Μεταλλική (παρα)ζάλη

Τα προεόρτια του αγώνα περιλάμβαναν έντονες αναφορές στον Σπάθα. Απίστευτα πράγματα. Αντί να σχολιάζουμε το πως θα κόψουμε μαχαίρι τις συνεργασίες των παιχτών του Π.Α.Ο., καθόμαστε και ασχολούμαστε με βούρτσες. Αντί να αφοσιωθούμε στα 22 άτομα που κυνηγούν μια στρογγυλή θεά, επιλέγουμε συνειδητά να δώσουμε προτεραιότητα σε εκείνον, στον έναν, που κρατάει το στραγάλι. Νοσηρή νοοτροπία. Κι όχι μόνον από τον Τσαλτίδη, του οποίου τα γραπτά (και λόγια) σε μεγάλο ποσοστό είναι του κώλου. Ένας Τσαλτίδης που δεν πρέπει να έχει σχέση με την Αρειανάρα μας. Κι όμως, είναι υπεύθυνος επικοινωνίας στην Π.Α.Ε. Ντρέπομαι και αισχύνομαι που αυτός ο άντρας κατέχει τέτοιο βήμα επικοινωνίας. Τέτοιοι άνθρωποι δεν εκφράζουν τον Κάνθαρο. Μεγάλη ευθύνη, όμως, έχουν και οι οπαδοί. Και δεν περιορίζομαι μόνο σε μερίδα των Αρειανών. Μακάρι να μέναμε μόνο στους Αρειανούς. Υπάρχουν μερίδες οπαδών από όλες τις ομάδες που ηδονίζονται για τέτοιες αναφορές και συζητήσεις. Κι αν δεν ηδονίζονται, πέφτουν σε παγίδες και τεχνάσματα αποπροσανατολισμού. Η πλάκα και η πίκρα απογειώνεται, όταν οι οπαδοί είναι οργανωμένοι. Θαρρείς ότι ο έχων την ιδιότητα του οργανωμένου, κυριεύει μια μαγική δύναμη που μεταλλάσσει την αλήθεια και την πραγματικότητα σε κάτι υποκειμενικό. Μια φανταστική ικανότητα που υποτάσσει την πληροφορία σε διαφορετική, ιδιόμορφη θα έλεγα, επεξεργασία. Αυτά έχουμε, αυτά μας αξίζουν.

