Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Το Γκραν Πρι του κοιμώμενου γίγαντα

Απίστευτα πράγματα. Μόλις άδειασα το γλυκόξινο και κοτοπουλιάρικο περιεχόμενο της κατσαρόλας στην πιατελούμπα, άκουσα τον εκφωνητή να ουρλιάζει γκολ. Τρέχω με την ποδιά στη μέση και την κουτάλα στο χέρι και το βλέπω σε replay. Πού να φανταστώ ότι θα μπει γκολ τόσο γρήγορα; Τραγικό λάθος εκ μέρους μου. Άκυρο. Τραγικό λάθος εκ μέρους του Βαλντές. Τζόρβα θύμισε. Φτου φτου, μακριά από εμάς. Η Ρεάλ, λοιπόν, σκόραρε και απέκτησε -κυρίως- ψυχολογικό προβάδισμα. Ή μήπως όχι; Ελάχιστα λεπτά μετά την επίτευξη του γκολ, οι γηπεδούχοι έδωσαν εσκεμμένα χώρο στον αντίπαλο. Η άμυνα κατέβηκε πάνω από δώδεκα μέτρα, η πίεση οριοθετήθηκε στα 2/4 του γηπέδου και το νέο αγωνιστικό πλάνο υποδήλωνε εκμετάλλευση των ταχύτατων μεταβάσεων μπάλας και παιχτών από το ένα τερέν στο άλλο. Ωστόσο, οι Καταλανοί δεν πτοήθηκαν. Είχαν γρήγορες επιστροφές, δεν έχασαν την συνοχή τους και το κυριότερο: δεν αποσυντονίστηκαν. Δεν διέκρινα πανικό. Δεν διέκρινα φόβο. Αντίθετα, οι Μαδριλένοι έδειχναν μπερδεμένοι. Σκόραραν σε πρώιμο σημείο του παιχνιδιού, έχοντας ως αποτέλεσμα να μην επεχειρήσουν να εξαργυρώσουν την ορμητικότητα και την επιθετικότητά τους στον βαθμό που ήθελαν. Ουσιαστικά δεν πρόλαβαν να κουράσουν και να πιέσουν τον αντίπαλο. Κάπως έτσι ήρθε η ισοφάριση. 'Ήταν αναμενόμενο.


Δεν κατάλαβα τι είχε στο μυαλό του ο Μουρίνιο. Προτιμούσε αμυντικογενές ή επιθετικογενές σχήμα; Ούτε ο ίδιος δεν ήξερε. Αν ήθελε αμυντικογενές σχήμα, γιατί ξεκίνησε τον Οζίλ και δεν παρέταξε τρία χαφ, εκ των οποίων ο ένας να λειτουργεί ως σύρτης μπροστά από τα σέντερ μπακ; Αν ήθελε επιθετικογενές σχήμα, γιατί ξεκίνησε ο Ντιαρά αντί του Κεντίρα και γιατί ο Ντι Μαρία σπαταλούσε δυνάμεις, καλύπτοντας συνεχώς τον (ανεπαρκή) Κοεντράο; Τέλος, δεν κατάλαβα γιατί ο Πέπε αγωνίζεται στην Ρεάλ και πως είναι δυνατόν να τον αγόρασε τόσο, μα τόσο, ακριβά από την Πόρτο. Ο παίχτης δεν μπορεί να σταθεί στην ομάδα. Είναι άτεχνος, αντιαθλητικός, δεν έχει ψυχραιμία, αδυνατεί να ανταποκριθεί σε λίγα τετραγωνικά και παρασέρνει τον Ράμος σε μετριότητα. Απλά ορμάει σε πόδια και μπάλα, όπως ο Κάνθαρος καταβροχθίζει κινέζικα μακαρόνια. Θα έχετε ακούσει, υποθέτω, την ακόλουθη φράση: «Δεν μπορεί να στρίψει». Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Το πρόβλημα για έναν (κεντρικό) οπισθοφύλακα δεν περιορίζεται μόνο στο να στρίβει γρήγορα, αλλά να ξέρει και προς τα που πρέπει να στρίβει. Θαρρώ πως ο Πέπε δεν έχει ιδέα. Βάζει σε λειτουργία τον ανιχνευτή αντίπαλης σάρκας και η παράσταση ξεκινά. Αυτό, όμως, δεν αρκεί για να καταστρέψεις το κάθετο παιχνίδι των Καταλανών. Ένα παιχνίδι που αποτελείται από κάθετες κινήσεις (σπριντ) άνευ μπάλας. Συνεχείς κινήσεις. Ξαφνικές. Πολλαπλές. Οι συνεργασίες είναι ουσιαστικές και λαμβάνουν μέρος με αξιοθαύμαστη συνέπεια. Για παράδειγμα τα ένα δυο. Μέσα σε λίγα τετραγωνικά και σε ένα δευτερόλεπτο ο παίχτης δίνει πάσα, μόνο και μόνο για να την ξαναδεχθεί. Στο μεταξύ, όταν την ξαναδέχεται, έχει ήδη επιταχύνει κι ως εκ τούτου έχει αναπτύξει ικανοποιητική ταχύτητα που του προσδίδει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου. Το μυστικό, κατά την γνώμη μου, βρίσκεται στον παίχτη-σημείο αναφοράς, ο οποίος από δέκτης μετατρέπεται άμεσα σε πομπό, ευρισκόμενος παράλληλα με πλάτη στην αντίπαλη εστία, λες και είναι κλώνος του Σαμπόνις. Αυτό σημαίνει ότι ο αμυνόμενος, συνήθως ο (κεντρικός) αμυντικός, καθώς δεν έχει καθαρή οπτική επαφή με την μπάλα και ξέροντας ότι ο αντίπαλος θα την σπάσει σε πρώτο χρόνο, δεν ξέρει που θα πάει το τόπι και μοιραία αργεί να αντιδράσει. Θυμηθείτε το στρίψιμο που λέγαμε παραπάνω και τα πολλαπλά σπριντ.

