρες αναλώνεται γύρω από τις εκλογές. Αν η ομάδα μετείχε στα play off θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα και σίγουρα το προεκλογικό κλίμα θα ήταν πιο ήρεμο».

Υ.Γ.2  Δεν έχω ιδέα τι έχει στο μυαλό του ο Τσιώλης, αλλά έχω την αίσθηση ότι έχουμε ήδη κλείσει δυο παίχτες. Τα ονόματα αυτών: Καπετάνος και Φυτανίδης.

Υ.Γ.3 Χωρίς ίχνος υπεράσπισης και διπλωματίας ας προσπαθήσουμε να φέρουμε τον εαυτό μας στη θέση του Σκόρδα. Επί των ημερών του μπήκε η ομάδα στο άρθρο 44. Η περιουσία του δεσμεύτηκε για τον Άρη. Είναι ο ιδρυτής της Λέσχης Φίλων Άρη και φέρει τον αριθμό 001. Ξαφνικά, κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν κάνει για Πρόεδρος του Άρη και εν μία νυκτί υπήρξε στροφή εναντίον του. Βρίσκεται πίσω από τα Αθλητικά Νέα. Έρχεται στη γενική συνέλευση, ανεβαίνει στο βήμα να μιλήσει και δεν τον αφήνουν. Και ερωτώ: είναι δυνατόν να θέλει το κακό του Άρη; Δεν νομίζω. Αφήστε τον να πει αυτά που θέλει κι ας πάει στην ευχή της Παναγίας. Απλά ο άνθρωπος είναι πικραμένος. Δεν χρειάζεται να καλλιεργούμε διχόνοιες. Επαναλαμβάνω μια φράση του παρόντος κειμένου και υπερτονίζω την σημαντικότητά της: υποστηρίζουμε την Αρειανάρα κι όχι την Π.Α.Ε. Άρης κι αυτό (πρέπει να) ισχύει για όλους μας.

Υ.Γ.4 Η επόμενη ανάρτηση θα ανέβει το Σάββατο και δεν θα έχει σχέση με τα αθλητικά δρώμενα.

Υ.Γ.5 Οχτώ χρόνια μετά την ίδρυσή τους, οι Motley Crue κυκλοφορούν εν έτει 1989 το πέμπτο στούντιο άλμπουμ της καριέρας τους με τίτλο ''Dr. Feelgood''. Το άλμπουμ περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το ομώνυμο κομμάτι, το ''Kickstart My Heart'', το ''Same Ol' Situation'' και το τραγούδι που ακολουθεί.

Without you, there's no change, my nights and days are grey, if I reached out and touched the rain, it just wouldn't feel the same...I could face a mountain, but I could never climb alone, I could start another day, but how many, just don't know, you're the reason the sun shines down, and the nights, they don't grow cold, only you that I'll hold when I'm young, only you as we grow old...without you in my life, I 'd slowly wilt and die, but with you by my side, you' re the reason I 'm alive, but with you in my life, you 're the reason I'm alive...

12 σχόλια:

  1. Γεια σου κάνθαρε!

    Αυτοί οι 2 όντως ακούγεται ότι έκλεισαν. Ο Νέρι και το πουλέν σου, ο Σακάτα όμως, δύσκολα θα συνεχίσουν.

    Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν έχω ιδέα τι απέγιναν οι παλιοί μου συμμαθητές...δεν έχω κρατήσει καμιά επαφή.
    Δεν έχω ιδέα τι θα απογίνει το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικά...ελπίζω τα δυσοίωνα "μηνύματα" να τα ακουμπήσουμε απλά και να προσπεράσουμε...ουτοπική αυτή η ευχή το ξέρω, αλλά λέμε τώρα!
    Ωραίο όμως το τραγουδάκι που επέλεξες!
    Καλό σου βράδυ! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ιδίως τα τρία πρώτα αλμπουμ των Crue ήταν αριστουργηματικά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. φίλε μου, γράφεις υπέροχα μόνο που δεν έχω ιδέα από ποδόσφαιρο!!! χαιρετισμούς από ιταλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο Νέρι είναι κωλόπαιδο. Δεν τα θέλω τα κωλόπαιδα. Ο Σακάτα είναι τεράστιο πουλέν. Είμαι περίεργος να δω πόσοι Ιάπωνες θα έρθουν το καλοκαίρι.