Περίμενα να δω τον Καστίγιο εκτός ομάδας. Δεν εννοώ εντεκάδας. Εκτός αποστολής. Ο παίχτης δεν είναι απλά αρνητικός για τον Άρη, αλλά φτάνει πλήρως στο σημείο να γίνεται θετικός για τον αντίπαλο. Είμαστε ήδη μια αργή -στην ανάπτυξη- ομάδα και με τον Καστίγιο γινόμαστε επιτάφιος. Ψιτ, Νέρι, η μπάλα τρέχει πιο γρήγορα από σένα. Μολαταύτα, θα στρώσουν τα πράγματα. Ο Πρόμπιερζ, λένε τα ρεπορτάζ, τον μάλωσε. Σαν μια μάνα που βλέπει το αγοράκι της να κυκλοφορεί στους 310 βαθμούς Fahrenheit χωρίς το φουτεράκι του: «Βάλε κάτι αγόρι μου, θα κρυώσεις», λέει η μάνα. Και απαντά το παιδί: «Άσε με ρε μαμά, τώρα κάνω σουζίδια με το BMX». «Νέρι, θα σε παρακαλούσα να μην ξαναπείς τον Καζναφέρη πιθηκομούρη», λέει ο Πολωνός Γκουαρντιόλα. Με τον Νέρι να απαντά: «Εντάξει κόουτς, από εδώ και πέρα θα τον αποκαλώ κατσικομπίχτη». Εν τέλει, ο Καστίγιο, μάλλον, δεν θα ξεκινήσει βασικός. Τουλάχιστον, όταν μπαίνει ως αλλαγή, δείχνει ελαφρώς διαφορετική -προς το καλύτερο- αγωνιστική συμπεριφορά, ήτοι μένει αρνητικός για τον Άρη, αλλά όχι θετικός για τον αντίπαλο. Επιπλέον, θα ήθελα να δω τον Τόχα να καθαρίζει τον πάγκο. Έστω να μαζεύει τα ρολόχαρτα που πέφτουν από τις κερκίδες. Αν και τώρα τελευταία έχει μειωθεί η συχνότητα πτώσης αυτών. Πουτάνα κρίση. Έχει, όμως, αυξηθεί η θλίψη μου, όταν βλέπω τον Κολομβιανό να φοράει την φανέλα με το Θεό του Πολέμου στο στήθος. Γαμημένο σκάουτινγκ. Έχουμε και τον Μίτσελ που εξακολουθεί να μαρκάρει τον αντίπαλο από πίσω. Κι όταν δεν βλέπει την πλάτη του, τον κοιτάζει λες και είναι έκθεμα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Τουλάχιστον, δεν προκαλεί. Είναι φιλότιμος, τρεχαλατζής, καλόπαιδο και προσπαθεί όσο του επιτρέπει η τακτική και τεχνική του (αν)επάρκεια. Και μάλιστα, χωρίς βοήθειες. Επί Κούπερ, ο Λαζαρίδης και το εκάστοτε αριστερό χαφ, δεν τον άφηναν από τα μάτια τους. Τον ντάντευαν μέχρι κι ο Βαγγέλι με τον Χαβίτο, ερχόμενοι από την απέναντι πλευρά. Η μισή ομάδα, λοιπόν, τον πρόσεχε, όπως ο Κέρβερος, παιδί του Τυφώνα και της Εχίδνας, αστυνόμευε τις πύλες του Άδη. Ο Τσιώλης, στα πλαίσια της νέας επιθετικής φιλοσοφίας, υποτίμησε το πρόβλημα. Και φτάνουμε στον Πολωνό Γκουαρντιόλα που δεν θα μου προξενήσει εντύπωση αν θεωρεί τον Μίτσελ σαν κλώνο του Αμπιντάλ ή έστω του Αντριάνο.

Και πάμε στον Φατί. Ο ρόλος του είναι κομβικός. Αποτελεί το πρακτικό βαρόμετρο της ομάδας. Μπορεί να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του. Ναι, κατά την γνώμη μου, μπορεί. Διαθέτει καλά στοιχεία. Μπορεί να τρέχει και για τον Τόχα; Η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι δεν μπορεί. Μπορεί να δίνει βοήθειες στα ακραία μπακ; Ναι, σε ικανοποιητικό βαθμό. Μπορεί να μετατραπεί σε τρίτο σέντερ μπακ, όταν είναι απαραίτητο; Ναι, αν και διακρίνω περιθώρια βελτίωσης. Μπορεί να παίξει κάθετα; Όχι, με συνέπεια. Παίρνει μέτρα στον άξονα; Νομίζω ότι μπορεί να πάρει -επί Κούπερ έπαιρνε. Μπορεί να απειλήσει; Όσες φορές έχει σουτάρει ή έχει πατήσει περιοχή έχει δείξει αξιόλογη συμπεριφορά. Μπορεί να κάνει όλα αυτά που ανέφερα μαζί; Συγχρόνως; Ταυτόχρονα; Όχι, όχι και όχι. Δεν είναι ηλεκτρονικός υπολογιστής. Ποδοσφαιριστής επαγγέλλεται. Άσχετα αν μου θυμίζει ανύπαντρη νοικοκυρά που μεγαλώνει δέκα παιδιά. Τι να πρωτοπρολάβει; Πρέπει να τα ταΐσει, ξεσκατίσει, παρηγορήσει, καθαρίσει, διδάξει, μεγαλώσει, ψυχαγωγήσει και λοιπά. Γίνονται αυτά τα πράγματα; Ποια είναι η λύση; Το έχω ξαναπεί στο πρόσφατο παρελθόν. Προκειμένου να μην καεί ο Φατί, πρέπει να το γυρίσουμε σε ρόμβο στο κέντρο. Αυτό που έκανε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Έναν ρόμβο, στον οποίο προφανώς δεν θα έχει θέση ο Τόχα. Κι εγώ διαβάζω ότι στο ερχόμενο ματς πάμε για 4-4-2 με δίδυμους πύργους Γιάκομπ και Τσέζαρεκ. Αυτούς δεν τους έριξε η Αλ Κάιντα, δηλαδή οι Αμερικανοί;  Δεν ρίχνουν και τον Τόχα που αναμένεται να ξεκινήσει πάλι βασικός; Μπούρου μπούρου στην πλατεία Κουμουνδούρου.