Επομένως, το λάθος της Ρεάλ, δηλαδή η ανεξήγητη οπισθοχώρησή της, διορθώθηκε μετά το τεμάχιο του Σάντσες. Η άμυνα (ξανα)έγινε επιθετική και μετατοπίστηκε στο τερέν του αντιπάλου, ήτοι στη μεσοεπιθετική γραμμή. Η αμυντική τακτική άλλαξε χώρο και το πλάνο προσδιορίστηκε όπως στην έναρξη του αγώνα: άμεση εκμετάλλευση ενδεχόμενου λάθους. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Επίσης, οι γραμμές ανέβηκαν και τα ακραία μπακ, κυρίως ο Μαρτσέλο, πήραν μέτρα. Έπρεπε, όμως, να φάει γκολ για να επαναφέρει το συγκεκριμένο σχέδιο; Όχι, βέβαια. Δεν έπρεπε να το αλλάξει. Τα περισσότερα δεδομένα συνηγορούσαν υπέρ της Βασίλισσας (κλισέ). Κύριε Μουρίνιο, που πήγε η προβλεψιμότητα της μεγάλης ομάδας; Μην ξεχνάμε ότι ο αγώνας διεξαγόταν στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Όσο για τα μαρκαρίσματα, τολμώ να πω ότι για την μεν Ρεάλ ήταν υψηλότερου επιπέδου, για την δε Μπάρτσα ήταν υψηλότατου επιπέδου. Η Ρεάλ προσπάθησε να παίξει το μαν του μαν, αλλά δεν κατάφερε να το εφαρμόσει απόλυτα. Τολμηρή κίνηση από τον Μουρίνιο που δεν του βγήκε. Οι περισσότερες ομάδες διστάζουν να παίξουν το μαν του μαν με αντίπαλο την Μπάρτσα, διότι θεωρούν ότι δεν θα αντέξουν δε βάθος 90λεπτου. Και ακριβώς για αυτό το λόγο παραχωρούν χώρο. Ο Μουρίνιο προσπάθησε να θέσει σε λειτουργία και το μαν του μαν και τους ανοιχτούς χώρους. Απέτυχε παταγωδώς. Με το ζόρι κατάφερε να παίξει αξιόλογη προσωπική άμυνα για (τα πρώτα) είκοσι λεπτά. Αντίθετα, ο Γκουαρντιόλα φανέρωσε την οξυδέρκειά του. Τον Κριστιάνο Ρονάλντο, για παράδειγμα, τον έκλειναν τρεις παίχτες: ο Πουγιόλ που κάλυπτε (και) δεξιά, ο Ντάνι Άλβες που (χθες αγωνίστηκε ως δεξί μπακ-χαφ και) έπαιρνε όπισθεν μέτρα και ο Πικέ που έσπευδε για έξτρα βοήθεια. Όταν ο Πικέ άφηνε το κέντρο άμυνας, τον κάλυπτε ο Μπούσκετς που έτρεξε αρκετά μέτρα στον άξονα του καταλονικού τερέν, ενώ ο Αμπιντάλ συνέκλινε προς το κέντρο αμύνης. Όταν ο Μπούσκετς μετατρεπόταν σε σέντερ μπακ, τον κάλυπτε κάποιος άλλος π.χ. ο Τσάβι, ο Φάμπρεγας (σπάνια), ακόμα κι ο Μέσι (σπανιότερα). Εντυπωσιακή αμυντική τακτική και εξαιρετική διαχείριση της αδύναμης πλευράς. Ειδικά αν λάβεις υπόψη σου την ανισόρροπη διάταξη των φιλοξενούμενων. Αν δεν υπήρχαν τα προσωπικά λάθη του Βαλντές (δύο), του Πικέ (ένα) και του Αμπιντάλ (ένα), θα ήταν πραγματικά άμυνα για σεμινάριο, όπως ακριβώς διδάσκεται η τακτική του Μιλτιάδη, κατά τη μάχη του Μαραθώνα, στο West Point, στρατιωτική σχολή των Η.Π.Α.