    Αστροφεγγιά, πώς και δεν έχεις κρατήσει επαφή; Όσο για το ελληνικό ποδόσφαιρο το σίγουρο είναι ότι πρέπει να αναβαθμιστεί το προϊόν. Ευθύνη έχουμε όλοι.

    Ηλία, καλοί είναι οι άτιμοι.

    Γεια σου φίλε μου. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Να είσαι καλά.

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νομίζω ὁτι γιά τόν Λάμπρο, χρειάζεται νά ἐπειδειχθεῖ μεγαλύτερος σεβασμός. Ἠ Λέσχη, ἀνῆκε στά ὀράματα του, καί εἶναι θεσμός πρωτοποριακ΄ςο γιά τά ἐλληνικά δεδομένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε μου πρέπει να σεβαστούμε τον άνθρωπο που θέλει να ανέβει στο βήμα, είτε λέγεται Λάμπρος, είτε λέγεται Κάνθαρος, είτε λέγεται Cummulus. Έχουμε κάτι καλό, κάτι κανούριο, κάτι πρωτοποριακό. Μην βγάλουμε τα ματάκια μας μόνοι μας. Ετός αν όλο αυτό είναι ένα καλοστημένο σόου, προκειμένου να σηκωθεί ο κόσμος από τις καρέκλες του και να ενεργοποιηθεί. Δεν αποκλείω τίποτα. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο. Πάρα πολύ δρόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα καλέ μου φίλε! Σήμερα έχω κενό από επιτηρήσεις! Καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το να εγκαταστήσεις "δημοκρατικές" αρχές και να τις υπερασπίσεις στην πράξη για κοινό (κι όχι ατομικό) όφελος είναι το ιδανικό και το δύσκολο.

    Το να διοικήσεις μία ΠΑΕ με εντιμότητα και ήθος και να περιμένεις αγωνιστική πρόοδο (κι όχι να αγοράζεις νίκες, τίτλους και πρεστίζ) δείχνει -ειδικά στην χώρα μας- σχεδόν αδύνατο.

    Το να συνδυάσεις τα δύο παραπάνω στη δυσοσμία του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ουτοπία. Στην Ρώμη πρέπει να φέρεσαι όπως οι Ρωμαίοι.

    Αν δεν χτισθεί σε νέα, γερά θεμέλια το κράτος δεν περιμένω εξέλιξη στο ποδόσφαιρό μας. Κάθε σοβαρή-διαφορετική προσπάθεια είναι καταδικασμένη, δυστυχώς…

    Από την άλλη, όπως τραγουδούν και οι Aerosmith: "Dream on"…
    (Είναι τσάμπα, ακόμη…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. αναμνήσεις στα ίσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γεια σου Κώστα γίγαντα. Εντός ολίγου επισκέπτομαι το blog σου.

    Γιαννή, ακόμα δεν έχω πάρει κενό. Νταξ, δεν το επιδιώκω κιόλας. Δεν έχω παράπονο.

    Στη Ρώμη πρέπει να φερέσαι όπως οι Ρωμαίοι. Πολύ σωστό. Όμως, αν οι Ρωμαίοι φέρονται συνεχώς άσχημα θα φερθούμε κι εμείς ανάλογα; Επειδή η ελληνική ποδοσφαιρκή πραγματικότητα - κι όχι μόνο - είναι σαθρή εκ θεμελίων, σημαίνει ότι δεν αξίζει να επενδύσουμε στην προοπτική και στο όραμα; Κι ας γκρεμοτσακιστούμε βρε αδερφέ.

    Γεια σου ρε μάγκα. Αναμνήσεις. Ίσως τελικά μόνο αυτό μας μένει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...