Στην πρώτη παράγραφο ανέφερα την φράση ''νοσηρή νοοτροπία''. Ξεκινάμε με τον Πρόμπιερζ. Μέσα σε τρεις βδομάδες δεν μπορείς να ξεριζώσεις νοοτροπίες ετών. Και προφανώς, η πηγή του κακού δεν είναι ο Πρίττας. Πάμε στον Τσιώλη. Μέσα σε πέντε μήνες δεν μπορείς να ξεριζώσεις νοοτροπίες ετών. Πάμε στον Κούπερ. Μέσα σε έναν χρόνο δεν μπορείς να ξεριζώσεις νοοτροπίες ετών. Τα ίδια ισχύουν και για προηγούμενους προπονητές. Πλην των αναφορών περί Σπάθα, άκουγα και για ισοπεδώσεις παντός είδους. Το λειτουργικό πλαίσιο της ζωής μας, υποδηλώνει συνεχείς εναλλαγές μεταξύ ακατανόητης αποθέωσης και μίζερης καταστροφολογίας. Τι συμβολίζουν οι δυο έννοιες; Τα άκρα. Αυτοί είμαστε. Για μια ακόμη φορά δεν αναφέρομαι μόνο τους Αρειανούς, καθώς η συγκεκριμένη συμπεριφορά αποτελεί πάγιο γνώρισμα των Ελλήνων. Επί τούτου, έχω ετοιμάσει ένα χορταστικό άρθρο. Επανέρχομαι στην ισοπέδωση. Το υλικό του Άρη, ισχυρίζονται κάποιοι, είναι άσχημο, κακό, ανεπαρκές και λοιπά. Οσάκις ακούω την παραπάνω άποψη, ομολογώ ότι παραξενεύομαι. Δεν θα έπρεπε. Έχουμε μιλήσει περί άγνοιας. Είναι δεδομένη, υπαρκτή και επικίνδυνη. Θα πει τώρα κάποιος: «Κι εσύ ποιος είσαι, ο σχετικός; Ο γνώστης;». Δίκαια απορία. Σωστή. Εύλογη. Όποιος διερωτάται, γνωρίζει και την απάντηση. Το υλικό, λοιπόν, δεν είναι κακό. Κακή είναι η ανάπτυξη, η αλληλοκάλυψη, η πειθαρχία, η ψυχολογία. Αυτό το σύνολο πρέπει να γίνει ομάδα. Πρέπει να ρολάρει. Το υλικό δεν δικαιολογεί την βαθμολογική θέση της Αρειανάρας Δράττομαι της ευκαιρίας και δηλώνω ότι αν δεν ρολάρει μέχρι τον Γενάρη, το πρόβλημα θα είναι βαθύτερο από όσο μας παρουσιάζουν κάποιοι. Σε μια τέτοια περίπτωση πρέπει να (προ)ετοιμαστούμε ψυχολογικά για μάχες υπέρ βωμών και εστιών. Όλοι μας. Παίχτες, προπονητές, οπαδοί και διοίκηση. Ειδικά η τελευταία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Ακούς Αθανασιάδη; Αν αρχίσει και καίγεται η Ρώμη, δεν θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να εξετάσουμε ποιος είχε/έχει δίκιο ή άδικο. Το θέμα έγκειται στο να μην πιάσει φωτιά. Αν χάσουμε απόψε, η Ρώμη θα πιάσει φωτιά; Εξαρτάται από την διαχείριση του αποτελέσματος και τις υπάρχουσες ψυχολογικές και επικοινωνιακές αντιστάσεις.