Στο δεύτερο ημίχρονο, ανέμενα την δράση του Μουρίνιο. Θα ψήλωνε το τέμπο; Θα έδινε εντολή για σκληρό παιχνίδι; Θα εξακολουθούσε την επιθετική άμυνα; Μήπως θα προτιμούσε μια συντηρητική συνταγή, διότι θεώρησε πως τον βολεύει το Χ; Από την άλλη πλευρά του λόφου, η αντίδραση του αυθεντικού Γκουαρντιόλα ήταν δεδομένη, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Κοντινές πάσες, κάθετα σπριντ, τάχιστες επιστροφές, διαγώνιες αλληλοκαλύψεις, χαμηλό τέμπο με απότομο στρεσάρισμα και μικρό πλάτος με ξαφνικό ξεδίπλωμα. Εν τέλει, ο Μουρίνιο επέλεξε συντηρητική τακτική. Πρόσθεσε λίγη σκοπιμότητα και έριξε τον μεταβολισμό του παιχνιδιού. Αυτή η συμπεριφορά, όμως, δεν αντιπροσωπεύει τη Ρεάλ Μαδρίτης -έχω κουραστεί να το λέω. Οι φιλοξενούμενοι είχαν την κατοχή, είχαν την πρωτοβουλία και πέτυχαν την ανατροπή του σκορ, έστω και με λίγη τύχη, στο 53' λεπτό. Ρε Μουρίνιο, για να παίξεις επιθετικά πρέπει να φας γκολ; Αυτό μου θυμίζει τακτική Αναστόπουλου. Συν τοις άλλοις, οι γηπεδούχοι δεν πόνταραν στο αδύνατο σημείο της αντίπαλης άμυνας -το ψηλό παιχνίδι. Και στο 65΄λεπτό η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Ο Κοεντράο δεν είναι δεξί μπακ, ο Ντι Μαρία δεν είναι κλώνος του Νεμπεγλέρα (σκυλί πολέμου) και ο Φάμπρεγας επιβεβαίωσε ότι μπορεί να παίξει ως κρυφό εννιάρι. Ωστόσο, δεν λειτουργεί μόνο ο Φάμπρεγας ως κρυφός κυνηγός. Το ίδιο πράττει ο Μέσι, ο Ινιέστα κι ο Σάντσες. Οι μόνοι που δεν φέρονται καθ΄αυτόν τον τρόπο είναι οι Τσάβι και Μπούσκετς. Το θέμα είναι ότι η εναλλαγή ρόλων (δι)ενεργείται υποδειγματικά και προβλέψιμα με απρόβλεπτο τρόπο. Η επιθετική ανάπτυξη είναι ορθολογική, ξαφνική και τριγωνική, απόρροια της αψεγάδιαστης συνεργασίας. Το τελευταίο 20λεπτο κύλισε σαν στρογγυλό αντικείμενο σε κατηφόρα. Στο γήπεδο υπήρχαν, ελέω Ρεάλ, μεγάλες αποστάσεις, ισόποσες του χωρικού διαστήματος Μαδρίτη - Βαρκελώνη. Η είσοδος του Κεϊτά στο 78' λεπτό, κλείδωσε το αποτέλεσμα.

Τι έκανε η Ρεάλ; Σκόραρε πάρα πολύ νωρίς και ξύπνησε τον γίγαντα. Όπως (φημολογείται ότι) είχε πει ο Ισορόκου Γιαμαμότο, ναύαρχος του Ιαπωνικού στόλου, μετά την επιτυχή επίθεση στο Pearl Hαrbor, το 1941: «Φοβάμαι ότι το μόνο που καταφέραμε, είναι να ξυπνήσουμε έναν κοιμώμενο γίγαντα». Η ταμπακιέρα είναι ότι η Ρεάλ, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν σε φοβερή κατάσταση, δεν κατάφερε να επικρατήσει, δεν κατάφερε καν να αντισταθεί. Από ψυχολογική σκοπιά, το χτύπημα είναι πολύ μεγάλο. Το είπε και ο Κασίγιας: «Πρέπει να υπάρχει εμμονή. Δεν εξηγείται αλλιώς. Παίξαμε ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να ήταν κατά παραγγελία». Εντούτοις, στο ποδόσφαιρο επικρατεί ένας άγραφος κανόνας που υποδηλώνει ότι είναι πιο εύκολο να καταστρέψεις το παιχνίδι του αντιπάλου σου, παρά να επιβάλλεις το δικό σου. Είναι προφανές ότι στην περίπτωση της Μπαρτσελόνα δεν ισχύει κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν ο αντίπαλος ονομάζεται Ρεάλ Μαδρίτης. Υποπτεύομαι ότι το αποτέλεσμα του πρώτου παιχνιδιού του Σούπερ Καπ, αποθάρρυνε τον Μουρίνιο. Και τον αποθάρρυνε, διότι δεν δικαίωσε την επιθετική τακτική που είχε ακολουθήσει σε εκείνο το ματς. Επιπλέον, το γρήγορο γκολ του Μπενζεμά, όπως άφησα να εννοηθεί, έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την έκβαση του ματς και κυρίως για την επιλεγόμενη τακτική του Πορτογάλου. Όσοι παρακολουθείτε το εν λόγω ιστολόγιο, θα θυμάστε ότι έχουμε αναφέρει πολλάκις πως η Ρεάλ είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τον Πορτογάλο. Πριν το ματς, λοιπόν, άκουγα και διάβαζα ότι ο Μουρίνιο απορροφήθηκε από το σύστημα που ονομάζεται Ρεάλ. Τρίχες κατσαρές. Ο μόνος τρόπος για να καταλάβεις ότι ο Μουρίνιο έχει αφουγκραστεί τα θέλω της Ρεάλ, εντοπίζεται στις αναμετρήσεις με την Μπάρτσα. Κι όπως όλοι διαπιστώσαμε, οι δυο πλευρές δεν έχουν εξισωθεί ακόμα. Ο Μουρίνιο επιμένει με αμετανόητη συμπεριφορά να υποτιμά τον οργανισμό και το κοινό της Μαδρίτης. Κάποια στιγμή θα (του) γυρίσει μπούμερανγκ. Επομένως, το πρωτάθλημα απέκτησε νέο ενδιαφέρον. Σήμερα το πρωί, όποιος άνοιξε την ''Marca'', είδε τους Μπ(α)λαουγκράνα στην κορυφή της βαθμολογίας, έστω και με ένα παιχνίδι περισσότερο. Ποια είναι η τελική μου εκτίμηση; Αυτό δεν ήταν El Gran Clasico. Αυτό ήταν Γκραν Πρι. Και μάλιστα για έναν ρόλο. Χωρίς όπισθεν.


Υ.Γ.1 Η σωστή απάντηση στο κουίζ της προηγούμενης ανάρτησης είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος! Το βρήκατε όλοι!

Υ.Γ.2 Δεν ξέρω πόσοι από εσάς παρακολούθησαν το Ξάνθη - Λεβαδειακός. Εγώ, πάντως, αφιέρωσα τον χρόνο μου και δεν έχασα. Πάρα πολύ όμορφο ματς. Χωρίς υπερβολή.

Υ.Γ.3 Τρομακτική βελτίωση στα ριμπάουντ. Τρομακτική βελτίωση στην προσωπική άμυνα. Είναι φανερό ότι προσπαθούμε σκληρά να περιορίσουμε την έλλειψη ποιότητας, ποντάροντας στο σύνολο. Μακάρι να το πετύχουμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Εμπιστεύομαι τον Αλεξανδρή.

Υ.Γ.4 Η νίκη επί του Π.Α.Ο. ήταν πυροτέχνημα. Ο Αστέρας του Τσιώλη μας εγκλώβισε και μας αποδιοργάνωσε. Ποια ήταν η αντίδρασή μας; Η ενδεδειγμένη. Απλά ακολουθήσαμε το πρωτόκολλο που συνοδεύει τέτοιες στιγμές: γιόμες και έχει ο Θεός (του Πολέμου). Ακολουθήσαμε το σύστημα ''πετάω πέτρες στην θάλασσα''. Ως εκ τούτου, όλες οι μπαλιές κατέληξαν στο βυθό. Ο γηπεδούχος, σε επίπεδο τακτικής, ήταν ανώτερος. Και η Αρειανή έλλειψη επικοινωνίας συνεχίζεται. Εντός και εκτός γηπέδου.

Υ.Γ.5 Για την Τετάρτη έχω ετοιμάσει ένα άρθρο διαφορετικής θεματολογίας. Εύχομαι να είναι χορταστικό. Πρέπει να γράψω και την χριστουγεννιάτικη ανάρτηση. Ελπίζω να προλάβω να την αποτυπώσω στην οθόνη.

Υ.Γ.6 Με το που τέλειωσε το ματς, το παρακάτω κομμάτι μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό. Παντοδύναμο τραγούδι. Μόλις φτάσει στο 3:55, σπάστε τα όλα. Από τους Pantera.

18 σχόλια:

  1. παρ'ολα την δυνατή σφαλιάρα,πιστεύω πως στο τέλος θα χαμογελάσουμε εμείς της Ρεάλ.
    Όσο για τα εγχώρια άστα,μια απο τα ίδια.
    Καλή εβδομάδα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως είχες πει κι εσύ κάποτε "για να κερδίσεις μια ομάδα που παίζει μπάλα, πρέπει να παίξεις κι εσύ μπάλα". Η Ρεάλ δεν το έκανε. Αν δεν έμπαινε το γκολ τόσο νωρίς δεν ξέρω πως θα εξελισσότανε το ματς αλλά σίγουρα η Ρεάλ θα ήταν πιο επιθετική και θα προσπαθούσε να παίξει λίγη μπάλα. Όχι αυτές τις μαλακίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εγώ πάλι από όλα όσα είδα στο πάγκο (τον μουρίνιο) και στο γήπεδο (τον μουρίνιο) κατάλαβε ότι αυτή η ομάδα δεν μπορεί να νικηθεί και προσπαθεί να πάρει το πρωτάθλημα από το υπόλοιπα ματσ (δλδ χωρίς απώλιες) μέχρι τώρα πάντως το πετυχαίνει. ήρεμη ψύχραμη και πιο καταιγιστική από την μπάρτσα στα υπόλοιπα ματς (εκεί που την πάιρνει) θα έχει λιγότερες απώλιες από την ομάδα μου, που φέτος είναι ελαφρώς πιο επιπόλαιη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΥΓ3.Αρχίζω και...γλυκαίνομαι:) Κι αν μας κάτσει και η Πράγα,γιατί όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάρης

    Φίλε Κάνθαρε το Κλάσσικο δυστυχώς δεν το είδα. Μόνο τα στιγμιότυπα. Δεν ξέρω πώς αποφάσισε ο Μουρίνιο να βάλει τον αριστεροπόδαρο Κοεντράο (για πρώτη φορά κιόλας) σε θέση δεξιού αμυντικουύ, και τον Λασσανά Ντιαρά στα χαφ. Αν και εδώ που τα λέμε, τί Ντιαρά, τί Κεντίρα. Δίπλα στον Αλόνσο δεν νομίζω ότι μπορούν να σταθούν. Πιστεύω γενικά ότι ο Μουρίνιο απέναντι στην Μπαρτσελόνα πρέπει να παίζει όπως και απέναντι στις άλλες ομάδες: επιθετικά. Να αμυνθεί τόσο αποτελεσματικά σαν την Ίντερ πριν 2 χρόνια, κακά τα ψέμματα, η Ρεάλ αδυνατεί να το πράξει. Και όταν χρειάζεται, να παίξει λίγο πιο συγκρατημένα. Όπως έκανε η Μπαρστελόνα. Κέρδιζε 3-1, μαζεύτηκε λίγάκι, και κλείδωσε την νίκη.

    Ίσως ο Μουρίνιο να έχει αποκτήσει μια εμμονή με την Μπαρτσελόνα, που συνέχεια τον κερδίζει, κάτι που τον εκνευρίζει, και ξεσπάει σε υπερβολές, πότε με την διαιτησία, πότε με θεωρίες συνομωσίας της ΟΥΕΦΑ υπέρ της Μπάρτσα. Καλά θα κάνει να δει και να μελετήσει τον τρόπο παιχνιδιού των άλλων ομάδων πώς καταφέρνουν πότε-πότε να κερδίζουν την Μπαρτσελόνα.