Και πάμε στον Παναθηναϊκό. Έχει πειθαρχημένη διάταξη και καλή κυκλοφορία. Μια κυκλοφορία που πηγάζει από την κίνηση χωρίς μπάλα, η οποία του επιτρέπει να βγάζει παίχτες από πίσω, χρησιμοποιώντας την ταχύτητα του Κουίνσι και την τεχνική του Λέτο ως αντιστάθμισμα των αμυντικών αντισωμάτων της αντίπαλης ομάδας. Υπενθυμίζω ότι η κίνηση χωρίς μπάλα συγκαταλέγεται στις θεμελιώδεις αρχές του ποδοσφαίρου. Ο Φερέιρα, λοιπόν, έχει απλώσει την αγωνιστική του φιλοσοφία και έχει βρει τους παίχτες για να την εφαρμόσουν στην πράξη. Ουσιαστικά αυτό που αλλάζει είναι οι κούρσες των πλάγιων μπακ. Στο Καραϊσκάκη, για παράδειγμα, δεν ανέβαιναν, ενώ στο εντός έδρας ματς με τον Ο.Φ.Η. πήραν πολλά μέτρα. Επιπλέον, ο Σιμάο έχει απελευθερώσει τον Κατσουράνη, ο οποίος προσπαθεί να φτιάξει παιχνίδι από πίσω, με το ρεζερβουάρ να έχει αποθέματα, αφού δεν καταναλώνει δυνάμεις για μαρκάρισματα και γρήγορες επιστροφές. Τώρα που το σκέφτομαι κι ο Ζέκα έχει απελευθέρωσει τον Κατσουράνη. Ο Πορτογάλος είναι αεικίνητος με κίνηση σε οριζόντιο και κάθετο επίπεδο. Προϊόν των πορτογαλικών κονέ του ''μυρωδιά'' Φερέιρα, για να μην ξεχνιόμαστε. Το πρόβλημα, ωστόσο, εντοπίζεται στην αμυντική γραμμή κι όχι τόσο πολύ στην άμυνα. Η άμυνα του Παναθηναϊκού ξεκινά από την καλή κυκλοφορία και την ικανοποιητική κατοχή. Ο αντίπαλος κυνηγά τόπι και παίχτες και μοιραία κουράζεται. Τι γίνεται, όμως, όταν χαθεί η μπάλα; Αναλαμβάνει δράση το πρώτο φράγμα που ακούει στο όνομα Σιμάο και κατόπιν το δεύτερο φράγμα που στήνει ο Μπουμσόνγκ. Αν ήμουν Φερέιρα θα ζητούσα και θα έπαιρνα έναν ταχύ και ευέλικτο επιθετικό, αντί του Κλέιτον. Στο ματς με τον Άρη, λένε τα ρεπορτάζ, χρόνο συμμετοχής θα πάρει κι ο Γκέργκελι. Ίδωμεν. Μην φωνάζετε. Το ξέρω ότι η ομάδα αντιμετωπίζει δυσκολίες στα ακραία μπακ, τα οποία δεν μπορούν να καλύψουν διαγώνια και είναι αδύναμα στο ένας εναντίον ενός -εξαιρείται ο Βύντρα. Από τη στιγμή, όμως, που η ομάδα δεν αγωνίζεται στην Ευρώπη, παρά μόνο στο χαμηλής ταχύτητας ελληνικό πρωτάθλημα, δεν χρειάζεται να πάρει ακραίους αμυντικούς. Οι υπάρχοντες, κουτσά στραβά, την βγάζουν τη δουλειά. Το ίδιο ισχύει και για τον Βάσκο γίγαντα. Με λίγα λόγια ο Π.Α.Ο. παίζει πολύ χωρίς την μπάλα και υπάρχει εναλλαγή ρόλων, κυρίως όταν πιέζεται ο Λέτο, που κάνει στην άκρη και ανοίγει διαδρόμους για Κουίνσι ή Ζέκα, ακόμα και Κατσουράνη.