    Ο Πέπε είναι ένας σκληρός αμυντικός, χωρίς καμία τεχνική, και επιρρεπής στο λάθος. Όπως και άλλοι αμυντικοί, έτσι κι αυτός καλύπτει την αμπαλοσύνη με την σκληράδα. Επί Μουρίνιο έχει κόψει τα πολλά αβίαστα λάθη που έκανε προηγουμένως δίπλα στον Κανναβάρο. Μαζί με τον Κοεντράο, ο Πέπε παίζει βασικός στην Ρεάλ λόγω της Εθνικής Πορτογαλίας, και ο Μουρίνιο φροντίζει να έχει η Εθνική του ομάδα επιπλέον παίκτες παγκόσμιας κλάσης και ανάλογων εμπειριών σε τοπ επίπεδο (ο Ρονάλντο, αλλά και ο Νάνι στην Μάντσεστερ, δεν χρειάζονται καμιά τέτοια προστασία). Γι' αυτό πιστεύω ότι ο Ζοσέ έδωσε 30 εκατομμύρια στην Μπενφίκα για τον Κοεντράο (πάνω από 10 δεν πιστεύω ότι αξίζει, αδικεί και τον Μαρσέλο), για να μπορέσουν να πάρουν 2-3 παίκτες και να ενισχυθούν στο πρωτάθλημά τους.

    Προσωπικά, αν ήμουν υπεύθυνος στην Ρεάλ, θα έδιωχνα τον Πέπε, τον Κοεντράο, τον Ντιαρά, τον Μπενζεμά, τον Κακά, ίσως ακόμα και τους Ντι Μαρία και Κεντίρα. Το ποιοί θα έρχονταν, είναι άγνωστο, γιατί οι μεταγραφές δεν εξαρτώνται μόνο από τα "θέλω", αλλά και τις συνθήκες και το timing. Είναι όμως άδικο να παίζουν στην Ρεάλ ο Μπενζεμά και ο Ντι Μαρία και όχι οι Ισπανοί, Μάτα και Σίλβα, που καταξιώνονται στην Αγγλία.

    Όσον αφορά τον Άρη, φαίνεται ότι έχει πρόβλημα που δεν καλύπτεται από την νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό. Στο κάτω-κάτω, όλοι κερδίζουν και όλοι χάνουν. Το θέμα είναι ο τελικός απολογισμός. Και φοβάμαι ότι το πρόβλημα του Άρη φέτος δεν διορθώνεται ούτε με μεταγραφές τον Γενάρη, αλλά με ποδοσφαιρικούς ηρωισμούς του στυλ "παίξτε για την φανέλα", και όσους βαθμούς μαζέψουμε, μπας και σωθεί η ομάδα. Το παρήγορο είναι ότι σοβαρός ανταγωνισμός στο πρωτάθλημα δεν υπάρχει, και λογικά τα φαβορί για υποβιβασμό είναι η Δόξα Δράμας, ο Λεβαδειακός, η Κέρκυρα, και ο Πανιώνιος αναλόγως του τί θα γίνει με τα οικονομικά του και αν βαρέσει κανόνι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νικολας.


    Αυτο το clasico ηταν η δικαιωση του Βαλντανο και το σημειο αναφορας στη δουλεια του Τεχνικου Διευθυντη μιας ομαδας.
    Ο Βαλντανο ειχε εναντιωθει στην προσληψη του Μουρινιο και ειχε προβαλει δυο σημαντικους λογους .
    Ο πρωτος ηταν οτι η Ρεαλ πρεπει να κερδιζει ολα τα παιχνιδια, και ο δευτερος οτι πρεπει να τα κερδιζει παιζοντας ομορφο ποδοσφαιρο.
    Ο Μουρινιο κερδιζει τα παιχνιδια που κερδιζε και ο Καπελο, που κερδιζε και ο Σουστερ, που ηταν οι δυο τελευταιοι προπονητες που κατεκτησαν πρωταθλημα με τη Ρεαλ. Συνεπως δεν εχουμε κατι εντυπωσιακο σε επιπεδο αποτελεσματων.
    Η Ρεαλ του Μουρινιο αδυνατει να παιξει ελκυστικο και ομορφο ποδοσφαιρο. Οπως και η Ρεαλ των προκατοχων του. Γι αυτο και προκειται να κουνησει μαντηλι συντομα, γιατι δεν πληροι τις δυο προυποθεσεις του Βαλντανο, που πανω σ’ αυτες κινειται η Μαδριτη.
    Με τεσσερις Ισπανικες ομαδες να εχουν δικαιωμα συμμετοχης στο τσουλου και στα λεφτα του, δεν υπαρχει το αγχος να κυνηγησει βαθμους. Μιλαμε για τη Ρεαλ Μαδριτης. Ο, τι και να γινει, αποκλειεται να τερματισει κατω απο την τετραδα. Αρα, πρεπει να κοιταξει να βελτιωσει το θεαμα που παρουσιαζει στον κοσμο. Κι ο Βαλντανο το ειχε πει ξεκαθαρα, οτι ο Μουρινιο δεν ειναι αυτος που θα δωσει το κατιτις παραπανω, ωστε να γλυκαθει το ματι του θεατη και ο,τι δεν κανει για σαλωνατες ομαδες τυπου Μαδριτης, που οταν χανουν δινουν το χερι στον αντιπαλο συγχαιρωντας τον.

    Τι εκανε λοιπον ο Μουρινιο προχτες ?
    Προσαρμοσε την ομαδα του πανω στο παιχνιδι της Barca. (Ενας απο τους λογους που δικαιωνεται ο Βαλντανο. Η Μαδριτη δεν πρεπει ποτε να προσαρμοζεται στο παιχνιδι καποιας ομαδας. Ειναι η Βασιλισσα της Ευρωπης και πρεπει παντα να παιζει ποδοσφαιρο ενεργητικο και πρωτοβουλιας). Αυτη η προσαρμογη γεννησε Φρανκενσταιν. Ο αριστεροποδαρος Κοεντραο σε θεση δεξιου μπακ, ειχε λογο υπαρξης μονο για το μαρκαρισμα του Ινιεστα. Κι αυτο γιατι ο Αρμπελοα που ηταν στον παγκο, δεν εχει τα γρηγορα ποδια και το χαμηλο κεντρο βαρους το Κοεντραο, ο Ραμος ελλειψει του Καρβαλιο........ μετατοπιστηκε στο κεντρο της αμυνας (παραγκωνιζεται ανοητα ο Αλμπιολ), και ο Diarra που εχει καλυψει μ’ επιτυχια τη θεση στο παρελθον, επρεπε να παιξει στα χαφ.
    Επρεπε να παιξει εκει, ακριβως για τον ιδιο λογο που επαιξε και ο Κοεντραο δεξι μπακ. Χαμηλο κεντρο βαρους και γρηγορη αντιδραση, που δεν εχει ουτε ο Αλονσο, ουτε ο Khedira.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νικολας (συνεχεια....)


    Σ’ αυτο το σημειο ο Μουρινιο εχει δικιο. Δηλαδη δεν μπορεις ν’ αντιμετωπισεις κοντο κι ευελικτο παιχτη, μαρκαρωντας τον με ψηλο και βαρυ αμυντικο. Αυτο μπορεις να το κανεις μονο οταν αμυνεσαι σε μικρο χωρο και με τον ογκο του αμυντικου γεμιζεις τον προαναφερθεντα χωρο. Σε μακρυ και φαρδυ γηπεδο, θελεις ιδιο σωματοτυπο παιχτη, διαφορετικα ερχεται η περσυνη πενταρα και η προχτεσινη τριαρα (που ανετα θα μπορουσε να ηταν παραπανω, οταν μετα το 60’ μπηκαν μεσα οι Kedhira-Kaka(Εγκλημα το καψιμο του παιχταρα απο τον Μουρινιο)-Pepita Higuain).
    Ενα αλλο σημειο που ατυχησε ο Μουρινιο ηταν ο Ροναλντο. Ο συμπατριωτης του δεν καταφερε να ξεφυγει απο την παγιδα που του εστησε ο Γκουρδιολα, την οποια δεν αντιληφθηκε βεβαια ουτε ο Μουρινιο.
    Ενα απο τα οπλα της Ρεαλ ειναι οι προωθησεις του Marcelo, που εχει πολυ καλη χημεια με τον Ροναλντο. Η εσκεμενη προωθηση του Danni Alves αποσκοπουσε στο μαρκαρισμα του Marcelo. Δηλαδη απο τη στιγμη που η Μαδριτη θα ειχε κατοχη μπαλας, ο Alves θα ηταν ηδη κοντα στον Marcelo, αφηνωντας τον Pujol κυριως, συν τη βοηθεια του Pique, στο μαρκαρισμα του Ronalndo. Ειναι αυτο που ανεφερα παραπανω σχετικα με τον σωματοτυπο των παιχτων. Ο Pujol ταιριαζει περισσοτερο στον Ronaldo, απ’ οτι ο Pique. Γι αυτο και ο Πεπ αλλαξε τη συνηθη διαταξη τους στο κεντρο της αμυνας, πηγαινωντας δεξια τον Pujol και φερνωντας αριστερα τον Pique.
    Την επιλογη του αριστεροποδαρου Κοεντραο, ο Μουρινιο την πληρωσε στο πρωτο γκολ της Barca. Ο Κοεντραο συγκλεινε ως επρεπε στο κεντρο της αμυνας για να καλυψει τον Αλεξις. Σαν αριστεροποδαρος ομως εβαλε το τακλιν με το αριστερο ποδι προτεταμενο, χανωντας δεκατα του δευτερολεπτου, που ηταν ικανα ομως να περασει η μπαλα και να καταληξει στη γωνια του τερματος. Αυτες ειναι οι λεπτομερειες που κρινουν το αποτελεσμα.

    Την επομενη αγωνιστικη η Ρεαλ επισκεφτεται την Σεβιγια. Αν κερδισει θ’ αποκαταστησει την εμπιστοσυνη και την αυτοπεποιθηση της σαν ομαδα. Θα ειναι ακομα πρωτη με τρεις βαθμους διαφορα. Αυτο σημαινει ομως οτι παει να κλεψει τον τιτλο και οτι στην ευθεια αντιπαραθεση μεταξυ των δυο δεινοσαυρων, ειναι σε δευτερη θεση. Κι αν τελικα καταφερει και παρει τον τιτλο ο Μουρινιο, θα μπορει πιο ανετα ν’ ακολουθησει τους Καπελο, Σουστερ, μακρυα απο τη Μαδριτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η Μπάρτσα δεν συγχωρεί λάθη! :)))
    Καλό βράδυ, Κάνθαρε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τα σκουξίματα του "εγκλήματος κατά της Ελλάδας" τα ακούσατε πάλι; Δε θα βρούμε γιατρειά σ'αυτό τον τόπο.
    Γι αυτό χίλιες φορές ελ κλάσικο!
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Kanthare εχεις γραψει εκπληκτική αναρτηση από ολες τις αποψεις. μπραβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανέστη, θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι θα το χάσει η Ρεάλ. Όσο ο αλαζόνας προπονητής που κάθεται στον πάγκο της, δεν καταλαβαίνει που βρίσκεται, δεν βλέπω προκοπή. Θα δούμε.