Έγραψα Λέτο; Συνεχίζουμε με αυτόν. Είχα χλευάσει τα γραπτά ορισμένων δημοσιογράφων που υποστήριζαν ότι ο νέος ηγέτης του Π.Α.Ο. είναι ο Λέτο. Μέχρι στιγμής διαψεύδομαι πανηγυρικά. Έκανα λάθος. Φροντίζει ο Λέτο για αυτό. Ένας Λέτο που με τη φυγή του Σισέ απελευθερώθηκε, πρωτίστως με δική του πρωτοβουλία και κατόπιν έχοντας την άδεια του Φερέιρα. Ο Αργεντινός, λοιπόν, διασκεδάζει τα μάλα με τον νέο του ρόλο. Δεν χαραμίζεται στην πτέρυγα, σπαταλώντας δυνάμεις για να κυνηγά το αντίπαλο ακραίο μπακ, δεν κουράζει τόσο την μπάλα και τον θεατή, αλλά σίγουρα εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τον αντίπαλο. Επιπλέον, μετριάστηκε και το αμυντικό πρόβλημα του αριστερού ασβέστη. Ο Σπυρόπουλος δεν έχει πια τον Λέτο μπροστά του για να εκτίθεται με τις ποζεριές του συμπαίχτη του. Φυσικά ο Αργεντινός ακόμα θεωρεί το μαρκάρισμα ποδοσφαιρική ταπείνωση και πρέπει να μάθει να πασάρει ακριβέστερα και γρηγορότερα, αλλά τουλάχιστον αποδίδει πολύ καλά στον αναπτυξιακό και επιθετικό τομέα, χωρίς να γίνεται φλύαρος. Ο παίχτης γνώρισε ποδοσφαιρική ωρίμανση; Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Αλλά σίγουρα βγήκε μπροστά, ίσως, επειδή, έτσι ένιωθε. Εντούτοις, χρειάζεται ακόμα χρόνος για να διαπιστώσουμε πλήρως το είδος ηγεσίας του Λέτο και -το κυριότερο- τη διάρκεια αυτής. Κι όπως πάντα συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα πιάσεις τον Λέτο, αλλά θα μαρκάρεις τους πομπούς που εκπέμπουν πάσες. Θα το καταφέρουμε; Δύσκολα πράγματα.

Εν κατακλείδι, ο Άρης θέλει νίκη, ώστε να πάρει βαθμολογική και ψυχολογική ένεση και ο Παναθηναϊκός για να επιδείξει δύναμη και να αποδείξει ότι δεν βρίσκεται τυχαία στην κορυφή. Δεν θεωρώ ορόσημο το ματς. Ούτε τελικό. Αναφέρομαι στην Αρειανάρα. Αν αρχίσουμε από τώρα να βαφτίζουμε τα ματς ως τελικούς και χωρίς αύριο και μεθαύριο, πάει το χάσαμε το κορμί. Ας μην ξεχνάμε ότι κάπου πρέπει να ξεσπάσουμε κι εμείς. Ειδικά εντός έδρας. Ας ελπίσουμε ότι οι πτέρυγές μας θα μπορέσουν να πλαγιοκοπήσουν και να παίξουν το ένας εναντίον ενός, κυρίως από την πλευρά του Σπυρόπουλου. Για ακριβώς αυτόν τον λόγο θα πρότεινα να ξεκινήσει ο Νέτο κι όχι ο Παπαστεριανός. Χρειάζεται και λίγο ρίσκο η υπόθεση. Θα χτυπήσουμε στην κόντρα; Θα έπρεπε. Είχα την εντύπωση ότι οι αντεπιθέσεις θα αποτελούσαν ισχυρό όπλο. Κι όμως, δεν μπορούμε να χτυπήσουμε ούτε χταπόδι. Μακάρι να προκύψει ένα αποτέλεσμα γεμάτο μέλι. Σε αντίθετη περίπτωση οφείλουμε να κοντρολάρουμε τις συνέπειες της μέλισσας και να καταλάβουμε ότι δεν αξίζει τέτοιο μίσος προς το συμπαθές έντομο. Και κλείνω με τον Π.Α.Ο. Οι παίχτες και ο προπονητής δεν θα παρατήσουν τα όπλα. Εδώ που έχουν φτάσει και απλήρωτοι να μείνουν θα το παλέψουν. Και ο Τσάκας να προκύψει ''Πρίγκιπας'', δεν θα το αφήσουν το κυνήγι του πρωταθλήματος. Και Πρωτοδικείο να πάνε, θα μοχθήσουν. Και η γη να γυρίσει ανάποδα, θα παλέψουν. Μια παρατημένη ομάδα από μετόχους, δημοσιογράφους και οπαδούς και βρίσκεται με το σπαθί της στην κορυφή. Οι μόνοι που δεν παράτησαν το παιχνίδι ήταν οι παίχτες και ο προπονητής. Ο ποδοσφαιρικός εγωισμός τους. Κι αν κατακτήσουν το πρωτάθλημα, η εκδίκηση θα είναι όλη δική τους. Η επιτυχία θα είναι όλη δική τους. Μην ξεχνάμε ότι στον δεύτερο γύρο τους Άρη, Π.Α.Ο.Κ., Α.Ε.Κ. και Ο.Σ.Φ.Π. τους έχει εντός έδρας. Και φυσικά, το κατσαρόλι δεν κρίνεται στο αποψινό ματς.