    Πρόεδρε, επιμένω σε αυτή την άποψη: για να κερδίσεις μια ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο, πρέπει να παίξεις κι εσύ ποδόσφαιρο. Ειδάλλως, θα γευτείς κάποιες εφήμερες επιτυχίες, αλλά ψυχολογικά και κυρίως στα μάτια της κοινής γνώμης θα πέσεις πάρα πολύ. Κι όπως έχω πει πολλάκις, ο Μουρίνιο ας τσαλακώσει όσο θέλει το δικό του προφίλ. Το προφίλ της Ρεάλ δεν έχει κανέναν δικαίωμα να το τσαλακώνει. Είδες τις τελευταίες του δηλώσεις; Είναι αλλού ο άνθρωπος.

    Άλεξ, είναι γεγονός ότι η Μπάρτσα έχει χάσει ορισμένους βαθλούς. Μην ξεχνάς, ωστόσο, ότι κέρδισε στο Μπερναμπέου κι ότι στον δεύτερο γύρο τη Ρεάλ την έχει εντός. Νομίζω ότι σε εκείνο το ματς θα δούμε, εκ μέρους του Μουρίνιο, πολλαπλές γραμμές άμυνας, παρομοιες με εκείνες που είχαν στήσει οι Σοβιετικοί, κατά τη μάχη του Κουρσκ, στους Γερμανούς.

    Vad, γιατί να μην μας κάτσει; Αν θες την γνώμη μου, πάντως, δεν μπορούμε να φτάσουμε μακριά στην Ευρώπη. Θα βρεθούν όμάδες που θα είναι πιο ποιοτικές. Δεν ξέρεις, όμως, τι γίνεται. Όσο προχωράμε, ελπίζουμε.

    Χάρη, τον Κεντίρα τον θεωρώ πιο προικισμένο από τον Ντιαρά. Ο ρόλος του Ντιαρά είναι μονοδιάστατος. Ο Κεντίρα κάνει πολλά χιλόμετρα στον άξονα και ανεβαίνει ιδιαίτερα ψηλά. Αλλά η επιλογή του Ντιαρά ακυρώνεται από τον Οζίλ. Ήταν σαφές ότι ο Μουρίνιο δεν ήξερε τι ήθελε. Δεν έχει αποκτήσει μόνο ο Μουρίνιο εμμονή. Την έχει μεταλαμπαδεύσει και στους παίχτες του. Κρίμα. Χθες δήλωσε ότι είναι από τους καλύτερους προπονητές που κάθισαν στον πάγκο της Ρεάλ. Ρε λακαμά, έφαγες ένα τρίμπαλο στην έδρα σου και εσύ αντί να πεις ότι μας έκαναν πλάκα, κάθεσαι και λες ότι είσαι ενας εκ των δυο μεγαλυτέρων προπονητών στην ιστορία της Ρεάλ; Έχοντας κατακτήσει ένα κύπελλο; Απαράδεκτος και γελοίος. Μικρός. Πολύ μικρός. Αυτό που λες για τον Πέπε και τον Κοεντράο είναι πιθανό. Την δέχομαι την άποψη. Απλά να σημειώσω ότι ο Πέπε δεν ήρθε επί Μουρίνιο, αλλά, αν θυμάμαι καλά, επί Σούστερ. Για την τέταρτη παράγραφο συμφωνώ. Τον Κεντίρα, πάντως, θα τον κρατούσα. Όχι, δεν είναι παιχταράς, αλλά έχει πνευμόνια και συμμετέχει στην ανάπτυξη. Είναι χρήσιμος παίχτης. Για την Αρειανάρα, δεν μου προξενεί έκπληξη το αποτέλεσμα. Η μη δυνατότητα υπογραφής του Μπομπαντίγια και του Περέιρα στέρησε την ομάδα από δυο παιχταράδες -για τα ελληνικά δεδομένα. Κι εμείς την βγάζουμε με Σολτάνι, Γιάκομπ και Τόχα. Αχ, αυτός ο Τόχα. Κι εσυ ρε Γιάκομπ, δεν καταλαβαίνεις ότι δεν ουρλιάζουμε στον επόπτη και στον διαιτητή; Ήμαρτον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Νικόλα, είσαι σωστός για Βαλντάνο. Ας σημειώσουμε, ωστόσο, ότι στην μεταξύ τους κόντρα, νικητής έχει προκύψει ο Μουρίνιο κι όχι ο Βαλντάνο. Ένας Βαλντάνο που νοιώθει πλήρως τι σημαίνει Ρεάλ. Αντίθετα, ο Μουρίνιο αμφιβάλλω αν γνωρίζει που έχει έρθει. Αυτό, όμως, δεν τον εμποδίζει να φέρεται ως αλαζονικός δικτάτορας. Κατά την γνώμη μου, τα κουκιά του είναι μετρημένα. Δεν θα φύγει όποτε θέλει αυτός, μπότα θα του δώσουνε. Εκτός αν ισχύει η φήμη, την οποία ουδείς διέψευσε, ότι το καλοκαίρι οδεύει προς την Παρί. Για το δημιούργημα Φράνκενστάιν που λες, έχει δίκιο. Τα λέμε εδώ και πολύ καιρό. Στη Ρεάλ Μαδρίτης βρίσκεσαι, όχι στον Άρη του Πολωνού Γκουρντιόλα. Οφείλεις να φερθείς ανάλογα. Οφείλεις να είσαι προβλέψιμος με την έννοια της μη προβλεψιμότητας. Και το κυριότερο: να παίζεις για τη νίκη. Το να συμβιβάζεσαι με το Χ, μέσα στο Μπερναμπέου είναι προκλητικό. Ούτε η Αρειανάρα δεν θα συμβιβαζόταν με το Χ. Για το δεύτερο σχόλιο που κάνεις, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρόκρινε τις παγίδες και τα ντουμπλαρίσματα. Το ψιλοεπεχείρησε στα άκρα, κυρίως στην πλευρά του Κοεντράο, αλλά η δύναμη της Μπάρτσα βρίσκεται στον άξονα, άσχετα αν ξεδιπλώνεται και ανοίγεται ξαφνικά μέσω διαγώνιας πάσας. Ότι καλό πήγε να κάνει ο Ρονάντο, έγινε συγκλίνοντας προς τον άξονα. Στο φτερό είχε εκμηδενιστεί. Και συμφωνώ για τις καλές συνεργασίες Μαρτσέλο - Ρονάλντο. Στο ματς, όμως, δεν έγιναν. Για τον Κοεντράο το είπαμε: δεν είναι δεξί μπακ. Φαίνεται ότι οι λεπτομέρειες που έκριναν τον αγώνα δεν απασχόλησαν τόσο πολύ τον Μουρίνιο. Μάλλον τον απασχολεί η υστεροφημία του περισσότερο από την εικόνα της ομάδας του. Σωστός για την τελευταία παράγραφο. Τα σέβη μου.

    Αστροφεγγιά, εννοείται ότι δεν συγχωρεί λάθη. Σκάνάρει τα κενά και πνίγει σαν ανακόντα.

    KitsosMitsos, τα ακούσαμε. Αυτά μας αξίζουν. Όσο υπάρχει ανομία και ανυπαρξία δικαιοσύνης, ο καθένας λέει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, όπως θέλει. Έστω κι αν τα λόγια του είναι προκλητικά, ανήθικα και αερολογίες.

    Ευχαριστώ πολύ ανώνυμε. Να είσαι καλά.

    Καλό απόγευμα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο Αυλωνίτης, Βασιλειάδου και η... Γκραν Κάσα σχετίζονται με το Εl Classico; Αν ναι εννοείς την Ρεάλ ο συνειρμός είναι πετυχημένος και σαν πολέμιος του Μουρίνιο συμφωνώ κι επαυξάνω.

    Για τον Τσιώλη μήπως η απομάκρυνσή του από τον Άρη, την ομάδα σου, τελικά παοδεικνύεται ακόμα ένα ΤΕ-ΡΑ-ΣΤΙ-Ο λάθος από αυτά που συνηθίζουν να κάνουν μονίμως εκεί στη Θεσσαλονίκη εδώ και κάμποσες δεκαετίες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είμαι της άποψης ότι η σκηνή είναι κορυφαία, ασχέτως του Ρεάλ-Μπάρτσα. Εντούτοις, το βιντεάκι μπήκε για το Γκραν Πρι που λέει ο Αυλωνίτης και σχετίζεται με τον επίλογο και την Μπαρτσελόνα. Το Γκραν Κάσα που λες δεν το είχα σκεφτεί όπως το εννοείς. Καλό. Κι αυτό μέσα. Για τον Τσιώλη τα έχω πει. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. Ο Τσιώλης δεν μπορεί/μπορούσε να ξεριζώσει νοοτροπίες ετών. Το ρολάρισμα θα έρθει -αν έρθει- ασχέτως αν στον πάγκο θα καθόταν ο Τσιώλης ή ο Πολωνός. Αν δεν έρθει, ενδέχεται να υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα από τα ήδη υπάρχοντα. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί ομοιογένεια και επικοινωνία. Με τσιτώνεις να γράψω πολλά, αλλά θα συγκρατηθώ. Αυτοκτονήσαμε και στο μπάσκετ. Άστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. δυνατές γεύσεις και καλή πένα.
    εδώ χρειάζεται και καλό κρασί...
    νύχτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Για να σε τσιτώσω ακόμα περισσότερο θα σου πω το εξής:
    Όσο οι "περί" τον Άρη οπαδοί και παράγοντες αλλά και οι ίδιοι "περί" των άλλων ομάδων που κάποτε ήταν κατά κάποιον τρόπο "μεγάλες" και νομίζουν ακόμα ότι είναι, τόσο θα παραμένουν στο τέλμα ψάχνοντας να βρουν τι συμβαίνει στα... άχυρα! Αλλά η υπομονή και η λογική δεν κατοικεί στην Ελλάδα δεκαετίες, τώρα θα εμφανιστεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμε, οι Παντέρα τα σπάνε. Γαμώ τους Αμερικανούς που έστησαν το πανηγυράκι με τους πύργους και ακυρώθηκε η προγραμματισμένη συναυλία μαζί με Slayer. Χαμός θα είχε γίνει.

    Summertime Blues, το είχαμε και το καλό κρασί. Άλλα λείπουν. Καλημέρες.

    Chrisgio, τα πράγματα είναι πολύ απλά, αλλά εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Τα μετατρέπουμε σε σύνθετα. Οι φωνές που ακούγονται στον Άρη αποτελούν την μειοψηφία. Έτσι, όμως, γίνεται στις περισσότερες ομάδες. Νταξ, υπάρχουν και κάποιες που έχουν εμποτιστεί με αμφιλεγόμενα κριτήρια, αλλά δεν είναι επί του παρόντος. Αυτή η υπομονή είναι από τις μεγαλύτερες αρετές και είναι τόσο υποτιμημένη. Υπομονή, όχι ανοχή.

    Καλημέρες σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...