Υ.Γ.1 Η Εθνική κληρώθηκε με Πολωνία (συνδιοργανώτρια), Ρωσία και Τσεχία. Ο όμιλος είναι βατός (κλισέ). Μπορούμε να περάσουμε.

Υ.Γ.2 Η μπασκετική Αρειανάρα παίζει με τον Ολυμπιακό. Θα φτιάξω σπιτικό ποπ κορν και θα τιμήσω τον αγώνα. Ο Αλεξανδρής έκανε λόγο για ανταγωνιστικότητα. Για να είσαι ανταγωνιστικός πρέπει να έχεις διάθεση, πάθος και ενέργεια. Για να δούμε.

Υ.Γ.3 Αλίευσα ένα σχόλιο συνοπαδού, αναφερόμενο στον Άρη, από αθλητική ιστοσελίδα: «Όποιος το έφτιαξε αυτό το δημιούργημα είναι Θεούλης. Ούτε ο χειρότερος εχθρός μας δεν θα τα κατάφερνε καλύτερα».

Υ.Γ.4 Θα γράψω πολύ σύντομα ένα άρθρο που θα λειτουργήσει ως ένα είδος Αρειανής ανασκόπησης. Επιπλέον, ετοιμάζω δυο άρθρα, τα οποία ευελπιστώ ότι θα προκύψουν θαυμάσια. Αν και δεν έχει σημασία η γνώμη του αρθρογράφου περί των κειμένων του. Εσείς είστε ο κριτής.

Υ.Γ.5 Δεν θυμάμαι πότε τους άκουσα για πρώτη φορά. Πρέπει να ήμουν 12 χρονών. Μπορεί και 13. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι με το που τους άκουσα, χαράχτηκαν στην μνήμη μου με πυρωμένο σίδερο. Κάθε φορά που πατούσα play, το σπίτι ανατινασσόταν. Έκτοτε, πέρασαν πολλά χρόνια. Και περνάνε γρήγορα τα άτιμα. Ωστόσο, σας εγγυώμαι ότι ακόμα έχουμε ανατινάξεις. Η αντοχή του ηχοσυστήματος είναι αξιοθαύμαστη. Μπράβο στους κατασκευαστές. Το πρώτο βίντεο, λοιπόν, μας δείχνει τον Karl Logan στην κιθάρα και τον Scott Columbus στα τύμπανα. Στο δεύτερο βίντεο τον ρόλο του κιθαρίστα αναλαμβάνει ο Ross the Boss, ενώ τις μπαγκέτες κρατάει ο Donnie Hamzik. Οι Eric Adams και Joey DeMaio παραμένουν ακλόνητοι. Δεν μπορούσα να αποφασίσω ποιο από τα δυο βίντεο είναι καλύτερο. Εσείς διαλέξτε. Εξαιρετικά αφιερωμένα στον Μπαλαντέρ.

I hear the sound in a metal way, I feel the power rolling on the stage, 'Cause only one thing really sets me free, Heavy metal loud as it can be...